ตอนที่ 229: รักษาเค

เคยิ่งนึกถึงกู้หนิงมากขึ้นและสนใจตัวเธอมากยิ่งขึ้น

“เธอเข้าโรงพยาบาลที่ไหนครับ?” เคถาม

กู้หนิงสัญญาว่าจะรักษาขาของเขา เขาไม่อยากพลาดโอกาสนี้ นอกจากนี้สิ่งที่กู้หนิงทำได้รับความไว้วางใจจากเขา

“โรงพยาบาลกลาง ห้อง V11” หมอกล่าว

บรรยากาศในห้องผู้ป่วยวีไอพีอีกห้องหนึ่งค่อนข้างอึดอัด

ผู้ชายวัยห้าสิบกำลังนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาแหลมคมเจิดจ้า ไม่มีใครกล้าสบตาเขา ชายคนนี้ยังมีพลังและความเย็นชาซึ่งทำให้ผู้คนรอบข้างหวาดกลัว

“ท่านรอง คนขับรถบรรทุกถูกควบคุมตัวแล้ว แต่เรายังไม่ได้รับพยานหลักฐานของเขา” ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยความเคารพอย่างสูง

ผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงคือรองผู้ว่าเมือง D ‘เสี่ยวฉางชุน’ และชายวัยกลางคนที่รายงานคือผู้อำนวยการหน่วยรักษาความปลอดภัย ‘ฟูเหวินอู๋’

“ต้องเป็นหลิวเกาหล่ายหรือไม่ก็จ้าวเฟยหลง!” ชายอีกคนที่อยู่ในวัยสี่สิบกล่าวขึ้นอย่างโมโห เขาเป็นนายกเทศมนตรีเมือง D ‘เจียงโบเหวิน’

หลิวเกาหล่ายเป็นรองเลขาธิการคณะกรรมการพรรคประจำจังหวัดในเมือง D ในขณะที่จ้าวเฟยหลงเป็นผู้ว่าราชการเมือง D  จ้าวเฟยหลง หลิวเกาหล่าย และเสี่ยวฉางชุนต่างแข่งขันกันเพื่อชิงตำแหน่งสำคัญ ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงต้องการทำลายอีกฝ่าย

ถึงแม้ว่าจ้าวเฟยหลงและหลิวเกาหล่ายจะตำแหน่งสูงกว่าเซียวชางชุน แต่ชื่อเสียงและความสำเร็จของเสี่ยวฉางชุนมีมากกว่าทั้งสองคน ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกไม่มั่นคง

“อ้อ แล้วคนขับรถ เลขาหยางและเด็กสาวคนนั่นล่ะ?” เสี่ยวฉางชุนถามขึ้นอย่างห่วงใย ตอนที่พูดเขาดูอ่อนโยนขึ้น

รถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งชนรถพวกเขาอย่างแรง แต่เสี่ยวฉางชุนที่นั่งแถวหลังรอดมาได้เพราะคาดเข็มขัดนิรภัย เขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย แต่ก็ผ่านพ้นไปได้

“คนขับรถและเลขาหยางสบายดี ส่วนเด็กสาวคนนั้นหมดแรงและตอนนี้กำลังหลับสนิท” เจียงโบเหวินกล่าว

“ดี พวกเราต้องขอบคุณเธอ” เสี่ยวฉางชุนสั่ง แม้ว่าเขาจะคิดว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่ไม่คิดที่จะตรวจสอบเธอแต่อย่างใด เพราะเธอเพิ่งช่วยชีวิตเขา

“ไม่มีปัญหาครับ แต่ยังไงดี? เงินหรืออย่างอื่น?”  เจียงโบเหวินถาม

“มอบเงินหนึ่งแสนหยวนและรางวัลสำหรับความกล้าหาญ” เสี่ยวฉางชุนกล่าว

เงินน่าจะเป็นรางวัลที่ใช้ได้จริงที่สุด และไม่เหมาะสมที่ข้าราชการจะให้บ้านหรือรถแก่เธอ

“ได้ครับ ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้” เจียงโบเหวินตอบรับ เขาโทรหาเลขาตัวเองให้จัดการทันที

กู้หนิงลืมตา และใบหน้าหล่อเหลาก็ปรากฏเข้ามาในสายตาของเธอ เธอตื่นตระหนกและลุกขึ้นนั่งทันที “เค ทำไมมาอยู่ที่นี่?”

เครู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยกับปฏิกิริยาที่ยอดเยี่ยมของกู้หนิง แต่ยังคงประหลาดใจกับคำพูดของเธอ เขาหรี่ตามองเธออย่างระมัดระวัง “คุณรู้จักผม?”

