อย่ามาจีบเมียกู

"ตื่นแล้วเหรอ"

แก๊ปสะดุ้งเฮือกในตอนที่พลิกตัวมาเจอแฟค เขาลุกออกจากเตียงไปอย่างรวดเร็ว ไม่คิดจะพูดกับแฟคสักคำ

"เฮ้อ!" เขาถอนหายใจยาว ยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ยอมรับเลยว่าอาย ไม่รู้จะมองหน้าไอ้แฟคได้ยังไง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แฟคเคาะประตูห้องน้ำ "อะไรวะ" กำลังจะแง้มประตูออกไปแต่ก็เปลี่ยนใจ ไม่เอา ไม่อยากเห็นหน้ามัน

"กูกลับล่ะนะ วันนี้เรามีเรียนสิบโมง มึงอย่าลืมล่ะ"

เขาเรียนคณะเดียวกันกับแฟค แถมยังลงเรียนเหมือนมันทุกวิชาด้วย ตารางเรียนก็จำไม่เคยได้ มีแต่แฟคที่คอยบอก

จะว่าไปอยู่กับไอ้แฟคก็สบายเหมือนกันนะ

"เออๆกูไม่ลืมหรอก มึงไปเถอะ" เขาบอกแฟคก่อนจะก้าวขาลงอ่างอาบน้ำ นั่งแช่อยู่ในนั้นเกือบชั่วโมง

แก๊ปมาเรียนเกือบไม่ทันเพราะแช่น้ำนานไปหน่อย เขาเดินเข้าห้องเรียนเป็นคนสุดท้าย เหลือบเห็นสายตาดุๆของแฟคมองมา มันต้องบ่นเขาอีกแน่

"ทำไมมาช้าจัง มัวทำอะไรอยู่"

แฟคถามแก๊ปเสียงเข้ม แต่ก็ต้องเงียบเสียงลงเพราะอาจารย์สมเกียรติส่งสายตาเหี้ยมมา

"อาจารย์สอนอยู่ มีอะไรสงสัยถามมา คุยกับอาจารย์คนเดียวก็พอ ส่วนเพื่อนเรียนเสร็จแล้วค่อยคุยกันนะครับ"

"ฟ้าประทานเข้าใจที่อาจารย์พูดมั้ย"

"ครับ" แฟคยิ้มแห้งๆ เห็นไอ้ปอปลาแอบขำแล้วอยากถีบมันตกเก้าอี้จริงๆ

"รูปที่อาจารย์ให้วาด กำหนดส่งถึงสิ้นเดือนนะครับ"

"ฟ้าประทาน เธอเริ่มทำรึยัง" แน่ะ วนมาหาเขาอีกแล้ว อาจารย์สมเกียรตินี่เป็นอะไรกับเขานักหนา

"ยังหาคนมาเป็นแบบไม่ได้เลยครับ" งานชิ้นนี้คือการวาดภาพเหมือน ไอ้ปอปลามันจะวาดภาพหมาตัวเอง ส่วนแก๊ปบอกว่าจะวาดอาจารย์สมร ตัวแม่ของคณะศิลปกรรม

พวกเขาเรียนสาขาจิตรกรรม การวาดภาพคือสิ่งที่เขารักเลยเลือกเรียนสาขานี้ ถึงแม้พ่อแม่จะไม่ชอบและไม่เห็นด้วยมากๆ แต่เพราะมีคุณปู่คอยถือหาง เขาเลยได้เรียนด้านนี้สมใจอยาก

ส่วนแก๊ปนั้นไม่มีความฝันอะไรหรอก เห็นแฟคบอกว่าจะสอบเข้าคณะนี้สาขานี้ก็เอาตามบ้าง สุดท้ายเลยได้มาเรียนด้วยกันอย่างนี้ไง

"มึงจะวาดหมาหน้าเอ๋อๆของมึงจริงเหรอปอปลา" แก๊ปหันมาคุยกับปอปลาหลังจากอาจารย์ออกไปแล้ว

"เอ๋อสำหรับมึง แต่น่ารักสำหรับกู" ปอปลา หนุ่มหล่อผิวขาวจั๊วะยืดอกพูดเหมือนภูมิใจนักหนา

"กูหิวข้าว ไปหาอะไรกินเถอะว่ะ" ปอปลาพูดขึ้น เขาเห็นไอ้แฟคมองหน้าแก๊ป แต่แก๊ปสะบัดหน้าหนี ไอ้พวกนี้มันยังไงกัน ทำสะบัดสะบิ้งใส่กันอย่างกับผัวเมีย

"ไปสิ" แฟคลุกขึ้นคนแรกก่อนจะเดินนำไป

"พี่แก๊ป" พึ่งจะก้าวขามาถึงโรงอาหารก็มีคนเข้ามาเกาะแกะแก๊ปแล้ว

"หึ" แฟคถลึงตาใส่รุ่นน้องร่วมคณะอย่างไม่พอใจ

"พี่อยากกินอะไร เดี๋ยวผมไปซื้อให้" เปเล่ประจบเอาใจแก๊ป เขาเป็นเด็กศิลปกรรมนี่แหละ แต่เรียนคนละสาขากับแก๊ป

"เด็กทัศนศิลป์มาโผล่ถึงโรงอาหารจิตรกรรมเลยเหรอ" แฟคถามเปเล่แววตาไม่เป็นมิตร

"แหม พี่ก็พูดเหมือนมันไกล อยู่ตึกเดียวกันแท้ๆ" เปเล่พูดไม่ผิด สาขาเขาอยู่ชั้นสามชั้นสี่ ส่วนจิตรกรรมอยู่ชั้นหกและเจ็ด

"เออ ก็จริงของมันนะแฟค" แก๊ปพูดขึ้นบ้าง ไอ้แฟคมันชอบกันซีนคนที่มาจีบเขาอยู่เรื่อยเลย

แฟคทำหน้าเหมือนน้อยใจที่แก๊ปเข้าข้างเปเล่ ปอปลาเห็นแล้วก็งงๆ ไอ้เหี้ยแฟคมันเป็นอะไรของมันวะ ทำเหมือนหึงไอ้แก๊ปไปได้

หะ หึงไอ้แก๊ปเหรอ

ปอปลาเอามือปิดปาก ระ หรือว่า

"มึงเป็นอะไร" แก๊ปกับแฟคถามขึ้นพร้อมกัน "เปล่าๆ" เขารีบส่ายหน้าแต่ใจนี่ใครไปไกลแล้ว