Your Wishlist

แต่งงานผี (Chapter 36: ถ้าเป็นแขก มันเป็นเรื่องปกติที่จะรักษามันด้วยความสุภาพ (I)(II))

Author: panthera

นางเป็นลูกสาวที่ตายไปของตระกูลซูที่ไม่สามารถปลูกฝังได้ ในวันก่อนแต่งงานของนาง องค์ชายสามเลิกล้มการแต่งงานกลางคัน นางถูกแทนที่ด้วยน้องสาวของนางเอง นางกลายเป็นศูนย์กลางของวงสนทนาไปทั่วเมือง ด้วยความคับแค้นใจของนาง นางจึงพุ่งเอาหัวโขกประตูตระกูลซู แต่นางกลายเป็นเป้าหมายให้คนอื่นจัดการแต่งงานกับผี เขา เป็นคนที่ถูกสาปมีสถานะที่ไม่อาจพรรณนาได้ คำสาปที่สืบทอดมาหลายศตวรรษในตระฏุลของเขา ทำให้เขานอนไม่หลับ การแต่งงานที่ผิดพลาด สงครามการค้าและความรักอันยาวนาน ทำให้โชคชะตาของพวกเขาเกี่ยวพันกันตั้งแต่นั้นมา # มาร่วมลุ้นชีวิตหลังการแต่งงานผีไปด้วยกัน

จำนวนตอน : 2900 Chapters (Completed)

Chapter 36: ถ้าเป็นแขก มันเป็นเรื่องปกติที่จะรักษามันด้วยความสุภาพ (I)(II)

  • 11/06/2564

 

*ก๊อก  ก๊อก*

 

มีคนเคาะประตูด้านนอกห้องหนังสือ

 

"มันคืออะไร?"  เหอหยุนถิงถาม

 

“นายท่าน  พ่อบ้านเหอ  หลิวจื่อหยู กลับมาแล้ว”

 

“จื่อหยูอยู่ที่นี่  ให้เขาเข้ามา”

 

เหอหยุนถิงลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก  ในที่สุด  คนที่สามารถช่วยเขาได้ก็มาแล้ว  ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา  เขายุ่งมาก

 

“จื่อหยูคำนับ นายท่านขอรับ”

 

หลิวจื่อหยูทักทายด้วยความเคารพทันทีที่เข้าประตู

 

“จื่อหยู  เจ้าทำงานหนักแล้ว  นั่งก่อนๆ”

 

“ขอบคุณขอรับ  นายท่าน”

 

หลิวจื่อหยูนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เหอหยุนถิง

 

“จื่อหยู  ข้ารอคอยการมาถึงของเจ้า  มันดีที่เจ้ากลับมาแล้ว”

 

“อย่าตื่นเต้นเกินไป  จื่อหยูจะไม่สามารถช่วยเจ้าได้แม้ว่าเขาจะกลับมาแล้ว  จื่อหยูมีสิ่งอื่นที่ต้องทำ”

 

เมื่อซูจื่อโม่พูดจบ  ใบหน้าของ เหอหยุนถิงแสดงความขมขื่นออกมาเล็กน้อย  เขาแอบดีใจอย่างลับ ๆ จึงได้รับผลกรรม

 

“หยุนถิง  หลี่เอ๋อร์ฉลาดมาก  ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา  เขาติดตามข้าไปเที่ยวทางเหนือ  เขาได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย  เจ้าพาหลี่เอ๋อและพี่ชายของข้าไปเดินเล่นตามร้านค้าต่างๆ  หากมีบางอย่างที่เจ้ายังตัดสินใจไม่ได้  โปรดกลับมาถามข้า”

 

ดวงตาของซูจื่อโม่เป็นประกายด้วยความเย็นชาหลังจากที่นางพูดคำเหล่านั้น  สิ่งที่นางต้องทำตอนนี้คือจัดการกับตระกูลซูและจุนหลินเทียน  ตั้งแต่นางกลับมา  นางไม่ควรนั่งนิ่ง ๆ

 

*ก๊อก  ก๊อก*

 

ในเวลานั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง

 

"มันคืออะไร?"

 

“นายท่านขอรับ  ซู่ไท่ฝูมาและบอกว่าเขาอยากเจอท่าน”

 

เสียงของฉิงเหลียนดังมาจากข้างนอก

 

“พาพวกเขาเข้ามาและปล่อยให้พวกเขารอ”

 

ภายใต้หน้ากาก  ซูจื่อโม่ถักคิ้วของนาง  สิ่งต่างๆง่ายกว่าที่นางคิด  นางคิดว่าซูจื่อหยุนแข็งแกร่งมาก

 

มันถึงเวลาคิดหาวิธีจัดการกับนาง

 

"ขอรับ  นายท่าน"

 

“โมโม่  คนๆนั้น  ซูไท่ฝู  ต้องมาก่อปัญหาแน่ ๆ ”

 

เหอหยุนถิงกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่แยแส  แต่ริมฝีปากของเขามีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์  เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ทำให้อาจารย์ของจักรพรรดิคนนี้อยู่ในสายตาของเขา

 

หลิวจื่อหยูขมวดคิ้ว  จากนั้นเขาก็มองไปที่ซูจื่อโม่ด้วยความกังวล  หลังจากทั้งหมด  ซูจื่อโม่เพิ่งมาถึงเมืองหลวง  เจ้านายของเขามีความกระตือรือร้นและแน่วแน่อยู่เสมอ  เขากลัวนางตกไปอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู

 

“มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะก่อปัญหา  แม้ว่าการแต่งงานของแม่ทัพหวังจะไม่ใช่คำสั่งขององค์จักรพรรดิ  แต่องค์จักรพรรดิก็รู้เรื่องนี้  ตอนนี้การแต่งงานครั้งนี้ได้ถูกยกเลิกไปแล้ว  และเป็นเพราะ คฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่ ของเรา  พวกเขาจะมองหาเราเพื่อจะสร้างความเดือดร้อนอย่างแน่นอน  ท่านไปจัดสถานที่ให้จื่อหยู   ข้าจะแก้ปัญหานี้เอง”

 

หลังจากที่ซูจื่อโม่พูดจบ  นางก็ลุกขึ้นและจากไป  นางมีเรื่องสำคัญมากมายที่ต้องทำ  นางจะไม่ยอมปล่อยใครก็ตามที่ที่รังแกซูจื่อโม่ในอดีต

 

******

 

ซูจื่อโม่ไปที่ห้องโถงย่อยพร้อมกับฉิงเหอ  เมื่อนางเข้าไปในห้อง  นางเห็นซูจื่อหยุนและซูเว่ยเฉิน รวมทั้งเจียเลิ่งฉาน  นางประหลาดใจเมื่อเห็นจุนหลินเถียนมาด้วย

 

เพื่อให้มันชัดเจน  ตั้งแต่วันที่จุนหลินเถียนพบซูจื่อโม่ที่ถนนฉิงหยุนและได้ยินคำพูดของนาง  เขาเริ่มไม่สบายใจ  เขารู้สึกเหมือนมีใครมาเกาหัวใจของเขา  และวันนี้  มันเกิดขึ้นว่าซูเว่ยเฉินต้องการไปที่ คฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่  และเขาก็เลยมากับเว่ยเฉิน  เขาอยากจะดูว่าผู้หญิงคนนี้จะจัดการกับเขาอย่างไร เขาไม่เคยถูกผู้หญิงคุกคาม  หัวใจของเขาไม่สามารถกลับมาปกติได้

 

หลายคนเฝ้าดูซูจื่อโม่เข้ามาข้างใน  หน้าตาของทุกคนดูไม่ดีเอาซะเลย  เพราะพวกเขาถูกนำไปที่ห้องโถงย่อย  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  จุนหลินเถียน  เขาถูกพามาที่นี่สองครั้งแล้ว

 

Chapter 36: ถ้าเป็นแขก  มันเป็นเรื่องปกติที่จะรักษามันด้วยความสุภาพ (Part 2)

 

“ข้าได้ยินมาว่าบ้านหลักของคฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่นั้นใหญ่  แต่การต้อนรับขับสู้เป็นสิ่งที่เปิดหูเปิดตาสำหรับชายชราผู้นี้”

 

ซูเว่ยเฉินกล่าวอย่างเย็นชา  นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกพาตัวไปที่ห้องโถงย่อย  เขาภูมิใจในตัวเองมาก  นี่จึงเป็นการดูถูกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

 

เมื่อซูจื่อโม่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น  นางก็ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้  นางเดินไปยังที่นั่งหลักอย่างใจเย็น  หลังจากนั่งลง  ซูจื่อโม่ก็พูดว่า  “ซูไท่ฝูคิดผิด  หากเป็นแขกที่ได้รับเชิญ  มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะปฏิบัติต่อแขกอย่างมีมารยาท  แต่ถ้าไม่ใช่แขก  มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะปฏิบัติตามที่ท่านต้องการ”

 

น้ำเสียงของนางมีร่องรอยของความเย็นชาเล็กน้อย

 

“เจ้า…….!”

