ซูมู่เก๋อ หญิงสาวที่พระเจ้าโปรดปรานในวงการแพทย์ กลายเป็นเด็กสาวน่าเกลียด จากการเดินทางข้ามเวลา พ่อของเธอเกลียดเธอ และแม่ของเธอก็ขี้ขลาดเกินกว่าที่จะปกป้องเธอ! เซี่ยโฮวโม่ หมาป่าผู้โดดเดี่ยว ผู้หยิ่งผยองและเคยมีชัยชนะในสนามรบถูกจักรพรรดิขอให้แต่งงานกับหญิงสาวที่ไร้ประโยชน์และอัปลักษณ์! ชีวิตของนางจะเป็นเช่นไร เมื่อตัวนางไม่สวยและไม่มีอำนาจใดทั้งสิ้น แต่นางมีแสงสีทองและมือวิเศษ
“เปรี้ยง!”
สายฟ้าฟาดลงมาที่วัด และซูมู่เก๋อสามารถมองเห็นรูปปั้นที่ทรุดโทรมและน่ากลัว ซึ่งทำให้นางหวาดกลัว
วัดที่โทรมแต่มันเป็นที่หลบลมและฝนได้ ซูมู่เก๋อจุดไม้และฟางด้วยฮั้วเซซือ เสื้อผ้าของนางเปียกฝนและควรทำให้แห้งจะดีกว่า มิฉะนั้น นางจะเป็นไข้จากการสวมเสื้อผ้าเปียก
ซูมู่เก๋อหยิบอาหารจากรถม้าและขัดไม้ไว้ด้านหลังประตูวัดเพื่อความปลอดภัย
อย่างไรก็ตาม วัดไม่รู้อยู่ท่ามกลางที่ไหนและไม่มีใครมาที่นี่ได้
นางถอดเสื้อผ้าชั้นนอกและทำให้แห้งด้วยไฟ
“ฮัดชิ้ว” มู่เก๋อจามออกมา
ข้างนอกมืดมาก ฝนก็ยังตกอย่างต่อเนื่อง
“มันหนาวมาก”
หลังจากการเดินทางอันยาวนาน และความตรึงเครียดตลอดเวลา นางเหนื่อยมากจนพิงเสาเพื่อพักสายตา หลับตาลง อย่างไรก็ตามนางค่อยๆหลับไป
ขณะที่นอนหลับ ซูมู่เก๋อรู้สึกว่ามีเตาอยู่ใกล้นางมากขึ้นเรื่อยๆ มันร้อนมากจนนางอึดอัด ไม่นานนางก็หายใจลำบาก ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่ามีบางสิ่งบางอย่างเปียกและอ่อนนุ่มคลานอยู่บนใบหน้าของนาง ทำให้รู้สึกจั๊กจี้และอบอุ่น
นางรู้สึกไม่สบายตัวและผลักมันออกไป แต่มันก็เหมือนกลับมาอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า
นางส่งเสียงครวญครางอย่างอึดอัดและตื่นขึ้นมา เพียงเพื่อที่จะเห็นดวงตาสีเข้มสองดวงที่ส่องแสงราวกับดวงดาว
มู่เก๋อตกใจมาก นางสะอึกเมื่อเห็นชายคนหนึ่งอยู่ข้างกาย นางผลักเขาออกไป
ชายคนนั้นไม่ทันระวังตัวและล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด
“นี่เจ้ากล้าปลุกปล้ำข้า ข้าจะทำให้เจ้าไม่มีลูกหลานตลอดไปเลย!” นางโกรธมากและกำหมัดแน่น เตะไปที่ความเป็นชายของเขา
ชายที่นอนบนพื้นพลิกตัวหลบการเตะและลุกขึ้นยืน
ซูมู่เก๋อมองขึ้นไปและเห็นว่าชายคนนั้นมองกดนางลงมาราวกับภูเขา เขาสวมหน้ากากเผยให้เห็นแค่เพียงดวงตาสีเข้มคู่หนึ่ง ริมฝีปากตึงและคางที่เต่งตึง นัยน์ตาสีดำเต็มไปด้วยความเยือกเย็นดังเปลวเพลิง
“เจ้าเป็นใคร? ต้องการอะไร?”
