อัสมานถึงกับเครียดกับร่างกายช่วงล่างของเขาที่เปลี่ยนไป ถึงกับต้องพบแพทย์เฉพาะทาง เขาหันซ้ายแลขวาอย่างระวังหลัง เหตุด้วยกลัวว่าจะมีคนรู้จักมาเห็นเข้า

 

'ศูนย์สุขภาพ Man Center'

 

อัสมานสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกเพื่อคลายความตื่นเต้น

 

"เรามาถึงจุดที่ต้องปรึกษาปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศแล้วเหรอว่ะเนี่ยะ"

 

ขายาวๆ ก้าวเข้าไปยังห้องตรวจเพื่อพบแพทย์เฉพาะทางที่เขาได้โทรนัดเอาไว้ ทันทีที่ชายหนุ่มก้าวเข้าไปนายแพทย์วัยกลางคนก็ส่งยิ้มแบบเป็นกันเอง

 

"สวัสดีครับ" อัสมานกล่าวทักทาย

 

"สวัสดีครับ...เชิญนั่งครับผม" แพทย์วัยกลางคนเชื้อเชิญให้อัสมานนั่ง

 

"วันนี้เป็นอะไรมาครับ" แพทย์เริ่มสอบถามอาการ

 

"คือ...เอ่อ...คือ...ผม...ผม...." อัสมานกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเขาเขินที่จะพูดมันออกมา

 

"ไม่เป็นไรครับ...ไม่ต้องอาย...มันเป็นเรื่องธรรมชาติ"

 

"ครับ...คือ...ช่วงนี้ผมหลั่งไวกว่าปกติ"

 

"คำว่าหลั่งไวของคุณคือ...เมื่อมีการสอดใส่แล้วคุณก็หลั่งอสุจิออกมาเลยหรือว่าอย่างไรครับ"

 

"เปล่าครับๆ คือปกติผมกับแฟนเวลามีอะไรกันจะประมาณชั่วโมงถึงสองชั่วโมง แต่เดี๋ยวนี้สักยี่สิบนาทีผมก็เรียบร้อยแล้วครับ" อัสมานหน้าแดงขึ้น

 

"จริงๆ ผมถือว่านี่คือปกตินะครับ10-30นาทีโดยทั่วไปก็จะถือว่าไม่ใช่อาการหลั่งเร็วอะไร"

 

"จริงเหรอครับ" อัสมานพูดน้ำเสียงดีใจขึ้นมา

 

"แต่ถ้าจะถามเหตุผมว่าทำไมคุณไม่อึดเหมือนเดิมก็มาจากหลายสาเหตุครับ"

 

"เช่นอะไรบ้างครับ"

 

"หนึ่งคุณอาจพักผ่อนน้อย สองภาวะจิตใจที่ส่งผลต่ออารมณ์ทางเพศของคุณหรือพวกความเครียดสะสมต่างๆ ระหว่างนี้คุณมีปัญหาสองข้อนี้บ้างไหมครับ"

 

"มีครับมีทั้งสองข้อเลย"

 

"ถ้าอย่างนั้นคุณก็แก้ปัญหาที่ตัวคุณเองก่อน คืองดกิจกรรมทางเพศสักระยะแล้วนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอนะครับ แล่วหมอก็จะจัดยาคลายเครียดไปให้กับยาบำรุงร่างกายแล้วสักสัปดาห์หน้ามาพบผมอีกครั้งดูว่าดีขึ้นหรือเปล่า"

 

"หมอครับ...กิจกรรมทางเพศนี่คือผมต้องงดกี่วันอ่ะครับ...คือ...เอ่อ...ผมไม่งดได้ไหม" อัสมานอ้อมแอ้มถามขึ้นเพื่อต่อรอง

 

"หมอว่าควรงดสักสองถึงสามวันนะครับ หมออยากให้คุณพักผ่อนเต็มที่ก่อน...ก็อธิบายให้แฟนเข้าใจด้วยว่าคุณกำลังรักษาอยู่เธอจะได้เข้าใจ"

 

"ครับ" อัสมานจำต้องรับปากรับคำ

 

