มือที่ไม่เคยสะอาด

"ยังไม่ตื่นอีกเหรอ จะเที่ยงแล้วนะ"

สาวใช้สองคนเอาหูแนบประตูห้องนอน ก่อนจะกระซิบกระซาบกัน พวกเธอได้รับคำสั่งให้มาที่ตำหนักโหยหวน มาถึงที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้ว แต่ภรรยาท่านนายพลก็ยังไม่โผล่หน้าออกมาให้เจอเลย

"ตายแล้วรึเปล่า"

"โจลี่!!" โคลถลึงตาใส่น้องสาว

"ก็ไม่ตื่นสักทีอะ" โจลี่พูดเสียงอ่อย แต่จนแล้วจนรอดสองพี่น้องก็ไม่กล้าเรียกคนที่อยู่ข้างในสักที

"พี่เรียกสิ"

"เธอนั่นแหละเรียก"

"พี่เคาะประตูสิ"

ใครจะไปรู้ว่าซาว่าน่ะ ถูกสามีร่ายเวทนิทราใส่จนต้องนอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่อย่างนี้

"เป็นยังไงบ้าง"

ราชาคอลตัลนั่งอยู่บนบัลลังก์ มีองครักษ์และขุนนางคนสนิทอยู่ร่วมวงสนทนาด้วยอีกแปดคน

"เขาเต็มใจทำตามหน้าที่ ไม่มีท่าทีว่าจะหลบหนีพ่ะยะค่ะ" นายพลสเวนคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าชายผู้เป็นเจ้าชีวิตของเขา สายตาเขายังคงเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นเช่นเคย แต่ไม่รู้ทำไมภายในใจถึงได้สับสนวุ่นวายนัก

"ดีมาก ขอบคุณท่านนายพลจริงๆ"

"กระหม่อมก็เหมือนดาบของพระองค์ ขอเพียงออกคำสั่งมา ไม่ว่าใครหน้าไหนกระหม่อมก็จัดการให้ได้" สเวนยืนยันหนักแน่น สำหรับเขาแล้วไม่มีสิ่งไหนสำคัญกว่าหน้าที่และคำสัญญา

และทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนเพื่อราชวงศ์และอาณาจักรแอรีสทั้งสิ้น

"เรื่องนั้นน่ะ เจ้าจะทำได้จริงๆใช่มั้ย"

"ทำได้แน่นอนพ่ะยะค่ะ ขอพระองค์โปรดวางใจ"

สเวนเดินออกมาจากท้องพระโรง แม้จะอยู่ในตำแหน่งที่ทุกคนต่างให้ความเคารพ แต่ลึกๆในใจเขากลับรู้สึกเจ็บปวดและโดดเดี่ยว ยิ่งนานวันมือเขาก็ยิ่งเปื้อนเลือดมากขึ้นทุกที

เขาเป็นอาวุธ เป็นดาบ เป็นมือสังหาร เป็นผู้พิทักษ์ เป็นทุกอย่างให้ราชวงศ์มาตั้งแต่อายุเพียงสิบสี่ปี

ผ่านมาสิบปีแล้ว ดูเหมือนหน้าที่เขาจะยิ่งหนักหนามากขึ้นไปอีก

ท่านพ่อเองก็คงจะเหนื่อยมากเลยสินะ...

"ท่านพี่"

สเวนชะลอฝีเท้าลงเมื่อได้ยินเสียงของคนคุ้นเคย

"น้องนึกว่าพี่ถูกขังในตำหนักนั่นจริงๆซะอีก" โดนัลโอบกอดชู้รักของตน อยากจะลากเขาไปกอดไปหอมให้หนำใจ แต่ติดที่ว่ายังอยู่ในเวลานี่แหละ

"ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวมีคนเอาไปฟ้องเมียพี่"

"ไม่อยากจะเชื่อว่าท่านพี่กลัวเมีย" โดนัลจำใจต้องผละออก เพราะเพื่อนสนิทสามีเขากำลังเดินมาพอดี

"ไปทำงานได้แล้ว" สเวนบอกโดนัลก่อนจะเดินหนีมา เขาต้องรีบกลับตำหนักโหยหวนแล้ว ขืนมัวแต่อ้อยอิ่งมีหวังเวทนิทราได้หมดฤทธิ์ก่อนแน่

ซาว่าคงได้รู้พอดีว่าเขาโกหก เรื่องที่ไม่สามารถออกมานอกตำหนักได้

ความจริงหากใช้เวทขั้นสูง แม้แต่กำแพงสูงนั่น ซาว่ายังสามารถถล่มลงมาได้อย่างง่ายดายด้วยซ้ำ

ไม่รู้เพราะเป็นคนซื่อหรือเพราะทำตามหน้าที่กันแน่ ซาว่าถึงยังไม่ยอมหนีออกมา