" อร๊ายยยแก พี่อิฐเท่ห์มากกกอะ "

" นั่นดิแก ยิ่งตอนยิงเข้าประตูนะ หื้มม ฉันนี่อยากเป็นประตูเลยอ่ะ "

" ทำไมว้าา "

" ก็จะได้โดนพี่อิฐยิงไง อร๊ายย "

เสียงสองสาวที่อยู่ด้านข้างของกัสดังขึ้น ทำให้กัสหันไปมองอย่างเอือมๆ

" นี่ผู้หญิงสมัยนี้มันน่ากลัวขนาดนี้เลยหรอวะเนี้ย " กัสพึมพำพูดกับตัวเองเบาๆด้วยความหวาดกลัว

" แกๆๆๆ ดูพี่อิฐดิ ทำไมหล่อขนาดนี้วะ "

" เออนั่นดิ ทั้งโสดทั้งหล่อแถมยังเท่ห์อีกอะ คนอะไรวะโคตรเพอร์เฟคเลย "

เสียงของทั้งสองยังคงดังแว่วมาเข้าในหูของกัสอีกครั้ง ทำให้กัสต้องหันไปมองตามที่ทั้งสองคนนั้นพูด และก็พบว่า

" เชี้ย! ทำไมพี่มันหล่อจังวะ " กัสพูดคนเดียวอย่างเพ้อๆ เมื่อหันไปแล้วพบว่าร่างสูงกำลังเตะบอลเข้าโกลอยู่พอดี

" เฮ้!! วู้วๆๆ " กัสหันไปมองทางด้านซ้ายของตัวเองตามเสียงที่ได้ยินเมื่อสักครู่นี้ ก็พบกับคณะวิศวะที่นั่งกันอยู่กลุ่มใหญ่และกำลังส่งเสียงเชียร์อิฐอยู่ เพราะนี่คือการแข่งขันระหว่างคณะแพทย์และวิศวะที่นัดมาแข่งกันเองหลังจากที่มีเวลาว่างหรือเลิกเรียนของแต่ละคน

เมื่อจบการแข่งขันของคณะแพทย์และวิศวะ อิฐและคนอื่นๆก็ทยอยเดินเข้ามาที่เพื่อนและรุ่นน้องของตัวเองนั่งอยู่ กัสเองก็ลุกขึ้นและเตรียมจะเข้าไปทักอิฐแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเจอหญิงสาวกลุ่มนึงบุกเข้าไปล้อมรอบอิฐและเพื่อนๆของอิฐจนทำให้กัสไม่สามารถเข้าไปหาอิฐได้ดั่งใจคิด กัสนิ่งคิดไปสักพักว่าจะฝ่ากลุ่มของผู้หญิงกลุ่มนี้ไปได้ยังไง พอนิ่งคิดได้สักพักกัสก็ยิ้มมุมปากออกมาเมื่อนึกอะไรดีดีออกได้

" โอ๊ย!!! " กัสทำท่าทีล้มลงที่พื้นเพื่อให้อิฐหันมาสนใจเขาและมันได้ผล! เนื่องจากกลุ่มของอิฐและหญิงสาวหยุดชะงักและหันมาตามเสียงร้องของกัส

อิฐหันมามองทางกัสและเดินตรงเข้ามาหากัสที่นั่งจุ้มปุกอยู่ที่พื้น

" มึงเป็นอะไร " อิฐนั่งย่องๆแล้วถามกัสไปนิ่งๆแววตาสำรวจช่วงขาขาวของคนตัวเล็กไปด้วย ว่ามีตรงไหนที่บาดเจ็บ

" คือเมื่อกี้กัสจะเดินไปหาพี่อิฐ ละ..แล้วทีนี้กัสก็สะดุดล้ม อะ..โอ๊ย! " กัสทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องนั่งลงด้วยความเจ็บ(?) จนอิฐต้องเข้ามาประคองคนตัวเล็กเอาไว้

" น้องกัสเป็นอะไรวะไออิฐ " แม็คและคนอื่นๆรีบเดินเข้ามาถามอิฐด้วยความเป็นห่วงคนตัวเล็ก

" เดินโง่จนล้มเอง " อิฐพูดด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่นิ่งเช่นเดิม มือขวาก็จับเอวและประคองแขนของร่างเล็กเอาไว้เพื่อไม่ให้ล้มลงไปอีก