พริซเซียร่า เหลือบมองนาฬิกาเป็นเวลากว่า บ่ายโมงครึ่งก็ยังไม่เห็นว่าอัสมานกลับมา เธอนึกสงสัยกับทีท่าทางมีพิรุธของเขาเมื่อเธอถามว่าจะไปไหน อัสมานสะดุ้งโหย่งขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะละลำละลักตอบออกมา

 

"คือ....คือ....ผมลืมของไว้ที่บ้าน....เดี๋ยวกลับไปเอาแป๊บนึง"

 

"ลืมอะไรค่ะ...เมื่อเช้าฉันก็เตรียมให้ทุกอย่างครบแล้วยังไงล่ะ" ไม่มีทางที่เธอจะหลงลืมอะไรไปได้ พริซเซียร่าคิดว่าตัวเองรอบคอบพอแค่จัดของใช้ประจำวันให้สามีเธอทำได้ไม่ขาดตกบกพร่องเป็นแน่

 

"เออ...คือ...เอ่อ...ใช่ๆ ๆ ...ผมลืมหยิบการ์ดVIPมา" อัสมานนึกขึ้นได้ว่าเขามีการ์ดVIPสำหรับซื้อของในเครือบริษัทราคาพิเศษเหลืออยู่อีกหนึ่งใบ

 

"คุณจะเอามาทำไมค่ะ...เอาให้ใคร"

 

"ผมก็เอาให้คุณไงล่ะพริซ...เย็นนี้เผื่อคุณอยากซื้ออะไร"

 

"ก็กลับบ้านตอนเย็นก็ค่อยไปเอาก็ได้นี่ค่ะ"

 

"ผมกลัวลืม...เอาเถอะน่าพริซผมเอามาไว้ให้คุณเลยดีกว่าแป๊บเเดียวเดี๋ยวผมมานะ"

 

อัสมานเฉไฉไปเรื่อย แม้พริซเซียร่าจะสงสัยอยู่ไม่น้อยแต่ก็ยอมให้เขาออกไปอยู่ดีด้วยไม่อยากจะจับผิดอะไรมาก

 

อัสมานไม่ลืมที่จะหยิบบัตรVIP ออกมาจากลิ้นชักหน้ารถ ก่อนจะเก็บถุงยาที่หมอให้มา ใส่เข้าไปไว้ในนั้นแทน

 

"สองชั่วโมงกว่าพริซจะสงสัยไหมนะ" อัสมานเป็นกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

 

อัสมานเดินกลับเข้ามายังห้องทำงานก็พบสายตาเขียวปัดของ    พริซเซียร่ามองแรงมาที่เขา เธอมารอชายหนุ่มอยู่ในห้องเป็นนานสองนาน

 

"ไปไหนมากันแน่อัสมาน...นานสองนาน" น้ำเสียงเรียบตึงบ่งบอกว่าเธอไม่พอใจ

 

"ผมไปบ้านไงพริซ...ผมบอกคุณแล้วไง"

 

"บ้านอยู่แค่นี้ทำไมไปตั้งนาน...ไม่ใช่แอบไปเจอใครมานะ"

 

"ไม่มีหรอกพริซ...คุณคิดมาก"

 

"ช่วยไม่ได้...ก็คุณอยากเจ้าชู้ทำไม"

 

"ผมเลิกทุกสิ่งทุกอย่างแล้วนะพริซแค่คุณคนเดียวผมก็จะตายอยู่แล้ว"

 

"ตาย...อะไรตาย"

 

"ก็แค่คุณผมก็หมดแรงแล้ว" อัสมานก้มลงมองเจ้าลูกชายที่ตอนนี้หลับสนิทอยู่ในกางเกง

 

"อัสมานคุณนี่ทะลึ่งจริงๆ เลย"

 

"พริซวันนี้ผมขอนอนเร็วนะ...ผมไม่ค่อยสบาย"

 

"ไม่สบาย....คุณเป็นอะไร..ฉันพาไปหาหมอไหม"

 

"ไม่เป็นไรผมแค่ขอนอนพักสักวัน"

 

"งั้นคุณก็พักอยู่บ้านสักวันสองวันเดี๋ยวฉันมาทำงานคนเดียวเอง"

