พระอาทิตย์อัสดงดิ่งตัวลงกดต่ำ ความมืดเริ่มเข้าปกคลุมทุกหัวระแหง แสงไฟจากเครื่องปั่นทยอยสว่างขึ้นเป็นหย่อมๆ ตามแต่ว่าใครจะพอมีกำลังทรัพย์ นาทีนี้ลืมไปได้เลยเรื่องการผลิตและจ่ายไฟฟ้า กฟภ. , กฟน. , กฟผ. ฯลฯ ล้วนแต่ล่มสลายไปหมดแล้วตั้งแต่ปีก่อน! เหมือนประเทศชาติกำลังเดินถอยหลัง บ้านเมืองไม่ต่างจากยุคบางระจันเมื่อครั้งยังไม่มีอะไรใช้นอกจากไฟในคบเพลิง กับปืนผาหน้าไม้ที่ทำกันเองพอเอาไว้ป้องกันชีวิต…

.

และช่วงเวลานี่แหละคือเวลาของการออกล่า! พลบค่ำย่ำตะวันคือนาทีอันทรงค่าให้พวกมันลงมือ! แพรวเริ่มมองหาที่กำบังบนสถานนีรถไฟร้าง ระหว่างนั้นก็มองหาทางหนีที่ไล่เอาไว้ด้วยเผื่อเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน

.

“วู้วววว…อย่าผ่านมาทางนี้เลยขอร้องล่ะ"

"แต่ถ้าซวยผ่านมาจริงก็ขออย่าให้โดนจับกันเยอะ ยังไงซะฉันก็ไม่เคยเห็นด้วยกับวิธีนี้ , มันไม่ถูกต้อง!!”

พูดเองเออเองตามสไตล์หญิงสาวที่อยู่คนเดียวมาจนชิน ในมือแพรวมีเพียงไม้หน้าสามที่ตรงปลายยึดแน่นไปด้วยดอกตะปู แผ่นหลังมีกระเป๋าเป้ อาหารพร้อม , เสื้อผ้าพร้อม , เสบียงเพียบ เพลี่ยงพล้ำเสียท่าขึ้นมาพร้อมหนีได้ตลอดเวลาไม่มีอะไรต้องห่วง

.

ดูท่าจากทีแรกที่บอกว่าสถานีร้างแห่งนี้น่าจะอยู่คุมกะลาหัวไปได้นานถึง 3 เดือน อาจจะไม่เสมอไปซะแล้ว! เพราะยังมีปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้เฉกเช่นเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้อีก!

.

จุดที่แพรวซุ่มอยู่นับว่าเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญชั้นเลิศ มันเป็นที่สูงที่สามารถมองเห็นถนนผุๆ พังๆ ด้านล่างได้อย่างชัดเจน แล้วก็มีแท่นปูนแบร์ริเออร์กันตกกั้นยาวไปตลอดทั้งแนว ทำให้คนข้างล่างมองขึ้นมาไม่เห็น มีทั้งความได้เปรียบและปลอดภัยอยู่ในตัว และพอทิ้งเวลาไปสักพักก็เริ่มมีผู้อยู่รอดคนอื่นๆ ทยอยเข้ามาใช้แอเรียตรงนี้เป็นที่หลบภัยเช่นกัน ตอกย้ำว่าแพรวไม่ได้คิดผิด มีผู้คนมากมายที่คิดเหมือนกับเธออยู่

.

“มากันรึยังพี่….”

เสียงของเด็กหญิงไร้ชื่อคนหนึ่งถามขึ้น เธอซุ่มอยู่ติดกับแพรว แน่นอนว่าแพรวเองก็ไม่รู้จักเธอมาก่อนเช่นกัน

.

“ยัง…แต่ใกล้แล้วพี่ว่าพี่ได้ยินเสียง”

กระชับอาวุธในมือแน่น พูดกับทางนี้แต่แววตานั้นจ้องเขม็งลงไปข้างล่างตรงพื้นถนน

.

“พวกน้องมีกันกี่คน…เพิ่งขึ้นมาบนนี้ครั้งแรกใช่ไหม?”

.

“ค่ะพี่ , มีประมาณ 10 รุ่นราวคราวเดียวกันหมด เด็กมัธยมเหมือนหนูนี่แหละ อยู่ได้ใช่ไหมคะ?”

.

“ชู่ววววว…ไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน พวกมันมาโน่นแล้ว”

.

นักศึกษาสาวตัดบทด้วยการจี๋ปาก บุคลิกแพรวกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงก็ไม่ทราบ อาจจะเป็นเพราะสถานการณ์ที่ทำให้เธอค้นพบสถานที่แห่งนี้ก่อนเป็นคนแรก เมื่อมันปลอดภัยและสงบคนที่อยู่รอดคนอื่นๆ ก็เลยทยอยหนีตามขึ้นมาด้วย จึงทำให้เธอกลายเป็นเจ้าของแคลนด์ไปโดยปริยาย แม้จะเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาแล้วก็มีเพียงแค่ไม้หน้าสามฝังหัวตะปูเป็นอาวุธเท่านั้น

.