" ปากมึงนี่นะไออิฐ " แม็คพูดอย่างเซ็งๆ สักพักก็มีกลุ่มวิศวะปีหนึ่งกลุ่มใหญ่เดินมาตรงที่อิฐยืนอยู่

" ใครเป็นอะไรอ่ะเฮีย " วิน เด็กหนุ่มวิศวะถามอิฐขึ้น เมื่อเห็นว่าเฮียของพวกเขากำลังประคองใครบางคนอยู่

" นั่นดิเฮีย ไอนี่ใครอ่ะ " โฟล์ค เด็กหนุ่มอีกคนถามขึ้นด้วยความงุนงงเช่นเดียวกัน

ยังไม่ทันที่อิฐจะได้ตอบอะไร จู่ๆนุกับกายก็โพล่งขึ้นมากลางกลุ่มพร้อมกับเดินเข้ามาข้างหน้าที่กัสและอิฐยืนอยู่

" นี่มันคนที่มาสารภาพรักกับเฮียนี่หว่า " นุพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่กัส กัสเองก็ได้แต่อ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าจะมีคนพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง ใบหน้าหวานลอบมองไปที่อิฐนิดๆเพราะอยากรู้ว่าอิฐจะว่าหรือทำสีหน้ายังไงเมื่อถูกทักเช่นนี้ แต่ปรากฎว่าอิฐก็ยังทำหน้านิ่งเช่นเดิม จนกัสต้องละสายตาจากร่างสูงและหันไปมองทางคนที่พูดแทน

" เอ่อ... " กัสได้แต่อึกอักไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดยังไงต่อไปดี

" เออวะ ใช่จริงๆด้วย " กายพูดสมทบขึ้นอีก

" พูดกันจบรึยัง จะได้พามันไปพัก " อิฐพูดเสียงนิ่งและมองหน้ารุ่นน้องของตัวเองทีละคน ทำให้แต่ละคนได้แต่นิ่งเงียบพลางส่งยิ้มแหยๆไปให้รุ่นพี่ตัวเอง ทุกคนต่างไม่มีใครพูดหรือคัดค้านอะไรอิฐอีกเพราะรู้ว่าร่างสูงเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว อิฐค่อยประคองกัสเข้าไปนั่งตรงด้านหลังซึ่งเลยขอบข้างสนามและกลุ่มของหญิงสาวไปพอสมควร กัสกัดปากตัวเองด้วยความเขินเพราะได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่ตัวเองสนใจ

กลุ่มของหญิงสาวและคนอื่นๆต่างพากันมองไปที่อิฐและกัสด้วยความสนใจ เพราะไม่เคยเห็นอิฐคิดจะดูแลหรือประคองใครมาก่อน

" มึงคิดว่าไงวะ " ฟาโรห์ถามเสือเพื่อนในกลุ่มซึ่งก็เรียนอยู่ที่วิศวะเช่นกัน

" มีสัมติงแน่ๆ กูว่า" เสือตอบพร้อมกับเอามือลูบคางตัวเอาไปมา

ผัวะ! ผัวะ!

ดิวที่อยู่ใกล้ๆเพื่อนทั้งสองเดินเข้าไปตบหัวทั้งสองคนไม่แรงนักคนละที

" ถ้าไออิฐมาได้ยินนะ พวกมึงตายแน่ " ดิวพูดขู่

" ไอเชี้ยดิว! มาตบหัวกูสองคนหาป้ามึงหรอสัส! " เสือโวยวายพร้อมลูบหัวตัวเองที่โดนเพื่อนตบลงมาเมื่อสักครู่ ฟาโรห์เองก็เช่นกัน

" พวกมึงพูดเชี้ยไรกันละ อยู่นิ่งเงียบปากกันบ้างเหอะ พวกน้องๆมันก็อยู่ เดี๋ยวถ้ามันไปบอกไออิฐขึ้นมาพวกมึงชะตาขาดแน่ " ดิวพูดขึ้นมาอีกครั้ง พลางสงสายตาไปยังข้างหลังที่มีรุ่นน้องวิศวะยืนอยู่

" เออๆๆๆแม่ง พูดดีดีก็ได้ ไม่เห็นต้องมาตบหัวกูเลย ถ้ากูเรียนโง่กูจะโทษมึง " เสือมองค้อนดิวอย่างงอนๆ

