ตอนที่ 327 ครั้งแรกที่โกรธจริงๆ

“พวกเรากำลำขึ้นไปยังจุดสูงสุด” เลิ่งเชาถิงตอบ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังรอคอยมันมาก

“ฮ่า ฮ่า” กู้หนิงหัวเราะอีกครั้ง “เรายังไม่ถึงครึ่งทางเลย”

เลิ่งเชาถิงมองขึ้นไปข้างบน และทันใดนั้นรู้สึกเหมือนกับว่าชิงช้าสวรรค์เคลื่อนตัวช้ามาก เมื่อพวกเขาเกือบจะถึงจุดสูงสุดแล้ว ริมฝีปากของเลิ่งเชาถิงก็ตกลงมาประกบริมฝีปากของกู้หนิง ไม่ใช่แค่พวกเขาแต่ทุกคู่เริ่มจูบกันเมื่อถึงจุดสูงสุด

ว่ากันว่าชิงช้าสวรรค์ถูกจัดไว้สำหรับคู่รัก ทุกครั้งที่ชิงช้าสวรรค์หมุน จะมีคู่รักที่จูบกันบนโลก เรือกอนโดลาแต่ละลำเต็มไปด้วยความสุข ว่ากันว่าถ้าได้นั่งชิงช้าสวรรค์แล้วจะมีความสุข เมื่อชิงช้าสวรรค์เคลื่อนขึ้นข้างบน คุณจะไม่ได้ยินเสียงข้างล่าง เพราะคุณอยู่ใกล้พระเจ้า และคุณสามารถขอพรได้เมื่อไปถึงจุดสูงสุด พระเจ้าจะได้ยิน และถ้าพระเจ้าเชื่อว่าคุณเป็นคนดี ความปรารถนาของคุณจะเป็นจริง อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นคำพูดเก่าๆ ที่ปลอบประโลมผู้คน

เมื่อชิงช้าสวรรค์เคลื่อนตัวผ่านจุดสูงสุด เลิ่งเชาถิงก็ยังไม่ยอมถอนริมฝีปากออก กู้หนิงหยิกเขาให้ปล่อยเธอเมื่อทั้งคู่เกือบลงถึงข้างล่าง เลิ่งเชาถิงมองกู้หนิงด้วยดวงตาไร้เดียงสา เขายังจูบเธอไม่จุใจเลย

กู้หนิงหน้าแดงตอนที่เดินออกจากกระเช้าชิงช้าสวรรค์

ตอนนี้ราว ๆ สองทุ่ม ดังนั้นพวกเขาจึงยังไม่รีบกลับ พากันเดินไปรอบๆสวนสนุก

ทันใดนั้น ภาพๆหนึ่งก็แวบเข้ามา กู้หนิงเห็นชายคนหนึ่งอายุประมาณ 40 ปีอุ้มเด็กชายอายุราวๆ 7 ขวบอยู่บนสะพานสูง แม่น้ำอยู่ต่ำกว่าพวกเขา 20 เมตร หลังจากที่ชายคนนั้นควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เขาก็กระโดดลงไปในแม่น้ำพร้อมกับเด็กน้อยและทั้งคู่ก็เสียชีวิตพร้อมกัน สะพานสูงอยู่ติดกับสวนสนุกแห่งนี้ที่กู้หนิงและเลิ่งเชาถิงเพิ่งผ่านไป

“จู่ ๆ ฉันก็มีลางสังหรณ์ มาเถอะ ไปที่สะพานสูงที่อยู่ใกล้ ๆ กัน” กู้หนิงไม่สามารถบอกเลิ่งเชาถิงได้ว่าเธอมีตาทิพย์ซึ่งสามารถคาดการณ์อนาคตได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแก้ตัว บางครั้งผู้คนอาจมีลางสังหรณ์เมื่อมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น

