เหตุผลที่หลินเสี่ยวรีบเข้ามาและทำให้หวงเสี่ยวตายอย่างรวดเร็ว  จากนั้น นำทั้งสองเข้ามาในพื้นที่ของเธอเป็นเพราะเธอสัมผัสได้ถึงผู้นำซอมบี้ระดับห้าที่มีความรู้สึกคุ้นเคยใกล้เข้ามา

เห็นได้ชัดว่า นี่คือผู้นำซอมบี้คนเดียวกับที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้  และเห็นได้ชัดว่ามันต้องได้กลิ่นของหลินเสี่ยวและตามมาที่บริเวณนี้

ในขณะที่ผู้นำซอมบี้ระดับห้ามีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมกว่าหลินเสี่ยว  เธอรู้สึกได้ไม่นานหลังจากที่เธอออกจากพื้นที่ของเธอ

มองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศซึ่งนอนอยู่บนพื้น  หลินเสี่ยวสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้  ทำไมเธอถึงมองเห็นภายในอวกาศของผู้ชายคนนี้  นี่เป็นความสามารถอื่นของเธอหรือไม่?

ทันใดนั้น เธอก็พบว่าหลังจากที่เธอกลายเป็นซอมบี้  เธอได้รับความสามารถมากมายอย่างที่เธอไม่เคยมีมาก่อน!

กระแสจิต อวกาศ การล่องหนในอวกาศ ... นอกเหนือจากนี้  ความแข็งแกร่งของร่างกายของเธอเติบโตขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนห้าเท่า  และตอนนี้เธอได้พัฒนาอีกหนึ่งความสามารถที่ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงพื้นที่อวกาศของคนอื่น!

อย่างไรก็ตาม  ความสามารถทั้งหมดนี้ไม่ได้ฝึกฝน  และยังไม่สามารถใช้เป็นสิ่งอำนวยความสะดวกที่ยอดเยี่ยมได้

พื้นที่อวกาศของเธอนี้ลึกลับเกินไป  เธอสามารถนำผู้คนเข้ามา และน้ำในทะเลสาบในพื้นที่นี้ดูเหมือนจะมีผลกระทบมากมาย  นอกเหนือจากนั้น พื้นที่นี้ดูเหมือนจะมีประโยชน์อื่น ๆ ที่เธอยังไม่ได้ค้นพบอีกเช่นกัน

เกี่ยวกับกระแสจิต  เธอพบว่าเธอสามารถเรียนรู้ความคิดของซอมบี้ได้อย่างรวดเร็วในซอมบี้ระดับที่ต่ำกว่าตัวเอง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซอมบี้ระดับสูง  มันค่อนข้างยากสำหรับเธอที่จะทำแบบเดียวกัน  สำหรับความคิดของมนุษย์ดูเหมือนว่าเธอจำเป็นต้องเข้าใกล้เพื่อที่จะรู้สึกได้

สำหรับการล่องหนนั้น  ด้วยความสัตย์จริงเธอไม่รู้วิธีใช้ทักษะนั้น

 และตอนนี้  เธอไม่รู้ว่าความสามารถใหม่ในการรับรู้พื้นที่ของผู้อื่นทำงานอย่างไร  เธอต้องทำการทดลองเพิ่มเติม!

ด้วยความคิดนี้หลินเสี่ยวคว้าคอเสื้อของชายพลังอวกาศ  ลากเขาไปที่ทะเลสาบ  แล้วกดหัวของเขาลงไปในน้ำ

ในไม่กี่นาทีต่อมาชายพลังอวกาศก็เริ่มดิ้นรน

เมื่อเห็นว่าเขาตื่นแล้ว  หลินเสี่ยวจับคอเสื้อของเขายกขึ้น จากนั้นโยนเขาไปที่ริมทะเลสาบ

“แค็กๆ…อะ- เฮ็ม - เฮ็ม -แฮ่ม …ปะ…” ชายผู้มีพลังแห่งอวกาศสูดน้ำเข้าไปมาก  ดังนั้นตอนนี้เขาจึงนอนลงบนพื้นขณะที่ไอในรูปร่างที่น่ากลัว