 

"เออ...ใช่...สัปดาห์หน้าเราจะไปเมืองไทยกันใช่ไหมพริซ" อัสมานนึกขึ้นได้

 

"ใช่ค่ะ...เราต้องไปดูโรงแรมที่จะจัดงานแต่งกับชุดแต่งงาน"

 

"ชุดเราสั่งจากที่นี่ก็ได้นะพริซ"

 

"ไม่ค่ะพริซจะเอาร้านเพื่อน"

 

"โอเคๆ ผมตามใจคุณ...ผมอยากแต่งงานกับคุณเต็มทีแล้ว"

 

"ปากหวานเก่งจริงนะ...อีกหน่อยจะไม่พูดแบบนี้หรอก"

 

"ผมรักคุณนะพริซ"

 

"ฉันก็รักคุณค่ะ" พริซเซียร่ายกมือเรียวมาวาบทาบที่อกแกร่ง

 

"เอ๊ะ...อะไรติดเล็บคุณน่ะ" อัสมานเหลือบเห็นบางอย่างติดอยู่ที่เล็บของพริซเซียร่า

 

"อ๋อผมฉันเองนะคะ...ไม่มีอะไรหรอก..อย่าไปสนใจเลย" พริซเซียร่าซบใบหน้าไปกับแผงอกกว้างก่อนจะลอบยิ้มมาดร้ายออกมา

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ประมาณหนึ่งชั่วโมง

 

"อัสมาน....ฉันตามหาคุณตั้งนาน" หญิงสาวคนหนึ่งแต่งตัวโป้เสื้อคว้านลึกจนถึงลิ้นปี่ เดินเข้ามาใกล้กับโต๊ะทำงานของอัสมานที่หันเก้าอี้ไปยังหน้าต่างเหมือนว่ากำลังชมวิวอยู่

 

"ได้โปรด...อัสมาน...ฉันยอมเป็นน้อยก็ได้ขออย่างเดียวคุณอย่าเลิกติดต่อฉันเลยนะคะ" สิ้นเสียง เก้าอี้นั้นค่อยๆ หันกลับมาอย่างช้าๆ

 

"เธอ...พูด...ว่าอะไรนะ" พริซเซียร่าเอ่ยออกมาช้าๆ ชัดๆ

 

"เธอ...เป็นใคร...ทำไมมาอยู่ในห้องของอัสมาน...ลุกออกจากเก้าอี้แฟนฉันเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวที่ดูแรงตวาดขึ้น

 

"แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน...นี่มันห้องทำงานสามีฉัน" พริซเซียร่าพูดขึ้นอย่างคนเหนือกว่า

 

"อ๋อ....แกเองเหรอที่ทำให้อัสมานบอกเลิกฉัน"

 

"ใช่จะทำไม" พริซเซียร่าลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พลางมองหน้าอกหน้าใจที่มีมากพอสมควรของแม่สาวดาวยั่วที่แต่งตัวโป้เสียเต็มประดา ก่อนจะค่อยปลดกระดุมเสื้อออกเพื่อเผยให้เห็นหน้าอกอวบใหญ่ของตัวเธอเอง

 

"ฉันไม่มีอะไรที่ด้อยกว่าเธอเลยแม้แต่น้อย" พริซเซียร่าแสยะยิ้มรู้สึกขอบคุณธรรมชาติที่ให้เธอไม่ต้องอับอายใครต่อใคร

 

"แค่นมใหญ่...เรื่องบนเตียงฉันแน่ใจว่าฉันเก่งกว่าแน่นอน..."     หญิงสาวพูดจาเยาะเย้ยทำให้พริซเซียร่ากัดกรามกรอดๆ ความอดทนของเธอใกล้จะหมดลงแล้ว

 

"งั้นเหรอ...แต่บังเอิญว่าอัสมานเขาบอกว่าฉันเด็ดที่สุดตั้งแต่เคยมีเพศสัมพันธ์มานะ" พริซเซียร่าจีบปากจีบคอพูดขึ้น

 

"กรี๊ดดด!! หน้าไม่อายแกกล้าพูดออกมาแบบนี้ได้ยังไงนังผู้หญิงชั้นต่ำ"

