บทที่ 16

ตอน นายคิดยังไง

               เมื่อถึงเวลาทำงาน เช้านี้ทศออกจากบ้านเร็วเป็นพิเศษ เขาร้อนใจมากอยากไปให้ถึงคอนโดของลู่เฟยเร็ว ๆ  เมื่อเขาลงจากรถ เขาหันมองและยิ้มให้แฟนคลับของลู่เฟย เขาคิด พวกเขาเหล่านี้มากันตั้งแต่เวลาใดนะ พวกเขารักลู่เฟยมากขนาดนี้เลยเหรอ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

               วาวาเดินมาเปิดประตู “นายคือ…..”

               “ทศครับ บริการ์ดของลู่เฟย”

               วาวายิ้มเล็กน้อย “เข้ามาก่อนซิ ลู่เฟยอาบน้ำอยู่นะ”

                “คุณเป็นใครหรือ รู้หรือเปล่าการที่คุณอยู่ในห้องของลู่เฟยแบบนี้อาจทำให้เขามีปัญหาได้”

               วาวาพูด “อย่างนั้นฉันขอแนะนำตัว ฉันชื่อวาวา เป็นเพื่อนสนิทของลู่เฟยนะ”

               ทศมองหน้าเธอ เขาคิดเพื่อนสนิทเหรอ

               ลู่เฟยเปิดประตูห้องเดินออกมาพอดี “แนะนำตัวกันเสร็จแล้วเหรอ”

เขาสังเกตเห็นวาวาแต่งตัวสวย “เธอจะไปไหนเหรอวาวา”

               “ให้ฉันอยู่ห้องคงเบื่อตายเลย ฉันไม่อยากคิดมาก เลยของไปทำงานกับนายด้วยนะ”

               ทศพูด “ไม่ได้” 

               ลู่เฟยและวาวามองหน้าเขา

               ลู่เฟยถาม “ทำไม ไม่ได้”

               เขาพูด “จะให้บอกนักข่าวว่าไง”

               ลู่เฟยหัวเราะ “วันบอกนายแล้วเหรอว่า วาวาคือใคร”

เขาเงียบไป ลู่เฟยหันมาทางวาวา “ได้ซิ บริการ์ดฉันคนนี้ขี้ระแวงทุกเรื่อง” ตอนนี้ท่าทีของทศเขารู้สึกโกรธ และไม่พอใจลู่เฟยมาก ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อลู่เฟยต้องการแบบนั้น

ทั้งสามออกจากคอนโดขึ้นรถไป แฟนคลับหลายคนสงสัยว่าผู้หญิงที่เดินมากับลู่เฟยคือใคร ต่างพากันค้นหาตัวตนของเธอ

ที่ทำงานลู่เฟย วันนี้เขาถ่ายซีรีส์จีนย้อนยุค

หมิงเดินเข้ามาหาทศ “คุณวาวา มาได้ไง”

เขาเงียบ แล้วเดินออกจากกองถ่ายไปด้วยความโกรธที่เห็นวาวาค่อยทำหน้าที่ทุกอย่างที่เขาเคยทำ เขามานั่งข้าง ๆ จาง ที่ยังคงทำตามคำสั่งของท่านประธานไม่ขาดตกบกพร่องเลย

จางถาม “เป็นอะไรไปครับคุณทศ”

เขาถอนหายใจ “แค่ร้อนนะครับ”

จางพูด “อย่างนั้นผมไปเอาอะไรเย็น ๆ มาให้คุณทานดีกว่า”

 “ไม่ต้องครับ ผมแค่รู้สึกโกรธนิดหน่อย พี่จางจะไปไหนก็ไปเถอะ ผมอยากอยู่คนเดียว”

จางพยักหน้า “ถ้าต้องการอะไรเรียกหาผมได้นะ”

เขาพยักหน้า เขาคิด ทำไมเราถึงโกรธขนาดนี้นะ อารมณ์แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรกัน หงุดหงิดจัง

เมื่อคิวงานสิ้นสุดลง ลู่เฟยพูดคุยอยู่แต่กับวาวาไม่ได้สนใจทศสักเท่าไร

ทศพูด “คืนนี้ผมจะนอนที่ห้องของคุณด้วย”

ลู่เฟยหันมอง “อะไรนะ”

เขาพูด “คุณได้ยินแล้ว ผมคงให้คุณสองคนอยู่คอนโดด้วยกันสองคนไม่ได้หรอกนะ”

จางหันมอง เขาพูด “แต่คุณทศครับ”

เขาพูดกับจาง “บอกท่านประธานด้วย ฉันรู้ต้องทำไง”

