บทที่ 21

ตอน หอคัมภีร์

หน้าหอคัมภีร์

วิวเดินมาที่ประตูบานใหญ่สีดำทะมึน เขาใช่พลังดวงตาสีเพลิงเปิดประตู แปลกจัง เราเริ่มจะคุมมันได้แล้ว เมื่อประตูเปิดออก ดวงไฟก็ติดขึ้น ท่ามกลางหมอกควันมากมาย วิวปิดประตูทันที หอคัมภีร์นี้ใหญ่จัง จะหาเจอได้อย่างไร แล้วทันใดนั้นก็ปรากฏร่างชายชราขึ้น 

ชายชราพูดขึ้น  “ท่านค้นหาสิ่งใดคุณชาย”

วิวมองชายชราด้วยความสงสัย “ขนาดโลกเทพยังมีบรรณารักษ์ด้วย ขอเอกสาร ไม่ซิ ขอคัมภีร์ที่รักษาผู้ที่ถูกพลังย้อนกลับ”

ชายชราพูด “คัมภีร์นี้อยู่ ชั้นที่ 3012 เล่มที่  987”

 วิวตกใจ “ห่า...”   เขามองหาทางขึ้น   “แล้วทางขึ้นอยู่ไหนละ อย่าบอกนะว่าให้เราปีน....เอาวะ” วิวปีนขึ้นจากแถวที่หนึ่ง ทีละแถว ทีละแถว เขาใช้เวลาอยู่หลายชั่วโมงกว่าถึงครึ่งทาง 

“นี้ถ้าตั้งใจฟังอาจารย์สอนเรื่องวิชาลอยตัวก็ดีซิ เหนื่อยจัง” เขาหันมองตัวเลขที่อยู่ข้างหน้าเขา “2200” แล้วเขาก็ปีนขึ้นไม่ยอมหยุด เขารู้เวลาของอาจารย์ใกล้จะหมดลงทุกที เมื่อถึง “ เล่มที่987” เขาเดินออกไปทางด้างข้าง ทีละเล่ม จนถึงหนังสือ เล่มที่ 987 เขาหยิบหนังสือ ใส่ไว้ในเสื้อ แล้วก็นึกออกเรื่องหนึ่งขึ้นมา

               “ผมต้องการคัมภีร์”

แล้วชายชราก็ปรากฏตัวขึ้นมาอีกครั้ง “ท่านค้นหาสิ่งใดคุณชาย”

วิวพูด  “คัมภีร์ชุบวิญญาณ”

ชายชราพูด  “เป็นคัมภีร์ต้องห้าม”

วิวพูด  “ผมต้องการมัน” แล้วทันใดนั้นร่างชายชราก็หายไป ทุกอย่างหายวับ ตอนนี้วิวกำลังร่วงลงมาสู่พื้นล่างอย่างรวดเร็ว เขาตกใจ “ตายแน่เรา” แต่เมื่อร่างวิวถึงพื้น

เขากลับทะลุหายไป ปรากฏร่างอีกครั้งในห้องสีมรกต เขากระอักเลือดออกมา นี้คงเป็นที่ไว้คัมภีร์ต้องห้ามแน่นอน  วิวมองหาคัมภีร์วางเรียงกันมากมาย เขามองหามันแต่กลับไม่มีคัมภีร์ที่เขาหาเลย แล้วทำไมชายชราถึงส่งเรามาที่นี่ละ เขาอ่านไปเรื่อย สะดุดกับคัมภีร์เล่มหนึ่ง คัมภีร์หวนคืน ตอนนี้วิวเริ่มรู้สึกว่าตัวเองโดนพิษไปมากแล้ว แต่ก็หยิบคัมภีร์ออกมาจากที่เก็บ เขาใช้ดวงตาสีเพลิง อ่านคัมภีร์จนจำมันได้ทั้งหมด มีกี่นาที เขาก็มาปรากฏตัวอยู่ที่เดิมที่เข้ามา วิวหยิบคัมภีร์ที่อยู่ในเสื้อออกมา เขาอ่านมันอย่างรวดเร็ว เมื่อเสร็จ ทุกอย่างก็กลับสู้ภาวะปกติ เขากระอักเลือดอีกครั้ง

