กู้จางจับตาดูโครงการก่อสร้างที่กำลังจะมีขึ้นของฮันคอร์เปอเรชั่นตั้งแต่วันที่ประกาศมัน

อย่างไรก็ตาม  เขารู้ดีว่าในบรรดาบริษัทหลายร้อยแห่ง  บริษัทของเขาจะไม่ถูกเลือก  เนื่องจากในด้านการก่อสร้าง พวกเขายังใหม่และเป็นมือสมัครเล่น มันเป็นเวลาเพียงสามปีที่เขาได้ก่อตั้งบริษัทในเครือซึ่งเกี่ยวข้องกับโครงการก่อสร้าง

หากโครงการที่จะเกิดขึ้นของฮันคอร์เปอเรชั่นตกมาถึงมือของเขาแล้ว ไม่มีใครสามารถป้องกันบริษัทของเขาจากการเป็นผู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ในด้านการก่อสร้างเช่นกัน   ฮันคอร์เปอเรชั่นไม่มีชื่อโดยไม่มีเหตุผล

เขาคิดว่าการใช้กรณีอุบัติเหตุของชวี่หน่วนทำให้เขาเลือกบริษัทกู้สำหรับโครงการที่จะเกิดขึ้นเป็นค่าตอบแทนได้

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเสียงที่แผ่วเบาแต่เย็นชาจากด้านข้าง

“ใครบอกว่าเรื่องนั้นได้รับการแก้ไขแล้ว?”

ฮันจื่อห่าวเลิกคิ้วในขณะที่เขามองดูหญิงสาวอย่างเกียจคร้านคนที่ดูป่วย แต่มีความมุ่งมั่นและออร่าที่แข็งแกร่งในดวงตาของเธอ

เฟิงเถิงบอกเขาว่าลูกสาวบุญธรรมของครอบครัวกู้  กู้หน่วน  ขี้อายและเป็นคนเก็บตัว

นั่นเป็นเหตุผลที่แตกต่างจากคนอื่น ๆ เฟิงเถิงไม่ได้ให้ค่าตอบแทนมากนักและแค่คิดว่าการรับผิดชอบเรื่องบิลเรียกเก็บเงินของโรงพยาบาลก็เพียงพอแล้วเนื่องจากครอบครัวกู้ไม่ไร้เงิน แต่อย่างใด

ฮันจื่อห่าวไม่ได้พูดอะไรเพราะเขาไม่สนใจที่จะจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้นนี้ เขากำลังจะไปทำงานที่สำคัญและกำลังเดินทางไปสนามบิน ทันใดนั้นเธอก็กระโดดตัดหน้ารถของเขา

คนขับของเขากำลังขับรถอยู่และเพราะช็อก เขาจึงเบรกไม่ทันและลงเอยด้วยการกระแทกเธออย่างแรง

พวกเขาพาเธอมาส่งโรงพยาบาลทันทีและเขาต้องยกเลิกการเดินทางด้วยเพราะนี่เป็นปัญหาที่ค่อนข้างร้ายแรง แม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดของพวกเขา แต่เป็นเรื่องของชีวิตของคนคนหนึ่ง

พวกเขาทำทุกอย่างที่ทำได้ อย่างไรก็ตาม ขณะออกจากโรงพยาบาล เขาได้ยินพยาบาลที่คุยกับครอบครัวของเด็กหญิงคนนั้น และมีคนของอีกฝ่ายบอกว่าไม่รู้จักใครที่ชื่อนี้

เขาค่อนข้างแปลกใจและเมื่อได้ยินว่าหญิงสาวฟื้นแล้ว เขาก็ไปพบแพทย์เป็นอันดับแรก

หลังจากทราบอาการของเธอแล้ว เขาก็แปลกใจเล็กน้อยที่ได้ยินว่าเธอสูญเสียความทรงจำ แต่อาจเป็นเพียงชั่วคราวเพราะความตกใจ หลังจากนี้  เขามาพบเธอครั้งนี้ครั้งเดียวเพื่อเคลียร์เรื่องนี้ แต่ก็ต้องตกใจที่ได้ยินการสนทนาที่เกิดขึ้นในห้อง

เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันที่ข่าวลือว่าลูกสาวบุญธรรมของตระกูลกู้ ไม่ใช่บุตรบุญธรรม แต่เป็นทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมายของครอบครัว

ชีวิตของใครบางคนจะน่าทึ่งขนาดนี้ได้อย่างไร?

….