เลิ่งเชาถิงวิ่งตามกู้หนิงไปยังสะพานสูง

จากระยะไกลพวกเขาสังเกตเห็นว่ามีผู้คนมากมายมารวมตัวกันและมีรถยนต์จอดอยู่ด้านข้างหลายคัน เด็กชายตัวเล็ก ๆ ร้องไห้เสียงดังในอ้อมแขนของชายที่ยืนอยู่บนขอบสะพาน

เมื่อเห็นแบบนั้นเลิ่งเชาถิงก็ได้กลิ่นไม่ดี และวิ่งไปยังสะพานด้วยความเร็ว

หญิงสาวคนหนึ่งกำลังร้องไห้อ้อนวอน “เอาเงินไปเลย ไม่ว่าคุณอยากได้เท่าไหร่เอาไปเลย ขอแค่ปล่อยลูกชายของฉันก็พอ”

“ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันอยากให้เจียงเจิ้งหัวตาย! มันทำลายชีวิตฉัน และถ้ามันไม่มา ฉันจะฆ่าลูกชายของมันซะ!” เขาตะโกนคำรามอย่างเกรี้ยวกราด ไม่ใช่ว่าเขามีเงินมากมายแต่เพราะเขารู้ว่าตอนนี้เงินนั้นไร้ความหมาย เขาลงมือทำไปแล้ว ต่อให้เขาปล่อยเด็กไป พวกมันก็ไม่มีทางปล่อยให้เขาหนีไปอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงต้องการให้เจียงเจิ้งหัวตายเดี๋ยวนี้ และนั่นเป็นการแลกเปลี่ยนกับชีวิตลูกชายของมัน

ได้ยินชื่อเจียงเจิ้งหัว เลิ่งเชาถิงก็แปลกใจ เขารู้ว่าเจียงเจิ้งหัวคือใครเพราะเจียงเจิ้งหัวมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเลิ่ง

“เจียงเจิ้งหัว? ไม่ใช่ผู้อำนวยการองค์การยาแห่งชาติหรอกเหรอ?”

“และผู้ชายคนนี้คือฉินฮุ่ยซุน เขาเป็นประธานโรงงานยากวงหัว!”

“ฉันได้ยินมาว่าโรงงานยาของเขาถูกตัดสินว่ามีความผิดในการผลิตยาปลอม เขาล้มละลายและมีหนี้สินมหาศาล”

“ฉันว่าเขาสมควรได้รับแล้ว!”

“ใช่ แต่เขากลับโทษผู้อำนวยการเจียงเพราะเรื่องนั้นและลักพาตัวลูกชายของผู้อำนวยการ”

เมื่อได้ยินการสนทนาในหมู่คนที่มามุงดู ทุกคนก็เข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น และพวกเขาก็วิพากษ์วิจารณ์ฉินฮุ่ยซุน

กู้หนิงและเลิ่งเชาถิงไม่กล้าที่จะทำเสียงดัง กลัวว่าฉินฮุ่ยซุนจะคลายแขนของเขาและปล่อยให้เด็กน้อยตกลงไป แต่พวกเขาไม่สามารถรอโดยทำอะไรเลยไม่ได้

กู้หนิงใช้ตาทิพย์เพื่อตรวจสอบการก่อสร้างใต้สะพาน เธอคิดว่าเธออาจจะรอใต้สะพานเพื่อรอรับเด็กชายเมื่อพวกเขาตกลงมา และเธอเชื่อว่าเลิ่งเชาถิงสามารถควบคุมสถานการณ์บนสะพานได้

ถ้าชายคนนั้นจะทำร้ายเด็กน้อยบนสะพาน เลิ่งเชาถิงสามารถหยุดเขาได้ ตราบใดที่เด็กน้อยยังมีชีวิตอยู่ เธอมั่นใจว่าพวกเขาสามารถช่วยชีวิตไว้ได้