หลินเสี่ยวไม่ได้ให้เวลาเขาในการประมวลผลสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น  แต่นั่งยองๆอยู่ตรงหน้าเขาเอื้อมมือออกมาแล้วกางนิ้วออกจับหน้าผากของเขาไว้

เมื่อสำลักน้ำ  ชายผู้มีพลังแห่งอวกาศก็รู้สึกได้ถึงมือที่กดลงบนหน้าผากของเขาก่อนที่จิตใจของเขาจะแจ่มใสอีกครั้ง  จากนั้นอาการวิงเวียนศีรษะอย่างกะทันหันก็เอาชนะเขาได้และเขาเริ่มรู้สึกเซื่องซึม

หลินเสี่ยวสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเมื่อมือของเธอสัมผัสศีรษะของชายผู้มีพลังอวกาศ  เธอหลับตาลงและมองเห็นหมอกสีขาวและมีช่องกลมใหญ่เหมือนหน้าต่าง

ในขณะที่เธอพยายามเข้าใกล้ช่องเปิดอีกเล็กน้อย มันก็พาตัวเองเข้าหาเธอเช่นกัน

เธอเห็นของใช้ประจำวันและอาหารมากมายอย่างชัดเจน  เธอและเซี่ยตงไม่ต้องการอาหาร แต่อู่เยว่หลิงต้องการ

เธอดึงออกและลืมตาขึ้น  พบว่าชายผู้มีพลังแห่งอวกาศที่คว้าไว้ในมือของเธอได้ตาเหลือกเกลือกกลิ้งไปมาอีกครั้ง  คราวนี้เขาทุกข์ทรมานมากยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะมีฟองที่ปาก

หลินเสี่ยวรีบคลายมือ  ดวงตาของเธอเป็นประกาย ดูเหมือนว่าเมื่อมองเข้าไปในพื้นที่ของเขา  เธอได้ก่อเกิดความเครียดอย่างมากต่อร่างกายหรือจิตใจของเขา

เมื่อมาถึงจุดนี้  เซี่ยตงเดินไปในขณะที่มองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศด้วยดวงตาที่เย็นชา  เขายังมีความปรารถนาที่จะกัดเนื้อของชายคนนี้ แต่เขาก็อดกลั้นเอาไว้

เขาถือนิวเคลียสคริสตัลและรวบรวมความร้อนของร่างกายทั้งหมดไว้ในฝ่ามือของเขาเหมือนกับที่เขาทำเมื่อเขาดูดซับนิวเคลียสของซอมบี้   รู้สึกว่ามันเริ่มละลายได้  จากนั้นเขาก็กำนิ้วของเขาไว้  และนิวเคลียสคริสตัลก็เปลี่ยนเป็นคลื่นพลังงานที่ซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาผ่านฝ่ามือของเขาในทันที  ผสานเข้ากับความร้อนที่เข้มข้นในฝ่ามือของเขาแล้วกลับเข้าสู่ร่างกายของเขาพร้อมกับมัน

หลังจากดูดซับนิวเคลียสคริสตัลเสร็จแล้ว  เขาเห็นหลินเสี่ยวผ่อนคลายการจับของเธอกับชายผู้พลังอวกาศ  แต่คราวนี้ชายผู้มีพลังอวกาศดูเหมือนจะมีสภาพแย่ลงมากมีฟองที่ปาก

เมื่อเห็นเซี่ยตงเดินผ่านไป  หลินเสี่ยวหยิบกระดาษขึ้นมาและจดคำสองสามคำ

 ‘นิวเคลียสคริสตัลทำให้นายเปลี่ยนแปลงหรือไม่?’ 

เซี่ยตงใช้เวลาสักครู่ในการรู้สึกถึงร่างกายของเขาจากนั้นก็ส่ายหัว  เขาไม่รู้สึกอะไรเลย มันเหมือนกับว่าพลังงานที่มีอยู่ในนิวเคลียสคริสตัลของหวงเสี่ยวได้หายไปภายในร่างกายของเขา  เขาไม่รู้สึกว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นเหมือนอย่างที่เขารู้สึกย้อนกลับไปเมื่อเขาดูดซับนิวเคลียสของซอมบี้

หลินเสี่ยวมองเขาด้วยความประหลาดใจ  ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเมื่อเธอดูดซับนิวเคลียสของซอมบี้ด้วย  เธอคิดว่าเป็นเพราะร่างกายของเธอ  แต่ทำไมเซี่ยตงถึงรู้สึกเหมือนกับเธอ?

หลังจากใกล้ชิดกันมากขึ้นแล้ว  เซี่ยตงมองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศซึ่งหมดสติอีกครั้ง ตลอดเวลาที่เขาจ้อง เขากลืนน้ำลายตลอดเวลา

เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมหวานเมื่อเขาเข้าใกล้อีกฝ่าย  ความรู้สึกหิวก็พุ่งขึ้นอย่างบ้าคลั่งทำให้เขากระตือรือร้นที่จะกิน  อย่างไรก็ตาม  สติของเขาได้บอกเขาว่ามันเป็นกลิ่นของเนื้อมนุษย์  เมื่อนึกถึงการกินเนื้อมนุษย์เขารู้สึกไม่สบายทางจิตใจ

ในแง่หนึ่ง  ร่างกายของเขาได้รับความทุกข์ทรมานจากความหิวโหย  และในทางกลับกันจิตใจของเขาได้รับความรู้สึกรังเกียจ  สถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ทำให้เขาอึดอัดอย่างมาก

เห็นเขาเป็นแบบนี้  หลินเสี่ยวรู้ดีว่าเขาถูกล่อลวงด้วยความหิวโหยโดยสัญชาตญาณ  เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเขียนสองสามประโยคลงบนกระดาษ

‘ถ้าอยากกินเขา  ฉันจะไม่หยุดนาย  ท้ายที่สุดแล้วการกินมนุษย์เป็นปฏิกิริยาปกติและสัญชาตญาณของซอมบี้ และเนื้อมนุษย์สามารถให้พลังงานที่ซอมบี้ต้องการได้ ’

เมื่ออ่านสิ่งนี้  เซี่ยตงหยุดชั่วคราวเพื่อทำความเข้าใจความหมาย  เมื่อเขาเข้าใจความหมายของคำเหล่านั้นแล้ว  เขายืนยันโดยการส่ายหัวทันที จากนั้นก็หันหลังเดินไปไกล ๆ

มองเขาจากด้านหลัง  หลินเสี่ยวก็รู้สึกเยือกเย็นและโดดเดี่ยวในทันใด

ทุกวันนี้เธอค่อยๆคุ้นเคยกับการเป็นซอมบี้  แต่ชายคนนี้ยังไม่ยอมรับความจริงว่าเขาเป็นซอมบี้ เขาเป็น? หลายสิ่งเปลี่ยนไป  แต่เขายังไม่รู้ตัว

หลินเสี่ยวเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีและเปิดกว้าง  สามารถปรับตัวได้ดี

เธอกลายเป็นซอมบี้ไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอะไร  เธอยังคงเป็นอย่างที่เธอเป็นและเธอยังคงไปหาครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเธอ  แม้ว่าเธอจะไม่สามารถปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาได้  เธอต้องการที่จะเห็นว่าพวกเขาอยู่ดีแม้จากระยะไกล  เพื่อที่อย่างน้อยเธอจะได้เลิกกังวลเกี่ยวกับพวกเขา

เธอเคยเป็นทหารกองกำลังพิเศษมาก่อน และมักจะปฏิบัติภารกิจที่อันตรายซึ่งอาจทำให้เธอเสียชีวิตได้ทุกเมื่อ ครอบครัวของเธอยอมรับสิ่งนั้นและเตรียมใจตั้งแต่นานมาแล้ว ดังนั้นตอนนี้เธอจึงมองว่าตัวเองตายในภารกิจ  แต่ก็ยังสามารถอยู่กับคนที่เธอรักได้ด้วยตัวตนอีกแบบแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

