ตอนที่ 221: อุบัติเหตุที่สถานที่ก่อสร้าง II

วินาที่ต่อมา คนงานก็มามุงดูอุบัติเหตุ

“นี่ เธอมาทำอะไรที่นี่?”

“ใช่ เธอมาทำอะไร!?”

คนงานยิงคำถามใส่กู้หนิงรัว กู้หนิงตวาดพวกเขาเสียงดัง “หุบปาก เรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้!”

ได้ยินเสียงตวาด ก็มีคนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรเรียกรถพยาบาล

คนงานที่ตกลงมากระดูกซี่โครงหัก อวัยวะภายในเสียหาย ขาขวาหัก หากเป็นสถานการณ์ปกติเขาจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่พลังของกู้หนิงช่วยรักษาอาหารบาดเจ็บภายในของเขาและช่วยประคองชีวิตของเขาไว้

ถึงแม้จะใช้พลังมาก แต่มันเป็นเรื่องเร่งด่วยและคนงานก็เป็นพนักงานของเธอ กู้หนิงไม่อาจอยู่เฉยได้ อีกอย่างถ้ามีคนตายในไซต์ก่อสร้าง และข่าวแพร่ออกไป ชื่อเสียงของบริษัทอาจส่งผลต่อความเป็นมงคลของอาคารที่กำลังสร้างได้

กู้หนิงไม่ได้ช่วยรักษาเขาให้หาย แต่เพียงป้องกันไม่ให้เขาตาย ถ้าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลยหรือเสียหายเพียงเล็กน้อยหลังจากที่ตกลงมาจากที่สูงเช่นนี้คงเป็นเรื่องแปลก

คนงานก่อสร้างรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่หลังจากที่ฟื้นขึ้นมา กู้หนิงสัมผัสได้ถึงความผิดหวังและไม่เต็มใจที่ฉายผ่านดวงตาของเขา

เขาผิดหวังและไม่อยากมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ? กู้หนิงสังเกตเห็นปฏิกิริยาที่แปลกประหลาดของเขาได้ มันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่เป็นการจัดฉาก คำถามคือทำไม?

กู้หนิงไม่มีเวลาคิดตอนนี้ เธอโทรหาอ้ายกวงเหยาอย่างไม่รอช้า

“มีอะไรครับ?” อ้ายกวงเหยาถาม เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่ไซต์ก่อสร้าง

“ลุงอ้าย เกิดอุบัติเหตุขึ้นที่ไซต์ก่อสร้าง คนงานตกจากที่สูง เขาได้รับบาดเจ็บ รีบมาดูหน่อยค่ะ” กู้หนิงกล่าว

“อะไรนะครับ? ได้ๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้” อ้ายกวงเหยาลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ เขาไม่มีเวลาถามกู้หนิงว่าทราบเรื่องได้ยังไง และรีบบอกเลขาให้เตรียมรถและแจ้งหัวหน้าไซต์ก่อสร้าง

อ้ายกวงเหยายังไม่ได้รับรายงานการเกิดอุบัติเหตุจนกระทั่งเขาออกจากบริษัท

เพราะคนงานต้องแจ้งให้ห้องรักษาความปลอดภัยก่อนเป็นอันดับแรก และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงโทรหาบริษัท จากนั้นพนักงานในบริษัทรายงานข่าวร้ายต่อแผนก หลังจากนั้นอ้ายกวงเหยาถึงทราบเรื่อง

รถพยาบาลมาถึงเร็วกว่าอ้ายกวงและคนอื่นๆ แพทย์ตรวจสอบคนงานที่ได้รับบาดเจ็บเบื้องต้น จากนั้นก็พาเขาไปโรงพยาบาล

กู้หนิงบอกหัวหน้าคนงานให้ไปกับรถพยาบาล จากนั้นโทรบอกอ้ายกวงเหยาให้ตรงไปโรงพยาบาลเลย และเธอก็จะขับรถไปโรงพยาบาลเช่นกัน

อ้ายกวงเหยาสั่งให้หัวหน้าไซต์ก่อสร้างตรวจสอบอุบัติเหตุที่ไซต์งาน ส่วนเขาจะไปโรงพยาบาล

ผู้จัดการของเจิ้งหัวยังมาไม่ถึง ดังนั้นกู้หนิงจึงจัดการลงทะเบียนคนไข้ อ้ายกวงเหยามาถึงหลังจากนั้นไม่นาน เลขาของเขาไปดูแลคนเจ็บ ส่วนตัวเขาไปคุยกับกู้หนิง

“บอสครับ รู้ได้ยังไงว่ามีอุบัติเหตุที่ไซต์ก่อสร้าง?” อ้ายกวงเหยาถามด้วยความสงสัย

“ฝันค่ะ เป็นคนตกจากอาคารสูง อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ฝันและลางสังหรณ์ของหนูค่อนข้างแม่นยำ ก็เลยมาตรวจสอบดูด้วยตัวเอง ไม่คิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นจริง” กู้หนิงโกหก

