พุ่งปรี้ดๆเลยนะมึง(ncนิ๊ดนึง)

"อ่า ไปซะแล้ว ไม่อยู่ช่วยเราหน่อยเลย" สเวนควักส่วนกลางกายออกมา มือรูดชักขึ้นลง ใจจินตนาการว่าได้สอดใส่รูภรรยา

"โอ๊ย ซาว่าของพี่ ซี๊ดดดด หล่อกระชากใจพี่จริงๆ โอ๊ยๆๆๆๆ"

เขายืนแอ่น แก่นกายชี้โด่ มือสากครูดสี รูดรั้ง สาวชักเร็วๆ "อ่า ซาว่า" เขาคิดภาพซาว่ากำลังครวญคราง ยิ่งมีอารมณ์รุนแรงขึ้น เม้มปากทำหน้าเสียวซ่าน เรียกชื่อภรรยาไม่หยุด

"ซาว่า ซี๊ดดดด เมียพี่ โอ้วๆๆๆๆๆ"

จากยืนมาเป็นนั่ง สเวนนั่งลงบนเตียง เอนตัวสาวชักท่อนลำแข็ง เด้งเด้าใส่มือตัวเองอย่างเมามัน

"โอ๊ยยยยย"

น้ำอยากสีใสฉ่ำปลายหัว เขาเอามือละเลงมัน ตัวบิดเกร็งอย่างเสียวซ่าน มืออีกข้างล้วงเขี่ยหัวนม

"อะ ซี๊ดดดดด"

สเวนเป็นคนมักมาก ก่อนจะแต่งงานกับซาว่าเขาก็นอนกับคนนู้นคนนี้ไปทั่ว แถมยังเจ้าชู้หลายใจ คบทั้งชายทั้งหญิง รวมๆกันเกือบสิบคน

"อ่า ซาว่าาาา"

จริงที่เขาปรารถนาในตัวซาว่า แต่ก็แค่เรื่องบนเตียง ไม่ได้มีความรักเข้ามาแทรก ก็นะ ใครจะรักคนที่ได้เจอกันครั้งแรกก็วันแต่งงานเลย

ถึงเขาบ้ากาม แต่ก็ไม่ได้รักใครง่ายๆหรอกนะ

พอระบายอารมณ์ในห้องน้ำจนสาแกใจแล้วผมก็รู้สึกดีขึ้นบ้าง น้ำท่ายังไม่ได้อาบหรอก เสื้อผ้าจะเปลี่ยนยังไม่มีเลยเนี่ย เดินกลับไปถามไอ้หมอนั่นดีกว่า

"สวัสดีตอนเช้าค่ะท่านซาว่า"

เอ่อ นั่นชื่อผมเหรอ

"หลับสบายมั้ยครับเมื่อคืน" ใครอีกล่ะนี่

"ท่านสเวนอ่อนโยนมั้ยคะ อิ อิ"

"โอ้ ว้าว ขนาดพึ่งตื่นนอนยังดูดีเลยนะ"

"ท่านซาว่าสวัสดีครับ ฝันดีมั้ยครับเมื่อคืน หึหึ"

ผมเดินไปทางไหนก็มีแต่คนทัก ตกลงบ้านหลังนี้อยู่กันกี่คนนะ คนเยอะฉิบ

ผมกลับมาที่ห้องเดิมจนได้ สายตาเหลือบเห็นตัวอักษรที่สลักอยู่บนประตู "สเวน เออร์นาล" เอ๊ะ แต่ทำไมผมอ่านออกนะ ทั้งที่เป็นภาษาอะไรก็ไม่รู้

ความสามารถของคนเกิดใหม่เหรอ?