“เชาถิง” กู้หนิงกระซิบแผนของเธอให้เขาทราบ แต่เลิ่งเชาถิงไม่เห็นด้วย “ไม่ได้ นี่มันอันตรายเกินไป คุณไปรออยู่ข้างๆ ผมจะจัดการเอง” เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของกู้หนิงและไม่คิดว่าแผนเธอจะได้ผล

“คุณไม่ไว้ใจฉัน?” กู้หนิงไม่พอใจ เธอโมโหเพราะเลิ่งเชาถิงไม่ไว้ใจเธอ แต่ในใจเธอรู้ว่าเขาห่วงเธอ

“หนิงหนิง มันอันตรายเกินไป” เลิ่งเชาถิงพูดอีกครั้ง

“ฉันรู้ แต่เราสองคนต้องการช่วยเด็กไม่ใช่เหรอ?” กู้หนิงถาม

เลิ่งเชาถิงเงียบ เขาอยากช่วยเด็ก ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นทหาร ตระกูลเจียงและตระกูลเลิ่งมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน

“ในเมื่อเราเห็นตรงกัน ทำไมคุณไม่ให้ฉันลองดูล่ะ?” นี่เป็นครั้งแรกที่กู้หนิงโกรธเลิ่งเชาถิงจริงๆ เธอไม่ชอบที่เขาจำกัดการกระทำของเธอแม้ว่าเขาจะทำเพราะห่วงใยเธอก็ตาม

เมื่อเห็นกู้หนิงโกรธตัวเขา เลิ่งเชาถิงก็ทำอะไรไม่ถูก เขาลังเลชั่วครู่ ในที่สุดจึงยอมเห็นด้วย “ได้ แต่คุณต้องระมัดระวัง อย่าทำให้ตัวเองบาดเจ็บ”

“ฉันจะระวังค่ะ ไม่ต้องห่วง”

หลังจากนั้นกู้หนิงก็หันหลังกลับ หายตัวไปจากฝูงชน แม้ว่าเลิ่งเชาถิงยังคงกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอ แต่เขารู้ว่าเด็กชายตัวเล็ก ๆ อยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายที่สุดในขณะนี้

ตอนที่ 328 จูบอย่างดุเดือด

เลิ่งเชาถิงรู้ว่าฉินฮุ่ยซุนตั้งใจแน่วแน่ที่จะเสี่ยงชีวิตของตัวเอง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อรองกับเขา เขาทำได้เพียงรอจนกว่ากู้หนิงจะเตรียมการเสร็จ

ถ้าฉินฮุ่ยซุนและเด็กตกลงไปข้างล่างพร้อมกัน เลิ่งเชาถิงจะพยายามจับพวกเขาจากด้านบนและส่วนที่เหลือคงต้องพึ่งกู้หนิง

กู้หนิงปีนขึ้นไปบนโครงเหล็กของสะพานจนกระทั่งเธออยู่ในตำแหน่งที่อยู่ใต้ฉินฮุ่ยซุน เธอหยิบเชือกจากช่องกระแสจิตของเธอออกมา แล้วมัดปลายข้างหนึ่งไว้รอบโครงเหล็ก ขณะที่ปลายอีกข้างผูกไว้รอบเอวของเธอ หลังจากนั้นกู้หนิงใช้ตาทิพย์สำรวจบนตัวฉินฮุ่ยซุน มีมีดอยู่ในมือของเขา ดังนั้นกู้หนิงจึงไม่สามารถยิงเขาได้โดยตรง

เด็กน้อยยังคงร้องไห้ด้วยความกลัว ในขณะเดียวกัน เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังขึ้น ผู้คนรอบๆ ต่างถอยห่างเพื่อให้พวกเขาผ่านไปได้ รถตำรวจหยุดกลางคัน และตำรวจก็ลงจากรถทีละคัน

“ฉินฮุ่ยซุน ปล่อยเด็กไปและพวกเราค่อยมาคุยกัน!” หัวหน้าตำรวจพูดกับเขา

“ถุ้ย! แกคิดเหรอว่าฉันจะเชื่อ? ถ้าเจียงเจิ้งหัวไม่ตายวันนี้ งั้นลูกชายของมันก็จะต้องตายแทน!” ฉินฮุ่ยซุนโกรธจัด “และถ้ามีใครเข้ามาใกล้ ฉันจะกระโดดลงน้ำพร้อมกับเด็ก!”

