ตอนที่ 389 จินเข่อซินท้าทายกู้หนิง

“ไม่ใช่แค่จี้หยกอย่างเดียว ฉันต้องการทั้งชุด!”

เมื่อได้ยินว่าหยกบิวตี้เป็นที่ชื่นชอบ พวกเพื่อนของกู้หนิงที่รู้ว่ากู้หนิงเป็นเจ้าของร้านหยกบิวตี้ตัวจริงต่างพลอยยินดีไปกับเธอ ในฐานะเจ้าของหยกบิวตี้ กู้หนิงย่อมอารมณ์ดีเมื่อได้ยินว่าแบรนด์ของเธอประสบความสำเร็จ

ซูอันย่าก็ชอบหยกจากร้านหยกบิวตี้เหมือนกัน ทว่าเธอไม่ชอบจินเข่อซิน แต่จะไม่รับของขวัญก็ดูไม่เหมาะสม ดังนั้นซูอันย่าจึงรับของขวัญจากจินเข่อซินและเอ่ยว่า “ขอบคุณ”

“คุณหนูซู จะว่าอะไรไหมถ้าพวกเราจะขอดู?” หญิงสาวที่มีพ่อเป็นประธานบริษัทใหญ่เอ่ยถาม

“ได้สิ!” ซูอันย่าตอบ เธอเปิดกล่องของขวัญออก มีจี้หยกสีชมพูอยู่ข้างใน มันเป็นเครื่องประดับที่ถูกที่สุดในร้านหยกบิวตี้ ถึงกระนั้นก็ยังมีมูลค่ากว่าแสนหยวน มีป้ายราคาอยู่ข้างจี้หยก เขียนว่า 188, 888 หยวน

“โห ตั้งหนึ่งแสนแปดหมื่นแปดพันแปดร้อยแปดสิบแปดหยวน!”

“เล็กมากแต่แพงมาก! ฉันว่าต้องเป็นหยกคุณภาพดี”

“คุณหนูจิน เธอใจป้ำจริงๆ!”

“ไม่เท่าไหร่หรอก ก็วันเกิดของญาติฉันทั้งที” จินเข่อซินกล่าวและทำท่าเหมือนเธอกับซูอันย่าสนิทกัน จากนั้นเธอก็หันไปหากู้หนิง “ว่าแต่ คุณกู้ ฉันอยากรู้จังว่าเธอเตรียมของขวัญอะไรมาให้อันย่า? เธอเป็นเพื่อนสนิทนี่นะ ฉันว่าของขวัญของเธอคงต้องแพงกว่าของฉันแน่ๆ ใช่ไหม?”

ได้ยินคำพูดของจินเข่อซิน ซูอันย่า ฮ่าวหรัน และเพื่อนคนอื่นๆของกู้หนิงก็ไม่พอใจ แม้ว่าสิ่งที่จินเข่อซินพูดนั้นไม่ผิด แต่เจตนาของเธอนั้นไม่ดี ถ้าของขวัญของกู้หนิงไม่ได้แพงกว่าของเธอ คงน่าอาย

เพื่อนของกู้หนิงทุกคนรู้ว่าของขวัญที่กู้หนิงเตรียมไว้สำหรับซูอันย่านั้นดีกว่าของจินเข่อซินมาก แต่พวกเขาโกรธที่จินเข่อซินพูดจาข่มกู้หนิงว่าตนเหนือกว่า

“จินเข่อซิน เธอพูดแบบนั้นหมายความว่าไง?!” ซูอันย่าตวาดญาติสาว “ฉันไม่สนเรื่องราคา ตราบใดที่ฉันชอบ มันก็มีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใด”

หลังจากนั้นซูอันย่าก็หันมาพูดกับกู้หนิง “กู้หนิง ไม่ต้องไปสนใจยายนี่หรอกนะ”

“ไม่เป็นไร” กู้หนิงไม่พอใจ แต่เธอเข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกับจินเข่อซินในงานเลี้ยงวันเกิดซูอันย่า

อย่างไรก็ตาม จินเข่อซินไม่ยอมแพ้ เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูอันย่าพูด เธอก็มั่นใจว่ากู้หนิงไม่มีเงินซื้อของขวัญราคาแพง “อันย่า ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันแค่คิดว่าคุณกู้ควรจะให้ของขวัญที่มีราคาแพงมากกว่าของฉันเพราะพวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกัน” พูดจบ จินเข่อซินก็ทำหน้าเศร้าราวกับว่าเธอรู้สึกเสียใจที่ซูอันย่าเข้าใจเธอผิด ดูเหมือนว่าถ้ากู้หนิงไม่ได้ให้ของขวัญราคาแพงก็หมายความว่าพวกเธอไม่ได้สนิทกัน

