นิยายเรื่องนี้สงวนลขสิทธิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้ผู้ใดนำไป ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยเด็ดขาด หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฏหมาย
นิยายเรื่องนี้สงวนลขสิทธิตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามมิให้ผู้ใดนำไป ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือคัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้โดยเด็ดขาด หากฝ่าฝืนมีโทษตามกฏหมาย
"ครูครับ วันนี้ผมลืมเอาการบ้านมา"
เด็กหนุ่มยกมือบอก เมื่อเพื่อนๆต่างก็ทยอยเอาสมุดการบ้านออกมาส่งยกเว้นเพียงเเค่เขาคนเดียว
ตั้งเเต่ขึ้นม.5 เทอมสองของการเรียนทุกอย่างมันก็เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เนื่องจากทางบ้านมีปัญหา พ่อกับแม่ของเขาทะเลาะกันบ่อยครั้งจนถึงขั้นจะเลิกรากันหลายครั้งหลายคราว ทำให้เขาไม่อยากจะสนใจการเรียนและอยากจะลาออกไปใช้ชีวิตตัวคนเดียวในโลกภายนอกรั้วโรงเรียน
"ตลอดเลยนะเธอเนี่ย...ธีรพงษ์ เมื่อไหร่เธอจะตั้งใจเรียนเหมือนเพื่อนๆเขาสักที" คุณครูคนสวยของคาบวิชาคณิตศาตร์ดุเขา
"ก็ผมลืมอ่ะครู"
"วันหน้าเธอจะมาอ้างว่าลืมเอาการบ้านมาแบบนี้ไม่ได้เเล้วนะ ครูจะแจ้งให้พ่อกับเเม่เธอทราบถึงพฤติกรรมของเธอ" ครูสาวตักเตือนแล้วหันไปเขียนกระดานต่อ
หลังจากชั่วโมงการเรียนจบคาบลง ครูสาวจึงเรียกให้เขาเข้าไปพบกับเธอหลังเลิกเรียนเพื่อสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับการเรียนของเขา
เพราะที่ผ่านมาเขาเองเป็นนักเรียนหัวกะทิคนนึงที่ตั้งใจเรียนและไม่เคยขาดกิจกรรม เธอเป็นห่วงว่าถ้าขืนปล่อยไว้ต่อไปเด็กนักเรียนของเธอจะมีผลการเรียนที่แย่ลงและอาจจะเรียนไม่จบชั้น เพราะคะเเนนที่ไม่ผ่านเกณฑ์ เธอเข้าใจและอยากที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเด็กนักเรียนของเธอทุกคนเพราะก็เคยผ่านการเป็นนักเรียนมาก่อน หลังจากที่สอบเข้ารับราชการครูได้สำเร็จเธอก็อาสาที่จะเข้ามาสอนนักเรียนในตัวอำเภอที่ห่างไกลความเจริญ
หลังหมดคาบเรียนในตอนบ่ายครูสาวนั่งทำคะเเนนเด็กนักเรียนจนเกือบจะเย็นค่ำ ธีรพงษ์ก็เดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ไม้หน้าโต๊ะครูสาว
"อ้าว ธีรพงษ์.... ไหนเธอมีปัญหาอะไรในการเรียนรึเปล่า "
"ไม่มีครับ"
"แล้วเธอพักอยู่บ้านกับใครบ้าง?"
"ผมอยู่กับพ่อ..."
"แล้วคุณแม่ของเธอล่ะ"
"แม่เลิกกับพ่อไปอยู่กับแฟนใหม่ได้หลายเดือนละ" ครูสาวทำหน้าตกใจและสงสารนักเรียน
"ครูขอไปเยี่ยมบ้านเธอได้ไหม เผื่อจะมีอะไรที่ครูพอจะหาทางช่วยได้"
"ตามใจครูเลยครับ" เขาตอบครูสาวแล้วนั่งรอให้ครูเก็บเอกสารจนเสร็จ
.
.
.
"เธอพักอยู่ในบ้านกับพ่อแค่สองคนเหรอธีรพงษ์?"
"นั่งก่อนครับครู"
"แล้วนี่คุณพ่อเธอไม่อยู่บ้านเหรอ?" เธอหันมองซ้ายขวาไม่เจอใคร
"เขาอาจจะไปหาสาว หมู่บ้านข้างๆนี้เเหล่ะครับ บางวันเขาก็ไม่กลับ ครูอาจจะมาเสียเที่ยวก็ได้ครับ"
"'งั้นเธอไปเอาการบ้านที่ลืมไว้ออกมาให้ครูสิ"
"ความจริง...ผมยังทำไม่เสร็จ ผมไม่เข้าใจก็เลยไม่ทำ" เขาหลบสายตาของครูสาว
"'งั้นเดี๋ยวครูจะช่วยเธอติวแล้วกัน"
"ครูขึ้นไปติวในห้องผมได้มั้ย ผมไม่อยากจะเจอพ่อเดินเมามายเข้าบ้าน"
ชั้นสองของบ้านในชนบท เธอเดินตามนักเรียนชายเข้าไปในห้อง