“สิ่งแรกมาจัดการกับอาการบาดเจ็บของท่าน  ก่อนที่เราจะคุยกัน” ซูจื่อโม่ต้องการปกปิดตัวตนของนาง  แต่ดูเหมือนว่านางจะไม่สามารถซ่อนมันได้อีกต่อไป

“โมโม่  ข้าจะให้บางคนเตรียมห้องให้”

“อืม!” ซูจื่อโม่พยักหน้า

“พี่ชาย  พี่สาว  โปรดมากับโมโม่ เจ้าค่ะ”

ซูฉิงเจี่ยและซูจื่อเหนียนตามหลังซูจื่อโม่เหมือนหุ่นยนต์  พวกเขาจะยอมรับง่ายๆได้อย่างไรว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นน้องสาวที่ขี้อายและใจดีของพวกเขา……

*********

ในเมืองหยุนของตระกูลมู่  นอกลานหยุนเซียว  สวนกำลังเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิและทิวทัศน์ก็สวยงาม

ภายใต้แสงแดดอันอบอุ่น  บนเก้าอี้นอน  มู่หยุนฉวนนั่งหลับตาอยู่

หกปีมาแล้ว  เขาได้กลายเป็นเจ้านายของตระกูลมู่ นอกจากนี้เขายังดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าหกปีที่แล้ว

เขายังคงมีใบหน้าที่หล่อเหลา  และภายใต้แสงแดดที่ส่องสว่าง  ผิวสีขาวราวกับหยกของเขาดูเรียบเนียนและมีเสน่ห์

ในช่วง 6 ปีนี้  เขาตื่นจากความฝันทุกคืน  ฉากตอนที่ซูจื่อโม่ตกจากหน้าผายังคงกระจ่างในความฝันของเขา  และเขาไม่เคยนอนหลับอย่างสงบสุขเลยตลอด 6 ปีนี้

“หยุนฉวน  แย่แล้ว  เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น”

จากระยะไกล  เขาได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล

มู่หยุนฉวน  ผู้ซึ่งถูกรบกวนในการนอนหลับของเขาเริ่มไม่มีความสุข  คิ้วที่หล่อเหลาของเขาขมวดทันที

เมื่อเขาลืมตาขึ้น  ดวงตาสีดำที่ดุร้ายของเขาก็ดูเหมือนกับเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุด  ริมฝีปากที่เซ็กซี่ของเขายังไม่รวมถึงโครงร่างที่เย็นชา

“ซิงเฉิน  เจ้ามาที่นี่ในแคว้นห่าวเยว่ได้อย่างไร?  เจ้าไม่มีสิ่งที่ต้องทำในแคว้นซิงเยว่หรือ?”

มันเกิดขึ้นที่มู่หยุนฮั่นและมู่หยุนฟาน  ยังมีเรื่องที่จะพูดคุยกับมู่หยุนฉวน  พวกเขาจึงได้ยินเสียงตะโกนของมู่หลงซิงเฉิน

เมื่อเทียบกับ 6 ปีที่แล้ว  มู่หยุนฮั่นดูเป็นวีรบุรุษมากยิ่งขึ้น  และเขาดูงดงามมากในชุดคลุมสีแดงของเขา

“ทันทีที่เจ้าเข้าประตู  เจ้าพูดว่าสิ่งต่างๆ ไม่ดี  พูดว่ามันแย่แค่ไหน!”

มู่หยุนฟานเตี้ยกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับพี่ชายทั้งสองของเขา  คราวนี้เขาสวมชุดคลุมสีขาว  ดูเหมือนเทพเจ้าอมตะที่ลงมาจากสวรรค์  ดวงตาคม  จมูกโด่ง ฟันขาวและริมฝีปากแดงระเรื่อทำให้เขาดูหล่อมาก

มู่หรงซิงเฉิน  ซึ่งรีบไปยังตระกูลมู่ยังคงสวมชุดคลุมสีขาว  ใบหน้าที่หล่อเหลา  ดวงตาที่มีเสน่ห์  ผิวสีขาวราวกับหยก  ทำให้เขามีความงามที่ไร้ที่ติ  มู่หรงซิงเฉินรีบไปหาพี่ชายทั้งสามด้วยความกังวล

“หยุนฟาน  มันเลวร้ายแค่ไหน?  ท่านจะรู้หลังจากที่ท่านได้ฟัง  ฮืบบ……”

มู่หรงซิงเฉินหายใจเข้าลึก ๆ

“เห็นเจ้าวิ่งเร็วมาก  เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

มู่หยุนฮั่นถาม

“หยุนซวน หยุนหาน หยุนฟาง  ท่านรู้อะไรไหม? เจ้าของคฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่มาแล้ว”

มู่หริงฉิงเซินปาดเหงื่อบนหน้าผากของเขาและนั่งลงบนโต๊ะหินตรงข้ามกับมู่หยุนซวน  และโดยไม่ลังเลเขาหยิบถ้วยชาพิเศษของมู่หยุนซวนขึ้นมาและดื่ม

เมื่อเห็นเช่นนี้  ใบหน้าของมู่หยุนซวนก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ  ขณะที่เขาขมวดคิ้ว  แน่นอนเขาต้องเปลี่ยนมัน

เขาพูดอย่างเย็นชา  “นั่นคือสิ่งที่เจ้าเรียกว่างานใหญ่?”

“หยุนซวน  นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรือ?  ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา  นับตั้งแต่มีคฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่เกิดขึ้นตอนนี้การค้าของท่านก็ไม่ดีเหมือนเดิม  ลูกค้าของท่านถูกพวกเขาปล้น!  และยิ่งไปกว่านั้น  เจ้าของคฤหาสน์ภูเขา

หมิงเยว่แท้จริงแล้วเป็นหญิง”

"ผู้หญิง?"  นี่เป็นสิ่งที่มู่หยุนซวนไม่ได้นึกถึง  ดังนั้นเขาจึงแปลกใจเล็กน้อย  การค้าขายของคฤหาสน์ภูเขา

หมิงเยว่เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา   คนที่จัดการเรื่องต่างๆและพูดคุยค้าขายของพวกเขาคือเหอหยุนถิง  ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าของคฤหาสน์ภูเขาหมิงเยว่เป็นชายหรือหญิง  ตัวตนของเจ้าของกลายเป็นปริศนาในสายตาของทุกคน

“ข้าไม่ได้คาดหวังอย่างนั้นจริงๆ!  และที่สำคัญ  นางมีแฝดสาม”