มีคนไม่กี่หยิบมือที่รู้จักเขา แล้วเธอรู้จักเขาได้ยังไง?

กู้หนิงนึกเสียใจทันทีที่เผลอพูดออกไปแบบนั้น แต่เธอไม่สามารถบอกเขาได้ว่าพวกเขาเคยพบกันมาก่อนในชาติที่แล้วของเธอ มันจะกลายเป็นการเปิดเผยความลับการเกิดใหม่ ดังนั้นกู้หนิงจึงอธิบายว่า “ฉันมีความไวต่อเสียง ตอนที่ได้ยินเสียงคุณ เลยเดาเอาว่าคุณคือเคตอนที่ฉันลืมตาขึ้นมา”

กู้หนิงได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน แต่เธอไม่แน่ใจว่าเป็นเคหรือเปล่า ถ้าเคปฏิเสธ เธอก็สามารถหาข้ออ้างได้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ

เมื่อเห็นกู้หนิงเฉยๆ เคจึงเชื่อเธอ และตอนนั้นเขากำด้พูดอะไรบางอย่างจริง

“นี่ คุณไปเอาแรงกับความกล้าดึงรถไว้ไม่ให้ตกได้ยังไง?”

“เพราะว่าฉันอยากช่วยและฉันก็แข็งแรงมาก!” กู้หนิงตอบด้วยใจจริง ถึงแม้เธอไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหา เธอไม่อาจยืนอยู่เฉยๆเมื่อเห็นคนอื่นตกอยู่ในอันตรายได้

“โอเค” เคกล่าว

“และเมื่อไหร่คุณจะรักษาขาของผม?” เคถาม

“พวกเราสามารถลองตอนนี้ได้” กู้หนิงลุกขึ้นยืนหยิบขวดแก้วจากกระเป๋าเป้สะพายหลัง “นี่คือยาที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณ ดื่มก่อนแล้วฉันจะช่วยนวดขาให้ คุณจะเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง”

เคจ้องไปที่ยาสีดำในขวดแก้ว และขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบอย่างเห็นได้ชัด

“คุณแน่ใจนะว่ายานี้ปลอดภัย?” แม้ว่าจะเชื่อใจเธออยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่ไว้วางใจเธอทั้งหมด พวกเขายังเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เขามาพบเธอเพราะไม่อยากพลาดโอกาสการรักษาขาตัวเอง

“ถ้าคุณกังวล คุณสามารถพาคนที่คุณไว้ใจมาเป็นพยานได้ ถ้าคุณตกอยู่ในอันตราย ก็ให้เขาจับฉัน” กู้หนิงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับเธอไม่สนใจ

ช่างเถอะ เรื่องดีๆมักมาพร้อมกับความเสี่ยง เคคิด

อันที่จริงยานี้เป็นเพียงยาธรรมดาที่จะช่วยเพิ่มการนอนหลับ ส่วนสำคัญคือการนวด

“กัวฮ่าว เข้ามาข้างใน” เคเรียกใครบางคนที่อยู่ด้านนอก

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เคสั่งว่า “ฉันจะดื่มยาที่เธอคนนี้ให้มา ถ้าฉันเป็นอันตราย นายจับเธอแล้วส่งให้ตำรวจ”

“บอส...” กัวฮ่าวเป็นกังวล

เคไม่สนใจเขาอีก เปิดฝาขวดและดื่มยา มันมีกลิ่นฉุนและรสชาติแย่มาก แต่เคก็ฝืนดื่มลงไป

หลังจากนั้นกู้หนิงก็คุกเข่าตรงหน้ารถเข็น และเริ่มนวดขาของเขา เธอนวดไปเรื่อยๆ ถ่ายทอดพลังลงไปในขาของเขา

ด้วยความช่วยเหลือจากพลัง เครู้สึกสบายมาก และขาของเขาเริ่มมีความรู้สึก เคประหลาดใจมาก กู้หนิงทำได้!

กู้หนิงหยุดนวด สิ่งที่เธอต้องทำคือทำให้เคเชื่อมั่นในความสามารถของเธอ

“รู้สึกยังไงบ้าง?” กู้หนิงถาม

“บอส เป็นไงบ้างครับ?” กัวฮ่าวถาม

“ฉันคิดว่าขาของฉันกำลังฟื้นฟู” เคตัวสั่น

ตอนที่ 230: เธอทำไปเพราะมีจุดประสงค์!

