“กึก! , กึก! , กึก! , กึก!”

แอดวานซ์ขึ้นไปอีกขั้น เมื่อโควิดสายพันธุ์ New Hell ได้บังคับร่างของเปรมให้หยุดเลียผนังแล้วหันมาเล่นงานที่กลอนประตูแทน

.

มันบังคับร่างของเขาให้กระชากลูกบิดออก จะได้ออกไปสังวาชกับมิวท์ที่ด้านนอกต่อได้อย่างสาสมใจ แต่เดชะบุญที่กลอนมันแน่นมาก มือเปล่าของเปรมก็เลยสู้ไม่ไหวมีอันต้องถอยกรูกลับออกมานั่งลงบนเตียงตามเดิม พลางเป่าปากพรูแล้วก็จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของมิวท์ที่ยังคงเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา…

.

ช่างเป็นภาพที่น่าสังเวชใจยิ่งนัก ลุคหล่อเนียบสไตล์หมอทวีศิลป์แห่งศบค.หายไปหมดสิ้น จนมิวท์เองยังถึงกับต้องโพล่งคำออกมา

.

“โถ่….พี่เปรมมันเกิดอะไรขึ้นกับพี่กันแน่ มิวท์ไม่มีหมอที่จะมารักษาพี่ได้แล้วนะ”

“พี่ต้องสู้กับมันสิ…อย่าให้มันควบคุมพี่ได้! สู้สิคะพี่! , ตั้งสติ! , ซ้อมยังไงสู้อย่างงั้นสิ!”

มิวท์ให้กำลังใจ แม้มากกว่า 60% จะเป็นการลอกคำพูดกับถ้อยสำเนียงมาจาก “อองตวน ปินโต” แห่งรายการ 10 Fight 10 ก็ตามที

.

สอดรับกับจังหวะแห่งโชคชะตา ที่ยังคงพัดพาความระยำซั่มแม่มาใส่มิวท์อย่างต่อเนื่อง!

.

“กริ๊งงงงงงงงง!!!!”

โทรศัพท์จากอีกสายดังขึ้นแทบจะทันทีหลังเคลียร์เรื่องอีเมลล์จากอเมริกาเสร็จ ความสั่นของมันดั่งกำลังตอกย้ำถึงความอัปมงคลที่จะเกิดขึ้น

.

“คราวนี้อะไรอีกล่ะ… ยังจะมีเรื่องอะไรที่บัดซบกว่านี้อีกเหรอ!!!”

โกรธกริ้วจับใจ มิวท์ต้องปลีกตัวออกจากผนังกระจกกั้นห้องนอนอีกครั้ง และเลือกที่จะเดินไปหยุดอยู่ที่มุมหน้าต่างที่เดิม ณ ตำแหน่งเก่า

.

ทว่าต่างจากเดิมหน่อยตรงที่เจ้าหล่อนนั้นได้แผดเสียงต่อว่าเจ้าหน้าที่ๆ พูดสายอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างไม่ไว้หน้า ว่าให้หัดมีมารยาทบ้าง! ควรจะโทรมาตอนที่เธอว่างกว่านี้! บางประโยคก็ด่าทอว่าไม่รู้จักเวล่ำเวลา! หนักสุดก็ถึงกับบอกให้โอนสายไปหาเลขาฯ แล้วทิ้งเรื่องไว้ที่นั่นแทน เพราะเธอไม่ต้องการจะรับรู้เรื่องอะไรอีกแล้ว! ตอนนี้เธอเครียดโคตรๆ!

.

แต่ปลายสายที่โทรมากลับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแบบคอขาดบาดตาย! ราวกับเป็นเรื่องที่เดือดร้อนสัดๆ แล้วก็มีแต่มิวท์ที่เป็นระธานบริษัท AP เท่านั้นที่จะสั่งการในเรื่องนี้ได้!

.

/ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณมิวท์! แต่เราติดต่อใครไม่ได้จริงๆ นอกจากต่อสายตรงมาที่คุณ! /

/รหัสแดงค่ะ!!! สภาวะฉุกเฉินสูงสุด!!! ตอนนี้หอผลิตวัคซีนไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว! มีผู้ป่วยที่เป็นสาวประเภทสองใช้มือเปล่าแหกห้องขังออกมา แล้วเข่นฆ่าพวกเราตายไปเป็นเบือ พวกเขาเหมือนไม่ใช่คนเดิม! เจ้าหน้าที่ทุกคนตกอยู่ในอันตราย! ได้โปรดส่งกองกำลังมาช่วยพวกเราด้วย! ใครก็ได้! ช่วยพวกเราทีค่ะ! /

/กึก….กัก…กัก….อั๊กกก…ก…ก…ก! /

.