เขาจับมือนางแน่นด้วยมือที่เหมือนคีมจนกระดูกของนางแทบจะหัก เขาโอบกอดนางทั้งตัวและมู่เก๋อไม่สามารถขยับได้เลย เพราะเขาสูงและแข็งแรงมาก
“อย่าขยับ!” เสียงของชายคนนั้นแหบแห้งและเย็นชา
“ไอ้เลว!” ซูมู่เก๋อรู้สึกวิงเวียนและร้อน อ่อนแอเกินกว่าจะขยับได้ นางเป็นไข้จากความหนาวเย็น
แม้ว่านางจะแข็งแรง แต่นางก็ไม่สามารถหนีจากเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่นางทั้งป่วยและอ่อนแอ
ชายผู้นี้มีพลังที่แข็งแกร่งมาก อย่างที่นางไม่เคยพบมาก่อน!
นางเป็นเหมือนมดต่อหน้าผู้ชายคนนั้นและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับเขา!
เสื้อผ้าชั้นนอกของนางแห้งด้วยไฟแล้ว และนางสวมเพียงผ้าสีขาวท่ามกลางแสงของพระจันทร์ ชุดชั้นในสีชมพูของนางมองเห็นได้บางส่วน
ชายคนนั้นกอดนางแน่นและหายใจหนักขึ้นและหนักขึ้น ซูมู่เก๋อรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนขึ้นและร้อนขึ้น ดูเหมือนมีบางอย่างกระแทกเข้าที่เอวของนางจนเกือบทะลุเอว!
ชายที่มีความต้องการทางเพศไม่ได้เป็นเช่นนั้น เขาคงไม้ได้กินยาโด้ป?
ซูมู่เก๋อสงบลงและสังเกตพฤติกรรมของเขาอย่างระมัดระวัง นางรู้ว่านางเดาถูก
เมื่อนางดิ้นรน นางได้กลิ่นคาวและหวาน นางสัมผัสร่างกายของเขาและมีเลือด เขาได้รับบาดเจ็บและมีเลือดออก ตอนนี้ควรแต่งแผลให้ดีกว่านี้ มิฉะนั้นเขาคงยากที่จะอยู่รอด
พระเจ้าทรงไม่ทอดทิ้งนาง!
“ท่าน ท่านได้รับบาดเจ็บ ท่านจะตายถ้าไม่ได้ทำแผลทันเวลา ถ้าท่านปล่อยข้า ข้าจะช่วยท่านได้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายคนนั้นลังเล มู่เก๋อคิดว่าเขากำลังคิดถึงคำแนะนำของนาง’
นางพูดต่อว่า “ยาโป๊...ข้าจัดการกับมันได้ด้วยนะ”
ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นมองนางด้วยดวงตาสีเข้ม
ในวัดมืดสลัว แต่ใบหน้าของมู่เก๋อสว่างมาก นางบังคับตัวเองให้ระงับความกลัวในดวงตา
ชายคนนั้นดึงมุมริมฝีปากเล็กน้อย ไม่ปล่อยนาง แต่จับนางแน่นกว่าเดิม
“อ๊ะ!”
ซูมู่เก๋อคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด “ถ้าท่านไม่เชื่อใจข้า ท่านจะเสียเลือดมากเกินไปเพราะบาดแผลของท่านแม้ว่าท่านจะล้างพิษยาโป๊ด้วยการนอนกับข้า ท่านจะไม่ตายในช่วงเวลาสั้นๆ แต่ท่านจะไม่สามารถป้องกันตัวเองจากศัตรูได้”
เขามองนางด้วยสายตาที่แหลมคมราวกับดาบทำให้นางประหม่าและต้องกำหมัดแน่น
“แม้ว่าข้าจะบาดเจ็บ แต่มันก็ง่ายสำหรับข้าที่จะฆ่าเจ้า”
เสียงของชายคนนั้นเหมือนผีที่สิงสู่อยู่ในวิหารว่างเปล่า จากนั้นเขาก็ปล่อยมือนาง
นางรู้แน่นอนว่าเขาสามารถฆ่านางได้อย่างง่ายดาย!
ดังนั้แม้ว่านางอยากจะฆ่าเขา นางไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้ นางกลัวว่าก่อนที่นางจะฆ่าเขา นางถูกเขาฆ่าตายก่อน
มู่เก๋อพยายามอย่างหนักที่จะลุกขึ้นนั่งจ้องเขาและพูดว่า “ถอดเสื้อผ้าของท่าน!”
