ฉันชื่อดาว อายุ18 เป็นเด็กต่างจังหวัดที่พึ่งจะเรียนจบออกมายังไม่ทันจะได้ใช้ชีวิตเสเพลเที่ยวเล่นอย่างเพื่อนคนอื่นๆเขา ก็ต้องจำใจเดินทางเข้าเมืองกรุงเทพอย่างเลี่ยงไม่ได้ ครั้นจะหางานดีๆสักอย่างทำเพื่อเเลกเงินฉันก็กังวลใจอยู่ไม่น้อยว่าจะได้งานแบบไหนกัน

ฉันมีน้องสาวที่กำลังเรียนชั้นม.ปลาย ส่วนพ่อและแม่ก็รับจ้างทั่วไปทั้งงานที่ไร่สวนของตัวเอง บางทีก็มีงานเหมาของชาวไร่ในหมู่บ้านที่เขามาจ้างวานไป พอเป็นรายได้เล็กๆน้อยๆ  พอเรียนจบมาจึงเลี่ยงไม่ได้เลยที่จะต้องผันตัวเองมาหาเลี้ยงครอบครัวแบ่งเบาภาระให้ทางบ้านบ้าง

[ในเมืองกรุงเทพที่แสนกว้างใหญ่....]

ดาวก้าวลงจากรถทัวร์เมื่อถึงยังจุดหมาย พลางหอบหิ้วเอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ได้ตระเตรียมมา เธอเดินมองผู้คนที่เดินสวนกันอย่างรีบเร่ง แผงร้านค้าร้านขายที่ตั้งเรียงรายตามข้างทางก็มากมายเสียจนน่าตื่นตาตื่นใจ อันนั้นก็น่ากินอันนี้ก็น่าซื้อเต็มไปหมด นี่ถ้าหากเธอมาโดยไร้จุดหมายว่าจะพักที่ไหนคงต้องเดินหิ้วกระเป๋าไปเรื่อยจนหมดแรงแน่นอน ดีที่พ่อแม่ติดต่อทางเพื่อนเก่าสมัยแกยังหนุ่มๆเอาไว้ให้ เพื่อฝากฝังให้ฉันไปอาศัยอยู่ด้วย หลังจากที่ฉันกดโทรศัพท์ไปตามเบอร์ที่พ่อได้ให้มา ฉันก็เลือกที่จะยืนรอรถของลุงชัยเพื่อนของพ่อที่แกกำลังขับรถมารับ อยู่ข้างๆป้ายรถเมย์แห่งหนึ่ง 

รถรามากมายที่วิ่งสวนกันขวักไขว่ ผู้คนที่แต่งตัวสวยหล่อกันอย่างแปลกตา ทำให้ฉันตื่นเต้นมากกับสังคมแปลกใหม่ในที่แห่งนี้

ปรี๊นๆๆๆ!

รถเก๋งสีบรอนด์คันเก่าจอดเทียบข้างฟุตบาทก่อนจะบีบเเตรแล้วลดกระจกลง 

"ดาวใช่ไหมลูก" สีหน้าของลุงแปลกหน้าขมวดคิ้วถามด้วยแววตาสงสัย

"ค่ะ "

"ขึ้นมาบนรถสิลูก ลุงเป็นเพื่อนไอ้สีมันเอง"

"อ๋อออ ค่ะๆ"ฉันยิ้มรับแล้วรีบเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ

"รอนานมั้ย รถมันติดก็เลยมารับหนูช้าไปหน่อย"แกพูดแล้วเหลือบมองผ่านกระจกมองหลังมาแวบหนึ่งก่อนจะชวนคุย

"เดี๋ยวลุงจะพาหนูแวะไปหาข้าวหาปลากินก่อน แล้วค่อยเลยเข้าบ้านนะ คงจะหิวเเย่เลยสิเนี่ย เดินทางมาทั้งคืน"

"ก็หิวอยู่ค่ะ ขอบคุณคุณลุงมากนะคะ"ลุงชัยวางตัวเป็นกันเองกับฉันมาก ทำให้ฉันสบายใจเหมือนได้เจอญาติที่ห่างหาย

[ตึกห้องเช่า....]

