อยากให้ท้องอะไรนักหนาวะ!!!

เราใช้เวลาแค่หนึ่งวันในการเดินทางกลับเมืองหลวง เห็นได้ชัดว่ามังกรขาวว่องไวกว่าสัตว์พาหนะตัวอื่นมาก ขาไปดูเหมือนมันจะลดความเร็วลงเพื่อให้สัตว์ตัวอื่นๆตามทัน

"ไม่มีหน้ากลับไปแล้วล่ะ" เบน นักรบหน่วยสุนัขคำรามพูดเสียงเศร้าสร้อย เขาเป็นเพียงคนเดียวในหน่วยที่รอดชีวิต สีหน้าหมดอาลัยตายอยากจนผมอดสงสารไม่ได้

"แค่มีชีวิตรอดก็พอแล้วหนิ" มาไคที่สงบปากสงบคำมาตลอดทางพูดขึ้น มังกรขาวบินลงหน้าพระราชวัง "เฮ้ๆๆๆ ทำไมมาที่นี่ล่ะ" โอดินร้องโวยวาย "พาไปที่อื่นสิเว้ย"

มังกรขาวบินลงพื้นอย่างนุ่มนวล 'กรรรร' เสียงมังกรดำคำรามเหมือนต้อนรับทำให้ผมแหงนหน้ามอง "นี่ พาไปที่อื่นสิโว้ย" นักรบคนอื่นๆบ่นกันใหญ่ ผมเองก็ไม่เข้าใจอะไรหรอก มาลงที่พระราชวังก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย

"ทำไมเหลือกันแค่นี้"

เสียงตะโกนดังลั่นของราชาทำให้ผมตกใจไม่น้อย "นักสืบเหยี่ยวบอกฉันว่าพวกแกแพ้ราบคาบ นักรบตั้งสองหมื่น ทำไมสู้ไม่ได้ฮะ" เขาตบหน้าพวกเราจนครบทุกคน "ทำไมไม่ได้เรื่องอย่างนี้ จับไปขังให้หมดเลย" เขาแกว่งดาบฟันนักรบคนหนึ่งจนตาย พวกเราทุกคนอ้าปากค้าง ไม่รู้คนอื่นคิดยังไง แต่ผมโกรธจนอยากจะฆ่าเขาตรงนี้เลย

"เอาตัวไปให้หมด"

"ราชา อภัยให้เราด้วย" ทุกคนคุกเข่าลงแต่ผมยืนเฉย พวกองครักษ์มองหน้าผมก่อนจะจับตัวนักรบไป เอ่อ แต่ยกเว้นผม

เพียะ

ผมโดนตบจนหน้าหัน 'กรรรร' มังกรขาวร้องลั่น ดวงตาของมันแดงก่ำเหมือนกำลังโกรธจัด แต่ที่พวกเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ก็เพราะมันพาเรามาที่นี่ไม่ใช่รึไง

"ไม่ได้เรื่อง พึ่งพาไม่ได้" ราชาตวาดผมและมังกร "ใครจะอยากให้เป็นอย่างนี้ล่ะ" ผมอดเถียงไม่ได้จริงๆ "นี่หุบปากไปเลยนะ" โดนัลชี้หน้าผม ให้ตายสิ เขาดูเกลียดผมมากจริงๆ "ที่เราแพ้คราวนี้ก็เพราะแกไร้ความสามารถรู้ไว้ซะด้วย"

"โดนัล" ราชาปรามเขาไว้ "เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก" เออ สมน้ำหน้า ไอ้องครักษ์เวรเอ้ย

"เมื่อไหร่เจ้าจะมีลูก"

อ้าว! อยู่ดีๆราชาก็เปลี่ยนเรื่องซะอย่างนั้น แล้วตกลงที่ว่าผมท้องได้นี่มันเรื่องจริงเหรอ!!!

"จับเขาไปไว้ที่ตำหนักโหยหวน"

เดี๋ยวๆๆๆ จะจับผมไปไว้ไหนเนี่ย "อย่านะโว้ย" ผมชักดาบออกมา แถมมันยังพาดที่ลำคอราชาคอลตัล "บังอาจ" องครักษ์ตะโกนขึ้นพร้อมกัน มังกรดำบรรพบุรุษของซาว่าคนนั้นถึงกับบินโฉบลงมาดึงตัวผมขึ้น

พลั่กกก

และโยนผมลงซะแรง เจ็บนะโว้ย "อย่าทำแบบนี้อีก" มังกรดำดุผม โอ๊ย อะไรกันวะเนี่ย และก่อนที่อะไรๆจะแย่ลง มังกรขาวก็มายืนคร่อมตัวผมไว้ บังไม่ให้ใครเข้ามาเอาตัวผมไปได้

"มังกรของท่านสเวน ทำไมทำแบบนี้" โดนัลจะถอดรองเท้าปามาอยู่แล้ว "หยุดกันได้แล้ว" คำสั่งของราชาทำให้ทุกคนหยุดลง "พาเขาไปที่ตำหนักโหยหวน หากยังไม่ตั้งท้อง ก็ไม่ต้องออกมา" เหมือนเขาจะตั้งใจบอกมังกรขาว "ทำตามหน้าที่ ฉันไว้ใจแกเสมอ"

'กรรรรร'

เสียงคำรามนั้นเหมือนกำลังขานรับ ส่วนผมนั้น วิ่งมาราธอนแล้ว

"จับเขาไว้"

"โอ๊ยอะไรกันเนี่ย" ผมวิ่งไปตะโกนไป "พระเจ้าไอ้เหี้ย ช่วยกูสิวะ" โอ๊ยเหนื่อย "สเวนช่วยผมด้วย สะ อ๊ากกกกก" ถูกจับได้แล้ว ทำไงดี จะหนียังไง มังกรขาวคาบผมไว้ในปาก บินโฉบเฉี่ยวขึ้นบนท้องฟ้ามุ่งหน้าไปตำหนักโหยหวน!!!!