.

เสียงเครื่องยนต์โฟว์วิลไดรฟ์ก้องคำรามมาตามซอกตึก กลุ่มรถหุ้มเกราะ 4 - 5 คันทะยานออกมาจากซอยนั้นซอยนี้วิงสวนกันไปมาฉวัดเฉวียน! ไฟสปอร์ตไลท์ติดเพิ่มพิเศษบนหลังคาส่ายส่องไปทั่ว! ย้อมท้องฟ้าที่มืดมัวให้สว่างโพลงจนเกือบจะกลายเป็นภาพสะท้อนแสง!

.

“บรื๊นนนนน!!! , บรื๊นนนนนน!!! , บรื๊นนนนนนนน!!!”

.

“เอี๊ยดดดดด!!!”

.

ซวยสุดขั้วเมื่อรถทุกคันดันมาหยุดอยู่ตรงตึกในละแวก ห่างจากสถานนีที่แพรวซุ่มดูอยู่เพียงแค่ 50 เมตร แต่ยังวางใจได้อย่างเพราะพวกเธออยู่บนที่สูง ดูจากพวกเจ้าหน้าที่ทีมงานที่เปิดประตูลงมาแล้ว พวกเขาคงยังไม่มีใครจับสัญญาณได้หรอก ว่ามีกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ซ่อนตัวอยู่บนนี้!

.

“พี่คะ…”

.

“ชู่ววววว! …เงียบก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไรมันยังไม่เห็นเรา! แล้วเราก็ไม่ใช่เป้าหมายด้วย! พวกมันต้องการแค่กระเทย! ถ้าเราไม่ใช่สาวประเภทสองก็ไม่มีปัญหา…!”

แพรวพยายามกระซิบ เธอแทบจะกดหัวเด็กมัธยมคนเดิมลง เพื่อให้เธอเงียบและหุบปาก

.

รถหุ้มเกราะขับเคลื่อนสี่ล้อสีสันเด่นชัดลายพรางเขียวเข้ม ทว่าสติกเกอร์ตรงกลางนี่สิที่โดดเด่นยิ่งกว่าสิ่งใด มันคือสัญลักษณ์ของบริษัท AP มิผิดเพี้ยน! เพิ่มเติมความขลังด้านข้างด้วยสติกเกอร์สัญลักษณ์ของหน่วยสืบสวนโรคเชิงรุกของเปรมตรงบานประตู! แค่นี้แพรวก็รู้แล้วว่าพวกมันมาทำอะไร!!!

.

โปรดลืมไปได้เลยถึงเรื่องทฤษฎียาคุมกำเนิดเมื่อปีก่อน มันใช้ไม่ได้ผลอีกแล้ว! เพราะเหล่าสาวประเภทสองต่างก็รู้ทัน และยอมที่จะหลบซ่อนมากกว่าจะออกมาซื้อยาคุมแล้วโดนดักจับ เปรมและทีมงานได้เปลี่ยนแผนใหม่มาตั้งแต่ช่วงต้นปี พวกเขาใช้ทฤษฎีเหยื่อล่อเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนแปลงให้แอดวานซ์ขึ้น จนกระเทยหน้าไหนก็อดใจไม่อยู่ มีอันต้องออกจากที่ซ่อนและยอมถวายตัว กลายเป็นหนูทดลองให้รีดเลือดในท้ายที่สุด

.

“กึก!”

ประตูรถทุกด้านแทบจะเปิดออกพร้อมกัน

.

ก๊าซสีแดงฉานรุ่นพิเศษพุ่งออกมาจากภายใน โดนเข้าหน่อยเดียวก็ป้องกันการติดเชื้อไปได้มากกว่าหนึ่งอาทิตย์ มิหนำซ้ำการโพยพุ่งออกมาแบบนั้น ก็ยิ่งทำให้กลุ่มคนที่ทยอยก้าวเท้าออกมาดูเด่นเป็นสง่าออร่าทะลักเข้าไปอีก!

.

“พรึบ!!!!” , “พรึบ!!!!” , “พรึบ!!!!” , “พรึบ!!!!”

.

สะบัดชายเสื้อผายมือออกสุดไหล่ กลุ่มก๊าซลอยฟุ้งก่อนจะเริ่มจางลงและปรากฏให้เห็นเป็นรูปลักษณ์ของกลุ่มผู้ชายหน้าตาดีหลากหลายสไตล์ที่ดูดีระดับเทพเจ้า! มีทั้งตี๋เกาหลี , หนุ่มหล่อมาดเซอร์ , หนุ่มเซอร์อบอุ่น , หนุ่มสายฝ. , หนุ่มหน้าแขก , หนุ่มหน้าไทย , หนุ่มลูกครึ่ง , มีหมดทุกรูปแบบ แม้แต่หนุ่มมาดอาเสี่ยพุงพุ้ยแต่รวยโคตรก็ยังมี! หนำซ้ำแต่ละคนยังหุ่นดีโคตรๆ! กล้ามเป็นกล้ามอกเป็นอก ก้าวเดินแต่ละก้าวสาวๆ เห็นยังต้องใจสั่น แล้วกับกระเทยที่ไวกับเรื่องพวกนี้โคตรๆ มันจะไปเหลืออะไร!!!