“ไม่ ได้โปรดอย่าทำแบบนั้น!” ภรรยาของเจียงเจิ้งหัว ‘เจินหมินฟาง’ ขอร้องและร้องไห้ไปด้วย

เนื่องจากเด็กน้อยเป็นลูกชายของเจ้าหน้าที่รัฐคนสำคัญ ตำรวจจึงไม่กล้าผลีผลาม เผื่อว่าฉินฮุ่ยซุนจะสติหลุดและทำร้ายเด็กน้อย

“บอกเจียงเจิ้งหัวให้มาพบฉันที่นี่เดี๋ยวนี้! มันมีเวลาแค่ห้านาที ถ้ามันมาไม่ทันภายในห้านาที ฉันจะกระโดดลงไปพร้อมกับลูกชายของมัน!” ฉินฮุ่ยซุนตะโกน ยิ่งปล่อยเวลาให้นานออกไปเขายิ่งเสียเปรียบ ดังนั้นเขาจึงต้องการให้มันจบโดยเร็วที่สุด ถ้าเจียงเจิ้งหัวไม่มาภายในห้านาที เขาจะฆ่าตัวตายพร้อมกับลูกชายของมัน!

เจียงเจิ้งหัวกำลังอยู่ระหว่างทางมาที่สะพาน แต่ยังไม่มาถึงเร็วๆนี้

กู้หนิงนึกถึงความจริงที่ว่าสายตาของเธออาจส่งผลต่อร่างกายมนุษย์เช่นเดียวกับที่เธอทำกับฉู่เพ่ยหานและเพื่อนคนอื่น ๆ ของเธอบนภูเขาหยุนไท่ ดังนั้นเธอจึงมองไปที่ฉินฮุ่ยซุนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยพลังเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา ทันใดนั้นฉินฮุ่ยซุนก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาแข็งทื่อเล็กน้อย

กู้หนิงสามารถทำให้ร่างกายของใครบางคนแข็งทื่อด้วยพลังของเธอแต่ต้องใช้พลังจำนวนมาก แต่มันเป็นเรื่องฉุกเฉิน กู้หนิงไม่สนใจว่ามันจะมีค่าใช้จ่ายเท่าไร ตราบใดที่มันสามารถควบคุมฉินฮุ่ยซุนได้ ดังนั้นกู้หนิงจึงโจมตีฉินฮุ่ยซุนด้วยพลังของเธอเพื่อทำให้ร่างกายของเขาแข็ง

ในขณะเดียวกันเธอก็ส่งข้อความไปหาเลิ่งเชาถิงบอกว่าเธอเตรียมพร้อมแล้ว เลิ่งเชาถิงไม่รู้ว่ากู้หนิงจะทำอะไรต่อ แต่เขาก็เตรียมตัวเช่นกัน

เมื่อกู้หนิงคิดว่าเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้ว เธอก็กระโดดขึ้นจากใต้สะพานและกระแทกฉินฮุ่ยซุนทันที ทุกคนตกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเธอ นักข่าวที่เพิ่งมาถึงสามารถจับภาพได้ แต่ใบหน้าของเธอไม่ชัดเจนเนื่องจากอยู่ไกล ภายในไม่กี่วินาที กู้หนิงก็สามารถควบคุมตัวฉินฮุ่ยซุนได้ในขณะที่เด็กน้อยล้มลงบนสะพาน

ผู้คนต่างโห่ร้องด้วยความประหลาดใจ เลิ่งเชาถิงพุ่งไปข้างหน้าเพื่อปกป้องเด็ก โชคดีที่เด็กปลอดภัยและกลับมาอยู่ในอ้อมแขนของแม่แล้ว แต่เขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมาตอนนี้จึงร้องไห้ด้วยความกลัว