“จริงหรอครับ?” กัวฮ่าวก็ตื่นเต้นเช่นกัน

“คุณกู้ ใช้เวลานานแค่ไหนในการรักษาขาของผม?” เคถาม

“เราจะทำการรักษาสามครั้ง กล้ามเนื้อของคุณจะฟื้นตัวในครั้งแรก และข้อต่อของคุณจะหายเป็นปกติในครั้งที่สอง ครั้งที่สามคุณจะเดินได้” กู่หนิงกล่าว

“นี่ผมกำลังฝันไปเหรอ?” ร่างกายของเคสั่นด้วยความดีใจ มันดีเกินที่จะเป็นเรื่องจริงสำหรับเขา

“คุณไม่ได้ฝัน” กู้หนิงตอบอย่างมั่นใจ

“ดี ผมเชื่อใจคุณ และจะทำงานให้คุณหนึ่งปี” เคกล่าว

“เยี่ยมมาก!” แม้ว่ากู้หนิงจะมั่นใจว่าเคเห็นด้วย แต่ก็อดรู้สึกโล่งใจไม่ได้ที่ได้รับคำตอบที่ยืนยันจากเขา

เคยื่นมือไปจับมือกู้หนิง “ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

จากนั้นกู้หนิงก็ส่งพลังเข้าไปในขาของเคอีกครั้งเพื่อฟื้นฟูกล้ามเนื้อ ขาของเคฟื้นคืนความรู้สึกซึ่งทำให้เคและกัวฮ่าวรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก อย่างไรก็ตามข้อต่อที่ขาของเคยังได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง เขาจึงไม่สามารถเดินได้ในตอนนี้

หลังจากรักษาขั้นตอนแรกเสร็จ กู้หนิงก็พูดว่า “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณตอนนี้ แต่ที่นี่ไม่สะดวกที่จะพูดคุย ตอนนี้ฉันหิวมาก ทำไมพวกเราไม่คุยกันไปตอนระหว่างไปร้านอาหารล่ะคะ?”

ไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอนานมาก

“ได้ ไปกันเถอะ” เคกล่าว

จากนั้นกัวฮ่าวก็ผลักรถเข็นเค ตามมาด้วยกู้หนิง พวกเขาพากันเดินออกไปข้างนอก

พวกเขาต้องบอกหมอก่อนออกจากโรงพยาบาล อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขาออกจากห้องผู้ป่วย เจียงโบเหวินก็โผล่หน้ามาและขวางพวกเขาไว้

“สวัสดี เธอตื่นแล้วสินะ กำลังจะไปไหนกัน?” เจียงโบเหวินถามกู้หนิง

“นายกเทศมนตรีเจียง ฉันไม่เป็นไรแล้วค่ะ กำลังจะไปบอกคุณหมอว่าฉันจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนค่ะ” กู้หนิงตอบ

“เธอกำลังจะไปแล้ว?” เจียงโบเหวินแปลกใจ เด็กสาวคนนี้ไม่ได้เรียกร้องเอาอะไรหลังจากสิ่งที่เธอทำ

“ได้ไงกัน เธอทำความดีครั้งใหญ่! พวกเรายังไม่ได้ให้รางวัลเธอเลย” เจียงโบเหวินกล่าว เขากำลังพิจารณากู้หนิงเพื่อดูว่าเธอเจียมเนื้อเจียมตัวหรือเปล่า

กู้หนิงยิ้มและเอ่ยปากว่า “นากยกเทศมนตรีเจียง ฉันทำไปด้วยความเต็มใจอยากช่วยเหลือ ไม่ได้หวังเอารางวัล ฉันหวังเพียงว่าจะได้ช่วยชีวิตข้าราชการที่ซื่อสัตย์และเที่ยงธรรมไว้”

“ดีมาก เธอเป็นคนจิตใจดีและเจียมเนื้อเจียมตัว ฉันชื่นชมเธอ!” เจียงโบเหวินกล่าวชมกู้หนิงอย่างชัดเจน

“เธอทำความดีก็สมควรได้รับรางวัล เอาเถอะ เรื่องนี้ฉันสามารถช่วยเธอได้ตราบใดที่ถูกกฎหมาย ถ้าเธอมีปัญหาในอนาคตก็มาหาฉันได้” เจียงโบเหวินกล่าว และยื่นนามบัตรของเขาให้กู้หนิง

“ขอบคุณค่ะ” กู้หนิงไม่ได้ปฏิเสธ และรับนามบัตรมา “นายกเทศมนตรีเจียง กรุณาอย่าบอกว่าฉันเป็นฉันนะคะ ฉันไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องกับปัญหาที่ไม่จำเป็น”

อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้เป็นความพยายามในการฆาตกรรม ถ้าฆาตกรรู้ว่าเธอทำลายแผนของเขา เขาจะไม่ปล่อยเธอหนีไป เจียงโบเหวินก็ตระหนักถึงเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงตกลงที่จะปกป้องกู้หนิง

