เสียงละเอียดอ่อนของเฟิงเหมิงเยว่ก้องกังวานในที่หลบภัยและหยุดลงหลังจากที่ข้อความเล่นซ้ำเป็นครั้งที่สาม

มันเป็นข้อความสั้นๆ ที่มีคำไม่กี่คำ แต่มีข้อมูลจำนวนมาก

ในดินแดนรกร้าง ซากโบราณสถานถูกสร้างขึ้นแบบสุ่ม ถ้าเศษกระจกเก็บรอบนอกมีคุณภาพเช่นนี้...

ด้วยข้อความนั้นในใจ ซูโม่หยิบกระจกสองชิ้นออกมาดูใกล้ๆ

[กระจกกันระเบิด (ชั้นเยี่ยม): ความแข็งแรง 15, ทนต่อการกัดกร่อน, ทนกรด, ทนต่อแรงกระแทก]

[กระจกกันระเบิด (หายาก): ความแข็งแรง 50, ทนต่อการกัดกร่อน, ทนกรด, ทนต่อแรงกระแทก, หลังได้รับความเสียหาย แสงสามารถค่อยๆฟื้นฟูความแข็งแรงของกระจก]

เมื่อเทียบกับกระจกคุณภาพชั้นเยี่ยมไม่เพียงแต่กระจกคุณภาพหายากจะแข็งแรงขึ้นมาก แต่ยังมีคุณสมบัติเพิ่มเติมที่ทรงพลังอีกด้วย

หลังจากที่ซูโม่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาตัดสินใจวางกระจกคุณภาพหายากที่ขอบด้านนอกสุด และใช้กระจกคุณภาพชั้นเยี่ยมทำหน้าที่ปิดกั้นอากาศที่เขาจะใช้ในกรณีที่เกิดภัยพิบัติ

หลังจากยืนยันแผนการก่อสร้างอีกครั้ง ซูโม่พยายามตำแหน่งศูนย์กลางของฐานจากภายนอกและเริ่มขุดด้วยพลั่วไม้ของเขา

แม้ว่ากระจกกันระเบิดจะมีความแข็งแรงมาก แต่ตัวดินเองก็ไม่สามารถทนต่อผลกระทบรุนแรงได้

“ฉันต้องเสริมหลุมนี้ด้วยเหล็กเพื่อทำให้ท่อเหล็กมีความเหนียวดีขึ้น จะดีกว่าใช้เหล็กจัดวางรอบกระจกเมื่อถึงเวลา”

หลังจากขุดหลุมที่มีครึ่งความสูงของเขา ซูโม่ก็วางเหล็กลงไปหนึ่งหน่วย จากนั้นจึงทำกระจกสองชิ้นและกระจกเงาสองชิ้นที่ด้านข้าง และวางเหล็กที่เหลือก่อนกลับเข้าไปในฐาน

เขาจ้องไปที่ผนังด้านบน

ตามที่คาดไว้ ตัวเลือกการติดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกใหม่ปรากฏขึ้นต่อหน้าซูโม่

[ระบบระบายอากาศและแสงสว่าง?]

ตัวเลือกการอัพเกรดที่หนึ่ง: โครงสร้างปริทรรศน์, ท่อเหล็กหล่อ, สารเคลือบป้องกันการกัดกร่อน, การเคลือบกั้นน้ำ คะแนนเอาตัวรอดที่ต้องการ (105 – 90)

ตัวเลือกการอัพเกรดที่สอง: โครงสร้างการระบายอากาศด้วยไฟฟ้า การออกแบบสกายไลท์ ให้แสงดี การไหลเวียนอากาศที่ดี คะแนนเอาตัวรอดที่ต้องการ (700 – 65)

ความคิดเห็น: เพดานดำมืดนี้จะเป็นระบบระบายอากาศและแสงสว่างของคุณหรือ? เอาจริงหรอ?

มันเป็นสถานการณ์ที่คุ้นเคยและตัวเลือกการอัพเกรดที่คุ้นเคย ซูโม่ยิ้มและเลือกตัวเลือกการอัพเกรดแรก

เมื่อเขาตื่นขึ้นในตอนเช้านั้น คะแนนเอาชีวิตรอดของเขาเพิ่มขึ้นเป็น 103 คะแนน หลังจากอัพเกรดบ่อน้ำพลังจิตและใช้ได้ถึง 70 แต้ม เขาเหลือ 33 แต้ม

หลังจากหักอีก 10 แต้มจากหอกไม้โอ๊คญี่ปุ่น 2 อันและ 5 แต้มจากเกราะเซรามิก เขาก็เหลือ 18 แต้มเอาตัวรอด

นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับความต้องการ 15 คะแนนของตัวเลือกแรก

มีแสงวาบและพื้นเริ่มสั่นราวกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นคู่หนึ่งกำลังปรับรูปพื้นผิวใหม่

ซูโม่มองดูช่องขยายออกในเพดานสีดำแต่เดิม และบล็อกเหล็กบนพื้นเริ่มละลาย กลายเป็นเหล็กเหลวขณะที่มันพุ่งเข้าไปในช่อง

เหล็กหล่อสีเงินเสริมด้วยสารเคลือบของระบบและค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีฟ้าแห่งความหวัง

ในตอนแรก มีเพียงแสงเพียงเล็กน้อยบนพื้น แต่หลังจากผ่านไปห้าหรือหกวินาที เสาแสงก็ส่องลงมาตรงกลางที่หลบภัย

แสงแดด!

ส่องสว่างโดยตรง!

ตามมาด้วยความสดชื่น อากาศบริสุทธิ์จากโลกภายนอก!

ซูโม่ยืนอยู่ใต้ท่อและมองขึ้นไป ทันใดนั้นเขาก็พบกับแสงแสบตาของแสงอาทิตย์

แม้ว่าหัวใจของซูโม่จะพองโตด้วยความปิติยินดี แต่เขาก็ไม่ให้มันรบกวนจิดใจ เปิดประตูไม้ของที่หลบภัยและลงไปที่พื้นเหนือฐาน

หลุมเดิมที่เขาขุดหายไปและถูกแทนที่ด้วยรูเล็กๆ ตามธรรมชาติ

กระจกกันระเบิดขนาด 50x50 ซม. ถูกสร้างขึ้นบนพื้น เคลือบผิวอำพรางแบบพิเศษ

นอกจากความสามารถในการดูดซับแสงและซ่อมแซมตัวเองแล้ว แสงทั้งหมดที่มาบรรจบกันบนกระจกไม่มีการหักเหหรือกระจาย ในทางกลับกัน แสงทุกอนุภาคจะสะท้อนเข้าด้านใน ปรับปรุงการปกปิดของระบบให้ดียิ่งขึ้น

[หน้าต่างกันระเบิด: ความแข็งแรง 50 เคลือบผิวด้วยเคลือบพรางแสงและชั้นกั้นน้ำ มีประสิทธิภาพและคุณสมบัติสูงทั้งระบบระบายอากาศและแสงสว่าง]

ความคิดเห็น: ด้วยหน้าต่างแบบนั้น แม้แต่สหายบ้านข้างๆ ก็ไม่เห็นว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่

“ระบบอันยิ่งใหญ่นั้นสมกับชื่อเสียง! แผนแรกคือการเจาะรูเพื่อช่วยระบายอากาศ แต่ตอนนี้ที่มีรูขนาดจิ๋วไม่เพียงช่วยให้ระบายอากาศได้ แต่ยังทำหน้าที่เป็นชั้นกั้นน้ำอีกด้วย! เยี่ยม!"

หลังจากที่เขารวบรวมวัสดุที่เหลือและกลับไปที่ฐานก้าวลงบันได ในที่สุดซูโม่ก็รู้สึกสบายใจกับสายลมเย็นเล็กน้อยจากช่องแสง

มันเป็นเพียงวันที่สอง แต่เขาทำงานส่วนใหญ่ที่จำเป็นเพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยพิบัติครั้งแรก

เขามีแหล่งน้ำ แสง และอากาศที่มันคง!

เขาแค่ต้องหาวิธีสร้างระบบระบายน้ำด้วยเวลาที่เหลืออยู่ และเขาจะต้องรอดจากภัยพิบัติฝนกรดได้อย่างแน่นอน

ห้าโมงเย็นแล้ว ดังนั้นแม้ว่าเขาต้องการจะออกไปข้างนอก เขาก็ทำได้แค่ตัดไม้หรือเส้นใยพืชหรืออะไรแบบนั้น

หลังจากโจมตีกิ้งก่าในตอนเช้านั้น ซูโม่ตัดสินใจที่จะไม่ออกไปผจญภัยก่อนที่จำนวนการสแกนของคู่มือภาพประกอบมอนสเตอร์จะรีเฟรช

เขาหยิบขนมปังต้าเลียบาชิ้นหนึ่งออกมา ตัดมันด้วยขวานหิน แช่ในน้ำพลังจิต และเคี้ยว

ซูโม่เริ่มงานในคืนนี้

เมื่อไหร่ก็ตามที่ซูโม่ลงขายน้ำพลังจิตในตลาดแลกเปลี่ยน มันจะถูกแลกเปลี่ยนทันทีเป็นสองบล็อกเหล็ก เมื่อเทียบกับหนึ่งหน่วยที่เขาได้รับตอนเที่ยง

เพื่อรักษาหลักการไม่ก่อกวนระบบตลาด หลังจากที่เขาทำการแลกเปลี่ยนเสร็จในครั้งนี้ ซูโม่ตรวจสอบเหตุผลที่ว่ามีบล็อกเหล็กจำนวนมากในตลาด