“โอ้ ลูกแม่” เจินหมิงฟางกอดลูกชายแน่นที่ตัวสั่นด้วยความกลัว

ส่วนฉินฮุ่ยซุน กู้หนิงหักแขนเขาอย่างรวดเร็ว เขาไม่สามารถขัดขืนได้เลยและถูกโยนลงสะพานไป กู้หนิงที่ใช้พลังมากจนเกินไปและกำลังจะร่วงลงไปพร้อมกับฉินฮุ่ยซุน

“โอ้!” ฝูงชนกรีดร้องอีกครั้ง

“หนิงหนิง!” หัวใจของเลิ่งเชาถิงกระโดดออกมาอยู่ข้างนอก เขารีบวิ่งมาคว้าร่างของเธอ แม้ว่าเอวของเธอจะมีเชือกคล้องไว้อยู่ แต่ถ้าตกลงไปแบบนั้นอาจทำให้เอวเธอหักได้ เลิ่งเชาถิงคว้ากู้หนิงขึ้นมาได้ทันพอดี

ทุกคนชื่นชมกู้หนิงและเลิ่งเขาถิงที่เสียสละตัวเองเพื่อช่วยเหลือเด็ก เลิ่งเชาถิงรีบปลดเชือกออกจากเอวของกู้หนิง และอุ้มเธอไปยังรถพยาบาลโดยไม่รอช้า รถพยาบาลมาเพื่อช่วยเด็กชาย แต่โชคดีที่เด็กไม่เป็นอะไร แต่กู้หนิงบาดเจ็บแทน

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่พลังหมดเฉยๆ ฉันไมจำเป็นต้องไปโรงพยาบาล” กู้หนิงไม่ได้หมดสติ แค่เกิดวูบไปหน่อยหนึ่ง

เลิ่งเชาถิงไม่ตอบเธอ แต่แสดงท่าทางเย็นชา ตอนนี้เขาโกรธกู้หนิงเพราะเธอสัญญาว่าจะระมัดระวัง แต่ก็ยังทำร้ายตัวเอง

กู้หนิงเข้าใจว่าทำไมเลิ่งเชาถิงถึงไม่พูดตอบเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีก เธอพิงหน้าอกของเขาเงียบ ๆ เหมือนเด็กทารก แม้ว่าเขาจะโกรธ แต่เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า

ในระหว่างนั้นเจียงเจิ้งหัวก็มาถึง เมื่อเห็นลูกชายปลอดภัย เขาก็ถอนหายใจโล่งอก และวิ่งเข้าไปสวมกอดภรรยาและลูกชาย

กู้หนิงถูกพาไปรับการตรวจที่โรงพยาบาล อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับบาดเจ็บจริง ๆ เพียงแค่หมดแรงเท่านั้น เธอสามารถออกไปได้หลังจากที่เธอได้รับการฉีดกลูโคส เลิ่งเชาถิงไม่สามารถรอได้อีกแล้ว เขาจูบกู้หนิงอย่างดุเดือดในโรงพยาบาลเพื่อลงโทษเธอ

เมื่อเจียงเจิ้งหัวได้ยินว่าผู้ที่ช่วยชีวิตลูกชายของเขาเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เขาก็ตามไปโรงพยาบาลทันที เจียงเจิ้งหัวไม่รู้ว่าเป็นเลิ่งเชาถิงและหญิงสาวคนหนึ่งที่ช่วยลูกชายของเขาไว้จนกระทั่งเขามาถึงโรงพยาบาล และเห็นว่าเลิ่งเชาถิงดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดี

ภาพที่เห็นตกหน้าทำให้เขาต้องประหลาดใจสุดๆ เพราะนั่นไม่ใช่เลิ่งเชาถิงที่เขาเคยเจอมาก่อน