 

"แกนะสิต่ำ....จ้องจะแย่งสามีชาวบ้าน" พริซเซียร่าชี้หน้าขึ้น

 

"อย่ามาชี้หน้าฉันนะ...ฮึ...วันนี้ฉันขอตบให้หายแค้นสักทีเถอะ" หญิงสาวดาวยั่วเดินปรี่ตรงเข้าไปหวังจะตบพริซเซียร่า

 

ผัวะ!! "นี่แนะ!...คิดจะตบฉันงั้นเหรอ...ตายซะแก" พริซเซียร่าตบสวนด้วยความไวทำให้หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวหน้าหันตามแรงปะทะ หน้าขาวๆ ที่ตอนนี้เริ่มขึ้นเป็นรอยห้านิ้ว

 

"แก....แกตบฉันงั้นเหรอ" หญิงสาวตรงเข้าไปหาพริซเซียร่าหวังจะจิกผมของเธอ ด้วยความที่ตัวสูงกว่าทำให้พริซเซียร่าได้เปรียบหลบเอาไว้ได้ทัน มือเรียวจึงคว้าไปที่ผมของหญิงสาวคนนั้นก่อนจะกระชากแรงๆ หลายครั้งจนผมของหญิงสาวดังกล่าวหลุดติดมือมาเป็นกระจุกและยังร่วงลงพื้นอีกเป็นกอง

 

"ฉันจะเตือนแกครั้งสุดท้ายนะ...เลิกยุ่งกับสามีฉันไม่งั้นฉันจะฆ่าแกด้วยมือของฉัน" พริซเซียร่าตบเข้าให้หลายฉากจนหญิงสาวถึงกับลงไปหมอบนิ่งกับพื้น

 

"จำไว้ว่าคนอย่าพริซเซียร่าไม่มีวันยอมเสียผัวให้ใคร....อัสมานเป็นผัวฉัน...เขาต้องเป็นของฉันคนเดียว..." พริซเซียร่ายกขาเรียวขึ้นมากระทืบซ้ำอีกสองสามครั้งก่อนจะจัดเสื้อผ้าผมเผ้าให้เรียบร้อย จึงเดินออกไปเรียกให้คนช่วยนำตัวเธอส่งโรงพยาบาล

 

"คุณกุส่าหลี...ช่วยบอกให้รปภ.มาเอาผู้หญิงในห้องไปโรงพยาบาลด้วยนะคะ"

 

"เอ่อ...ค่ะ....คุณพริซ"

 

'ใครจะกล้ายุ่งกับคุณอัสมานอีกล่ะแบบนี้...เอาเถอะใครจะยุ่งก็ยุ่งแต่ฉันไม่มีทางยุ่งแน่นอน' กุส่าหลีทำท่าขนลุกขนชันขึ้นเธอเห็นผู้หญิงที่อัสมานเคยควงเล่นๆสมัยก่อนแล้วกลับมาแสดงตัวว่าเป็นแฟนเขาเมื่อได้ยินข่าวว่าอัสมานกำลังจะแต่งงานก็จะมีสภาพเช่นนี้ทุกราย เธอละคนหนึ่งที่ไม่แม้แต่จะคิด

 

เย็นนี้อัสมานเป็นคนลงมือทำอาหารให้พริซเซียร่ากิน บรรยากาศเก่าๆที่เขาและเธอเคยอยู่ด้วยกันที่บ้านพักกลางทะเลทรายลอบขึ้นมาในจินตนาการอีกครั้ง

"คุณจำเมนูนี้ได้ไหมพริซที่ผมทำให้คุณกินตอนอยู่ที่บ้านพัก"       อัสมานถามขึ้น

 

"ค่ะ...จำได้...คุณทำอาหารอร่อยที่สุดเลย" พริซเซียร่าพูดอย่างเอาอกเอาใจ

 

"อร่อยไม่เท่าคุณหรอก" อัสมานยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่

 

"ไม่อายคนรับใช้ในบ้านบ้างเลยนะคุณเนี่ยะ" พริซเซียร่าหันไปมองเหล่าบรรดาคนรับใช้ที่ยืนก้มหน้าอยู่

 