ด้วยเหตุนี้  เธอจึงยังคงต้องการกลับไปหาครอบครัว

อย่างไรก็ตาม  เซี่ยตงไม่เหมือนเดิมแล้ว  เขาไม่เปิดใจกว้างเท่าเธอ

หลินเสี่ยวไม่ได้สนใจเขา  ในไม่ช้าพวกเขาสองคนก็จะแยกทางกันอยู่ดี  สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเซี่ยตง  นั่นเป็นเรื่องของเขาเองและเธอไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้  ท้ายที่สุดพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน  และไม่มีความเสน่หาเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาด้วย

เธอช่วยเขาเพียงเพราะเธอไม่ต้องการดูเขาซึ่งเป็นทหารหน่วยรบพิเศษถูกเพื่อนร่วมทีมของตัวเองฆ่าตายแบบนั้น

ในกองทัพทหารได้รับการฝึกฝนทุกวันและจิตวิญญาณของทีมเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง  ความไว้วางใจของทหารในสหายของพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญและในทางกลับกัน  ทหารหน่วยรบพิเศษทุกคนจึงเกลียดชังและปฏิเสธการทรยศระหว่างเพื่อนร่วมทีมเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม  หลินเสี่ยวถูกขัดขวางโดยการขาดความแข็งแกร่ง  ดังนั้น การช่วยเหลือจากเธอจึงช้าเกินไป

ถ้าเธอสามารถเอาชนะผู้นำซอมบี้ระดับห้าคนนั้นได้  เธอจะไม่ล้มเหลวในการช่วยชีวิตคน ก่อนที่เขาจะได้รับอันตราย

ดังนั้นเธอจึงต้องการเติบโตอย่างแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ !

บทที่ 44 : เล่นงานเขาจนตาย

สิ่งสำคัญอันดับแรกในตอนนี้คือการทำให้ชายผู้มีพลังอวกาศคนนี้ยอมจำนนมอบทั้งหมดที่เขามีในอวกาศ

หลินเสี่ยวไม่คิดว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำนั้นผิดเพราะการยึดอาวุธและทรัพย์สินที่มีประโยชน์อื่น ๆ ของศัตรูคือสิ่งที่เธอและเพื่อนทหารของเธอต้องทำในกองทัพ  เธอทำสิ่งแบบนี้บ่อยมากก่อนหน้านี้ไม่ต้องพูดถึงในโลกหลังวันสิ้นโลกนี้

บางทีการรังแกผู้อ่อนแออาจเป็นเรื่องไร้ยางอาย แต่ผู้ชายคนนี้ทำร้ายคนอื่น ไม่ใช่เหรอ?  นอกจากนี้  หลินเสี่ยวไม่ได้วางแผนที่จะฆ่าเขา

มองไปที่ชายคนนี้ที่หมดสติไปอีกครั้ง  หลินเสี่ยวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกดศีรษะลงไปในน้ำอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปและตื่นขึ้นมาหลายครั้ง  ชายผู้มีพลังอวกาศคนนี้ก็หมดแรง  ลมหายใจของเขาอ่อนแรงและจิตใจของเขาก็ไม่แจ่มใสอีกต่อไป

ทั้งเธอและเซี่ยตงไม่สามารถพูดคุยได้  แต่เธอยังคงแสดงให้ชายผู้มีพลังอวกาศเห็นประโยคหนึ่งที่เขียนบนกระดาษ

 "นำทุกอย่างออกมาจากพื้นที่ของนายซะ!"

อย่างไรก็ตาม  อาจเป็นเพราะชายผู้มีพลังอวกาศคนนี้หวาดกลัว  หรือเพราะเขาสับสนด้วยเหตุผลอื่นเขาจึงไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ กับประโยคนี้

หลินเสี่ยวสามารถสัมผัสถึงพื้นที่ของเขาได้อย่างชัดเจนทุกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนก็ตาม  เมื่อความคิดของเธอเข้าใกล้พื้นที่อวกาศของเขา  เธอจะรู้สึกว่ามีฉากกั้นที่มองไม่เห็นมาขวางทางเธอ  ดังนั้นเธอจึงสามารถมองเห็นได้ แต่ไม่สามารถสัมผัสสิ่งที่อยู่ภายในได้

ในที่สุดชายผู้มีพลังอวกาศก็ถูกเธอฆ่าโดยบังเอิญ ...