ซูโม่ใช้ต่ำแหน่งของเขาเป็นตัวอย่าง ส่วนใหญ่มีไม้และเส้นใยพืชอยู่ใกล้ ซึ่งสามารถหาได้โดยใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อย

สำหรับสิ่งอื่นๆ เช่นแร่ ไม่มีหนทางที่เขาจะได้รับมัน

หลังจากมองไปรอบๆ ก็ไม่พบร่องรอยของสิ่งเหล่านี้

อย่างไรก็ตาม เพียงเพราะซูโม่ไม่มีมันในพื้นที่ของเขา ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นไม่มี

มีคนจำนวนมากในโลกที่มองเห็นเหมืองขนาดใหญ่ที่เปิดเผยบนพื้นผิวทันทีที่พวกเขามาถึง

เมื่อคนเหล่านั้นสร้างอีเตอร์หิน พวกเขาจะสามารถขุดหินจำนวนมากและบล็อกเหล็กเป็นครั้งคราวโดยใช้ความพยายามเพียงเล็กน้อย

เนื่องจากมีคนจำนวนมากขึ้น จึงมีคนขุดมากขึ้น ซึ่งเพิ่มผลผลิต นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้มีบล็อกเหล็กจำนวนมากไหลเข้าสู่ตลาด ส่งผลให้มูลค่าลดลง

นอกจากนั้น ในขณะที่เขาไล่ดูสินค้าต่างๆ ซูโม่ยังได้ซื้อไอเทมบางอย่างโดยไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้บ้าง ตัวอย่างเช่น เขาแลกเปลี่ยนน้ำพลังจิต 100 มล. เป็นส่วนประกอบหลักของเครื่องกำเนิดไฟฟ้า

[โรเตอร์]

คุณภาพ: ดี

แนะนำ: ตัวหมุนที่มีตัวรองรับเป็นตลับลูกปืน จานหมุนหรือวัตถุอื่นๆ ที่ไม่มีแกนหมุนสามารถใช้โรเตอร์ได้เมื่อเชื่อมต่อหรือติดแกน

ความคิดเห็น : หมุน กระโดด ฉันหลับตา… [1]

แม้ว่าโรเตอร์จะเป็นเพียงส่วนประกอบเล็กๆ ส่วนหนึ่งสำหรับเครื่องกำเนิดไฟฟ้า แต่ซูโม่ก็เต็มใจที่จะซื้อและเก็บไว้เพื่อโอกาสในการฟื้นฟูความรุ่งเรืองของอารยธรรม

หลังจากซื้อโรเตอร์ ก่อนที่ซูโม่จะชื่นชมมัน เขาสังเกตเห็นสินค้าดีๆ อีกชิ้นที่ลงขายในตลาด

แปลงเพาะปลูกผักขนาดใหญ่!

ซูโม่มองมันอย่างกระตือรือร้นและอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงด้วยความยินดี

“เป็นความจริงที่คนส่วนใหญ่ใช้สินค้าที่มีคุณภาพเพื่อแลกเปลี่ยนเป็นเสบียงในช่วงสองสามวันแรก!”

ปัจจุบัน อาหารของผู้เล่นมากกว่าร้อยละเก้าสิบห้าเป็นเสบียงจากหีบสมบัติ

เพื่อให้ได้ภาพที่ดีขึ้น ไม่มีเครื่องปรุงรสและวิธีการปรุงสัตว์กลายพันธุ์ที่ฆ่าโดยผู้เล่นบ้าระห่ำ นอกจากนี้ ถ้าผู้คนไม่หิวโหยจนตาย จะไม่มีใครเต็มใจกินสิ่งที่ไม่รู้จักเช่นนั้น

ถ้าผู้คนไม่สามารถหาหีบสมบัติได้มากมาย คนกลุ่มใหญ่อาจจะตายจากความหิวโหยในหนึ่งหรือสองวัน

นั่นคือเหตุผลที่ซูโม่เลือกที่หลบภัยใต้ดินในวันแรก การสร้างสถานที่ที่สามารถผลิตอาหารได้ในระยะยาวคือเป้าหมายของเขาและสิ่งที่ซูโม่วางแผนไว้ตั้งแต่นั้น

หากแปลงเพราะปลูกไม่ปรากฏขึ้น ซูโม่คงจะริเริ่มที่จะไถดินเพื่อสร้างระบบนิเวศสภาพแวดล้อมในที่หลบภัยหลังจากหนึ่งหรือสองวัน

มิฉะนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกได้ว่าดินบนพื้นผิวนั้นยังสามารถปลูกพืชได้หรือไม่หลังภัยพิบัติฝนกรดครั้งแรก

ขณะที่ซูโม่ดูความต้องการบนหน้าจอแลกเปลี่ยน เขาเริ่มเก็บรวบรวมเสบียงที่เขามีอยู่ในปัจจุบันและตั้งใจที่จะซื้อแปลงเพราะปลูก

[1] เพลง