"ถึงเเล้วลูก"แกดับเครื่องเเล้วเดินลงจากรถมาช่วยแบกกระเป๋าเดินทางเพื่อเดินนำขึ้นไปบนตึก

สภาพมันเก่าๆกึ่งปรับปรุงไปบ้างแล้ว แต่ก็ไม่ได้ถึงกับทรุดโทรมอะไร ฉันเดินผ่านไปประมาณสามชั้นก็ถึงตัวห้อง ลุงชัยเปิดประตูเข้าไปก่อนจะเรียกให้ฉันรีบตามเข้าไปอีกที 

ภายในห้องก็ดูสะอาดสะอ้านดี แต่มันออกจะแคบๆไปหน่อย มีตู้เสื้อผ้าอยู่สองใบที่กั้นแบ่งห้องเอาไว้ให้โดยมีม่านไว้ให้รูดปิดกั้นแทนประตู

"พอจะอยู่ไปก่อนได้มั้ยลูก ไว้เก็บเงินเก็บทองได้แล้วค่อยขยับขยายหาเช่าห้องใหม่"

"อยู่ได้จ้ะลุง ขอบคุณ คุณลุงมากๆเลยนะคะ"ฉันรีบยกมือไหว้

"หนูจะใช้สอยอะไรก็หยิบจับใช้ได้เลยนะ ลุงอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้มีป้ามาช่วยหยิบจับอะไรหรอกนะ"

"อ๋อ ค่ะๆ"

"ตามสบายเลยนะลูก ลุงจะออกไปขับวินแล้ว อยากจะกินอะไรก็ทำเอาเลย ในตู้เย็นมีของกินอยู่" ลุงชัยยิ้ม แล้วหยิบเอาพวงกุญแจรถเดินลงไปยังชั้นล่าง ปล่อยให้เธอได้จัดแจงที่นอนหมอนมุ้งของตัวเอง

_________________________________________

เย็นวันนี้ลุงชัยพร้อมเพื่อนซี้ของแกอีกสามคนพากันหอบถุงพะรุงพะรัง หิ้วเอาชุดหมูกระทะกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาบนห้องกันชุดใหญ่ ทำให้ฉันต้องรีบเข้าไปช่วยถือช่วยจัดวางให้มันเข้าที่เข้าทาง

ฉันและลุงชัยช่วยกันเตรียมวงหมูกะทะ ส่วนเพื่อนๆของลุงชัยก็จัดการเปิดขวดชนแก้วกันอย่างครึกครื้น ฉันนั่งกินดื่มเงียบๆพร้อมกับฟังบทสนทนาของพวกน้าๆ ที่พากันเล่าเรื่องชีวิตให้กันฟัง

ส่วนเพื่อนลุงชัยก็รินเหล้าให้ฉันเเก้วแล้วแก้วเล่าจนฉันดื่มต่อแทบจะไม่ไหว เวลามันล่วงเลยไปจนเกือบจะเที่ยงคืน ฉันจึงผละตัวเองออกมาจากวงเหล้าแล้วพาตัวเองคลานกลับมานอนบนที่นอนของตัวเองอย่างทุลักทุเล ฉันจำไม่ได้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีอะไรเปียกๆลื่นๆมาเเตะสัมผัสอยู่กึ่งกลางกายสาวของฉันนั่นแหล่ะ

สายตาของฉันมันพร่าปรือไปหมด บวกกับหัวสมองที่มันทั้งปวดทั้งมึนงง แต่ฉันก็พอจะจำได้ว่าใครเป็นใคร

ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน เสียวสยิวดีเหลือเกิน ฉันเเสร้งทำเป็นหลับไม่รู้เรื่อง แต่ก็มีบ้างที่เผลอหลุดหอบหายใจเเรงๆ เมื่อริมฝีปากหนานั้นขบโดนติ่งละมุดที่ชูชันอยู่กึ่งกาย

_________________________________________