อ้ายกวงเหยาเชื่อคำอธิบายของกู้หนิงโดยไม่สงสัย เธอมีความสามารถในการพนันหิน ดังนั้นเธอต้องมีอะไรที่เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดา

“บอสครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง กลับไปโรงเรียนเถอะครับ” อ้ายกวงเหยาเพิ่งนึกได้ว่ากู้หนิงยังต้องไปเรียน

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ” กู้หนิงตอบ เธอตัดสินใจจะหาเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมคนงานถึงตกลงมา

อ้ายกวงเหยาไม่ได้ว่าอะไร

ไม่นานผลตรวจก็ออกมา ซี่โครงข้างหนึ่งหัก อวัยวะภายในได้รับความเสียหายเล็กน้อย และขาขวาหัก โชคดีที่อาการบาดเจ็บของเขาไม่รุนแรงมาก ต้องผ่าตัดและอยู่โรงพยาบาลอีกสองสามวัน

กู้หนิงบอกให้อ้ายกวงเหยาจัดห้องผู้ป่วยแยกออกมา อ้ายกวงเหยาเห็นด้วย

กู้หนิงวางเครื่องดักฟังไว้ข้างเตียงและซ่อนกล้องไว้ใต้ทีวีก่อนที่เธอจะออกไป

เมื่อกู้หนิงกลับไปที่โรงเรียน คาบเรียนก็เลิกแล้ว กู้หนิงไม่ได้เดินเข้าไป ส่งข้อความหาฮ่าวหรันบอกว่าเธอรออยู่ที่ลานจอดรถ

ไม่มีรถทำให้กู้หนิงไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก ดังนั้นเธอจึงมีแผนจะซื้อรถตอนเข้ามหาวิทยาลัย

กู้หนิงสวมหูเฟิงบลูทูธตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาล หูฟังเชื่อมต่อกับเครื่องดักฟังที่เธอซ่อนไว้ แต่ตอนนี้เธอยังไม่ได้ยินอะไรที่เป็นประโยชน์เลย

เมื่อฮ่าวหรันและคนอื่นๆเดินออกมา กู้หนิงก็คืนกุญแจรถให้ฮ่าวหรันและเธอก็วิ่งกลับบ้าน ระหว่างทางเธอได้รับข้อความจากบริษัทขนส่ง พัสดุของเธออยู่ในล็อกเกอร์ที่ชั้นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว โจวเจิ้งหงเป็นคนส่งมาให้เธอ

เป็นจี้หยกที่กู้หนิงสั่งไว้

พรุ่งนี้เป็นวันเกิดฉู่เพ่ยหาน และจี้หยกนี้เป็นของขวัญให้เธอ

ราคาของจี้หยกหลานแสนหยวนแต่ถูกส่งมากับบริษัทขนส่งธรรมดาๆ เพราะกู้หนิงไม่ได้เป็นกังวลเรื่องความปลอดภัย

กู้หนิงหยิบเอากล่องพัสดุและส่งข้อความหาโจวเจิ้งหง บอกว่าของมาถึงอย่างปลอดภัย กู้หนิงเข้าไปในห้องนอนและหยิบเอาแล็ปท็อปออกมาจากห้องเก็บของกระแสจิต เธอเปิดดูวิดิโอที่ซ่อนอยู่ในห้องผู้ป่วย ทุกอย่างยังดูปกติ

คนงานที่ตกลงมาชื่อว่าหวังเหมา ครอบครัวของเขามาเยี่ยมเขาและมารับค่าชดเชยจากบริษัท

อุบัติเหตุร้ายแรงดังกล่าวสร้างความหวาดกลัวให้กับคนงาน แต่บริษัทสัญญาว่าจะหาสาเหตุที่แท้จริงและทำให้พวกเขาปลอดภัย พวกเขาจึงสงบลงอย่างรวดเร็ว

ราวๆสองทุ่ม ภรรยาหวังเหมาก็ออกไปซื้ออาหารให้เขา ตอนนี้หวังเหมาอยู่คนเดียว เขาหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาใครบอกคน

“สวัสดีครับ หวังเหมานะครับ ผมทำตามที่คุณขอแล้ว แต่ผมยังมีชีวิตอยู่”

ในที่สุดตัวปัญหาที่แท้จริงก็ปรากฏแล้ว หวังเหมาตกลงมาเพราะตั้งใจ แต่ใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?