จางคิด เราจะถูกไล่ออกหรือเปล่านะ

เมื่อรถมาถึงคอนโด ทั้งสามเดินลงจากรถ เสียง แฟนคลับเรียกลู่เฟยดังก้อง ดูเหมือนตอนนี้แฟนคลับบางคนวิ่งเข้ามาหาลู่เฟย ทศใช้ตัวเองบังตัวลู่เฟยไว้

เขาพูด “ขอโทษนะครับของทางหน่อย”

วันนี้แปลกทำไมแฟนคลับเยอะจัง ในมือทุกคนถือมือถือต่างพากันถ่ายภาพมาที่ลู่เฟย รปภ .และจางเข้ามาขวางพวกแฟนคลับไว้จนทั้งสามเดินเข้าลิฟต์ไป แล้วจางก็ขับรถจากไป

เมื่อถึงห้องของลู่เฟย “นายจะนอนที่นี่จริง ๆ เหรอ”

“ครับ”

ลู่เฟยถอนหายใจ “นี้นาย คอนโดฉันมีแค่สองห้อง ห้องหนึ่งของฉัน อีกห้องฉันให้วาวานอน ถ้านายจะนอน ก็นอนห้องรับแขกแล้วกัน”

“ครับ”

เมื่อทั้งสามเข้าห้องมา วาวาขอตัวเข้าห้องไปด้วยสีหน้าที่เศร้า

ลู่เฟยหันมองทศด้วยสายตาที่ตำหนิเขา

“คุณไม่ต้องมองผมอย่างนั้น”

ลู่เฟยพูด “วันนี้นายเป็นอะไร ฉันไม่เห็นนายทั้งวัน”

ทศมองหน้าเขาและเดินหันหลังให้ลู่เฟย แต่ลู่เฟยจับมือของทศไว้ ไม่ให้เขาเดินหนี “ว่าไง เป็นอะไร”

เขาเงียบไม่พูดอะไร “ได้ถ้านายไม่พูด ฉันจะโทรให้วันมารับนาย กลับ”

ทศหันมา เขาพูด “วาวาเป็นแฟนเก่าคุณไม่ใช่เหรอ”

ลู่เฟยพูด “แล้วไง แฟนเก่าหรือไม่ นายก็ไม่มีสิทธิ์จะอู้งานของนายนะ”

 “ก็มีคนทำแล้ว จะให้ผมเข้าไปทำอะไรอีก”

ลู่เฟยขมวดคิ้ว เขาคิด หรือเจ้าหมอนี่หึงเรากับวาวาเหรอ ตกลงเขาชอบเราแบบไหนกันแน่ เขาก็เริ่มสับสนกับทศ แล้วรู้สึกแปลกกับการกระทำของทศมาก ๆ

               “นายนอนตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันเอาเสื้อผ้ามาให้”

เขานั่งลงที่โซฟา เขาครุ่นคิด ในสิ่งที่เขาทำวันนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน เขาไม่เคยรู้สึกมีอารมณ์ที่หาคำตอบไม่ได้แบบนี้เลย เขาจะทำอย่างไรดี จะถามใครดี

แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขารับสาย

วันพูดและบ่น “นายทำอะไรของนาย”

ทศพูด “ผมแค่รู้สึกไม่ชอบวาวาเลย”

ซึ่งในตอนนั้นลู่เฟยออกมาจากห้องพอดีเขายืนฟังสิ่งที่ทศพูด

วันพูด “เดี๋ยวฉันไปรับนาย”

ทศพูด “ไม่ครับ ผมจะนอนที่นี่ เพื่อป้องกันข่าวด้วย”

วันพูด “นายไม่ต้องนอนที่นั้นจนกว่าวาวาจะไปหรือไง”

ทศคิด ก่อนจะตอบ “ผมไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมไม่อยากให้วาวาเข้าใกล้ลู่เฟย”

วันพูด “ฉันถามนายหน่อย นายคิดยังไงกับลู่เฟย ก่อนจะตอบฉันช่วยคิดให้ดี ๆ ก่อน”

เขาตอบทันทีโดยไม่ลังเล “ผมรักเขา และรู้สึกรักมากขึ้นทุกวัน และยิ่งตอนนี้ ยิ่งเห็นเขาอยู่กับวาวาผมก็รู้สึกโกรธและหงุดหงิด ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้”

วันพูด “นายไม่รู้หรือว่านายกำลังหึงลู่เฟยอยู่”

ทศคิด หึงเหรอ

วันพูดต่อ “เราคงต้องคุยกันนะเรื่องนี้”