เขาประหลาดใจเมื่อเห็นท่าทีไม่แยแสของหญิงสาวที่ลือกันว่าขี้อาย

ชวี่หน่วนเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเฉยเมย  เธอหัวเราะอย่างประชดประชันและหันไปหากู้จาง  “ใครบอกว่าเรื่องนี้ได้ข้อยุติแล้ว  มันเป็นอุบัติเหตุร้ายแรง เพราะคนนี้...”  เธอหยุดขณะที่เธอกำลังจะพูดว่ามันทำให้คนๆหนึ่งตาย

แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้และเม้มริมฝีปาก  เธอหันไปหาฮั่นจื่อห่าวและพูดว่า  “เพราะเหตุนี้  ฉันจึงได้เข้ารับการผ่าตัดและอยู่ในสภาพนี้  แล้วการจ่ายค่ารักษาพยาบาลก็เพียงพอแล้วงั้นหรือ?  ฉันไม่เห็นด้วย  ข้อตกลงนี้มันไม่ยุติธรรม”

สายตาของกู้จางมืดลงสาปแช่งชวี่หน่วนเมื่อได้ยิน  ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เด็กคนนี้หยาบคายมากขนาดนี้?  ชวี่หน่วนอาจไม่สง่างาม  และฉลาดเหมือนลูกสาวของเขา  แต่เธอเชื่อฟังและขี้ขลาดตลอดมา  เขาจึงไม่เคยมีปัญหากับเธอเลย

“ชวี่หน่วน  นี่พูดบ้าอะไร?  นี่คือสิ่งที่เราสอนเธอเหรอ?”  หลินหรันร้องลั่นเมื่อเห็นพฤติกรรมของชวี่หน่วน

ชวี่หน่วนขมวดคิ้วและหัวเราะเบาๆ  ขณะมองดูสิ่งที่เรียกว่าแม่ของร่างนี้  “ฮ่า ช่างตลกสิ้นดี  คุณเลี้ยงดูฉันงั้นเหรอ?  ฉันคิดว่าคุณลืมไปแล้วซะอีกว่าฉันเป็นเด็กกำพร้าและคุณก็รับฉันมาเลี้ยง  ตั้งแต่วันนั้น  ไม่มีวันไหนที่คุณพยายามจะสอนฉันเลย”

“เดี๋ยว...คุณสอนอะไรฉันบ้างนะ”  เธอหยุดคิดขณะที่มองขึ้นไปที่หลินหรันด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย

“คุณสอนฉันว่าผู้คนเปลี่ยนทัศนคติอย่างไรตามความต้องการของพวกเขา  คุณพาฉันกลับบ้านสำหรับความพอใจของคุณ  ในขณะที่คุณไม่เคยยอมรับฉันเป็นลูกสาวของคุณเลย  พวกคุณไม่อะไรเลยแต่เป็นพวกขี้แพ้”

"-_-"

"-_-"

"-_-"

ทั้งสามคนตกใจ  พวกเขาได้เห็นชวี่หน่วนตลอดหลายปีแต่เธอไม่เคยทำตัวแบบนี้มาก่อน

‘จู่ๆ อะไรทำให้เอลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนี้?  ทัศนคติของเธอที่มีต่อเราเปลี่ยนจากซินเดอเรลล่าเป็นแม่มดชั่วร้ายได้อย่างไร’  กู้ชินเหรินขมวดคิ้วขณะที่กำหมัดแน่น

ฮันจื่อห่าวเลิกคิ้วขึ้นให้ความสนใจฟังคำพูดของเธอ  เฟิงเถิงทำผิดเกี่ยวกับข้อมูลของเธอหรือไม่?

“แล้วคุณล่ะ  คุณคือนักธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไม่ใช่หรือ?  คุณจ่ายแค่ค่ารักษาพยาบาลแทนค่าชดเชยสำหรับอุบัติเหตุร้ายแรงแบบนี้ได้ไหมค่ะ?”  เธอแสดงความเห็นอย่างประชดประชันขณะพยุงตัวเอนหลังพิงหัวเตียงที่ยกสูง

ฮันจื่อห่าวรู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอมองมาที่เขาและแสดงความคิดเห็นอย่างประชดประชัน  ใบหนาของเขาเกร็ง คิ้วขมวด  นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับเขาแบบนี้

เฟิงเถิงตื่นตระหนกเมื่อเห็นวิธีการที่หญิงสาวแสดงท่าที

เขาก้าวออกมาข้างหน้าและมองดูกู้จาง "คุณกู้ นี่มันอะไรกัน ปล่อยให้ลูกสาวของคุณไม่ให้เกียรติคุณฮันได้ยังไง?"

กู้จางกัดฟันจ้องชวี่หน่วน " ชวี่หน่วน  เธอทำบ้าอะไร? เธอควรจะขอบคุณคุณฮัน ที่เขามาเยี่ยมและเต็มใจ จ่ายค่ารักษาพยาบาลในรูปของการชดเชย  ทั้งๆ ที่ตัวเธอเองทำผิด เธอควรระมัดระวังเมื่อเดินตามถนน  จะโดดตัดหน้ารถแบบนี้ได้ยังไง?”

เฟิงเถิงลูบจมูกของเขาเพราะไม่ได้อยากให้กู้จ่างตะโกนด่าชวี่หน่วน  เขาแค่ต้องการให้กู้จางหยุดเธอจากการประชะประชันคุณฮันแต่กู้จางนั้นกลับทำรุนแรงเกินไป

ชวี่หน่วนมองขึ้นไปที่กู้จางด้วยสายตาเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่เย็นชาว่า  “ใครบอกว่าเป็นความผิดของฉัน  ใครบอกว่าฉันกระโดดตัดหน้ารถเพราะความประมาทของฉันหรือแค่เรื่องเล่นๆ?”