ม.ปลายร้อนรัก…

16.00น.

อ่อดดดด!…อ่อดดดดด!

เสียงออดส่งสัณญาณบอกเวลาหมดคาบเรียนดังขึ้น ทุกคนต่างก็พากันเก็บอุปกรณ์การเรียนจัดลงในกระเป๋าของตัวเองเพื่อแยกย้ายกันกลับบ้าน

ฉันยังคงนั่งเท้าคางมองอาจารย์ตั้มอยู่อย่างนั้น เขาเองก็คงจะรู้สึกได้ถึงสายตาของฉันเช่นเดียวกัน เเต่ก็เหมือนกับทุกๆครั้งที่เขาเองไม่เคยเลยที่จะมองเห็นความพยายามที่ส่งไป

ในปีที่แล้วหลังหมดคาบการสอนของอาจารย์ตั้ม ฉันเคยสารภาพความในใจให้อาจารย์รู้ ว่าฉันชอบเขามาก แต่เขาก็ไม่ได้สนใจฉันเลย คงจะเพราะว่าฉันมันยังเด็กเกินไป ฉันพยายามทำให้เขาสนใจแต่ก็นั่นเเหล่ะ มันไม่ได้ผล….

คนตัวเล็กถอนหายใจแล้วเก็บสมุดเรียนเข้ากระเป๋าเตรียมตัวจะออกจากห้องเรียน

“เชอร์รี่!”

เสียงเรียกของอาจารย์ตั้มทำให้เธอหยุดแล้วหันไปมองเขา

“เธอมาลบกระดานให้อาจารย์ก่อน”

“……..” เธอพยักหน้ารับแล้ววางกระเป๋านักเรียนพิงไว้กับผนังห้อง

ร่างเพรียวบางโยกไหวเบาๆขณะที่กำลังลบตัวหนังสือบนกระดานดำ เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อจะลบตัวหนังสือที่มันอยู่สูงขึ้นไปอีกแต่ก็ลบไม่ถึง

“อุ๊ย…อาจารย์ตั้ม” เขายื่นมือมาช่วยเธอลบกระดานดำส่วนที่เหลือ

ร่างบางพลิกตัวหันกลับมาหาแผงอกของอาจารย์หนุ่มวัยสามสิบสองเพื่อยั่วยวนกิเลสของอีกฝ่าย

สายตาชายหนุ่มก้มเหลือบมองหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้า เพราะตอนนี้เนินอกนุ่มนิ่มของเธอมันเบียดชิดกับร่างกายของเขาอยู่

“อาจารย์คะ หนูชอบอาจารย์มากนะคะ” มือเรียวโอบช้อนคอชายหนุ่มให้โน้มลงมาเผชิญกับใบหน้านวลชมพูอย่างเย้ายวน

“ทำแบบนี้มันไม่ดีกับตัวเธอนะเชอร์รี่” อาจารย์หนุ่มกระซิบบอกอย่างเป็นห่วง

“งั้นหนูก็กลับแล้วนะคะอาจารย์” เธอเงยหน้าบอกอาจารย์หนุ่ม แล้วเดินจะไปหยิบเอากระเป๋านักเรียนของตัวเอง

“อย่าพึ่งกลับสิ” เขารั้งข้อมือคนตัวเล็กไว้แล้วเดินไปใส่กลอนประตู

“ที่เชอร์รี่บอกว่าชอบอาจารย์....ตอนนี้มันยังเป็นแบบนั้นอยู่ไหม?”

“อื้มมม....เชอร์รี่ยังชอบอาจารย์อยู่แล้วก็ชอบเพิ่มมากขึ้นทุกๆวัน แต่ถ้าอาจารย์ไม่ชอบ เชอร์รี่ก็จะพยายามตัดใจ” ใบหน้านวลชมพูไม่สบสายตาแต่ตอบคนถามออกไปเบาๆ

“ครูกับนักเรียนเป็นแฟนกันมันดูไม่เหมาะสมหรอกนะ”เขามองหน้าเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย

“แค่อาจารย์รู้สึกมีใจให้กับเชอร์รี่บ้าง แค่นั้นเชอร์รี่ก็ดีใจแล้ว”

“รู้มั้ยว่าพูดแบบนี้ในห้องสองต่อสองมันอันตราย”