บทที่ 46 โจวจินหยาง (2)

ก่อนจากไป ฉีฮานจงใจไปที่ชั้นแปด แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เจอลู่หยานในครั้งนี้

ฉีฮานนั่งแท็กซี่ไปที่มหาวิทยาลัยอิมพีเรียล เมื่อเธอกลับมาที่มหาวิทยาลัย นอกจากการเสริมภาพลักษณ์ของตัวเองแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการปลอมตัวเพื่อปกปิดตัวตนของเธอ

เพื่อความสะดวก วิชาเอกของเธอในมหาวิทยาลัยก็เป็นเภสัชเช่นกัน

ทันทีที่ฉีฮานเข้ามหาวิทยาลัย เธอก็ถูกจับตามอง มีกระทั่งนักศึกษาชายบางคนถึงกับแอบถ่ายรูปและโพสต์ในฟอรัมของมหาวิทยาลัย

#นักศึกษาสาวสวย ขายาวเอวบาง คุณกล้าที่จะดูไหม? #

ฉีฮานพบสำนักงานรับสมัครและเดินเข้าไป

“คุณชื่ออะไร?”

“ฉีฮาน”

เมื่อได้ยินชื่อ อาจารย์ผู้ดูแลการรับสมัครก็ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ และสังเกตดูสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าอย่างละเอียด

ฉีฮานไม่ใช่นักศึกษาที่ผ่านการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ข้อมูลของเธอถูกบังคับให้ป้อนลงในคอมพิวเตอร์ และไม่มีใครรู้ว่าเธอสามารถเข้ามหาวิทยาลัยอิมพีเรียลได้อย่างไร

อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่านักศึกษาที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“นักศึกษาฉี เธอไม่ได้เข้ามาผ่านทางการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ดังนั้นเราจึงต้องการให้เธอกรอกแบบฟอร์มการสมัครเข้าเรียน เธอมีข้อโต้แย้งอะไรไหม”

“ไม่มีค่ะ” ฉีฮานรับใบสมัครและปากกามา

อาจารย์ผู้ดูแลการรับสมัครชี้ไปที่พื้นที่พักผ่อนและพูดว่า “ไปที่นั่นเพื่อกรอกข้อมูล”

“ขอบคุณค่ะอาจารย์” ฉีฮานเดินไปหาที่นั่ง จากนั้นเริ่มกรอกแบบฟอร์ม

ในช่วงเวลานี้ โพสต์ในฟอรัมของมหาวิทยาลัย เริ่มติดเทรนด์ในรายการค้นหายอดนิยม

…

F400: เธอเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยเหรอ? เธอสวยมากจริงๆ นักศึกษาหญิงโจวเจียเจียและฉีหยินเมื่อไม่กี่วันก่อนก็สวยพอแล้ว แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะบดบังพวกเธอทั้งหมด

F401: เฮ้~ พวกนายชอบตัดสินกันที่รูปลักษณ์ภายนอกนะ ใบหน้านี้เห็นได้ชัดว่ามีการแต่งหน้าจัดมาก ฉันไม่เชื่อว่าใครจะดูดีได้ขนาดนี้โดยไม่ต้องแต่งหน้า

F402: ข่าวล่าสุด เธอน่าจะเป็นเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยจริงๆ ขณะนี้เธอกำลังกรอกแบบฟอร์มใบสมัครที่สำนักงานรับสมัคร อย่าถามฉันว่าฉันรู้ได้อย่างไร ฉันกำลังปรึกษาอาจารย์เกี่ยวกับเรื่องนักศึกษาใหม่อยู่ ฮ่าฮ่าฮ่า!!!

…

ขณะที่ฉีฮานกำลังกรอกใบสมัคร เธอสังเกตเห็นว่ามีคนมาขอคำปรึกษาที่สำนักงานรับสมัครมากขึ้นเรื่อยๆ

เพื่อความสะดวกในการปรึกษาและการพักผ่อนของผู้อื่น ฉีฮานย้ายไปที่มุมโซฟาและลดศีรษะของเธอลง เพื่อจดจ่อกับการกรอกแบบฟอร์ม

คนอื่นๆ ในห้องแสร้งทำเป็นปรึกษาและซักถาม พวกเขาแอบจ้องมองไปที่หญิงสาวที่งดงามซึ่งอยู่ไม่ไกล

“เธอสวยจริงๆ ด้วย ฉันเหลือบไปเห็นตอนที่ฉันเทน้ำเมื่อกี้ เธออายุแค่สิบเก้าเอง”

“เด็กมาก ฉันไม่คิดว่าเธอจะแก่ขนาดนั้น ดูขนตายาวของเธอสิ ตอนที่เธอจริงจัง เธอดูสวยยิ่งกว่าตุ๊กตาบาร์บี้ซะอีก แล้วเธอเป็นใครกันแน่? มีใครเห็นชื่อเธอบ้างไหม?”

