บทที่ 1  เจ้าขากับเหนือสมุทร

'เพื่อน ๆ ทำอะไรกันอยู่'

พอพิมพ์ข้อความทักทายเพื่อนในกลุ่มไลน์ที่ทำงานกลุ่มด้วยกัน ก็ไม่มีใครตอบกลับมาสักคน เจ้าขากลับมานอนในห้องรู้สึกเบื่อเมื่อรูมเมทที่แชร์คอนโดอยู่ด้วยกันบอกว่าคืนนี้อาจกลับช้า

มีเพื่อนเยอะ เข้าสังคมเก่งก็งี้!

อันที่จริงแล้วเจ้าขากับรูมเมทเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนอนุบาล ขึ้นชั้นประถม มัธยมฯ และก็เข้ามหาลัย พูดง่าย ๆ ก็คือทั้งเขาและเหนือสมุทรเรียนด้วยกันมาตลอดสิบกว่าปี

ซึ่งมันเซ็งมาก เจอแต่คนเดิมแล้วเมื่อไหร่เขาจะได้พบเจอกับรักแท้ที่เฝ้ารอ

เอาละ...ก่อนจบมหาลัยเจ้าขาจะสลัดโสดให้ได้!

(กูอาจกลับช้านะ)

เสียงเพื่อนร่างสูงดังมาจากปลายสาย เคยสงสัยหลายต่อหลายครั้งเพื่อนคนนี้อาจสนใจในตัวเขา แต่ก็เลิกสงสัยเมื่อเหนือสมุทรไม่มีท่าทีว่าจะชอบกันสักนิด

เหนือสมุทรโตขึ้นมาเป็นคนรูปร่างดีกว่าตอนเด็กมาก ทั้งอกแน่น กล้ามชัดน่าสัมผัส ทำไมถึงได้เติบโตมาคนละแบบกับเขาก็ไม่รู้ เจ้าขารู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองหยุดโตเร็วกว่าเหนือสมุทรตั้งแต่มัธยมปลาย

"เหนือบอกไปแล้ว" บอกพร้อมลงตัวนอนมองดูเพดานห้องที่เขาบังคับให้เหนือสมุทรช่วยตกแต่งห้องให้ เห็นแล้วก็คิดถึงเจ้าตัวขึ้นมา

(อ้าวเหรอ)

ไม่รู้ว่าแกล้งลืมหรือขี้ลืมจริง ๆ คนเราไลน์มาบอกแล้วก็น่าจะย้อนดูข้อความตัวเองได้ ขาเรียวยกขึ้นตีอากาศ เจ้าขารู้สึกเขินทุกครั้งที่ได้คุยกับเหนือสมุทร

"อือ รอบที่สี่แล้ว" ทั้งวันหมอนี่เอาแต่ทักมารายงานแล้วจะไม่ให้เขาจำได้ได้ยังไง

(ไม่เห็นรู้ตัวเลย)

"ไม่รู้ตัวก็บ้าแล้วไหม แล้วเหนือจะกลับประมาณกี่โมง ฝากซื้อข้าวมาด้วยละกัน" เจ้าขาแอบขี้เกียจที่จะลงไปซื้อข้าวในรอบดึก เมื่อเพื่อนอยู่ข้างนอกแล้วก็ฝากซื้อมาเลย

(ไม่เกินสามทุ่ม ได้ เดี๋ยวซื้อให้) รอยยิ้มกว้างยิ้มไม่หุบ เหนือสมุทรเป็นคนที่สั่งให้อะไรก็ทำให้หมดทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงงอน

"ซื้อขนมมาตุนด้วย ใกล้จะหมดแล้ว"

(ครับ ๆ) ได้ยินเสียงขานตอบด้วยคำสุภาพทีไรเจ้าขากลับอารมณ์ดีทุกครั้ง

มันจะเขินทุกเรื่องไปหมดเกี่ยวกับการกระทำที่เหนือสมุทรแสดงออกมา

"แล้วนั่นอยู่กับใครอะ รอเพื่อนเหรอ" นิสัยอย่างหนึ่งของเหนือสมุทรที่น่ารัก เวลาคุยโทรศัพท์กันเขาจะแยกตัวออกห่างจากคนอื่นให้ได้ยินเสียงกันแค่คู่สนทนา ไม่ต้องการให้เสียงคนอื่นรบกวนเข้ามาในสาย เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กและเจ้าขาชอบมันมาก

(พูดเหมือนเห็นว่ากูอยู่ไหนเลย) เหนือสมุทรถามปนหัวเราะ

"บ้าเหรอ จะเห็นได้ไงเจ้ากลับมาถึงห้องแล้วเนี่ย เปิดแอร์เย็นช่ำเลย" เจ้าขารีบบอก เขาไม่ชอบอากาศร้อน

(ก็เออ กูรอเพื่อนอยู่ พวกมันแวะซื้อขนมกัน)

"อือ เพื่อนเหนือก็ดี ตัวติดกันตลอด เพื่อนเจ้านะเอะอะก็ไปหาแฟน" เสียงงุงงิงบ่นแอบไม่พอใจ ถ้าเพื่อนกลุ่มเขาสนิทได้ครึ่งหนึ่งกับกลุ่มเพื่อนของเหนือสมุทรป่านนี้เขาคงไม่ต้องมานอนอุดอู้อยู่แต่ในห้อง

(ก็มีแฟนสิ จะได้ติดแฟนบ้าง)

"ตลกแล้วจะหาจากไหน วัน ๆ เจ้าอยู่แต่ในห้องเรียน"

(ก็ออกมาเที่ยว ไปเจอผู้คนจะได้เจอแฟน) เหนือสมุทรแนะนำ เขามักชวนเจ้าขาออกมาสังสรรค์แต่คนขี้จุกจิก ไม่ชอบอากาศร้อน ไม่ชอบคนเบียด ไม่ชอบคนนั้นติคนนี้เยอะ ไม่อยากต้องเสียเวลาหงุดหงิดกับรอบตัวมักจะเลือกอยู่ห้องมากกว่าไปไหนมาไหน 

เป็นคุณหนูคนเล็กที่เอาแต่ใจที่สุด

"ไม่เอาคนแปลกหน้า ชอบคนรู้จักมากกว่า" เจ้าขาเริ่มใจกระตุกกับคำพูดตัวเอง

(ทำไมล่ะ)