หลินเสี่ยวใช้เวลาจ้องมองไปที่ชายผู้มีพลังแห่งอวกาศซึ่งจู่ๆก็สูญเสียลมหายใจและการเต้นของหัวใจจากนั้นหันไปหาเซี่ยตงด้วยท่าทางไร้เดียงสา  เซี่ยตงเพิ่งหันกลับมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

 ‘ขอโทษนะฉันทำผิดพลาด’

เซี่ยตงไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร

หลินเสี่ยวไม่เคยคาดคิดว่าชายคนนี้จะตายอย่างกะทันหัน  เธอคิดว่าเขาเป็นลมเหมือนสองสามครั้งที่แล้วและจะตื่นขึ้นมาหากเธอแช่หัวของเขาลงไปในน้ำอีกครั้ง  แต่ไม่คาดคิดเขาไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย

เมื่อเขาตาย  เธอไม่สามารถสัมผัสได้ถึงการเปิดพื้นที่ของเขาอีกต่อไป

เธอมองไปที่เซี่ยตงอย่างเก้ๆกังๆ  ทั้งหมดทั้งมวลชายคนนี้เป็นศัตรูของเขาแทนที่จะเป็นเธอ

เซี่ยตงรู้สึกดีกับมันเพราะ หลินเสี่ยวสามารถนับเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขาได้ ไม่สำคัญว่าหลินเสี่ยวจะฆ่าชายคนนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่น่าเสียดายจริงๆที่ไม่สามารถเข้าถึงของต่างๆได้อีกต่อไป

ณ ตอนนี้ เมื่อผู้มีพลังอวกาศเสียชีวิตจะไม่มีใครสามารถได้รับสิ่งของในพื้นที่ของตน ดังนั้น ผู้ที่มีพลังอวกาศทั้งหมดจึงมีเหตุผลที่จะอยู่รอดในตอนนี้

หลินเสี่ยวมองไปที่ชายผู้มีพลังอวกาศที่ตายแล้ว  จากนั้นมองไปที่อู่เยว่หลิงซึ่งเฝ้าดูเธอและเซี่ยตงจากที่ไกลๆ

อู่เยว่หลิงยืนอยู่ห่าง ๆ แทนที่จะเข้าใกล้นับตั้งแต่หลินเสี่ยวและอีกสองคนปรากฏตัว  ดูเหมือนเธอจะค่อนข้างกลัวเซี่ยตงที่ยืนอยู่ข้างๆ หลินเสี่ยว ไม่ใช่เพราะเขาเป็นซอมบี้ แต่เป็นเพราะอู่เยว่หลิงไม่เคยใกล้ชิดกับผู้คน  แม้จะกลับมาที่ฐานเธอก็ปล่อยให้อู่เฉิงเย่วและเหมิงเอวี้ยเท่านั้นอยู่ใกล้เธอ แต่จะไม่คุยกับเสี่ยวหยุนหลง

การใกล้ชิดกับหลินเสี่ยวเป็นข้อยกเว้นสำหรับเธอและไม่ได้หมายความว่าเธอจะสามารถใกล้ชิดกับคนอื่น ๆ รอบ ๆ หลินเสี่ยวได้

หลินเสี่ยวยังคงสัมผัสได้ถึงอวกาศของมนุษย์ที่มีพลังอวกาศคนนี้  แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่พื้นที่ของเขาก็ไม่หายไป  แต่ดูเหมือนว่าจะยังคงอยู่ในนิวเคลียสคริสตัลของเขา

ตอนนี้เธอมีความต้องการที่จะขุดนิวเคลียสคริสตัลของเขาโดยตรงและศึกษามัน อย่างไรก็ตาม  ในขณะที่เธอตระหนักว่านั่นอาจเป็นเรื่องที่ป่าเถื่อนเล็กน้อยเธอจำได้ว่าเธอมีเจ้าตัวเล็กอยู่ในพื้นที่ของเธอด้วย

แน่นอนว่าเธอไม่สามารถปล่อยให้เด็กเห็นว่าเธอเจาะกะโหลกของใครบางคนได้!

อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถออกจากพื้นที่ของเธอได้ในเวลานี้  เมื่อเธอหลับตา  เธอสามารถมองเห็นซอมบี้ระดับห้ากำลังเดินอยู่ในห้องที่หวงเสี่ยวและคนอื่น ๆ ซ่อนตัวอยู่ก่อนหน้านี้เพื่อมองหาบางสิ่ง

นอกเหนือจากซอมบี้ระดับห้าแล้วซอมบี้ระดับสามสองตัวก็ยืนอยู่ที่มุมหนึ่งอย่างเชื่อฟังเช่นกัน

ปากและฟันของซอมบี้ทั้งสามตัวนี้เต็มไปด้วยเลือด  และศพที่เปื้อนเลือดทั้งสามในห้องตอนนี้นอนอยู่บนพื้นพร้อมกับท้องและกะโหลกที่ว่างเปล่า

ซอมบี้ในโลกหลังวันสิ้นโลกนี้ไม่เพียง แต่ชอบกินเนื้อมนุษย์และดื่มเลือดมนุษย์เท่านั้น  แต่ยังมีความสุขเป็นพิเศษกับการกินอาหารในสมองของมนุษย์ ซอมบี้ระดับสูงชอบกินอวัยวะภายในของมนุษย์และแน่นอนว่าชอบมันสมองเช่นกัน

ดังนั้น จึงมักมีการค้นพบศพที่มีกระเพาะอาหารและกะโหลกศีรษะว่างเปล่าตั้งแต่ยุคหลังโลกล่มสลายเริ่มต้นขึ้น  ผู้คนคงรู้ตั้งแต่แรกเห็นว่าศพเหล่านั้นถูกซอมบี้เคี้ยว

ในทันที หลินเสี่ยวรู้ว่าซอมบี้ระดับห้ากำลังมองหาเธอ  เพราะซอมบี้ตัวนี้ใช้เวลานานพอสมควรในการยืนอยู่รอบ ๆ หน้าต่างที่เธอปรากฏตัวขึ้น

ซอมบี้ตัวนี้ดื้อจริงๆ! มันไล่ล่าเธอไปเรื่อย ๆ

หลินเสี่ยวพูดไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

เนื่องจากเธอไม่สามารถออกไปข้างนอกได้  เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำในพื้นที่ของเธอ  ในขณะที่เธอไม่สามารถปล่อยให้เด็กน้อยเป็นพยานเรื่องนี้ได้  เธอตัดสินใจปล่อยให้เซี่ยตงปิดกั้นสายตาของอู่เยว่หลิง

เธอเขียนประโยคบนกระดาษจากนั้นส่งให้เซี่ยตง

หลังจากอ่านประโยค เซี่ยตงก็เดินขึ้นมาหันหลังให้หลินเสี่ยวทันทีและคลุมตัวเธอ เขาเผชิญหน้ากับอู่เยว่หลิง  ปล่อยให้เธอเห็นแต่ตัวเขาเองไม่ใช่สิ่งที่หลินเสี่ยวทำอยู่ข้างหลังเขา

หลินเสี่ยวมองไปข้างหลัง  แต่ไม่เห็นอู่เยว่หลิง  หลังจากนั้นเธอก็เอื้อมมือออกและตัดหัวชายอวกาศคนนั้นอย่างเรียบร้อย

ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมที่รุนแรงเมื่อเธอตัดศีรษะของหวงเสี่ยว  แต่ในตอนนั้นเธอจำเป็นต้องนำนิวเคลียสคริสตัลออกอย่างรวดเร็วและนำเซี่ยตงและชายอวกาศเข้าสู่อวกาศของเธอในทันที  เธอจึงไม่มีเวลาสัมผัสกลิ่นหอมนั้นอย่างพิถีพิถัน

แต่ตอนนี้เมื่อเธอตัดศีรษะของเขาออก  เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมแบบเดียวกัน  ไม่น่าแปลกใจที่ซอมบี้ตัวอื่นชอบกินสมอง  กลิ่นของสมองมนุษย์ไม่เหมือนกับกลิ่นของเนื้อมนุษย์ 