“ไอ้ขยะ! ในเมื่อทำพลาดก็อย่าหวังจะได้เงินส่วนที่เหลืออีกแสนห้าเลย เงินที่ได้ไปล่วงหน้าก็ถือว่าเป็นค่าดำเนินการแล้วกัน และอย่าทรยศฉันล่ะไม่อย่างนั้นครอบครัวแกถูกฆ่าตายหมดแน่ จำเอาไว้!” ผู้ชายที่อยู่ปลายสายข่มขู่

ตอนที่ 222: ปัญหาที่ไซต์ก่อสร้าง

ภายในห้องนั้นเงียบ กู้หนิงจึงได้ยินเสียงสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจน

“ได้” หวังเหมาผิดหวังแต่ไม่กล้าแข็งข้อ เพราะเขาเป็นเพียงชายธรรมดา ถึงแม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร เขาก็รู้ได้ว่าผู้ชายคนนี้สามารถฆ่าครอบครัวของเขาได้อย่างง่ายดาย เสนอเงินสองแสนหยวนให้เขาเพื่อทำลายชื่อเสียงของเจิ้งหัวเรียลเอสเตท

กล้องที่กู้หนิงซ่อนไว้อยู่ด้านหลังหวังเหยา เธอทำเช่นนั้นเพื่อที่จะดูหน้าจอโทรศัพท์ของเขา

กู้หนิงตรวจสอบเบอร์ทันที เป็นเบอร์จากเมือง G

เมือง G?

ความคิดแรกที่ปรากฏในความคิดของกู้หนิงคือหงหยุนเรียลเอสเตท เพราะเธอเพิ่งคว้าสัญญาการซื้อขายที่ดินตัดหน้าพวกเขา

กู้หนิงคิดอยู่ว่าหงหยุนไม่มีทางไม่ทำอะไร แต่ไม่คิดว่าจะลงมือในเมือง F

แม้ว่าจะไม่มีน้ำหนักที่เพียงพอ เธอแน่ใจว่าหงหยุนเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างแน่นอน เธอต้องหาหลักฐานเพิ่มเติม

ในเมื่อตอนนี้เจิ้งหัวและหงหยุนเป็นศัตรูกัน เธอเปลี่ยนใจจะบดขยี้หงหยุนให้ราบคาบ

กู้หนิงโทรหาอ้ายกวงเหยา

“ลุงอ้าย ตอนนี้สะดวกคุยไหมคะ? หนูมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา”

“สะดวกๆ ว่ามาเลย”

“เรื่องอุบัติเหตุเป็นการจัดฉากให้หวังเหมาตกลงมา” กู้หนิงกล่าว

“อะไรนะ? จัดฉาก?” อ้ายกวงเหยาประหลาดใจ

“ค่ะ เขาดูผิดหวังที่รอดตายซึ่งเป็นปฏิกิริยาที่แปลกมาก หนูเลยซ่อนกล้องและเครื่องดักฟังในห้องผู้ป่วย หนูได้ยินเขาโทรศัพท์หาผู้ชายคนหนึ่ง เขาบอกว่าทำตามที่บอกแล้วแต่ทำพลาด” กู้หนิงกล่าว

อ้ายกวงเหยากลั้นลมหายใจก่อนปล่อยออกมา เขารู้สึกทึ่งกับการกระทำของกู้หนิง อ้ายกวงเหยารู้แล้วว่าทำไมกู้หนิงถึงขอให้เขาจัดห้องแยกสำหรับหวังเหมา มันสะดวกสำหรับเธอที่จะจับตาดูเขาและยังเปิดโอกาสให้เขาได้เปิดเผยตัวเอง

ในขณะเดียวกันอ้ายกวงเหยารู้สึกละอายเล็กน้อย ถ้ากู้หนิงไม่บอกเขา เขาคงคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา

กู้หนิงพูดต่อไปว่า “เบอร์มาจากเมือง G หนูคิดว่าหงหยุนอยู่เบื้องหลัง”

“หงหยุน? มันกล้าดียังไงมาทำเรื่องเลวๆถึงเมือง F!” อ้วยกวงเหยาไม่พอใจ ไม่คิดว่าหงหยุนจะใจกล้ามาป่วนพวกเขาถึงเมือง F

“พวกเราควรทำอย่างไรต่อไปดี?” อ้ายกวงเหยาถาม เขาอยากทราบความคิดเห็นกู้หนิง

“ครั้งนี้พวกมันทำพลาดแต่ไม่คงไม่หยุดแค่นี้ ลุงต้องระวังตัวไว้ ถ้ามีคนงานพยายามก่อปัญหาหรือก่อความวุ่นวายที่ไซต์ก่อสร้าง ให้จดชื่อของพวกเขาและจับตาดูพวกเขาอย่างใกล้ชิดเพื่อรวบรวมหลักฐาน ถ้าพวกเขาอยากออก ก็ปล่อยไป แต่ใส่ชื่อไว้ในบัญชีดำ อย่าจ้างพวกเขาอีก” กู้หนิงกล่าว