แต่ทศวางหูโทรศัพท์ไปทันที ลู่เฟยเดินเข้ามาพร้อมเสื้อผ้าและผ้าห่มวางไว้ข้าง ๆ เขา

“นี่ของของนาย นอนได้ใช่มั้ย”

“ครับ”

ลู่เฟยกำลังจะเดินกลับห้อง ทศคว้าแขนเขาไว้

“ขอโทษที่ทำให้คุณลำบากใจ ผมรู้แล้วว่าผมเป็นอะไร ผมรักคุณนะลู่เฟย”

ลู่เฟยหันมอง “นายบอกรักฉันทุกวันอยู่แล้ว ไม่เห็นแปลก”

ทศลุกจากที่นั่งเขายืนมองหน้าลู่เฟย “ความรักของผมที่ให้คุณ คุณอาจจะเห็นว่าเป็นการล้อเล่น แต่ทุก ๆ คำมันมาจากใจของผม คุณถามผมว่า ผมเป็นอะไร ผมแค่….”

ลู่เฟยพูด “นายหึงฉัน”

เขามองหน้าลู่เฟย “เอาจริง ๆ นะ เหตุการณ์แบบนี้ฉันเจอบ่อย เป็นปกติที่แฟนคลับอย่างนายจะรู้สึกแบบนี้ เดี๋ยวนายก็จะเข้าใจ”

ทศพูดเสียงแข็ง“คุณต่างหะที่ไม่เข้าใจ”

เขาเดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที ปล่อยให้ลู่เฟยครุ่นคิด เขาเองก็รู้สึกสับสนกับท่าทีของทศเช่นกัน เพราะตลอดเวลาเขาคิดเสมอว่าที่ทศพูดก็แค่ยั่วให้เขาโกรธก็เท่านั้น

ทศทานยาในห้องน้ำ เขาเปิดน้ำทิ้งไว้เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น  เมื่อเวลาผ่านไปเขาเดินออกจากห้องน้ำ แล้วล้มตัวลงนอน คืนนั้นทั้งคืนทศนอนไม่หลับเขาครุ่นคิด วิเคราะห์ท่าทีของลู่เฟยที่มีต่อเขา

 “ยากจัง การที่จะให้ใครรักเราสักคน”

แต่ทันใดได้ก็มีเสียงประตูห้องเปิดขึ้น ทศแกล้งนอนหลับ เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาหาเขาช้า ๆ อย่างมั่นคง ในความมืดนั้นที่มีแสงจากหลอดไฟระเบียงเล็กน้อย เงาของเหล็กบาง ๆ ในมือของเธอ ส่องแสงเป็นระยะเมื่อกระทบแสงจากภายนอกที่ลอดผ่านเข้าห้องมา เสียงฝีเท้าหยุดตรงที่ทศหลับ………………………

เมื่อเช้าวันใหม่ ตามสื่อต่าง ๆ พากันออกข่าว ของลู่เฟยที่กลับมาคบหากับแฟนเก่าอีกครั้ง

นักข่าวและแฟนคลับมากมายต่างพากันมายืนรอที่หน้าคอนโด หมิงโทรหาทศ

“พวกเรากำลังจะออกไปครับ”

หมิ่งพูด “พาลู่เฟยออกทางหลังนะ จางรอรับอยู่ด้านหลังแล้ว”

ลู่เฟยถาม “เกิดอะไรขึ้น”

เขาส่งมือถือให้ลู่เฟยดู พร้อมกับพาลู่เฟยและวาวา ออกจากคอนโด เมื่อตรวจดูว่าทางโล่งดีแล้ว ทุกคนจึงรีบเดินขึ้นรถไป

จางพูด “ข่าวอะไร แค่ข้ามคืนก็ดังไปทั่วแล้ว”

ลู่เฟยพูด “ฉันชินแล้วละ”

ทศพูด “คุณไม่คิดจะแก้ข่าวหรือครับ”

ลู่เฟยตอบ “ไม่ละ” ลู่เฟยหันมองวาวา “ฉันว่าฉันจะลองคบกับวาวาดูก็ได้นะ”

ทศมองหน้าลู่เฟย เขาพยายามข่มอารมณ์ของตนเองไว้ ลู่เฟยจับมือของวาวาแล้วยิ้มให้เธอ วาวาเองถึงกับ งง แต่ด้วยแรงบีบของลู่เฟยทำให้เธอรู้ว่าต้องเล่นตามน้ำ

จางถาม “คุณทศ ปลายทางเราคือ”

ทศพูด “บริษัท”

ลู่เฟยพูด “ฉันมีถ่ายละคร”

ทศตอบ “คิวคุณตอนบ่ายครับ ตอนนี้ท่านประธานเรียกพบ”