ในตอนแรกกู้หนิงไม่อยากสนใจจินเข่อซิน แต่ในเมื่อจินเข่อซินกัดเธอไม่ปล่อยเสียที เธอจึงต้องสู้กลับ “เธอพูดถูก ฉันเป็นเพื่อนสนิทของอันย่า เพราะฉะนั้นฉันควรให้ของขวัญที่มีมูลค่ามากกว่าของเธอ”

ได้ยินเช่นนั้น จินเข่อซินก็นิ่งไป ถ้าหากกู้หนิงมีเงินซื้อของขวัญราคาแพง ก็ต้องเป็นเธอที่เสียหน้า แต่เธอไม่เชื่อหรอกว่ากู้หนิงจะยินดีซื้อของขวัญเป็นแสนๆหยวน

“อ้อ งั้นหรือ?” จินเข่อซินเอ่ย

“ตามที่เธอขอ” กู้หนิงเอ่ย เธอหยิบกล่องเครื่องประดับซึ่งเป็นกล่องหน้าตาเดียวกับของขวัญของจินเข่อซินจากกระเป๋าถือของเธอ มันเป็นกล่องเครื่องประดับพิเศษของหยกบิวตี้ ดังนั้นทุกคนจึงจำมันได้ในแวบแรก

พระเจ้า! เป็นเครื่องประดับจากร้านหยกบิวตี้!” หญิงสาวคนหนึ่งอุทานด้วยความประหลาดใจ

“ฉันอยากรู้ว่าของใครจะแพงกว่ากัน ของเธอคนนี้หรือของคุณหนูจิน” หญิงสาวอีกคนเอ่ย

จินเข่อซินหน้าบึ้ง เพราะเธอแน่ใจว่าของขวัญของกู้หนิงต้องแพงกว่าของขวัญของเธอ ของขวัญที่เธอมอบให้ซูอันย่าเป็นชิ้นที่ถูกที่สุดในร้าน

ซูอันย่ารู้สึกประหลาดใจมากที่กู้หนิงได้เตรียมเครื่องประดับจากหยกบิวตี้ให้กับเธอด้วย มันต้องแพงมากแน่ๆ!

กู้หนิงเปิดกล่องเครื่องประดับและจี้หยกประเภทน้ำแข็งปรากฏขึ้น มีลักษณะเป็นใบขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ

“ว้าว สวยมาก!” หญิงสาวหลายคนอุทานเสียงสูงด้วยความตื่นเต้น

“ราคาเท่าไหร่?” มีคนเอ่ยถาม

“ไม่สำคัญหรอก แต่อย่างน้อยแพงกว่าของจินเข่อซินหลายเท่า” กู้หนิงยิ้มและยื่นกล่องของขวัญให้ซูอันย่า “เธอชอบไหม?”

“แน่นอนว่าฉันชอบ!” ดวงตาของซูอันย่าสว่างขึ้นทันที เธอโยนของขวัญของจินเข่อซินให้ ซูอันฮ่าวที่ยืนอยู่ข้างเธอทันทีและรับของขวัญจากกู้หนิงโดยไม่ชักช้า

เห็นแบบนั้นจินเข่อซินก็โมโห แต่ไม่ได้พูดอะไร เธอเคยคิดว่ากู้หนิงเป็นแค่เด็กสาวธรรมดาๆที่ไม่มีปัญญาซื้อของขวัญราคาแพงได้ แต่ใครจะคิดว่าเธอสามารถซื้อของขวัญราคาแพงได้

“อันย่า ของขวัญของพวกเราไม่แพงเท่าของกู้หนิง เธอไม่ว่าอะไรนะ” ฉู่เพ่ยหานเอ่ยขึ้น

“ไม่หรอก! แค่พวกเธอมางานเลี้ยงวันเกิดฉัน ฉันก็พอใจแล้ว”

แม้ว่าของขวัญของฉู่เพ่ยหานและของคนอื่นจะไม่แพงเท่าของกู้หนิง แต่ก็ไม่ได้ถูกๆ

ซูอันย่าได้รับของขวัญราคาแพงมากมาย แต่ของขวัญเหล่านี้มาจากเพื่อนของเธอ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะได้อะไรเธอก็ดีใจหมด

จินเข่อซินที่เป็นฝ่ายเสียหน้าเอ่ยขึ้นอีกครั้งว่า “คุณกู้ เธอใจป้ำมาก ไม่ทราบว่าที่บ้านเธอทำธุรกิจอะไรเหรอ?”