“เฮ้คุณ! คุณ! เกิดอะไรขึ้นน่ะ! อย่าเงียบไปสิฉันฟังอยู่นะ?!”

มิวท์ตะโกนกรอกใส่สายโทรศัพท์กลับไป เพราะหลังจากถ้อยคำตะกุกตะกักสุดท้ายเธอยังได้ยินเสียงของบานกระจกแตก! เสียงขว้างปาข้าวของ! เสียงคนเกรียดร้อง! รวมไปถึงเสียงคำรามครือครางที่คล้ายกันกับของเปรมมาก!

.

/แฮ่ก..ก…กๆ ส่งใครมาก็ได้ค่ะคุณมิวท์ เราเป็นแค่หมอพยาบาลเราไม่ได้ถูกฝึกมาให้รับมือกับสิ่งนี้! /

/กรี๊ดดดดดดด!!! , อย่านะ! , อย่าเข้ามา!!! ฉันเป็นคนรักษาพวกคุณนะ!! ไม่!!!! ม่ายยยย!!! กรี๊ดดดดดด! /

/อ๊อยยยยยย!!!!! /

.

/เพล๊งงงง!!! , เพล๊งงงงง!!! , พล๊างงงงง!!! /

.

พยาบาลจากปลายสายร้องเสียงหลง ต่อเนื่องด้วยถ้อยคำร้องขอชีวิตอีกต่างๆ นาๆ ทั้งที่บรรดาผู้ป่วยจากหอวัคซีนก็คือกระเทยหรือสาวประเภทสองที่ถูกเปรมกับทีมงานจับมารีดเลือดแท้ๆ พวกเขาคือวัตถุดิบชั้นยอดที่ใช้ในการผลิตก๊าซต้านเชื้อ เป็นแหล่งทำเงินเป็นกอบเป็นกำให้แก่บริษัท AP

.

แต่ตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะกลับตาลปัตร เคราะห์ซ้ำกรรมซัดกำลังเบนเข็มกลับมาเล่นงานมิวท์แบบรวดเร็วและไม่ให้ตั้งตัว เมื่อเหล่ากระเทยต่างก็มีกำลังเพิ่มขึ้นจากการกลายพันธุ์! ไม่สิ! ต้องบอกว่าเชื้อโควิดที่อยู่ในร่างกายพวกเธอต่างหากที่เป็นคนบังคับร่างต้นให้ทำสิ่งเหล่านี้ พวกมันบังคับพวกเขาให้แหกห้องขัง! เปลี่ยนจากกระเทยที่เสียสติหลังถูกรีดเลือด ให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ใหม่ที่ไร้ซึ่งสัมปชัญญะ เดินโอนเอนง่อนแง่น ร่างกายบิดเบี้ยวผิดรูป แต่เสือกหิวเป็น! และกินสิ่งมีชีวิตด้วยกันเองเป็นอาหาร!

.

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมิวท์เลยลองตะคอกใส่โทรศัพท์กลับไปอีกที

.

“คุณพยาบาลคะ! คุณพยาบาล! คุณพอจะระบุรูปพรรณสัณฐานของพวกเขาได้ไหม? เราจะได้จัดคนไปช่วยได้ถูก!”

.

ถามไปงั้นๆ เพราะลึกๆ แล้วเธอก็แค่สงสัยแหละว่าตัวเองจะคาดการณ์ถูกรึเปล่า? เพราะถ้าหากเอาจิ๊กซอว์แต่ละชิ้นมาต่อเข้าด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการกลายพันธุ์ของเปรม การติดเชื้อปริศนาของหมอจากทีมตรวจเชิงรุก แล้วก็มาที่หอผลิตวัคซีนแห่งนี้ ถ้าอัตลักษณ์ของทุกคนตรงกันก็แปลว่ามันลงล็อคพอดี แปลว่าพวกเขาล้วนถูกเชื้อโควิดสายพันธุ์ New Hell ยึดครองร่างต้นไปแล้วโดยสมบูรณ์แบบ!

.