“อย่าห่วงเลย ฉันจะจัดการเอง”

“ขอบคุณค่ะ”

จากนั้นพวกเขาก็กล่าวลากันและกัน

“ท่านครับ ผมคิดว่าบางทีเธออาจอยากได้มากกว่าของรางวัล” เลขาของเจียงโบเหวิรพูดขึ้นหลังจากที่กู้หนิงจากไปแล้ว

เจียงโบเหวินเองก็คิดแบบเดียวกัน แต่เขาไม่แคร์ “เธอช่วยชีวิตท่านรอง ไม่มีอะไรเทียบกับสิ่งนั้นได้”

ชีวิตของเสี่ยวฉางชุนสำคัญกว่าความช่วงเหลือเล็กๆน้อยๆ

ถ้าเสี่ยวฉางชุนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ กลุ่มที่มีอำนาจในการเมืองจะต้องสูญเสียบุคคลสำคัญ

เจียงโบเหวินกล่าวเพิ่มเติมว่า “เธอไม่ได้ขออะไรจากฉัน เป็นคนดีที่ซื่อสัตย์คนหนึ่ง เธอยอมรับน้ำใจจากฉันเพียงเพราะไม่อยากให้ฉันผิดหวัง”

นอกจากนี้เขาเพียงสัญญาว่าจะทำตามความปรารถนาที่ไม่ขัดต่อกฎหมาย  แม้ว่าวันหนึ่งเธอจะไปหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือจริงๆ แต่เขาก็เชื่อว่าจะแก้ปัญหานี้ได้ไม่ยาก

เลขาของเขาเห็นด้วยกับเขา พวกเขาเป็นนักการเมืองและจำเป็นต้องระมัดระวัง

“คุณทำไปเพราะมีจุดประสงค์สินะ!” แม้แต่เคก็มีความคิดเช่นเดียวกัน นายกเทศมนตรีเป็นหนี้บุญคุณเธอ ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ่งในอนาคต

“นั่นไม่สำคัญ เขาสัญญาเองของเขาเอง ทำไมฉันถึงไม่รับมันไว้ล่ะ?” กู้หนิงกล่าว

“ผมแปลกใจที่คุณไม่ขออะไรเลยหลังจากที่ช่วยชีวิตบุคคลสำคัญ” เคชื่นชมกู้หนิงในสิ่งที่เธอทำ  เขาคงไม่เห็นแก่ตัวเองมากขนาดนี้

“ตอนนี้ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา ดังนั้นฉันจึงไม่ได้ขออะไรเลย แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ดังนั้นฉันจึงเสนอที่จะรักษาขาของคุณเพราะตั้งใจแบบนั้น" กู้หนิงกล่าว

เคอึ้ง กู้หนิงช่วยเสี่ยวฉางชุนโดยไม่หวังอะไร แต่กลับขอให้เขาทำงานให้เธอหนึ่งปี เครู้สึกไม่พอใจนิดหน่อย แต่ตราบใดที่เธอรักษาขาของเขาหาย เขาก็ยินดีที่จะทำงานให้เธอ

ในห้องผู้ป่วยวีไอพี เจียงโบเหวินรายงานการพูดคุยของเขากับกู้หนิงต่อเสี่ยวฉางชุน เสี่ยวฉางชุนเชื่อว่ากู้หนิงเป็นเด็กดีที่รับนามบัตรของเจียงโบเหวินเพียงเพราะเธอไม่ต้องการปฏิเสธความใจดีของเขา และเป็นเจียงโบเหวินที่สัญญาว่าจะช่วยเธอในอนาคต

เสี่ยวฉางชุนมีความประทับใจต่อกู้หนิงหลังจากอุบัติเหตุครั้งนี้ เธอได้ช่วยชีวิตเขาไว้!

ระหว่างทางไปรีสอร์ทฉวนหลิน กู้หนิงเล่าให้เคฟังว่าเธอมีแผนจะตรวจสอบหงหยุนเรียลเอสเตทในเมือง G และเธอไม่ปิดบังความไม่พอใจต่อหงหยุน

“คุณอายุเท่าไหร่กัน? ยังไม่ถึงยี่สิบละมั้ง และยังทำธุรกิจแล้วด้วย? ไม่น่าเชื่อ!”

เคเป็นแฮ็กเกอร์ที่เก่งกาจ แต่เขาไม่รู้ว่าจะบริหารบริษัทได้อย่างไร เขาจึงชื่นชมกู้หนิง

“ไม่มีปัญหา ผมจะส่งข้อมูลให้ทันทีที่หาได้” เคกล่าว