“ชิ ฉันว่าเธอแค่อยากหาเรื่องมากกว่า!” ฉู่เพ่ยหานไม่สามารถระงับความโกรธของเธอได้อีกต่อไป เสียงดังของฉู่เพ่ยหานเรียกความสนใจจากทุกคนที่อยู่รอบๆพวกเธอ

ตอนที่ 390 ฉันทนไม่ไหวแล้ว

กู้หนิงรีบดึงฉู่เพ่ยหานให้ถอยกลับมา “นี่เป็นวันเกิดอันย่านะ อย่ามีเรื่อง”

“ไม่ใช่ฉันนะ! ยายตอแหลนี่ต่างหากล่ะ! เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงมาจับผิดบอสของเรา?” ฉู่เพ่ยหานถามด้วยความโกรธ

“เธอ…” ถูกฉู่เพ่ยหานทำให้อับอาย จินเข่อซินก็หน้าแดงด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังเฝ้าดูพวกเธออยู่ เธอก็มีแผนร้ายในใจและตีหน้าเศร้า “ฉันแค่เห็นว่าคุณกู้เป็นคนใจป้ำ และฉันไม่เคยได้ยินชื่อตระกูลกู้ที่ร่ำรวยมากในเมือง F มาก่อน ฉันเลยอยากรู้เกี่ยวกับครอบครัวของคุณกู้ นั่นคือทั้งหมด ทำไมเธอต้องโกรธมากขนาดนี้ด้วยล่ะ? มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย เว้นแต่…” จินเข่อซินแสร้งทำเป็นว่าเธอตระหนักถึงบางสิ่งที่น่าตกใจและเอามือปิดปากของเธอทันทีเพื่อให้คนอื่นสงสัย

ถ้ากู้หนิงไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่สามารถซื้อของขวัญวันเกิดราคาแพงได้ และปฏิเสธที่จะพูดถึงครอบครัวของเธอให้คนอื่นฟัง ก็เพียงพอแล้วที่ผู้คนจะนินทา

เมื่อได้ยินสิ่งที่จินเข่อซินพูด ก็มีคนเริ่มนินทากู้หนิงแล้ว

“อะไรกัน หรือว่าเธอจะมีผู้ชายเลี้ยง?”

“ไม่มีทางหรอก เธอยังเด็กอยู่เลยนะ”

“ใครจะรู้ล่ะ!”

“หุบปากนะ!” เพื่อนของกู้หนิงโกรธจัดที่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทา

เสียงของพวกเขายิ่งดึงดูดความสนใจจากแขกในงาน แขกเกือบทั้งงานจึงหันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว

ฮ่าวหรันจ้องจินเข่อซินและพูดด้วยน้ำเสียงกระโชกโฮกฮาก “จินเข่อซิน อย่าคิดว่าเธอเป็นญาติของตระกูลซูแล้วพวกเราจะไม่กล้าต่อยเธอนะ!”

“บอส ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะตบนังนี่!” ฉู่เพ่ยหานเตรียมพุ่งไปข้างหน้าแต่ถูกกู้หนิงหยุดเอาไว้

เกาอี้และเฉียวหยาเดินไปประกบข้างกู้หนิงทันที มองจินเข่อซินด้วยดวงตาคมดุ จินเข่อซินเห็นพวกเขาแล้วก็รู้สึกขนลุกด้วยความกลัว

“ฉันไม่ได้พูดนะ ผู้หญิงพวกนั้นพูดต่างหาก” จินเข่อซินหวาดกลัวสายตาของพวกเพื่อนๆกู้หนิง แต่เธอยังทำตัวราวกับเป็นเหยื่อ

“เกิดอะไรขึ้น?” ซูเจิ้นฮ่าวเดินเข้ามาหาพวกเธอด้วยความรีบร้อนและสอบถาม

“พ่อคะ จินเข่อซิน พูดจาทำให้กู้หนิงอาย” ซูอันย่าฟ้องพ่อของเธอ

ซูเจิ้นฮ่าวและแขกคนอื่นๆหันมามองจนเข่อซินด้วยสายตาเคลือบแคลงสงสัย

“หนูเปล่านะคะ” จินเข่อซินลุกลี้ลุกลน แต่ก่อนที่ซูเจิ้นฮ่าวจะได้พูดอะไรอีก จินเข่อซินก็รีบปฏิเสธว่า “หนูเพียงแต่แปลกใจกับความใจป้ำของคุณกู้ หนูคิดว่าเธอต้องมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมาก แต่หนูไม่เคยได้ยินชื่อตระกูลกู้ในเมือง F มาก่อน ก็เลยถามถึงครอบครัวของเธอด้วยความสงสัย แต่ใครจะคิดว่าพวกเขาจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ”

จริงๆ แล้ว หลายคนก็มีความคิดและความสงสัยแบบเดียวกัน ไม่มีใครเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลกู้ ในเมือง F ดังนั้นพวกเขาจึงสงสัยว่าทำไมกู้หนิงถึงสามารถซื้อของขวัญราคาแพงเช่นนี้ได้

“ฉันไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติกับสิ่งที่เข่อซินกล่าว ทำไมคุณหนูคนนี้ถึงต้องอายด้วยล่ะ?” จินจิงเว่ยถามอย่างไม่พอใจ จินเข่อซินเป็นลูกสาวของเขา และเขารู้จักอุปนิสัยของลูกสาวดี จินเข่อซินจงใจหาเรื่องกู้หนิงจริงๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เด็กที่ชื่อกู้หนิงอับอายตรงไหน

คำถามของจินเข่อซินไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่เธอจงใจพูดไม่จบประโยคเพื่อชี้นำให้คนอื่นคิดไปในทางไม่ดีนั่นต่างหากที่เป็นปัญหาใหญ่

“เวรเอ๊ย!” ฮ่าวหรันสบถ เขาไม่สนว่าจินจิงเว่ยจะแก่กว่าเขาหรือจะเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียง แต่พูดหมาๆแบบนี้เขาก็ยอมไม่ได้เช่นกัน “ไม่ผิดงั้นเหรอ? คุณรู้ไหมว่าเธอพูดอะไรก่อนหน้านี้? เธอจงใจทำให้คนอื่นเชื่อว่าเพื่อนของเรามีผู้ชายเลี้ยง!”

พ่อแม่ของฮ่าวหรันไม่ได้หยุดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของลูกชาย พวกเขารู้จักนิสัยของลูกชายดี และคิดว่าสิ่งที่ฮ่าวหรันกำลังทำอยู่นั้นถูกต้อง

“นี่เธอ!” จินจิงเว่ยโกรธจัดที่ถูกเด็กรุ่นลูกพูดจาไม่ให้เกียรติ แต่เขาไม่รู้จะเถียงว่าอย่างไร มันเป็นความผิดของจินเข่อซิน เขาหันไปมองลูกสาวและคาดโทษเธอในใจ

จินเข่อซินกลัว ชี้ไปที่หญิงสาวที่ซุบซิบนินทา “พวกเธอต่างหาก ไม่ใช่หนูนะ!”

หญิงสาวเหล่านั้นอ้าปากค้างและเถียงกลับว่า “ก็เธอเป็นคนพูดให้พวกเราคิดแบบนั้นนี่!”

“พวกเธอ!” จินเข่อซินพูดไม่ออก

ซูเจิ้นห่าวและภรรยาของเขาผิดหวังในตัวจินเข่อซิน พวกเขาไม่คาดคิดว่าจินเข่อซินที่ดูน่ารักและเรียบร้อยมาโดยตลอดจะมีนิสัยไม่ดีแบบนี้ได้ การพูดเช่นนั้นสามารถทำลายชื่อเสียงและอนาคตของเด็กสาวคนหนึ่งได้เลย

“จินเข่อซิน หยุดเสแสร้งซะที! ไม่มีใครเชื่อเธอหรอกและพวกเรารู้ว่าทำไมเธอถึงหาเรื่องกู้หนิง ถ้าเธอยังมีความละอายใจอยู่บ้างก็ขอโทษกู้หนิงเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะต่อยเธอให้คว่ำ!” ฉู่เพ่ยหานพูดขู่

“ใช่ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร? รู้จักคนรวยในเมือง F ทุกคนเลยเหรอ? อย่ายกยอตัวเองให้มันมากนัก!” ฉินซีหุนกล่าวเสริม

“เธอคิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่นๆแค่เพราะเธอเกิดมารวย? เธอเคยหาเงินด้วยตัวเองรึเปล่า? นอกจากอวดรวยด้วยเงินของพ่อแม่!” ฮ่าวหรันเอ่ย

เพื่อนของกู้หนิงรุมด่าจินเข่อซิน แม้แต่แขกในงานก็ไม่ชอบใจกับสิ่งที่เธอทำ

เนื่องจากได้รับความสนใจจากทุกคน กู้หนิงจึงคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอเพื่อปกป้องชื่อเสียงของเธอในฐานะนักธุรกิจหญิง กู้หนิงมองไปที่จินเข่อซินด้วยสายตาสงบและถามว่า "ฉันจะรวยเองไม่ได้เหรอ?"

แม้ว่าจินเข่อซินจะถูกรุมด่า เธอก็ตอบโต้ด้วยความรังเกียจโดยไม่รู้ตัวว่า “โม้ไปเรื่อย!”

“เธอไม่ได้โม้ เธอมอบวัตถุโบราณล้ำค่าแก่นายท่านฉิน ซึ่งมีมูลค่าอย่างน้อยห้าล้านหยวน!” แขกในงานกล่าว

“ใช่แล้วล่ะ หนูกู้ได้มอบของขวัญล้ำค่าให้ฉันจริงๆ” ฉินฮ่าวเจิ้งเอ่ย