/ฮัลโหลๆ …แฮ่กๆ ..แฮ่กๆ … มีดวงตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงค่ะ ฟันกรามยื่นออกมาข้างหน้า เขี้ยวสองข้างยืดยาวออกมาพ้นจากมุมปากทั้งสองฝั่ง หัวไหล่ตกชลูด กระดูกไหปลาร้าหักออกจากกันเป็นอิสระ ปลายนิ้วยื่นแหลมคล้ายมีกงเล็บ แล้วก็เดินด้วยน้ำหนักที่ไม่สม่ำเสมอแต่วิ่งได้ค่ะ… วิ่งเร็วมากด้วย..! อ่ะ! ไม่นะ!!! /

/อร๊ายยยยยยยย!!!!! , กรี๊ดดดดดดด!!!! /

.

/งั่มมมม!!!! , งั่ม!!! , งั่มมมม!!! /

.

.

/ตู๊ดดดดดดดด , ตู๊ดดดดดดดดด , ตู๊ดดดดดดดดด/

(แล้วสายก็ตัดไป)

.

จบบทสนทนาลงด้วยเสียงกรีดร้องที่เสียดแทงหัวใจแห่งความทรมาน มิวท์เห็นเป็นภาพว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างจากการจินตนาการผ่านการฟังเสียง กงเล็บคมๆ คงจะปักลงใส่กลางหน้าท้อง! ซุ่มเสียงของมันคล้ายการชำแหละเนื้อที่นุ่มจนชุ่มโชก มิหนำซ้ำยังได้ยินเสียงของการบดเข้้ยวและการฉีกขย้ำจากฟันกราม พร้อมๆ กับเสียงคำรามราวกับสัตว์ประหลาดร้ายในหนังสยองขวัญ มันไม่ใช่คนแล้ว! มันฟังดูจะเหนือกว่าการเป็นซอมบี้เสียด้วยซ้ำ เท่าที่ได้ยินมันฟังดูคลั่งกันมากๆ!

.

แล้วพอมิวท์ลองสลับสายตากลับมามองเปรมที่นั่งอยู่ในห้องกระจก ก็พบว่าเขาเองก็ออกอาการแบบเดียวกัน รูปร่างหน้าตาท่าทางเป็นเหมือนกับที่พยาบาลผู้โชคร้ายรายนั้นรายงานเป๊ะ ทำให้เชื่อได้ว่าอีกไม่นานกลอนประตูที่เคยแน่นหนาเมื่อตอนต้นบทก็คงจะถูกพังออก… แล้วก็คงจะเป็นเธอเองนั่นแหละ! ที่จะกลายเป็นเหยื่อรายต่อไปในวิกฤติการณ์เชื้อไวรัส New hell กลายพันธุ์หนนี้

.

“เฮ้อ….!”

ประธานสาวถอนหายใจยาวปลดปลงกับชีวิต เธอเริ่มคิดได้แล้วว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาแพรวและชาวเมืองคนอื่นๆ ต้องเผชิญอยู่กับอะไร พิษของความโดดเดี่ยวมันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่มีใครช่วยมิวท์ได้อีกแล้ว! และตั้งแต่นี้ไปเธอก็จำเป็นจะต้องเป็นท่านประธานผู้เด็ดเดี่ยว ที่ต้องตัดสินใจในเรื่องยากๆ เพียงลำพัง

.

สายตาหมวยแบบลูกคุณหนูก้มลงมองจอสมาร์ทโฟนเป็นรอบที่แปดแสน เธอพบว่ายังมีเงินอยู่ในบัญชีมากกว่าพันล้านบาท!!! โคตรเยอะจนไม่รู้ว่าจะใช้ยังไงหมด! แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ มันจะต่างจากเศษกระดาษตรงไหน ในเมื่อมันใช้แก้ปัญหาที่เป็นอยู่เฉพาะหน้าไม่ได้เลย

.

โควิดกำลังยืดร่างผู้คน แล้วคนพวกนั้นก็กำลังจะพังหอวัคซีนออกมาสู่โลกภายนอก จะเกิดการแพร่เชื้ออีกไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ทีมแพทย์ของมิวท์ทุกคนก็ทยอยติดเชื้อและเตรียมจะกลายร่าง! แม้กระทั่งพี่เปรมที่เธอไปแย่งมาจากแพรวรายนั้นก็จวนจะลุกขึ้นมาพังกลอนประตูอยู่รอมร่อ เงินพันล้านทำอะไรได้บ้าง? เสกให้มิวท์หายไปจากตรงนี้เลยได้รึเปล่า? ก็ไม่!

.

งานนี้จึงมีแต่ต้องออกมาสู้เท่านั้น… ถึงจะไม่เคยทำมาก่อนเลยก็ตามที…