บทนำ

วิหคในกรงทอง

ท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียวที่มีดอกไม้นานาพรรณซึ่งกำลังชูช่อเบ่งบานขึ้นปะปนกับไม้ผลหลากหลายชนิดรับกับแสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้าอันสดใส 

ปรากฏร่างอ้อนแอ้นบอบบางของสตรีผู้หนึ่งในอาภรณ์สีฟ้าอ่อน บนศีรษะสวมมงกุฎดอกไม้กำลังนั่งเหยียดขาสบายๆ ใบหน้างามเปื้อนยิ้ม ดวงตาเมล็ดซิ่ง[1]สีดำขลับกวาดตามองไปรอบตัวพร้อมกับฉายประกายความสุขออกมาชัดเจน

         สายลมอ่อนๆ ที่พัดโชยมาช่วยเพิ่มความสดชื่นให้ทั่วทั้งบริเวณ พัดพากลีบเกสรบางส่วนติดไปด้วยและทำให้เรือนผมสีดำบางส่วนปลิวสยายมาคลอเคลียอยู่ข้างแก้มเนียน

         หญิงสาวหัวเราะเสียงใสพลางยกช่อดอกไม้หลากสีที่ถูกมัดรวมกันไว้ข้างกายขึ้นมาจรดจมูกเรียวแล้วสูดกลิ่นหอมเข้าปอด ก่อนจะพึมพำออกมาอย่างอารมณ์ดี

“หอมจังเลย…” 

จิ๊บๆ 

“สวัสดีจ้ะเจ้านกน้อย” เสียงหวานกล่าวกับนกกระจิบตัวจ้อยสีน้ำตาลที่บินมาเกาะบนไหล่อย่างเป็นมิตร ขณะที่มันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับนางพลางผงกหัวรับเบาๆ ราวกับฟังภาษามนุษย์รู้เรื่อง

“วันนี้อากาศดีนัก เจ้าว่าหรือไม่?” ร่างเพรียวระหงเอ่ยก่อนจะยกมือลูบหัวมันเบาๆ แล้วเงยหน้ามองเจ้านกกระพือปีกบินขึ้นไปเกาะยังกิ่งดอกเหมยที่ยื่นออกมาข้างบนด้วยรอยยิ้ม…

--------------------------

“อืม…” เจ้าของใบหน้างดงามที่นอนอยู่บนเตียงพึมพำเบาๆ พลางลืมตาขึ้นมาด้วยท่าทางงัวเงีย สิ่งที่พบคือเพดานห้องนอนของตนและแสงแดดอ่อนๆ ที่ตกกระทบใบหน้า พร้อมกับเสียงเล็กๆ ของนกน้อยนอกหน้าต่างที่ดังเข้ามาในหู

หมดเวลาสนุกแล้วสินะ… 

“อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะคุณหนู” สาวใช้ตัวน้อยที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงกล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส

“อรุณสวัสดิ์เสี่ยวฟาง” นางกล่าวเรียกชื่ออีกฝ่ายพลางค่อยๆ ลุกขึ้นมา กะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสภาพการมองเห็นให้ชัดขึ้นโดยมีเสี่ยวฟางยืนมองอย่างชื่นชม 

ใบหน้าดั่งหยกขาวที่ถูกนำมาสลักเป็นรูปไข่รับกับดวงตาเมล็ดซิ่งกำลังยกมือปิดปากหาวอย่างรักษากิริยา แม้ผมเผ้าบางส่วนจะยุ่งเหยิงทว่าก็ไม่อาจกลบความสง่างามที่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นดั่งเทพธิดาน้ำแข็งของอีกฝ่ายได้

คุณหนูของนางคือ ‘สุ่ยเหม่ยชิง’ กุลสตรีที่เพียบพร้อมไปด้วยทักษะฉินฉีซูฮว่า[2] รวมถึงทักษะเย็บปักถักร้อยกับงานบ้านงานเรือนซึ่งไม่เป็นสองรองใครสมกับตำแหน่งยอดบุปผาอันดับสามแห่งอิ๋นเฉินที่ได้รับมาจากงานประชันความสามารถของสตรีเมื่อปีก่อน[3]