"เรื่องของเจ้านายไม่มีใครมสสนใจหรอกพริซ"

 

ท่ามกลางเสียงหัวล่อต่อกระซิกของอัสมานและพริซเซียร่ามีสายตาอาฆาตคู่หนึ่งส่งผ่านมายังคนทั้งคู่

 

'คุณอัสมานต้องเป็นของฉัน...อย่าดีใจไปหน่อยเลย...พริซเซียร่า'   มาราตรีสาวใช้คนสวยที่หลงรักอัสมานมาตั้งแต่เด็กมองคู่ข้าวใหม่ปลามันอย่างแค้นเคือง

 

"อิ่มหรือยังพริซ"

 

"อิ่มแล้วอัสมาน...ถ้าขืนกินแบบนี้ทุกวันฉันต้องอ้วนแน่ๆเลย"

 

"ช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลย"

 

"งั้นกินเสร็จเราไปเดินเล่นในสวนกันเถอะสักชั่วโมงค่อยขึ้นห้องไปอาบน้ำนอน" พริซเซียร่สเอ่ยชวน

 

"ก็ดีนะถือว่าเดินย่อยไปในตัว" อัสมานจุงมือว่าที่ภรรยาสาวเดินเล่นในสวยกว้างที่เขาตกแต่งประดับประดาด้วยไม้ดอกหลากชนิด

 

"มีดอกไม้จากเมืองไสยด้วยเหรออัสมาน"

 

"มีสิ...ผมชอบมันหอมมากเวลาตกกลางคืน" อัสมานเด็ดดอกแก้วขึ้นมาดม

 

"บ้านฉันที่ไทยก็มีแบบนี้"

 

"ผมอยากไปเมืองไมยเร็วๆจัง...ผมดีใจที่คุณพ่อคุณยินดียกคุณให้ผม"

 

"อัสมานฉันต่างหากโชคดีที่เจอคุณ" พริซเซียร่าจูบไปที่แก้มสากอย่างต้องการขอบคุณที่เขารักเธอ

 

"ผมคิดถูกจริงๆที่ปล้นสวาทคุณเสีย...ไม่งั้นคุณคงเสร็จไอมาร์คอะไรนั่น"

 

"มาร์คเขาเป็นเพื่อนสนิทฉันนะคะ"

 

"คุณคิดกับมันเป็นเพื่อนแต่มันล่ะ"

 

"เขาก็คิดกับฉันแค่เพื่อนค่ะ"

 

"แล้วนี่ทำไมมันยังไม่กลับไทยไปอีก...รู้แล้วว่าคุณกับผมจะแต่งงานกันยังทำเป็นหมาหวงก้างอยู่ได้" อัสมานไม่ค่อยพอใจนักที่พริซเซียร่ายังคงสนิทสนมกับชายอื่นนอกจากเขา

 

"เขาจะกลับพร้อมเราค่ะ...ไปเมืองไทยพร้อมกันกับเรา" คำตอบของพริซเซียร่าทำเอาอัสมานถึงกลับเดินหนีกลับเข้าบ้านเลยทีเดียว

 

"อัสมาน....เป็นอะไรค่ะ...งอนอะไร" พริศเซียร่ารีบวิ่งไปคว้าแขนเขาเอาไว้

 

"ทำไมมันต้องตามคุณตลอดผมหึงนะ"

 

"โธ่อัสมาน....เขาเป็นเพื่อนฉันจริงๆ เราโตมาด้วยกัน"

 

"มันอดไม่ได้นี่น่า"

 

"ของฉันไม่เท่าไร...แต่ของคุณนี่สิ...มาป่วนฉันแทบทุกวัน...บรรดาสาวๆของคุณ" พริซเซียร่าำด้โอกาสเลยขอพูดระบายความในใจบ้าง

 

"พวกนั้น...คุณอย่าสนใจเลยพริซ....เขาจ้องจะจับผมแค่นั้นเองแล้วอีกอย่างผมไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับเขาสักหน่อย" อัสมานอธิบายตามความจริง

 

"นั่นสินะ...เพราะงั้นฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไร...คุณเองก็เลิกคิดเรื่องฉันกับมาร์คได้แล้วค่ะ"