.

ปืนยิงยาสลบในมือก็ไม่กลัว , ปืนสตั๊นท์กันท์ , ปืนแหยิงตาข่ายไว้สำหรับยิงสัตว์ พวกกระเทยก็ไม่สน! ไม่กี่ชั่วอึดใจหลังกลุ่มชายงามปรากฏตัว ถนนก็แทบจะไม่ว่าง กระเทยแม่งอาละวาดวิ่งกรูออกมาจากที่ซ่อนราวกับซอมบี้ที่กินผู้ชายเป็นอาหาร เรียกได้ว่ากลยุทธ์ของเปรมกับทีมงานนั้นเอาอยู่ทั้งหมด เขาทำงานง่ายขึ้นเยอะในระยะหลัง เปรียบเปรยไปก็ไม่ต่างจากชาวประมงที่เอาอวนลากปลา เอาผู้ชายมาล่อหน่อยเดียวกระเทยก็วิ่งขึ้นเรือกันโครมๆ จนแทบจะไม่ต้องออกแรงอะไรเลย

.

“จิ้ว! , จิ้ว! , จิ้ว! , จิ้ว!”

.

ดอกแล้วดอกเล่าไล่ยิงยาสลบใส่ กระเทยร่วงกราวเป็นทิวแถว ไม่ตายแต่เหมือนตายเพราะสุดท้ายก็ต้องโดนอุ้มขึ้นรถไปเข้าห้องแลป ก่อนจะถูกจับรีดเลือดจนเป็นบ้าเพื่อจะเอาก๊าซมาอัดกระป๋องขายแบบเดียวกับที่พีเคยโดน

.

แพรวจึงเกลียดสิ่งที่เห็นเป็นที่สุด! เธอเจ็บช้ำน้ำใจมากเพราะกระเทยบางรายก็ยอมไปโดยสมัครใจ พวกนี้เดินออกจากที่ซ่อนแล้วตรงเข้าไปเกาะแขนผู้ชาย ยอมให้เขาทำทุกอย่างขายทั้งศักดิ์ศรีขายทั้งวิญญาณน่าอายโคตรๆ

.

“สารเลวสุดๆ วิธีแบบนี้ก็ใช้ได้แต่พวกจัญไรหื่นกามเท่านั้นแหละ ดีนะที่เราเป็นผู้หญิงพวกเราไม่มีทางตกหลุมพลางง่ายๆ แบบนี้หรอก… จริงไหมน้อง…?”

“น้องคะ…?”

“อ่าว…?”

.

หันมาอีกทีแพรวก็ไม่เห็นเด็กคนเดิมอีกแล้ว กระทั่งเธอลองชะโงกหน้าพ้นขอบแบร์ริเออร์ออกไป ถึงได้เห็นเจ้าหนูวิ่งกระจ็อกๆ เข้าไปรวมอยู่ในกลุ่มกระเทยที่โดนล่อด้วย! ก็เลยรีบป้องปากตะโกนถามลงไป

.

“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ!? อย่าเข้าไปนะ!! อยากตายรึไงน้อง??!!”

.

เด็กน้อยจึงตะโกนตอบกลับขึ้นมาทันที

.

“หนูต้องไปช่วยเพื่อนค่ะพี่ มีเพื่อนหนูโดนล่ออยู่! , หนูทิ้งเขาไม่ได้!!!”

.

.

แค่นี้แหละ! แค่เสียงตะโกนที่อู้อี้จนฟังไม่ชัดด้วยซ้ำ! แต่แพรวนี่สิที่รู้สึกชาไปทั้งตัว! ประโยคเมื่อครู่ทำให้เธอถึงกับตกอยู่ในภวังค์ รอบตัวเหมือนกลายเป็นภาพสโลโมชั่น พลันให้คิดถึงเพื่อนเก่าอย่างมิวท์กับพี ช่วยเพื่อนงั้นเหรอ? เธอเองก็เคยช่วยแถมยังเป็นเพื่อนกระเทยเหมือนกันอีกต่างหาก แพรวเริ่มเห็นภาพตัวเองซ้อนทับอยู่บนตัวของเด็กมัธยมคนดังกล่าว… รู้ตัวอีกทีร่างบางก็วิ่งลงบนไดมาสู่พื้นถนนด้านล่าง พร้อมกับไม้หน้าสามหัวตะปูซะแล้ว!