ฐานะจริงของสุ่ยเหม่ยชิงคือคุณหนูรองสกุลสุ่ย แต่เป็นบุตรีคนโตที่เกิดจาก ‘สุ่ยเหม่ยฮว๋า’ ฟูเหริน[4]เอกของ ‘สุ่ยเฉินซวน’ เจ้าของธุรกิจค้าผ้าหลายชนิดที่มีบริการขนส่งทางไกลฉับไวเป็นอันดับต้นๆ ของเมืองอิ๋นเฉินซึ่งตั้งอยู่ข้างราชธานีลู่เจียนซิน นอกจากนี้ธุรกิจของเขายังเป็นที่รู้จักกว้างขวางในแถบช่างฝูลู่อีกด้วย 

 “ข้าเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้ท่านเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”

“ขอบใจมากเสี่ยวฟาง” สุ่ยเหม่ยชิงตอบพลางยกยิ้มบาง เจ้าของชื่อยิ้มตอบจากนั้นก็ถามต่อ

“วันนี้คุณหนูอยากสวมใส่อาภรณ์สีใดเจ้าคะ?”

“สีใดย่อมได้หมด” นางตอบพลางเดินเข้าไปหลังฉากกั้นลายนกกระเรียนซึ่งถูกจัดเป็นพื้นที่อาบน้ำแต่งตัว ในขณะที่สาวใช้ประจำตัวซึ่งอยู่ด้วยกันมานานเกินสิบปีตรงไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่มีกลิ่นหอมของดอกมู่ซี[5]โชยออกมา พลางกวาดสายตามองอาภรณ์ที่แขวนเรียงรายกัน ก่อนจะเลือกอาภรณ์สีฟ้าอ่อนปักลายผีเสื้อที่ดูเรียบง่ายเข้ากับบุคลิกอ่อนโยนเรียบร้อยให้คุณหนู

หลังฉากกั้นมีโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมคันฉ่องขนาดกลาง ถัดไปไม่ไกลเป็นอ่างล้างหน้าทองเหลืองวางอยู่บนขาตั้งไม้ลายวิจิตร และสุดทางคืออ่างไม้ขนาดกลางที่มีกลีบดอกเหมยกุ้ย[6]โรยประดับอยู่บนผืนน้ำใส และผ้าเช็ดตัวซึ่งเสี่ยวฟางจัดเตรียมไว้ให้วางพาดอยู่บนราวไม้ข้างๆ

ตามปกติ กิจวัตรประจำวันมีเพียงตื่นมาล้างหน้าบ้วนปากผลัดอาภรณ์ ส่วนเรื่องอาบน้ำจะกระทำทุก 3 วัน โดยมีเสี่ยวฟางที่จัดเตรียมเสื้อผ้าเสร็จแล้วมายืนรออำนวยความสะดวกอยู่ข้างๆ และทุกสุดสัปดาห์สาวใช้ตัวน้อยจะช่วยขัดผิวให้ด้วย

หลังจากล้างหน้าบ้วนปากและใช้ก้านใบหลิวทำความสะอาดฟันแล้ว มือเรียวก็ปลดชุดนอนของตนออกมาพับวางรวมกันไว้อย่างเป็นระเบียบก่อนจะก้าวเท้าลงไปชำระกายางดงามในอ่าง

ด้วยความที่สุ่ยเหม่ยชิงเป็นคนตื่นตรงเวลาเสมอ ทำให้สาวใช้ตัวน้อยสามารถคำนวณเวลาที่ต้องเตรียมน้ำให้ได้ ดังนั้นตอนนี้น้ำในอ่างกำลังอุ่นพอดี มือเรียววักน้ำใสๆ ขึ้นมาลูบไล้ไปตามผิวกายพลางนึกย้อนไปถึงคำถามก่อนหน้านั้นซึ่งเป็นสิ่งที่สาวใช้ตัวน้อยต้องถามทุกวันด้วยความสงสัย

“วันนี้คุณหนูอยากสวมใส่อาภรณ์สีใดเจ้าคะ?”