 

"โอเคก็ได้....ผมจะเลิกคิด" อัสมานยิ้มออกมาจนได้

 

"ไปอาบน้ำนอนกันเถอะเหนียวตัวจะแย่"

 

"อาบด้วยกันนะพริซวันนี้" อัสมานเริ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่พริซเซียร่า

 

"ไม่ค่ะ....ต่างคนต่างอาบสิ" พริซเซียร่าเขินหน้าแดงขึ้นมาในทันที

 

"ทำไมล่ะอาบน้ำด้วยกันจะได้ช่วยกันถูสบู่"

 

"ไม่เอา...ฉันถูเองได้" พริซเซียร่าเดินนำเขาเข้าห้องไปก่อนอัสมานจึงรีบเดินตามเธอเข้าไปแต่ไม่ทันพริซเซียร่าหนีเขาเข้าห้องน้ำไปก่อนเสียแล้ว

 

"พริซ...อาบด้วยสิ...เปิดประตูให้หน่อยพริซ" อัสมานพยายามตะโกนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ

 

"ไม่เอาอัสมาน...ฉันจะอาบคนเดียว" พริซเซียร่ายืนยันเสียงแข็งไม่ยอมเปิดประตูให้คนเจ้าเล่ห์เด็ดขาด

 

"ฮึ...จำไว้เลย" อัสมานกระพึดกระพัดกลับมานั่งบนเตียงอย่างขัดใจ

 

""คอยดูออกมาจะจัดให้หนักเลยขอเข้าไปด้วยก็ไม่ได้"

 

"เฮ้ยยย...ลืมหมอบอกให้งดสองสามวันนี่หว่า....โอ้ยยยยจะบ้าตาย...จะอยู่ได้ไหมว่ะเนี่ยะ" อัสมานนั่งเครียดเขานึกขึ้นได้ว่าตัวเองไปปรึกษาแพทย์เรื่องสมรรถภาพทางเพศของตัวเอง

 

"ลืมเอายาออกมาจากรถอีก...โอ้ยยย" อัสมานรีบเปิดห้องลงไปเอายาที่รถอย่างรวดเร็วก่อนที่พริซเซียร่าจะอาบน้ำเสร็จ

 

อัสมานถือถุงยาเข้ามาวางบนโต๊ะหลังหัวเตียงก่อนจะอ่านสลากที่ซองยา

 

"ครั้งละเม็ดหลังอาหารเย็น" อัสมานหยิบยาคลายเครียดขึ้นมาหนึ่งเม็ด

 

"สงสัยจะง่วงเลยกินตอนเย็นเวลาเดียว"อัสมานหย่อนยาลงคอก่อนจะดื่มน้ำตาม

 

พริซเซียร่านุ่งผ้าขนหนูเดินออกมาจากห้องน้ำก็เข้าไปหยิบเสื้อผ้าออกมาเตรียมให้อัสมาน

 

"อัสมานนี่ชุดคุณ...รีบไปอาบน้ำได้แล้ว"

 

"โอเคๆ...แต่คุณแต่งตัวยั่วผมอยู่" อัสมานมองอกอวบที่โผล่พ้นผ้าขนหนูผืนจิ๋วออกมา

 

"ทะลึ่ง...รีบๆไปเลย" พริซเซียร่าดันหลังให้อัสมานเดินเข้าห้องน้ำไปเสียที

 

เขารับเสื้อผ้าที่พริซเซียร่าเตรียมเอาไว้ให้ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย

 

พริซเซียร่าสวมชุดนอนซีทรูเนื้อบางกับชุดชั้นในสีดำแสนเซ็กซี่เมื่ออัสมานเดินออกจากห้องน้ำก็ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคอ

 

"พริซ...ชุดนอนคุณสวยจัง" อัสมานเดินเข้ามาใกล้อย่างหลงใหล

 

"จริงเหรอ...แถมมันยังใส่สบายด้วยนะคะ"

 

"วันนี้ผมคงตะบะแตกแล้ว" อัสมานไม่ไหวจะทนในเมื่อเธอใส่ชุดมายั่วขนาดนี้จะอดใจไหวอย่างไร