"นี่นาย"

กึกกกกกกก

ช็อตเด็ด ช็อตจัญไรสุด "โอ้ว อ๊าๆๆๆๆๆๆๆ" ไอ้หนุ่มนั่นนั่งช่วยตัวเอง น้ำพุ่งปรี๊ดๆ "อะๆๆๆๆๆ" เขากระตุกเฮือกๆ

ปังงงงงงง ผมปิดประตูเสียงดัง

"พุทโธ ธัมโม สังกะตัง สังกะสี" ยืนหันหลังพิงประตูอย่างหมดอาลัยตายอยาก

"โถ่ ซาว่าไม่ต้องอายหรอก"

มึงน่ะสิต้องอายไอ้บ้าเอ๊ย ผมอยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออกแล้ว ในใจคิดถึงอนาคตตัวเองในชีวิตใหม่สารพัด ถ้าอยู่นี่ต้องได้เสียเอกราชให้เขาสักวันแน่ แต่ถ้าหนีไป จะไปอยู่ไหน จะทำยังไงต่อก็ยังไม่รู้เลย แล้วมันจะผิดต่อเจ้าของร่างเดิมรึเปล่า เขากับหมอนี่รักกันมานานแค่ไหนกันนะ แล้วถ้าผมหนีไป ก็เท่ากับผมละทิ้งตัวตนของร่างนี้ไปทุกอย่าง

ผมจะดูเห็นแก่ตัวไปมั้ยนะ

ทั้งที่มาอาศัยร่างเขาอยู่แท้ๆ

แอ๊ดดดดด

เขาเปิดประตูออกมา แต่งเนื้อแต่งตัวซะเรียบร้อยเชียว เมื่อกี้ยัง หึยยย ไม่อยากพูด

"ใหญ่มั้ยของพี่"

เขาพูดหน้าตาทะเล้นเฉย กวนตีนผมสุดๆ ข่มใจไว้เควิน ข่มไว้

"เสื้อผ้าผมอยู่ไหนนะ" แกล้งๆลืมไปเลยแล้วกัน

"พี่บอกทิจิคให้จัดเข้าตู้ให้ ไม่รู้ทำรึยัง"

"มานี่สิ" เขาจะจับมือผม "อะ" ชักมือหนีก่อนเลย "ทำไม" เขาทำหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินนำผมมาที่ห้องๆหนึ่ง

และแล้วผมกับเขาก็อาบน้ำแต่งตัว มีแม่บ้านสองคนมาช่วยเราจัดทรงผม แถมยังแต่งหน้าให้บางๆ

อะไรกันว่ะเนี่ย

"เสร็จยังอะ" ผมหน้ามุ่ย รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาเลย ขนาดรองเท้ายังมีคนสวมให้

"เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ" เขาบอกผม "แล้วไปไหนต่อ" ผมลืมแล้วอะ "เข้าวัง ไปรับคำอวยพรจากราชา" ผมตาโต "โว้" ผมเกิดมาเป็นใครเนี่ย เส้นใหญ่ถึงขนาดได้เข้าเฝ้าราชาเลยเหรอ

"อย่าลืมดาบสิ" เขาชี้ไปที่มุมหนึ่ง มีดาบเล่มใหญ่ สีแดงเหมือนเลือดสด แถมยังส่องแสงแวววาว "ดาบเหรอ" ผมพึมพำเบาๆแต่ไม่ถามอะไรต่อ เขาบอกว่าอย่าลืม แสดงว่ามันเป็นของร่างนี้มาก่อนแล้ว

"อะ"

โอ้โห หนักฉิบหาย ผมเกือบทำดาบหลุดมือ "ดาบสวยดีเนาะ" ผมกัดฟันพูด

"น้องเก็บเวลจนได้สกิลนักดาบเลเวล99แล้วหนิ ถ้าได้อัพเลเวล100คงสวยกว่านี้อีก"

สกิล เลเวล? เอ๋!! นี่มันไม่ใช่โลกที่ผมเคยอยู่หรอกเหรอ "สกิลนักดาบเลเวล99" ผมยิ้มแล้ว แสดงว่าร่างใหม่ผมก็เก่งพอตัวเลยนี่หว่า

"หึ หึ" ผมหัวเราะเบาๆ ในเมืองนี้ผมต้องเก่งที่สุดแน่นอน

"ป่ะ ไปกันได้แล้ว"

ทันทีที่ก้าวขาออกมานอกบ้าน ผมก็ได้รู้ว่าโลกที่เหมือนความฝันมันเป็นยังไง

"นี่มันหนังแฟนตาซีชัดๆ"