ชวี่หน่วนหัวเราะคิกคักเมื่อได้ยินคำพูดของหลินหรัน

เธอขอให้เธอนำอาหารมาหรือยัง? ทำไมเธอถึงได้คิดไปเองว่าเธอจะได้ทำ?

เธอไม่ใช่คนโง่ที่ทำให้หลินหรันเอาอาหารมาให้  ใครจะรู้ว่าเธอเติมอะไรลงไปในอาหารเพราะความโกรธที่มีต่อเธอ

เธอส่ายหัวเบา ๆ และหันไปหาเฟิงเถิงที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ และกำลังดูโทรศัพท์ของเขา

“คุณเลขาค่ะ?”

เขาตกใจเมื่อจู่ๆ เธอก็เรียกเขา เขาพยายามทำตัวให้ล่องหนให้มากที่สุด แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ทิ้งเขาไว้ตามลำพัง

เขาเหลือบมองฮันจื่อห่าวก่อนจะตอบว่า “ครับ คุณกู้?”

ชวี่หน่วนยิ้มและพูดว่า "ก่อนหน้านี้คุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการย้ายฉันไปที่ห้องส่วนตัวหลังจากที่ฉันย้ายไปวอร์ดทั่วไปใช่ไหมค่ะ? ฉันต้องขอบคุณสำหรับความเอื้ออาทรของคุณล่วงหน้า อย่างไรก็ตาม  ฉันต้องการเพิ่มอีก 1คำขอ  ฉันอยากให้สั่งอาหารของฉันสามมื้อจากโรงแรมเกาะหยก ตามที่พยาบาลบอก อาหารไม่ควรมีน้ำมันและอีกไม่กี่วัน โจ๊กกับน้ำผลไม้สดเท่านั้นที่ทำได้  ขอให้เขาเลี่ยงเห็ดและนั่นสำหรับตอนนี้ ฉันจะบอกคุณอีกครั้งเมื่อฉันถูกย้ายไปที่ห้องส่วนตัว”

"-_-"

เฟิงเถิงพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

'ฉันได้ยินถูกมั้ย? เธอบอกว่าโรงแรมเกาะหยก? ผู้หญิงคนนี้บ้าหรือเปล่า?'

โรงแรมเกาะหยกเป็นโรงแรมระดับ 5 ดาวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดซึ่งให้บริการเฉพาะวีวีไอพีเท่านั้น ไม่มีใครสามารถจองโรงแรมนั้นได้ แม้แต่ค่ากาแฟหนึ่งแก้วจากโรงแรมนั้นก็มีราคาประมาณหลายพันหยวน และที่นี่เธอขอให้สั่งอาหารสามมื้อให้เธอ

ฮันจื่อห่าวเลิกคิ้วด้วยความสนใจว่าหล่อนสั่งเลขาของเขาอย่างกล้าหาญ เขาคิดว่าเธอจะปฏิเสธความช่วยเหลือของเขา แต่ตรงกันข้าม เธอไม่รู้สึกอึดอัดเลยเมื่อใช้เลขาเขา

ชวี่หน่วนไม่คิดว่าคำพูดของเธอมากเกินไป แต่อย่างใด ในชีวิตที่แล้ว เธอเคยไปโรงแรมเกาะหยกบ่อยๆ ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังมีบัตรสมาชิกสีทองของโรงแรมนั้นด้วย แม้ว่าเธอจะเป็นไอดอล แต่คุณค่าของเธอก็ไม่ใช่เรื่องตลก เธอเป็นผู้ถือบัตรดำและมีทรัพย์สินในประเทศต่างๆเช่นกัน

มันเป็นเวลาเพียง 5 ปีที่เธอได้เดบิวต์และแน่นอนเธอมีชื่อเสียงและเงินเป็นจำนวนมาก การสั่งซื้ออาหารจากเกาะหยกไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเธอเพราะเธอไปที่นั่นประจำและอาหารก็ถูกใจเธอ

การแสดงออกของกู้จางมืดลงเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาพูดเมื่อครู่ก่อนว่าคุณฮันไม่ต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาล แต่เธอกำลังตัดคำพูดของเขา

เขากัดฟันและตะโกนว่า "ชวี่หน่วน  นี่มันหมายความว่ายังไง? แกกำลังปฏิเสธคำพูดของฉัน? ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าคุณฮันจะไม่จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แก? แล้วแกสั่งอาหารจากโรงแรมเกาะหยกนี่มันหมายความว่ายังไง?  แกรู้ไหวว่ากำลังพูดอะไร?”

