หลู่กุ้ยตะโกนด้วยความประหลาดใจ "พี่สาว ท่านหาอะไรให้พี่รองทำแล้วหรือ"

หลู่เจียวจ้องมาที่เขาและพูดเสียงต่ำ "เงียบเสียงของเจ้า "

นางยังไม่ได้บอกเซี่ยหยุนจิน เกี่ยวกับการร่วมมือกับจ้าวหลิงเฟิง ในการเปิดโรงงานหลักทั้งสาม และไม่จำเป็นต้องบอกเขาก่อน

"ข้ากับเจ้าของร้านจ้าว จากเปาเหอถัง กำลังจะร่วมมือกันเปิดโรงงาน ในเวลานั้น ข้าต้องพัฒนาสูตรบางอย่าง ข้าจึงต้องการคนทำธุระให้ พี่รองเข้ามาเป็นผู้จัดการคนที่สองของโรงงาน และจะรับผิดชอบในการรับสูตรและส่วนผสมที่พัฒนาในมือของข้าในอนาคต สะดวกกว่า"

หลู่กุ้ยมองไปที่หลู่เจียวอย่างตื่นเต้น "พี่สาว เจ้าร่วมมือกับเจ้าของร้านจ้าว เพื่อเปิดโรงงาน มันน่าทึ่งมาก อีกทั้ง พี่รองยังสามารถเป็นผู้จัดการคนที่สองได้จริงๆ มันน่าทึ่งมาก"

พอหลู่กุ้ยพูดจบ เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า "ไม่ เขาไม่ดีเท่าข้า ตอนนี้ข้ามีหน้าที่รับผิดชอบ"

หลู่เจียวมองไปที่น้องชาย พูดไม่ออก โฟกัสของเขาอยู่ที่ไหน? ตำแหน่งพ่อบ้านดีกว่าผู้จัดการโรงงานตรงไหน

"ข้าจึงให้เจ้ากลับไปรับหลู่อัน ในเช้าวันพรุ่งนี้ ส่วนพี่สะใภ้รองและเถาจื่อ อาศัยอยู่ที่บ้านเดิมไปก่อน บ้านในโรงงานยังไม่ได้สร้าง เมื่อไหร่มันสร้างเสร็จ ค่อยให้พวกเขามาอาศัยอยู่ด้วยกัน และค่อยช่วยกันทำงาน เมื่อทำทั้งคู่จะได้รับเงินเดือนจำนวนมาก "

เมื่อหลู่เจียวพูดเช่นนี้ ทันใดนั้นนางก็คิดว่าหลู่กุ้ย อายุไม่น้อย และนางก็เงยหน้าขึ้นมองหลู่กุ้ย 

"หลู่กุ้ย ดูเหมือนเจ้ายังไม่ได้พูดถึงการแต่งงานของเจ้าเลย ครั้งนี้ข้าจะขอให้แม่ช่วยหาภรรยาให้เจ้า ไม่ต้องห่วง พี่สาวมีเงิน ไม่ว่าเจ้าสาวจะเรียกสินสอดเท่าไหร่ ข้าจะให้เงินเจ้า”

หลู่กุ้ยใบหน้าเรื่อ เขาก้มศีรษะลงและพูดอย่างเคอะเขินว่า “พี่สาว ข้าไม่รีบ”

หลู่เจียวมองดูท่าทางที่บิดไปมาของหลู่กุ้ย น้องชายของนางแล้วพูดไม่ออก เจ้าเป็นผู้ชาย ผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง ทำไมเจ้าถึงอายจัง

"เอาล่ะ คืนนี้ กลับไปนอนไวๆ แล้วกลับไปที่หมู่บ้านซิงหัวในตอนเช้าเพื่อไปรับหลู่อัน"

หลู่กุ้ยตอบรับและลุกขึ้นเพื่อจากไป ก่อนจากไป เขานึกถึง เซี่ยหยุนจิน กำลังมาและถามหลู่เจียว

"พี่สาว พี่เขยรู้เรื่องความร่วมมือระหว่างเจ้ากับเจ้าของร้านจ้าว ในการเปิดโรงงานหรือไม่"

หลู่เจียวส่ายหัว "เขาไม่รู้"

หลู่กุ้ยดูตกใจ "พี่สาว เจ้าทำได้อย่างไร ไม่บอกพี่เขยเกี่ยวกับสิ่งที่เจ้าทำ อีกอย่าง พี่เขยอาจไม่ชอบเจ้าของร้านจ้าว และเจ้ายังคงทำสิ่งต่างๆ กับเจ้าของร้านจ้าว เมื่อเขารู้ว่าบางทีเขาอาจไม่เห็นด้วย?"

หลู่เจียวมองหลู่กุ้ยอย่างสงสัย เจ้ากำลังทำอะไร พูดเสียงดังขนาดนี้ กลัวคนอื่นไม่รู้หรือยังไง 

หลู่เจียวโบกมือด้วยความโกรธ "ไปเร็วเข้า" 

หลู่เจียวหันกลับและเดินออกไป และเมื่อเขาไปถึงประตู เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นเซี่ยหยุนจิน ยืนอยู่หน้าประตู ราวกับว่าเขาได้ยินทุกอย่างที่พี่น้องพูดคุยกัน

หลู่กุ้ยรู้สึกหวาดกลัวในทันทีและพูดติดอ่าง "พี่เขย พี่สาว ไม่ได้ตั้งใจปิดบังเรื่องนี้จากเจ้า หรือนางไม่มีเวลาบอกเจ้า อย่าโกรธนาง นาง นาง นาง?"

หลู่เจียวเห็นเซี่ยหยุนจิน ที่หน้าประตูด้วย นางไม่กลัวว่า เซี่ยหยุนจินจะโกรธหรืออะไร พวกเขาสองคนต่างมีเรื่องของตัวเองถือเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ

การได้เห็นพฤติกรรมขี้ขลาดของหลู่กุ้ยทำให้นางโกรธ

"หลู่กุ้ย ออกไปจากที่นี่ แล้วกลับไปนอนซะ"

หลู่กุ้ยตอบและอยากจะวิ่งหนี จากนั้นมองไปที่เซี่ยหยุนจิน แล้วพูดว่า "พี่เขย ถึงพี่สาวจะไม่ค่อยดี แต่อย่าทุบตีนาง ผู้ชายที่ดีไม่ทุบตีผู้หญิง"

พอหลู่เจียวได้ยินก็โกรธมาก สร้างปัญหาให้นางไม่จบไม่สิ้น

"หลู่กุ้ย เชื่อหรือไม่ ข้าจะทุบตีเจ้า"

หลู่กุ้ยวิ่งหนีด้วยความตกใจ พี่สาวของเขาแข็งแกร่งมาก และเขาไม่กล้าให้นางทุบตี

ในห้องโถงใหญ่ หลู่เจียวและเซี่ยหยุนจินมองหน้ากัน และทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยกันเป็นเวลานาน ราวกับว่าพวกเขากำลังดิ้นรนเพื่อความอดทน

เซี่ยหยุนจิน รู้สึกโกรธอยู่ในใจจริงๆ เพราะหลู่เจียวกีดกันทุกอย่างจากเขา ซึ่งทำให้เขาไม่มีความสุขมาก

แต่เขาก็รู้ด้วยว่าทั้งสองคนอยู่ในสถานะรอการหย่า และเป็นเรื่องปกติที่คนอื่นจะไม่บอกเขา แต่เขาก็ยังอดกลั้นความรู้สึกไม่พอใจในใจไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่หน้าประตูสักพักเพื่อสงบสติอารมณ์ จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองหลู่เจียวแล้วพูดว่า

"เจ้าร่วมมือกับจ้าวหลิงเฟิง เจ้าของเปาเหอถัง เพื่อเปิดโรงงานใช่หรือไม่"

หลู่เจียวรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้โกรธ นางคิดว่า เซี่ยหยุนจิน จะโกรธ แต่นางไม่คาดคิดว่าคนนี้จะไม่โกรธ

"อืม ใช่"

หลู่เจียวไม่ปิดบังเซี่ยหยุนจินอีกต่อไป อย่างไรก็ตาม เขารู้แล้ว ดังนั้นนางจึงพูดถึงเรื่องนี้ และแม้ว่านางจะพูดออกไป มันไม่ใช่ธุระของเขา

หลู่เจียวมองไปที่เซี่ยหยุนจิน อย่างครุ่นคิดและพูดว่า "ข้าวางแผนที่จะร่วมมือกับเขาในการเปิดโรงงานสามแห่ง โรงงานสกัดน้ำมัน โรงงานเวชสำอาง และโรงงานยา ขณะนี้อยู่ในขั้นตอนการเตรียมการและยังไม่ได้เปิดอย่างเป็นทางการ"

พอเซี่ยหยุนจินได้ จากนั้นหัวใจของเขาก็สงบลงมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ทีละก้าว นั่งข้าง หลู่เจียวแล้วพูดว่า

"ก่อนหน้านี้จ้าวหลิงเฟิงให้เจ้า 30% ของหุ้นเปาเหอถัง เพราะเจ้าต้องการร่วมมือเปิดโรงงานหรือไม่"

เขาคิดว่าเป็นเพราะทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของหลู่เจียว

หากเป็นเพราะความร่วมมือที่จ้าวหลิงเฟิงมอบหุ้น 30% ให้กับหลู่เจียวแสดงว่าหลู่เจียวขาดทุนจริงๆ

หลู่เจียวผงกหัว "ประมาณนั้น"

เป็นเพราะทักษะทางการแพทย์ของนาง แต่ก็เพราะการเปิดโรงงานทั้งสามแห่งด้วย 

ในห้องโถงใหญ่ เซี่ยหยุนจินมองไปที่หลู่เจียวและพูดว่า "หลู่เจียวเจ้าช่วยบอกข้าได้หรือไม่ หากเจ้ามีอะไรในอนาคต อย่าปิดบังข้า แม้ว่าข้าอาจไม่เก่งเท่าเจ้า แต่สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว ที่สำคัญ เพราะข้ากลัวว่าเจ้าจะลำบากเกินไป” 

หลังจากเซี่ยหยุนจินพูดจบ เขามองไปที่หลู่เจียวและพูดอย่างลึกซึ้ง 

"แม้ว่าเจ้าไม่ยอมรับข้า และเจ้าไม่ต้องการอยู่ แต่เจ้ารักษาขาของข้า เจ้าคือผู้มีพระเจ้าของข้า ข้าไม่อยากเห็นเจ้าทนทุกข์ ไม่ต้องพูดถึง ข้าไม่อยากให้มีมีคนทำร้ายเจ้า"

"แม้ว่าเราจะแยกทางกันในท้ายที่สุด ถ้าเจ้ามีอะไร ข้าจะไม่หยุดช่วยเหลือเจ้า ตราบใดที่ข้ามีความสามารถ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเจ้า"

หลังจากที่เซี่ยหยุนจินพูดจบ หลู่เจียวรู้สึกเจ็บในใจโดยที่นางไม่รู้ตัว สาเหตุที่หัวใจของนางเปรี้ยวเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเซี่ยหยุนจิน คิดถึงนางสุดใจ

แต่นางก็รู้อย่างหนึ่ง ในที่สุด เซี่ยหยุนจินก็เลิกยืนกรานที่จะเก็บนางไว้ เขายอมรับว่าทั้งสองคนจะแยกทางกันหลังจากที่เขาจากไป

เป็นเพียงว่านางเข้าใจความหมายของคำพูดของเขา แม้ว่าเขาจะหย่ากับนาง หากนางต้องการความช่วยเหลือในอนาคต เขาก็จะพยายามช่วยเหลือนางอย่างเต็มที่

ในอนาคตเขายังเป็นขุนนางและเป็นวายร้ายตัวใหญ่ หากนางพบปัญหาในอนาคตและขอให้เขาช่วยเขาก็คงจะช่วยแน่นอน

หลู่เจียวรู้สึกตื่นเต้นขณะที่นางคิดถึงเรื่องนี้ และมองไปที่เซี่ยหยุนจิน ด้วยความกระตือรือร้นอย่างสุดจะพรรณนา

เมื่อเห็นนางเช่นนี้ เซี่ยหยุนจินไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ชอบเขาด้วยความรักอีกต่อไป ในทางกลับกัน บางทีนางอาจจะมีความสุขเพราะคำพูดของเขา

เซี่ยหยุนจิน รู้สึกเจ็บปวดในใจของเขา แต่เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่แสดงออกมา หลู่เจียวอาจปล่อยหัวใจของนาง ซึ่งจะช่วยให้เขาเจาะเข้าไปในหัวใจของนางในอนาคตก็เป็นไปได้