" โง่ๆอย่างมึงไม่ต้องให้กูตบมึงก็โง่อยู่แล้วนะไอเสือ " ดิวตอบกลับเพื่อนตัวเองหน้านิ่งด้วยความเอือมละอา ทำเอาเสือยิ่งหน้างอเข้าไปใหญ่

" เลิกว่ามันเหอะน่าา แค่นี้มันก็สำนึกผิดละ " ฟาโรห์พูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวเมื่อเห็นว่าเสือทำปากงอคว่ำเป็นเด็กๆ ดิวเองก็ได้แต่มองแล้วส่ายหัวด้วยความอ่อนใจเช่นกัน

ทางด้านอิฐและกัส

" ถ้าจะแกล้งล้มมึงทำให้เนียนกว่านี้หน่อย " คำพูดนิ่งๆที่หลุดออกมาจากปากของร่างสูงทำให้กัสชะงักตากลมโตเบิกขึ้นด้วยความตกใจ

" พะ...พี่อิฐรู้! "

อิฐค่อยๆวางร่างบางลงที่เก้าอี้ไม้ ตอนนี้เหลือเพียงแค่เขาและคนตัวเล็กที่นั่งเจ็บเข่า(?)อยู่เพียงเท่านั้น

" กูไม่ได้โง่ ขามึงไม่เป็นรอยอะไรเลยจะล้มได้ยังไง " อิฐปรายตามองไปที่เข่าของกัสนิดๆและจ้องหน้ากัสนิ่งๆ

" แหะๆ กะ..ก็กัสช่วยพี่ไง ถ้ากัสไม่ล้มเอาเข่ากระแทกพื้นแบบนี้ พี่ก็ไม่ได้ออกมาอยู่ที่นี่กับกัสหรอก ป่านนี้ก็ยังติดกลุ่มแฟนคลับพี่อยู่ที่นั่นแหละ ใช่มั้ยล้า " กัสยิ้มร่า เพื่อกลบเกลื่อนที่ถูกจับได้เรื่องที่เขาโกหก

" ไปเรื่อย " อิฐส่ายหัวเล็กน้อยให้กับคำแก้ตัวของอีกคน แต่...มันก็จริงอย่างที่คนตัวเล็กว่า ถ้าอีกคนไม่แกล้งเจ็บตัวเขาก็คงติดอยู่กับความน่ารำคาญตรงนั้นนานแน่ๆ

ครืดดด ครืดด

กัสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อมีคนโทรเข้ามา

" ฮัลโหลไอเอ็ม "

" กูยังไม่ว่าง...มึงก็ไปหาไอพิงดิวะ...กูอยู่กับพี่เขา...หยุดล้อกูไอเวร " กัสลอบมองอิฐที่จ้องหน้าตัวเองอยู่นิดๆ

" แม่ง! มึงก็ไปหาไอพิงไอน้ำหรือไออีฟดิวะ " กัสพูดอย่างเซ็งๆ เพราะเอ็มจงใจจะหลบหน้าผู้หญิงสองคนที่ดันมารถไฟชนกันอยู่ที่คอนโดตัวเอง ทำให้เอ็มที่ยังกลับคอนโดไม่ได้ในตอนนี้รีบมาขอความช่วยเหลือของกัสทันที

" กูไม่ช่วย! แค่นี้แหละ " กัสกดวางด้วยอารมณ์ที่โมโห

" อะไรของมึง " อิฐขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย

" รถไฟของไอเอ็มมันชนกันอ่ะพี่อิฐ มันเลยจะมาขอให้กัสช่วย " กัสพูดใส่อิฐด้วยความเบื่อปนความโมโหเพื่อนตัวเองไม่น้อย

" ไร้สาระ " อิฐพูดจบก็ทำท่าจะเดินหันหลังเพื่อเดินไปหากลุ่มเพื่อนตัวเองที่ยินรออยู่ไม่ไกล แต่กัสดึงแขนของอิฐเอาไว้ก่อน

พรึบ!

อิฐหันมามองตามมือที่ดึงแขนเขาไว้

" ขอไปด้วยได้มั้ยอ่ะ " กัสกัดปากอย่างลังเลและลุ้นไปในคำตอบของอีกฝ่าย

" .....ตามมา " พูดแค่นั้นร่างสูงก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้กัสนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว กัสรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามอีกคนไปทันทีโดยที่ลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองโกหกอะไรไว้

++++++++