กลิ่นหอมของเนื้อมนุษย์นั้นหอมหวาน แต่กลิ่นของสมองมนุษย์นั้นสดชื่น อย่างไรก็ตาม สมองของมนุษย์ดูเหมือนจะอร่อยกว่าเนื้อ ไม่มีใครสามารถตั้งคำถามได้  เพราะมันเป็นสัญชาตญาณของเธอที่จะบอกได้ 

ดังนั้นสมองจึงล่อลวงเธอมากกว่าเนื้อหนัง

หลินเสี่ยวไม่เพียง แต่สูดหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกว่าจิตใจของเธอหมุนช้าลงเล็กน้อยเพราะกลิ่นหอม  แม้แต่เซี่ยตงที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมาสูดดมลึก ๆ

หลินเสี่ยวตระหนักได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น  ในเวลานั้นเธอเอื้อมมือออกไปและผลักเซี่ยตงออกไปจากนั้นก็กลั้นหายใจ  แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเธอยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่  เธอจัดการที่จะคิดแบบนี้ต่อไป

หลังจากขุดนิวเคลียสคริสตัลออกมาอย่างรวดเร็ว   หลินเสี่ยวใช้เวลาสักครู่ในการตรวจจับซอมบี้ระดับห้าที่อยู่ด้านนอก  ดูเหมือนว่ากำลังวางแผนที่จะออกไปเมื่อเธอเห็นมันกระโจนออกไปนอกหน้าต่าง

หลังจากซอมบี้จากไป  หลินเสี่ยวคว้าศพของชายอวกาศทันทีแล้วกระพริบอย่างรวดเร็วเพื่อโยนมันออกไป

เซี่ยตงไม่เห็นอะไรมากไปกว่าหลินเสี่ยวเขย่าร่างของเธออย่างรวดเร็ว ช่วงเวลาที่เธอส่องแสง ศพในมือของเธอก็หายไปจากที่ที่มันอยู่

ในสายตาของเขาหลินเสี่ยวดูเหมือนจะไม่ได้ออกไปไหน  มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเธอได้ออกไปแล้วครั้งหนึ่ง  การเคลื่อนไหวของเธอต่อเนื่องและเร็วมากเกินไป  ดังนั้นในสายตาของเซี่ยตงเธอเพียงแค่เขย่าตัว

ซอมบี้ระดับสามสองตัวที่อยู่ข้างนอกยังไม่จากไป  แต่พวกมันจับได้เพียงกลิ่นอายของหลินเสี่ยวโดยไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของเธอเมื่อพวกเขาเห็นศพถูกโยนทิ้งมาในอากาศ

ในสายตาของซอมบี้ซากศพมีค่าเท่ากับอาหาร   เมื่อมองไปที่ศพ  ซอมบี้เหล่านี้ก็กระโจนเข้าใส่ทันที

สำหรับหลินเสี่ยว  เธอไม่ได้เปิดเผยตัวเองข้างนอกก่อนที่จะเดินตรงกลับเข้าไปในอวกาศของเธอ

หลังจากโยนศพออกไปแล้ว  ไนที่สุดเธอและเซี่ยตงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ  พวกเขาอดไม่ได้ที่จะสูดดมกลิ่นหอมอันเย้ายวนและสดชื่นเป็นครั้งสุดท้าย  จากนั้นมันก็กระจายหายไปในอวกาศของเธออย่างรวดเร็ว

โดยไม่ถูกรบกวนด้วยกลิ่นหอม  หลินเสี่ยวตัดสินใจศึกษานิวเคลียสคริสตัลในมือของเธอ  เธอไม่กล้าที่จะหยิกมันด้วยเล็บของเธอ  แต่เพียงแค่วางมันไว้ในฝ่ามือของเธอเพราะเธอกลัวว่ามันจะละลายลงอย่างกะทันหันเหมือนสองสามครั้งที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม  นิวเคลียสคริสตัลได้ปล่อยคลื่นความร้อนออกมาทันทีเมื่อใส่ไว้ในฝ่ามือของเธอ  จากนั้นมันก็กลายเป็นกระแสพลังงานโดยตรงเหมือนกับนิวเคลียสของซอมบี้ระดับสามที่เธอดูดซับครั้งสุดท้าย!