ด้านนอกประตู ยีนยืนคอยด้วยใจที่เป็นกังวล เมื่อประตูเปิดออก วิวเดินออกมา ยีนเข้าไปพยุงร่างของเขาที่ดูอ่อนแรงอย่างเห็นได้ชัด

ยีนพูด “เจ้าเด็กบ้า ข้ายอมตายดีกว่าให้เจ้าตาย”

วิวพูด “ผมไม่เป็นไร ในเมื่อผมทำให้เกิดเรื่อง ผมก็ต้องแก้ไขมัน ยังมีเวลาหรือเปล่า”

ยีนพยักหน้า แล้วเขาก็คลายพลังเวทย์แก่ทหารยาม  “ขออภัยล่วงเกินท่านแล้ว”

ทหารยามพูด “รู้ใช่หรือไม่ว่าพวกเราต้องรายงานองค์ชาย”

ยีนพูด “ทำตามหน้าที่ของท่านเถอะ”

แล้วยีนก็พาวิวลอยตัวไปที่ห้องของซัน วิวเดินเข้าหาซัน สีหน้าซันเริ่มซีดมากกว่าเดิม เขาดึงกระบี่ของยีนกรีดฝ่ามือตัวเองนำเลือดให้ซันดื่ม เขาตั้งจิต รวบร่วมพลัง ดึงพลังของดวงตาสีเพลิงออกมาอีกครั้ง ได้เกิดกระแสลมไหล่ผ่านเข้ามา แต่รอบนี้ไม่ร้ายแรงเมื่อครั้งแรก แล้วพลังสีดำมืดทมิน ก็ได้ไหลออกมาจากร่างของซัน กลับมายังร่างเจ้าของแค่ไม่กี่นาทีทุกอย่างก็จบลง วิวหายใจหอบมือไม้อ่อนไปหมด เขากระอักเลือดครั้งที่ 3 รอบนี้สีเลือดออกเป็นหลิ่ม ยีนเข้ามาพยุงร่างของเขาไว้ 

วิวพูด “ผมไม่เป็นไร” ของเขามองซันที่สีหน้าเริ่มแดง เขายิ้ม   “อาจารย์ไม่ตายแล้ว”  ก่อนจะหมดสติไป ยีนยกตัววิวขึ้นพาไปยังห้องของเวน เพราะที่เดียวที่มีพลังปกป้องคือห้องขององค์ชาย 

ยีนพูดก่อนออกจากห้อง“เทพธิดารบกวนพวกท่านดูแลองครักษ์ซันด้วย”

เทพธิดาตอบ “คะ”

ยีนพูดกับหมอ “ท่านหมอตามข้ามา” เขาอุ้มร่างของวิวมาที่ห้องขององค์ชาย “ท่านหมอ” ท่านหมอรีบเดินเข้ามาตรวจอาการของเขา หนุ่มน้อยเริ่มรู้สึกตัว 

ยีนถาม  “ยาเจ้าอยู่ไหน”

เขาชี้ไปที่กระจก ยีนรีบไปเอายาเม็ดที่ท่านอาของเวนให้ไว้ ช่างหายากหาเย็น เพราะห้องนี้ก็พังราบจากพลังของวิวเช่นกัน เขาป้อนยาให้วิวทาน 

วิวพูดเสียงแผ้วเบา “ท่านองครักษ์ บอกองค์ชายด้วย พวกมันเจอศิลาครบทั้งสี่แล้ว ดินแดนของพวกท่านกำลังตกอยู่ในอันตราย”

ยีนพูด  “เจ้าห้ามตาย ท่านหมอ ช่วยเขาให้ได้ จนกว่าคุณชายจะกลับมา”

ท่านหมอ “ข้าจะพยายาม”

ยีนเดินออกมาที่ทุ่งดอกไม้  “ข้าอยากให้พวกท่านช่วย” แล้วเหล่าภูตตัวน้อยก็ปรากฏตัวออกมาที่ละตนสองตนจากทุ่งดอกไม้

ภูติสาวน้อยพูดขึ้น “ท่านอยากให้พวกเราส่งสารใช่หรือไม่”

ยีนพูด “ใช่ ช่วยนำสารนี้ไปที่องค์ชาย เวลามีไม่มาก รบกวนพวกท่านแล้ว”

เหล่าภูติต่างตื่นตัว “รับรองทันใจท่านปรารถนาแน่” แล้วเหล่าภูติสิบกว่าตน ก็ลอยตัวออกไปทันที