ส่วนใหญ่ จ้าวซิ่วหลัน มีธัญพืชที่ขัดขาวล้ำค่าทั้งหมด และราคาก็ยังต่ำอยู่

แม้ว่าเขาจะซื้อตอนนี้แล้วขายออกไป เขาก็สามารถทำเงินได้มากมายจากส่วนต่าง!

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นไม่พูด จ้าวซิ่วหลัน คิดว่าราคาของเธอจะสูงและพวกเขาไม่ต้องการมัน! อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้ราคาธัญพืชในตลาดมืดที่แน่นอน เธอเพิ่งมาโดยการประเมินของเธอเอง

เมื่อจ้าวซิ่วหลัน กำลังคิดที่จะลดราคาเล็กน้อย เธอได้ยิน กั๋วอ้ายหยาง อย่างตื่นเต้นพูดว่า “สาวน้อย ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เงินและตั๋วแก่คุณ คุณขายมันให้ฉันได้!”

แม้ว่าจะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากในการซื้อทั้งหมดในคราวเดียว แต่จะดีกว่าทุกอย่างถ้าคุณมีอาหารอยู่ในมือ!

โดยเฉพาะธัญพืชชั้นดีเหล่านี้! ถึงจะเป็นของขวัญก็ยังหน้าบาน!

"ตกลง!" จ้าวซิ่วหลัน พยักหน้าเห็นด้วย ขายให้คนเดียวก็ขาย ขายให้สองคนก็ขาย! ถ้าเธอขายมันทั้งหมดในคราวเดียว เธออาจเสี่ยงน้อยกว่าหนึ่งครั้ง!

“หาที่ซ่อนเพื่อแลกเปลี่ยนกันไหม?” ชายผู้นั้นแนะนำ

ซื้อขายอย่างระมัดระวัง ไม่เช่นนั้น หากคุณถูกจับได้ คุณจะต้องติดคุก

ในที่สุด ทั้งสองก็พบที่เปลี่ยวที่ไม่มีคนอยู่รอบ ๆ และชายคนนั้นก็หยิบเงินออกจากกระเป๋าของเขา ข้าวเท่ากับยี่สิบห้า แป้งเท่ากับยี่สิบห้า หมี่แห้งเป็นสามสิบ และรวมเป็นแปดสิบหยวน

กั๋วอ้ายหยาง หยิบตั๋วแปดใบแล้วมอบให้ จ้าวซิ่วหลัน “สาวน้อย ฉันมีตั๋วแค่ใบนี้ คุณพอรับได้ไหม ถ้าไม่ ฉันจะหาวิธีรวบรวมเพิ่มเติม บางส่วนฉันให้เพื่อนร่วมงานยืมไป”

จ้าวซิ่วหลันมองดูและเห็นว่ามีแสตมป์อาหารห้าจิน แสตมป์เนื้อครึ่งหนึ่ง แสตมป์น้ำมันครึ่งหนึ่ง แสตมป์น้ำตาลหนึ่งจิน แสตมป์ผ้าสองฟุต และแสตมป์อุตสาหกรรมสิบหยวน!

จ้าวซิ่วหลัน ครุ่นคิดเกือบจะพอแล้ว!

จ้าวซิ่วหลัน พยักหน้า "เอาล่ะ ตกลง!"

จ้าวซิ่วหลันพูด หยิบของออกจากตะกร้าแล้วยื่นให้ชายคนนั้น กั๋วอ้ายหยาง ก็ตรวจสอบอาหาร และเห็นว่าไม่มีปัญหา เขาจึงรีบนำของใส่กระเป๋า

เมื่อทั้งสองซื้อขายเสร็จและกำลังจะจากไป กั๋วอ้ายหยาง ถามอีกครั้งว่า “สาวน้อย คุณมีอะไรอีกไหม ถ้ามีของดีๆ อย่างอื่น คุณสามารถแลกเปลี่ยนกับฉันได้ และถ้าคุณมีอาหาร คุณก็ทำได้ ให้ฉันด้วย ประหยัดหน่อย ฉันจะไปหาเงินและซื้อตั๋วให้คุณ แน่นอน สูงกว่าราคาวันนี้นิดหน่อยก็ไม่เป็นไร!"

กั๋วอ้ายหยาง ยินดีที่จะใช้จ่ายเงินมากขึ้นตราบเท่าที่เขาสามารถรับธัญพืชที่กลั่นได้ ธัญพืชที่เขาซื้อจากจ้าวซิ่วหลันวันนี้ กั๋วอ้ายหยางกลัวว่า จ้าวซิ่วหลันจะไม่เต็มใจขายธัญพืชขัดสีให้เขาอีก .

แม้ว่า จ้าวซิ่วหลัน ยังมีอาหารอยู่ แต่เธอคิดว่าเธอได้นำของออกไปมากมายในครั้งนี้ ถ้าเธอลองอีกครั้ง เธอกลัวว่ากั๋วอ้ายหยางจะสงสัย เธอต้องระวังให้มากขึ้นและไม่เปิดเผยมากเกินไป

ดังนั้น จ้าวซิ่วหลัน จึงพูดว่า “ตอนนี้หมดแล้ว แต่ถ้าคุณต้องการ ฉันจะกลับไปหาเพื่อคุณ มีเมล็ดข้าว แป้ง หมี่แห้ง ก๋วยเตี๋ยว ไข่ และน้ำมันเรพซีด ดูสิ่งที่คุณต้องการ!”

เมื่อ กั๋วอ้ายหยาง ได้ยินว่า จ้าวซิ่วหลัน กล่าวว่านอกจากเมล็ดพืชที่กลั่นแล้ว ยังมีไข่และน้ำมันเรพซีดด้วย และเขาก็รู้สึกกระวนกระวายในทันที

แม้ว่าจะไม่ง่ายเลยที่จะได้เมล็ดธัญพืชที่ผ่านการกลั่นแล้ว แต่คุณยังสามารถหาซื้อได้ในตลาดมืด แต่ไข่และน้ำมันเรพซีดนั้นแตกต่างกัน

สิ่งนี้หายากมากแม้ในตลาดมืดก็ยังหายาก

โชคดีที่เขาถามคำถามนี้แบบลวกๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องพลาดแน่!

กั๋วอ้ายหยาง รีบพูดว่า “สาวน้อย ฉันรับไว้เองเท่าที่เธอมี!”

“งั้นเดี่ยวฉันกลับมาใหม่พรุ่งนี้ ไว้เจอกันใหม่นะคะ” จ้าวซิ่วหลันกล่าว