“ผมจะกินคุณ” ทันใดนั้นเขาก็จับมือเธอไพล่หลัง แล้วผลักเธอไปที่มุมห้อง ร่างสูงของเขากักขังเธอไว้ไม่ไห้ไปไหน

การประชิดที่คาดไม่ถึงนี้ทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของผู้ชายคนนี้เลย

“คุณเว่ย ถ้าคุณอยากนอนกับฉันก็ควรจะอ่อนโยนกว่านี้หน่อยนะ ถ้าคุณเอาแต่วางอำนาจกดดันฉันทุกวิถีทางแบบนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณนั้นมันก็แค่ไอ้กระจอกที่อยากนอนกับผู้หญิงก็ยังต้องใช้กำลังบังคับ”

ดวงตาของเขาเข้มขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดประชดประชัน

“ผมหวังว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นหน้าคุณ จำที่ผมพูดเอาไว้ให้ดี” พูดจบ เขาก็จัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย จากนั้นเดินไปที่ประตูแล้วจากไป

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาหายไปที่ทางเดิน ไป๋เซินเซินก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นอย่างคนหมดแรงและรู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่สามารถอธิบายได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความเจ็บปวดนี้มาจากไหน เพราะถูกเขาด่า? ถูกเขาบุกรุกบ้าน? หรือเพราะ...ช่างเถอะ เธอไม่มีพลังเหลือพอที่จะขบคิดประเด็นนี้ให้ลึกซึ้งอีกแล้ว เธอไม่อยากข้องแวะกับผู้ชายบ้าอำนาจอย่างเขาอีก

เรื่องของเว่ยเหลียนเหิงน่ะช่างมันเถอะ แต่เรื่องที่ยังปล่อยไปไม่ได้คือความแค้นต่อตระกูลตู้

คุณยายมักเตือนว่าอย่าแก้แค้นตู้เซินเป่ยและหวังหง และขอให้เลิกโกรธเกลียดพวกเขา แต่ว่าการทำให้ตัวเธอเข้มแข็งขึ้นและสามารถใช้ชีวิตได้แบบคนทั่วไปคือความแค้นที่มีต่อครอบครัวนั้น

ด้วยความคับแค้นใจนี้ เธอจึงประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วก่อนอายุสามสิบ อันที่จริงเธอก็พอใจกับสภาพความเป็นอยู่ของตัวเองจนพอจะลืมเลือนความเกลียดชังในอดีตไปได้บ้าง

แต่พอถูกผัวเมียสารเลวคู่นั้นตบตีอีกครั้ง และต้องซมซานหนีออกจากบ้านหลังนั้นด้วยความสิ้นหวังและความอับอายอีกครั้ง จิตใจก็สั่นไหวด้วยความเกลียดชัง

อย่ารอให้สิ่งที่เรียกว่าผลกรรมตกแก่ศัตรู แต่คุณต้องสร้าง 'ผลกรรม' ด้วยตัวเอง

เธอคิดวนเวียนซ้ำๆ ว่าจะระบายความโกรธแค้นนี้อย่างไรดี อาการบาดเจ็บที่ถูกทำร้ายจะถูกชดเชยได้อย่างไร? หลังจากคิดวนซ้ำๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นบ้าและร่างกายก็บิดเบี้ยวด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง

ตอนนี้ในสมองคิดหาวิธีแก้แค้นตระกูลตู้ในรูปแบบต่างๆ นาๆ เช่นการขับรถชนหวังหงให้ตาย แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะตายไปด้วย หรือจะโยนระเบิดใส่ตู้เซินเป่ย กวาดล้างพวกมันทั้งครอบครัวให้ตายไปพร้อมๆ กัน

ฮ่า ฮ่า ฮ่า....ไป๋เซินเซินหัวเราะคนเดียว สะใจกับจินตนาการที่นองไปด้วยเลือด อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงจินตนาการ เอาไปใช้จริงไม่ได้ มันดูบ้าบอและโง่เง่ามากเกินไป

เอาเถอะ ตอนนี้ยังมีเวลาเหลืออีกมาก เธอไม่ยอมตายง่ายๆ หรอกถ้ายังไม่ได้เห็นสัตว์นรกพวกนั้นทรมานจนตายต่อหน้า

ใจเย็น สิ่งที่ควรทำตอนนี้คือใจเย็น