กู้ชินเหรินที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ก็เข้าร่วมด้วย "คุณพ่อใจเย็น ๆ ค่ะ เธอต้องพูดแบบนี้ด้วยความตั้งใจ เธออาจเคยเห็นโรงแรมนั้นในนิตยสารและนั่นเป็นสาเหตุที่เธอขออะไรไร้สาระ เธอไม่รู้ว่าคนอย่างเธอเข้าโรงแรมนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ ปล่อยให้กินอยู่คนเดียวที่นี่ล่ะค่ะ”

ชวี่หน่วน: "-_-"

'เอ๊ะ อีนี่! เธอบอกว่าฉันไม่สามารถกินในโรงแรมนั้นได้? เฮอะ! หล่อนไม่รู้มูลค่าของฉัน’

ชวี่หน่วนอยากเอาถุงเท้าเน่าๆยัดปากหล่อนัก อย่างไรก็ตาม เธอควบคุมอารมณ์โดยคิดว่าตอนนี้เธอคือชวี่หน่วน ไม่ใช่เจียงเยว่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนดูถูกเธอ มิฉะนั้น ไม่มีทางที่พวกเขาจะพูดเรื่องนี้กับเธอได้

เธอหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ชินเหริน โอ้ชินเหรินของฉัน ฉันอยู่ในความคิดที่ถูกต้องและรู้ว่าฉันกำลังพูดอะไร  ฉันรู้ว่าตระกูลกู้ไม่สามารถสั่งอาหารจากโรงแรมเกาะหยกได้ นั่นคือเหตุผลที่ฉันได้ขอให้คุณเลขาทำเรื่องนี้ให้ ฉันมั่นใจไม่เหมือนเธอ  คุณฮันสามารถทำอย่างนั้นได้”

“ฉันพูดถูกใช่ไหมค่ะคุณฮัน?” เธอหันไปหาฮันจื่อห่าว และถามด้วยดวงตาที่ระยิบระยับของเธอ

ฮันจื่อห่าวไม่ทันได้ตั้งตัวเมื่อเธอหันไปหาเขา เขามองเข้าไปในดวงตาสีเข้มของเธอและขนตายาวเหล่านั้นที่กระพือช้าๆ เขาหันไปมองเฟิงเถิง “ทำตามที่เธอพูด และขอให้พ่อครัวใส่โสมลงในโจ๊กด้วย”

"-_-"

"-_-"

"-_-"

"-_-"

ไม่เพียงแค่เฟิงเถิงเท่านั้น แต่คนอื่นๆ ก็ตกใจเช่นกัน เขาเพิ่งตกลงตามคำขอของเธอ?

เมื่อไม่มีทางเลือก เฟิงเถิงออกจากห้องพยาบาลเพื่อโทรไปที่โรงแรม เช่นเดียวกับชวี่หน่วนที่สันนิษฐานไว้ว่า ฮันจื่อห่าวไม่ได้เป็นเพียงขาประจำที่โรงแรมเกาะหยกแต่ยังมีบัตรสมาชิกแพลตตินั่มอีกด้วย บัตรสมาชิกนี้เป็นบัตรสูงสุดที่พวกเขาสามารถให้ได้และให้ผลประโยชน์ที่เหลือเชื่อแก่ผู้ถือบัตร

ใบหน้าของกู้ชินเหรินเปลี่ยนเป็นสีเขียวจากความอับอาย ชวี่หน่วนจะขายหน้าเธอได้อย่างไร? ต่อหน้านายน้อยของตระกูลฮั่นด้วย?

เธอรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยเมื่อเห็นฮันจื่อห่าวเห็นด้วยกับคำขอของชวี่หน่วน เธออยากกินอาหารจากโรงแรมเกาะหยก  แต่พวกเขาจองโรงแรมไม่ได้ เธอพยายามให้ได้โต๊ะหนึ่งโต๊ะสำหรับงานสังสรรค์ของเธอ แต่เธอทำไม่ได้

กู้จางหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่ชวี่หน่วนด้วยความรำคาญ " ชวี่หน่วน ตอนนี้ความอดทนของฉันหมดลงแล้ว บอกฉันว่าเธอต้องการจะแก้ปัญหานี้ยังไง  เพราะฉันไม่มีเวลาทั้งวันที่จะเถียงกับเธอ"

ชวี่หน่วนหันมาหาเขาและคิดอยู่ครู่หนึ่ง "อืม.. ต้องการอะไร หนูต้องการห้องชุดในอาคารกลอรี่คอนโดมิเนียมที่เพิ่งสร้างใหม่ซึ่งอยู่ในใจกลางเมืองเซี่ย  นอกจากนี้  หนูต้องการบัตรธนาคารที่มีอย่างน้อย เจ็ดหมื่นหยวนและแล็ปท็อปเครื่องใหม่ที่เปิดตัวโดยเสี่ยวเทค รวมถึงโทรศัพท์ใหม่และ…”

“เธอบ้าไปแล้วรึไง  เธอยังเข้าใจสิ่งที่เธอกำลังพูดอยู่หรือเปล่า?” หลินหรันตะโกนเมื่อเธอรับเรื่องไร้สาระไม่ไหวอีกต่อไป