ทำไมต้องถามแบบนี้ทุกครั้งด้วยนะ…ทั้งที่ข้าก็บอกตลอดว่าสีอะไรก็ได้แท้ๆ

ถ้าไม่ใช่วันสำคัญสวมใส่สีอะไรก็เหมือนกันมิใช่หรือ…

ไม่ใช่ว่าสุ่ยเหม่ยชิงรำคาญ เพียงแต่นางไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้เพราะไม่ได้สนใจ อย่าว่าแต่เรื่องอาภรณ์เลย ตั้งแต่จำความได้ คล้ายชีวิตนางจะถูกกำหนดทุกอย่างไว้แล้ว สุ่ยเหม่ยชิงจึงมองว่าการแสดงความชมชอบหรือรังเกียจสิ่งใดหาใช่เรื่องจำเป็นไม่ ในเมื่อชีวิตต้องดำรงต่อไปแบบนี้ ถ้าไปคาดหวังแล้วไม่เป็นไปตามที่ใจหวังนางก็จะเจ็บปวดเอง ดังนั้นนางสามารถรับได้กับทุกสิ่งอย่างที่คนใกล้ตัวเป็นคนจัดหามาให้ เพราะนั่นย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด

อ้อ…ไม่กี่อย่างที่นางรู้เกี่ยวกับตัวเองก็คือนางชอบต้นไม้กับดอกไม้แทบทุกชนิด และมักจะฝันเสมอว่าตัวเองไปโผล่อยู่กลางธรรมชาติอย่างป่าหรือขุนเขา ทว่าก็ขาดความสมจริงไปหลายอย่างเพราะนางทำได้เพียงจินตนาการพวกมันจากภาพวาดเท่านั้น

แม้ว่าในอาณาบริเวณที่กว้างใหญ่ของจวนจะมีทั้งสวนทั้งสระเหลียนฮวา[7]ตั้งอยู่แถวเรือนใหญ่ฝูสุ่ย และแถวๆ ทางไปเรือนหลี่ฟู่ของท่านแม่กับอนุภรรยาจะมีต้นไม้ดอกไม้ถูกปลูกไว้ประปราย

แต่นางก็ไม่ค่อยไปเดินเล่นเพราะรู้สึกไม่ค่อยเป็นอิสระ นางอยากเดินชมพฤกษาพวกนั้นด้วยท่าทางสบายๆ เป็นธรรมชาติ แกว่งเท้าเล่นตอนนั่งอยู่ในศาลาริมสระซึมซับบรรยากาศ มากกว่าฝืนเดินเยื้องย่างหรือรักษากิริยา

ทว่ายามที่ออกนอกบริเวณห้องนอนของตัวเอง ร่างกายของนางจะเริ่มการวางตัวตามหลักกุลสตรีซึ่งถูกสั่งสอนเรื่อยมาโดยอัตโนมัติเพื่อไม่ให้เผลอทำอะไรผิดพลาดแล้วถูกผู้พบเห็นนำไปนินทาจนเสื่อมเสียมาถึงสกุล

เพื่อเป็นการตัดปัญหาเลยไม่ไปเสียดีกว่า! 

นั่นทำให้การออกเดินทางค้าขายครั้งล่าสุดของบิดา ตอนที่ท่านพ่อเอ่ยถามเป็นครั้งแรกว่าต้องการอะไรหรือไม่ สุ่ยเหม่ยชิงจึงได้ทำใจกล้าร้องขอดอกซานฉา[8]สีแดงสด ดอกไม้ที่ชอบที่สุดและยังไม่เคยเห็นของจริงต่ออีกฝ่าย 

นางอยากสัมผัสกลีบและกลิ่นของมันว่าจะหอมละมุนเช่นที่เคยวาดฝันไว้หรือไม่… 

         อีกไม่เกินสองอาทิตย์ข้าก็จะได้เห็นมันแล้ว…

[1] ซิ่ง = ผลแอปริคอต

[2] ทักษะฉินฉีซูฮว่า = ทักษะดนตรี หมาก อักษร ภาพวาด เป็นศิลปะนันทนาการซึ่งเป็นที่นิยมโดยมองว่าคนที่ได้เรียนเป็นปัญญาชน ทว่าความจริงแล้วทั้งบุรุษและสตรีที่มีฐานะสามารถเรียนได้ทุกคน ส่วนจะเก่งไหมอีกเรื่อง แต่ค่านิยมสมัยนั้นมองว่าแค่ได้เรียนก็สุดยอดแล้ว

[3] เป็นงานประชันความสามารถของสตรีในของแคว้นจ๋าลู่ที่ทุกเมืองจะจัดขึ้นทุกสามปี โดยให้โอกาสสตรีทุกคนที่อายุตั้งแต่ 15-18 หนาว เข้าร่วมได้คนละหนึ่งครั้งในชีวิต

[4] ฟูเหริน = ภรรยา แต่เวลาใช้คำนี้โดยมากหมายความถึงภรรยาเอก

[5] ดอกมู่ซี = ดอกหอมหมื่นลี้

[6] ดอกเหมยกุ้ย = ดอกกุหลาบ

[7] เหลียนฮวา = ดอกบัว

[8] ซานฉา = ดอกคาเมเลีย

Writer:ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเปิดตอนแรกเลยค่ะ อาจจะสั้นไปนิดหนึ่ง ขอบคุณทั้ง 15 คนที่กดติดตามไว้นะคะ เรารู้ว่าทุกคนรอมานานมาก ตัวเราก็นานแถมความคิดเรื่องนี้ไบรท์มากผุดมาตลอดผุดจนเหลือแค่เกลาเนื้อเรื่องคู่กับหาข้อมูลเพิ่ม 555 เลยแอบมาอัปเล็กน้อยค่ะ แล้วก็จะกลับไป speed เรื่องอื่นต่อ กำลังฝึกตัวเองให้มีวินัยเลยไม่ค่อยอยากลัดคิวงาน T^T 

 ปล.สมัยนั้น ด้วยสภาพอากาศที่หนาวเย็นตลอดปีทำให้เขาไม่ได้อาบน้ำกันทุกวันนะคะ 

ร่วมพูดคุยกันได้ที่ Han Yu หานยวี่ / Meng Li Mao Hu เมิ่งลี่มาวหู น้า

ผลงานเรื่องอื่นๆ ของนักเขียน

แนวรักคอมเมดี้:

+รู้จักกับ 'หานอิงมี่' คุณหนูจอมแก่นที่ต้องถูกจับต่งงานกับคนที่เกลียดขี้หน้าอย่างท่านแม่ทัพ 'เซี่ยเฟยหง' ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] แต่งกับเจ้าแล้วไง! ข้าก็ไม่ได้รักเจ้าเสียหน่อย! 

+รู้จักกับพี่ชายคนโตตระกูลหาน ผู้ที่มีศักดิ์เป็นพนักงานที่ได้เงินเดือนเยอะที่สุดในวังหลวง 'หานหมิงเทียน' และ 'จีลู่ฟาง' ฮูหยินตัวแสบ ---> [สามพี่น้องตระกูลหาน] สมรสพระราชทานบันดาลรัก 

+รู้จักกับพี่ชายคนกลาง ผู้ที่สุดแสนจะเสเพลยิ่งกว่าน้องเขย 'หานหมิงซาน' แต่กลับต้องมาเสียปณิธานที่ว่าจะไม่ยอมลงให้สตรีหน้าไหนให้แก่หัวหน้าโจรสาวอย่าง 'ซือซิง'

-----> [สามพี่น้องตระกูลหาน] หอบรักมาห่มใจแม่นางโจร

แนวรักดราม่า:

+ต้องการเสพความหน่วงจาก 'เซียวหลินหลิง' สตรีที่เคยหลงรักในตัวของ 'ซือหยวนซา' คุณชายคนสุดท้องของสกุลและทนทำดีกับเขามาตลอดจนทนไม่ไหวเลยยื่นหนังสือหย่า ----> [สามบุพเพสกุลซือ] างใครทางมัน! เราหย่ากันแล้ว! 

+ชอบแนวเต๊าะๆ เครียดๆ หวานเยอะสุดในซีรีส์สามบุพเพสกุลซือ ต้องคุณชายรอง 'ซือหยินซู' กับรัชทายาทมาร 'วั่งหลิวเหว่ย' เลยค่ะ

[สามบุพเพสกุลซือ] 18+แผนลับลวงใจ เสื้อแพรล่องหน (ของรัชทายาทมาร)

+ต้องการอ่านแนวสงครามสู้รบปรบมือ นางเอกเก่ง พบกับ 'จิวอวี้' และคุณชายใหญ่ 'ซือหยางซี' ได้ที่

---> [สามบุพเพสกุลซือ] บุปผาไร้งามกับกระบี่ไร้ใจ

+ต้องการเสพความหน่วงระดับฮาร์ดคอร์ ขึ้นไปจุดสูงสุดแล้วปล่อยตัวตกลงมาดังตุบจากเกมส์กระดานแห่งความแค้น ของ 'ฉินซิ่นซื่อ' กับ 'ซู่ซู่'

----->หัวเราะทีหลังดังกว่า 

ต้องการเสพความหน่วงแบบจบง่ายไม่ต้องอ่านยาว

----->ห้วงมายา ปักษา ภารมย์