เป็นเรื่องปกติที่ไซต์ก่อสร้างจะมีอุบัติเหตุ ตราบใดที่บริษัทจัดการได้ดี ก็ไม่มีปัญหาอะไร

“ได้ครับ” อ้ายกวงเหยาตอบ

วันต่อมา ข่าวก็แพร่ไปทั่ว  มันไม่ใช่อุบัติเหตุร้ายแรงแต่มีบางคนจงใจสร้างข่าวลือและกลายเป็นข่าวใหญ่ ไม่สำคัญว่ามันจะจริงหรือไม่จริง คนก็ค่อยๆเชื่อ

ข่าวลือดังกล่าวส่งผลกระทบต่อสถานที่ก่อสร้างและชื่อเสียงของเจิ้งหัวเป็นอย่างมาก แม้ว่าอาคารจะสร้างเสร็จแล้ว แต่ก็ไม่มีใครเต็มใจที่จะซื้อบ้านในตอนนี้ และบริษัทอาจสูญเงินจำนวนมาก

ในความเป็นจริงอาคารใกล้จะเสร็จแล้ว และบ้านหลายหลังกำลังจะขาย อย่างไรก็ตามผู้ซื้อที่มีศักยภาพส่วนใหญ่ล้มเลิกความคิดที่จะซื้อบ้านที่นั่นหลังจากที่มีข่าวออกไป

บริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่แข่งขันกันเพื่อแย่งชิงที่ดินแห่งนี้รู้สึกยินดีกับความโชคร้ายของเจิ้งหัว โดยเฉพาะอู่เหลียนฉิน ซึ่งมีความแค้นอันยาวนานกับอ้ายกวงเหยา อย่างไรก็ตามพวกเขาทุกคนรู้ดีว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุทั่วไป ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมบริษัทอสังหาริมทรัพย์ทุกแห่งจึงจ่ายเงินค่าประกันเป็นจำนวนมาก

มันขึ้นอยู่กับว่าบริษัทจะจัดการได้ดีแค่ไหน

คนวงในต่างก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดาๆ เพราะข่าวกระจายไปทั่วและกลายเป็นข่าวใหญ่ภายในเวลาอันสั้น และไม่มีใครรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง

ที่ไซต์ก่อสร้างคนงานหลายคนทะเลาะกันเรื่องค่าตอบแทนและเงินเดือนที่สูงขึ้น มิฉะนั้นพวกเขาจะลาออกจากงาน อ้ายกวงเหยาต้องเข้าไปเจรจาและบรรเทาความวิตกกังวลของคนงานด้วยตนเอง และเพิ่มค่าชดเชยให้ แต่บางคนก็ยังอยากออก

“ผมไม่สนค่าตอบแทน ถ้าวันหนึ่งเกิดตกจากอาคาร ผมไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือในโรงพยาบาล!”

“ใช่! ถ้าพวกเราพิการหรือตาย เงินก็ไร้ประโยชน์!”

“จ่ายเงินเดือนพวกเรามาแล้วพวกเราจะออก!”

“ถ้าคุณไม่จ่าย พวกเราจะทุบทำลายทุกอย่างที่นี่!”

“พวกคุณก็ทำงานก่อสร้างมานาน ก็ย่อมรู้ว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ถ้ายืนกรานจะออก ก็ออก ผมอนุญาต เจิ้งหัวจะจ่ายเงินให้ทุกคน!” อ้ายกวงเหยาพูด

เขาเตรียมตัวมาอย่างดีก่อนที่จะมาที่นี่ในวันนี้ พร้อมกับพนักงานการเงินและเงินสดดังนั้นเขาจึงไม่กังวล

มีบางคนเริ่มลังเล อ้ายกวงเหยาพูดถูก งานก่อสร้างเป็นงานที่มีความเสี่ยงสูงอยู่แล้ว ทุกคนเข้าใจแจ่มแจ้งดีตอนที่รับงาน หลายคนเคยเห็นอุบัติเหตุในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นอกจากนี้บริษัทได้จ่ายเงินชดเชยและส่งคนงานที่ได้รับบาดเจ็บไปโรงพยาบาลแล้ว หากพวกเขาออกเพราะอุบัติเหตุก็ดูไม่มีเหตุผลเท่าไหร่

เจิ้งหัวจ่ายเงินเดือนให้สูงและผลตอบแทนก็ดีมาก พวกเขาจึงลังเล

ท้ายที่สุดคนงานราวเจ็ดคนยืนยันที่จะออก และมีอีกสองคนที่ดูเหมือนจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ อ้ายกวงเหยาจึงให้ความสนใจกับสองคนนั้น