 

“ต้าเหริน ……”  เมื่อเจียเลิ่งฉานสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ  นางก็หยุดซูเว่ยเฉินทันที

 

ซูจื่อหยุนโกรธมากในใจของนาง  แต่นางก็ทำได้เพียงอดทนกับมัน  เมื่อเห็นท่าทางหยิ่งผยองในใบหน้าของซู่จื่อโม่  หัวใจของนางรู้สึกอึดอัด  โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  หลังจากที่ได้เห็นผู้ชายที่นางรักตามพวกเขาไปพบซูจื่อโม่  หัวใจของนางก็รู้สึกกังวลใจอย่างอธิบายไม่ได้

 

“นายท่านหมิงเยว่ต้องมีความเข้าใจผิดบางอย่างที่นี่  มาคุยกันดีกว่า  เหนียนเอ๋อและเจียเอ๋อบังเอิญเข้าไปในคฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่เมื่อสองวันก่อน  โปรดยกโทษให้ข้าด้วย  แต่ขอให้พี่ชายและน้องสาวกลับไปกับข้าด้วยเถอะ  ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน  ข้าเกรงว่าพวกเขาจะรบกวนนายท่าน”

 

เจียเลิ่งฉานกล่าวด้วยรอยยิ้ม  คำพูดของนางเต็มไปด้วยความสละสลวย  แต่ซูจื่อโม่รู้ดีว่าทั้งหมดนี้เพื่อปกปิดด้านที่เลวร้ายของนาง  เจียเลิ่งฉานผู้นี้มีจิตใจที่เป็นพิษและวิธีการที่ยอดเยี่ยม  พ่อของนางเชื่อฟังผู้หญิงคนนี้มาตลอด  ด้วยเหตุนี้คนของนางในตระกูลซูจึงสามารถกลั่นแกล้งพี่ชายและน้องสาวได้อย่างง่ายดาย  และนางสามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างง่ายดาย

 

“ซูฟู่เหริน  ไม่มีอะไรให้เราพูดถึง  ซูจื่อโม่เคยช่วยนายคนนี้มาก่อน  ตอนนี้พี่สาวของนางถูกพ่อบังคับให้แต่งงานกับคนที่นางไม่ชอบ  นายท่านคนนี้ไม่สามารถยืนเฉยอยู่ได้  นายท่านคนนี้จะรับประกันความปลอดภัยของนาง”

 

คำพูดของซูจื่อโม่ตรงไปตรงมามาก  จุดประสงค์ของคำพูดนางคือบอกให้พวกเขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะนำพี่ชายและน้องสาวกลับไป  ประการที่สอง  แม้ว่าจะมีใครบางคนจากราชวงศ์กำลังหนุนหลังพวกเขา  แต่นางก็จะยังไม่ยอมก้มหัวให้

 

ในโลกนี้ตราบใดที่คุณมีความสามารถ  คุณไม่จำเป็นต้องกลัวราชวงศ์  นางกลับมาเพื่อแก้แค้น  โดยธรรมชาติแล้ว  นางพร้อมที่จะเผชิญกับทุกสิ่ง

 

"อะไรนะ?"

 

เจียเลิ่งชานตกใจ  ซูจื่อโม่มีความสามารถในการช่วยชีวิตผู้คนตั้งแต่เมื่อใด?

 

“ข้ากล้าถามนายท่านหมิงเยว่ได้เลยว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่?”

 

ซูจื่อหยุนก็งงงวยมากเช่นกัน  ซูจื่อโม่ขี้ขลาดมาก  นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนสามารถรังแกนางได้อย่างง่ายดาย  นางมีความสามารถในการช่วยชีวิตผู้คนเมื่อใด  ทำไมพวกเขาถึงไม่รู้เรื่องนี้?

 

จุนหลินเถียนมองไปที่ซูจื่อโม่อย่างลึกซึ้ง  หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

 

“ทำไมนายคนนี้ถึงต้องบอกท่าน?  หากไม่มีสิ่งอื่นใดแล้ว  ท่านออกไปได้!”

 

ซูจื่อโม่พูดอย่างเย็นชาจากนั้นก็แสดงท่าทางที่สุภาพเพื่อให้พวกเขาออกไป  แต่แน่นอน  ซูจื่อโม่ไม่เชื่อว่าเจียเลิ่งฉานจะใจดียอมทำตาม

 

โดยแท้แน่นอน  เจียเลิ่งฉานเปิดปากของนาง  “นายท่านหมิงเยว่อย่าโกรธเลย  ตั้งแต่โมโม่ช่วยท่านไว้  เราคือครอบครัว  โมโม่จากไป  แต่นายท่านยังคงจำความมีน้ำใจของนางได้  นายท่านหมิงเยว่น่าชื่นชมอย่างแท้จริง  นายท่านหมิงเยว่ควรใช้ความกรุณานี้เพื่อคืนพี่ชายและน้องสาวกับพวกเรา”

 

เจียเลิ่งฉานไม่อยากยอมแพ้  ซูจื่อเหนียนจะมีบทบาทสำคัญในชะตากรรมของบุตรสาวนาง!  ตราบใดที่ซูจื่อเหนียนและแม่ทัพหวังได้แต่งงานกัน  องค์ชายสามจะแต่งงานกับซูจื่อหยุน  ด้วยอายุปัจจุบันของซูจื่อหยุน  นางไม่อาจรอได้อีกต่อไป  นางรับไม่ได้ที่องค์ชายสามกำลังเปลี่ยนใจเพียงเพราะแผนของพวกเขาถูกทำลายจากการที่ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นอย่างกะทันหัน

 

2 วันอัพค่ะ
กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป