เฉียวเหม่ยตรวจสอบจี้อย่างระมัดระวัง แต่เมื่อเหลือบไปเห็นบาดแผลที่นิ้ว เธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าบาดแผลหายไปแล้ว

เป็นไปได้ไหมว่า....จี้นี้มีคุณสมบัติในการรักษา?

เฉียวเหม่ยสังเกตการเปลี่ยนแปลงในร่างกายตัวเองอย่างระมัดระวังขณะที่ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้ที่เธอเดินออกจากบ้าน เธอรู้สึกว่าตัวเองหอบหลังจากเดินไปได้แค่สองสามก้าว แต่เมื่อเธอเดินไปที่ห้องครัวเมื่อสักครู่ เธอไม่รู้สึกอึดอัดหรือหายใจหอบเลยตลอดทาง

ไม่มีแรงกดหนักๆ ที่หน้าอกและการหายใจก็ราบรื่นขึ้น

รักษาบาดแผลงั้นเหรอ?

ทั้งยังทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นอีกด้วย?

เฉียวเหม่ยยิ้มเล็กน้อย เป็นเรื่องดีที่จี้หยกนี้มีฟังก์ชั่นนี้ มันสามารถปกป้องชีวิตของเธอและช่วยให้เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความอ้วนที่ก่อให้เกิดโรคชนิดอื่น

เธอศึกษามันอยู่สักพักก่อนที่จะยืนยันว่าจี้หยกนี้มีผลในการเสริมความแข็งแกร่งของร่างกาย

เธอห้อยจี้หยกไว้ที่คอก่อนที่จะเริ่มทำความสะอาดบ้านอีกครั้ง

ถึงเวลาทำงานแล้ว!

ขั้นแรกเธอเก็บข้าวของที่ไม่ต้องการออกจากห้องและโยนกองขยะทิ้งไว้ข้างหลังห้องที่ว่างเปล่า

ในห้องเหลือเพียงเตียงและโต๊ะข้างเตียง

เฉียวเหม่ยหยิบเสื้อผ้าทั้งหมดที่กองไว้ข้างเตียงออก แล้วโยนมันลงในอ่างขนาดใหญ่กลางลานบ้าน

จากนั้นก็หยิบไม้กวาดขึ้นมาทำความสะอาดตามซอกมุมที่สกปรกและใช้ผ้าเช็ดฝุ่นตามโต๊ะและตู้ทั้งหมด

แม้แต่พื้นผิวกระจกเล็กๆ ก็ยังได้รับการขัดให้เงาวับงดงาม

เมื่อเฉียวเฉียงกลับถึงบ้าน เฉียวเหม่ยกำลังซักผ้าในอ่างใบใหญ่

เขาตกตะลึง ไม่กล้าเชื่อว่าคนที่กำลังซักเสื้อผ้าอยู่นั้นคือเฉียวเหม่ยผู้เป็นหลานสาว เขากระพริบตาและมองดูภาพตรงหน้า

เกิดอะไรขึ้น?

คนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือหลานสาวของเขาจริงๆ แต่สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่นั้น…เป็นสิ่งที่เธอไม่คิดจะทำมาก่อน

เฉียวเฉียงจับไม้เท้าแน่นแล้วเอ่ยปากถามอย่างไม่แน่ใจ “เหม่ยเหม่ย?”

ได้ยินเสียงของปู่ เฉียวเหม่ยหยุดมือ เงยหน้าขึ้นมองปู่

เอาจริงดิ?

จากรูปลักษณ์ของร่างกายนี้ เหตุใดปู่ถึงเรียกเธอว่า ‘เหม่ยเหม่ย’ อย่างเป็นธรรมชาติได้ขนาดนั้น? เธอตัวดำและอ้วน ไม่มีส่วนใดของร่างกายนี้ที่เกี่ยวข้องกับคำว่า ‘สวย’ เลยสักกะผีก

หากคนนอกได้ยินเข้า คงคิดไปว่าปู่กำลังเอ่ยเรียกสาวงามอยู่แน่ๆ

อย่างไรก็ตาม เฉียวเหม่ยรู้ดีว่าปู่เป็นคนเดียวในโลกที่ปฏิบัติต่อเธออย่างดีและจริงใจ เกือบจะยอมทำตามใจเธอทุกประการ

เฉียวเฉียงเป็นทหารผ่านศึกที่ได้รับการปลดประจำการอย่างมีเกียรติจากกองทัพและได้รับเหรียญกล้าหาญทุกประเภท แม้ว่าปู่จะเกษียณแล้ว แต่ก็ยังได้เงินเดือนจากประเทศอยู่

ในปี 83 เงินเดือนของปู่ที่ได้รับประมาณหกสิบหยวน ยังมีเงินอุดหนุนต่าง ๆ ที่ได้รับจากหมู่บ้านอีก

อย่างไรก็ตาม เงินเหล่านั้นได้ถูกใช้จนหมดกับเจ้าของร่างเดิมนี้ นั่นคือวิธีที่ปู่ทำให้เจ้าของร่างเดิมกลายเป็นหมีดำ

“ไอหยา เหม่ยเหม่ย! เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆ หลานถึงลุกขึ้นมาซักเสื้อผ้าเองล่ะ?” เฉียวเฉียงรีบเดินเข้าไปในลานบ้านพร้อมกับไม้เท้า

เขารู้จักนิสัยใจคอของหลานสาวดีที่สุด เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะซักเสื้อผ้าเอง หรือว่าไปถูกอะไรกระตุ้นมาเลยตื่นเต้นจนต้องลุกมาซักเสื้อผ้า?

เป็นไปได้ไหมว่า...เธออยากจะสร้างความประทับใจที่ดีให้กับเซี่ยเจ๋อ?

ใช่ ต้องใช่แน่ๆ

เยี่ยมยอดที่สุด! เขายังกลัวอยู่เลยว่าเซี่ยเจ๋อจะไม่ชอบหลานสาวของเขาในแบบที่เธอเป็น คงจะดีไม่น้อยถ้าหลานสาวของเขาเต็มใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ไวเท่าความคิด เฉียวเฉียงฉีกยิ้มและพูดว่า “เหม่ยเหม่ย ดูสิ ปู่ซื้อเนื้อมา หลานกับเซี่ยเจ๋อจะได้บำรุงร่างกายของตัวเองให้แข็งแรง”  

ขณะที่พูด เขาก็หันหน้าไปทางตัวบ้าน แล้วก็ต้องตะลึงอีกครั้ง ภายในบ้านดูเปลี่ยนไปจนจำแทบไม่ได้

พื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่นแต่เดิมกลายเป็นสะอาดสะอ้าน บนโต๊ะมีถ้วยชาสองใบและกาน้ำชาวางอยู่

อย่างไรก็ตามเขาไม่เห็นเซี่ยเจ๋อในบ้าน

“เซี่ยเจ๋ออยู่ที่ไหน” เฉียวเฉียงขมวดคิ้ว มีประกายแวววาวในดวงตาที่ขุ่นมัว เผยให้เห็นอารมณ์ที่ดุร้ายซึ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัวที่จะมองตรงๆ

เฉียวเหม่ยอดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกนับถือทหารผ่านศึกที่ขาพิการผู้นี้ไม่น้อย

ตอนนี้เธอย้ายมาอยู่ในร่างนี้แล้ว ฝาแฝดในท้องก็เป็นลูกของเธอ ปู่คนนี้ก็เป็นปู่ของเธอเช่นกัน

“ปู่ อย่ามายืนอยู่ข้างนอกเลย ปู่เดินมาตั้งไกล ให้ฉันช่วยพยุงปู่เข้าไปข้างในบ้านเพื่อพักผ่อนเถอะนะ”

เฉียวเหม่ยยืนขึ้นและเช็ดมือบนเสื้อตัวเอง เธอรับเนื้อจากมือของปู่มาถือไว้เองและช่วยพาปู่เข้าไปในบ้าน