“เธอสวยมากและยังอ่อนโยนอีกด้วย ฉันสงสัยว่าเธอมีแฟนหรือยัง มันคงจะดีมากถ้าเธอไม่มี”

…

อาจารย์ที่สำนักงานรับสมัครเกือบหมดสติเพราะคำถามโง่ๆ เธอกัดฟันพูด “น้องชายของคุณทำคะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้เพียง 400 คะแนน และคุณถามฉันว่าเขาเข้ามหาวิทยาลัยอิมพีเรียลได้อย่างไร คุณล้อเล่นกับฉันเหรอ?”

อย่าคิดว่าเธอจะมองไม่เห็นความตั้งใจของเด็กชายเหล่านี้ที่มาที่นี่ แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ควรแสร้งทำได้ดีกว่านี้ การถามคำถามโง่ๆ แบบนี้ เธอคิดว่ามันปัญญาอ่อน!

เมื่อฉีฮานกรอกแบบฟอร์มใบสมัครเสร็จแล้ว สำนักงานรับสมัครก็เกือบจะแออัดไปด้วยผู้คน

นักศึกษาที่มหาวิทยาลัยอิมพีเรียลส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาที่ยอดเยี่ยม ซึ่งได้รับการยอมรับจากทั่วประเทศผ่านการสอบแข่งขัน พวกเขาแสดงความกระตือรือร้นอย่างมากในการเรียนรู้ในแต่ละวัน

ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยมีผู้คนหนาแน่นเกือบทุกวัน

เป็นเรื่องยากที่จะเห็นนักศึกษาจำนวนมากสละเวลาเรียนเพื่อมาที่นี่ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าพวกเขามีแรงจูงใจบางอย่าง

ฉีฮานไม่รู้ว่าคนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อเธอ เธอคิดว่านักศึกษาคนอื่นมีเรื่องด่วน ดังนั้นเธอจึงรีบไปยื่นใบสมัคร

ทันทีที่ฉีฮานจากไป สำนักงานรับสมัครก็ว่างเปล่าทันที

อาจารย์ที่รับสมัคร : ......

ขณะที่ฉีฮานเดินไปที่ประตู ก่อนที่เธอจะผลักเปิดมัน ก็มีนักศึกษาชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและเปิดประตูให้กับเธอ

ผู้ชายคนนี้มีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ มาก หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็สรุปแผนการและริเริ่มที่จะสนทนา

แต่ในขณะนี้ เมื่อเขามองเข้าไปในดวงตารูปอัลมอนด์ที่สวยงามของฉีฮาน เขาพบว่าตัวเองพูดติดอ่างและไม่สามารถพูดได้

เขารู้สึกอย่างแท้จริงว่า เขาไม่คู่ควรที่จะเริ่มการสนทนา!

หลังจากที่ฉีฮานกล่าวขอบคุณ ผู้ชายคนนั้นก็เดินจากไปอย่างสับสน

ฉีฮานรู้สึกงงและไม่เข้าใจ : ......

…

โพสต์ในฟอรัมของมหาวิทยาลัยกลับมาถูกพูดถึงอย่างเผ็ดร้อนอีกครั้ง

F898: ฉันเห็นแล้ว วิชาเอกของน้องใหม่คือเภสัช อิจฉาคนเรียนเภสัชมาก!

F899: มีใครรู้บ้างว่าน้องใหม่คนนั้นชื่ออะไร?

F900: ฉันไม่เห็น น้องใหม่ค่อนข้างระมัดระวังในระดับหนึ่ง และจะเอามือปิดชื่อของเธอไว้เสมอ มันสมเหตุสมผลแล้ว ด้วยความสวยงามของเธอเอง แน่นอนว่าเธอต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก