บทนำ

สารภาพรัก

"แก๊ปกูชอบมึงว่ะ" แฟครวบรวมความกล้าบอกความรู้สึกตัวเองกับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมอต้น รวมๆแล้วแปดปีที่พวกเขาเป็นเพื่อนกัน

"ฮะ มึงว่าไงนะ" แก๊ปอึกอักแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเอาซะเลย ถึงเขาจะเปลี่ยนแฟนมาหลายคนแล้ว แต่ก็ไม่คิดจะเอาเพื่อนตัวเองทำผัวหรอกนะ

เอากับไอ้แฟค ฟ้าผ่าหัวเขาแน่ โอ๊ย แค่คิดยังขนลุก

"กูชอบมึงมานานแล้ว มึงพอจะให้โอกาสกูได้มั้ย" แฟคเว้าวอนคนที่เขาแอบรักมานานหลายปี

"ทำไมมันเสียงอ่อนเสียงหวานจังว่ะ นี่กูไอ้แก๊ปเพื่อนมึงไง มึงจะมามองกูด้วยสายตาอย่างนี้ไม่ได้" แก๊ปคิดในใจ เขาสบตาแฟคด้วยแววตารับไม่ได้

"แก๊ป" แฟคกอบกุมมือขาวๆนุ่มๆของแฟค แต่ก็ต้องโดนสะบัดออก

"มึงอย่ามาแตะตัวกู กูไม่เล่นเพื่อนตัวเองโว้ย" แก๊ปตั้งท่าว่าจะถีบแฟคสักที แต่ก็เปลี่ยนใจ

แม่บอกว่าห้ามใช้กำลังตัดสินปัญหา

"มึงออกจากห้องกูไปเลย กูไม่ให้มึงนอนด้วยแล้ว" ปกติแฟคจะมาค้างที่หอพักเขาบ่อยๆ แต่พอมาบอกชอบกันอย่างนี้ เขาต้องออกห่างจากแฟคแล้วล่ะ

"กูขอโทษนะแก๊ป" แฟคน้ำตาคลอเบ้า นับจากนี้พวกเขาคงมองหน้ากันไม่ติดอีกแล้ว

"มึงจะร้องไห้เหรอ" แก๊ปถามหน้าซื่อ เพราะสนิทกันมานาน พอเห็นเพื่อนรักทำหน้าเศร้าสร้อยก็นึกสงสาร

"เอ่อ เอ่อ" แก๊ปพูดตะกุกตะกัก

"เอ่อ คือมึงนอนกับกูเหมือนเดิมก็ได้นะ" เขาใจอ่อนจนได้ อุตส่าห์ว่าจะไล่แฟคออกไปแล้วแท้ๆ

"ไม่เป็นไร กูกลับดีกว่า" แฟคเดินคอตกออกไป

แต่ผ่านไปสิบนาทีเขาเดินกลับมา

"อ้าว!" แก๊ปมองเขาที่ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแล้ว

"มานอนสิ ดึกแล้ว" แฟคกวักมือเรียกแก๊ปที่ยืนทำหน้างงอยู่

"เออ นอนก็นอน" เขานอนลงข้างๆแฟค แต่ก็ต้องร้องว๊ากเพราะโดนรวบตัวไปกอด

"ไอ้แฟค มึงอย่าทำอะไรกูนะ ว๊ากกกก ปล่อยกูๆ มึงอย่ากอดกูไอ้เหี้ยกูร้อนนนนนน"