 

"วันนี้ฉันเป็นประจำเดือน" พริซเซียร่าบอกเพียงสั้นๆทำเอาอัสมานสลดลง

 

"คุณแกล้งผมใช่ไหมพริซแกล้วแต่งตัวมายั่วผมใช่ไหม" อัสมานรู้ทันเข้าให้แล้ว

 

"สนุกดีออกค่ะ" พริซเซียร่าขำออกมาเธอแกล้งเขาสำเร็จ

 

"งั้นผมจะนอนแล้ว" อัสมานกระโดดขึ้นเตียง

 

"อัสมานทำเป็นเด็กๆไปได้...หันหน้ามาเร็ว..ที่รัก"

 

"งั้นผมขอกินนมก่อนนอนก็ได้"

 

"เอ๊ะ...นมเหรอ...ได้เดี๋ยวฉันลงไปเอาให้นะ" พริซเซียร่าทำท่าจะลงจากเตียงแต่อัสมานดึงแขนเอาไว้

 

"ผมจะกินนมจากเต้า" อัสมานยิ้มกว้างออกมาก่อนจะดึงร่างบางเข้ามาใกล้

 

"ขอดูดนมก่อนนอนก็ยังดีนะพริซ" อัสมานซุกใบหน้าคมเข้ากับร่องอกของพริซเซียร่าอย่างลุ่มหลงเขาภูมิใจอย่างมากที่เธอมีขนาดหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัว มือหนาพลิกร่างบางให้นอนลงก่อนจะค่อยๆถลกชุดนอนซีทรูออกแล้วค่อยปลดตะขอชุดชั้นใน ทันทีที่เป็นอิสระจากการกอบกุมด้วยบราเซียสีเข้มสองเต้าก็ดีดผึ่งท้าทายสายตาเหยี่ยวของอัสมานในทันที  เขาบรรจงดูดเม้มกระหวัดปลายลิ้นทักทายอย่างคนหิวโหย

 

"อ่าาา...อัสมาน...ฉันเสียวนะ...อย่าทำแบบนั้น" พริซเซียร่าถึงกับซี้ดปากออกมา

 

อัสมานที่ตอนนี้เริ่มงุนงงเหตุด้วยยาคลายเครียดกำลังออกฤทธิ์ สมองเริ่มช้าขึ้นเรื่อยๆเป็นจังหวะเดียวที่พริซเซียร่าพลิกตัวกลับขึ้นมาอยู่ด้านบนตัวของอัสมาน เขาซึ่งตอนนี้หลับตานิ่ง พริซเซียร่าเห็นว่าเขาง่วงนอนเสียเต็มประดาจึงเอ่ยถามขึ้น

 

"ง่วงแล้วเหรออัสมาน...งั้นนอนกันเถอะนะ" เขาส่ายหัวไม่ยอมหลับง่ายๆ

 

"อย่างดูดต่อจัง" อัสมานลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก

 

"เป็นเด็กทารกหรือไงถึงชอบดูดนม" อัสมานพยักหน้ารับ

 

"ผมชอบนมคุณที่สุดเลยขอผมดูดก่อนนอนได้ไหมพริซ" น้ำเสียงออดอ้อนนี้มีหรือที่พริซเซียร่าจะไม่ใจอ่อน อัสมานนอนตะแคงเข้าหาทรวงอกอิ่มที่หันหน้าเข้าใส่พริซเซียร่าจับยอดอกอิ่มยัดใส่ปากให้เขาเหมือนป้อนนมทารกก็ไม่ปาน มือข้างที่ว่างก็เค้นคลึงอีกเต้าอย่างสนุกมือ ซึ่งไม่นานนักเขาก็ผอยหลับไป

 

"หลับแล้วเหรอลูกชายฉัน" พริซเซียร่ายิ้มเอ็นดูสามีที่ชอบทำอะไรเป็นเด็กๆแต่เธอกลับชอบมันเสียนี่กระไรเพราะทุกสิ่งทุกอย่างในตัวของเธอเธอยินดีมอบให้สามีที่รักเขาสามารถหาความสุขได้ทุกเมื่อจากร่างกายนี้ได้อย่างเต็มที่