โพเดียมเขยื้อนราวกับถูกโถมด้วยคลื่นสึนามิ หน้าอกของมิวท์แบนอัดกับแท่นด้านบนจนช้ำขึ้นเป็นปื้นและเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อ หัวถันสีชมพูอ่อนบดคาอยู่กับแท่นไม้ แต่ครานั้นมิวท์ก็มิปริปากด่าเปรมสักคำ กลับกลายเป็นเธอซะอีกที่ยังคงใช้ฝ่ามือเกาะขอบโพเดียมเอาไว้แน่น! พลันกระแอมบอกเขาไปว่าให้เอาอีกและเอาอีก…

.

“ซีดดดดดดด”

“ขอแรงๆ เลยค่ะพี่เปรม , เอาแรงๆ , เอาแรงๆ กว่านี้อีกนะคะ! , อ่าาาาาา , อ่าาา , อ่าาาา”

.

“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!”

.

ขอไปงั้นๆ ทั้งที่ในหูได้ยินแต่เสียงของเปรมที่ครางเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนอยู่ตลอดเวลา

.

“แพรว , แพรวจ๋า , โอ๊ยยยแพรว! , แพรวว! , ซีดดดดดด , แพรวววว!!!”

.

ตอกย้ำว่าเปรมคงยังลืมแพรวไม่ได้ และบางทีทั้งเขาและเธอก็อาจจะยังไม่เคยได้กันสักครั้ง เพราะหลังจากที่มิวท์เอ่ยคำอนุญาตไป แต่ละดอกที่เปรมจัดให็ก็มีแต่ลูกหนักๆ! แกนแข็งของเขากัดกินกลีบผกาจนสะดุ้งหวิวไปถึงหน้าท้อง การเสียบเข้าเสียบออกกระเซาะซอกร่อง ช่องคลอดเสียดสีเกร็งจนมิวท์ต้องจิกปลายเท้าเขย่งช่วย

.

“ซีดดดดดดดดดด! , เสียววววววววววอ่ะพี่~~~~”

“อร๊อยยยยยย!!! รู้งี้ให้ครางชื่อแพรวไปนานแล้ว..ว…ว..ว”

“มิวท์เสียวววววววว!!! ~~~~”

.

เธอสลับเท้า ซ้ายขวา -ซ้ายขวา กระทืบซอยยิก บั้นเอวดีดเด้งเบี่ยงไปซ้ายทีขวาที ในทุกทีที่เปรมแยงดุ้นกระหน่ำเสียบ

.

“อื้อ!! …อืมม!! ….เพราะมิวท์นมเล็กกว่าแพรวใช่ไหมล่ะ…”

“มิวท์รู้หรอกนะว่าพี่ชอบคนนมใหญ่ๆ .. ไอ่..ไอ่..ไอ่…อ่ะ…อ่า…อ่า…อ่า…”

"อ่า , อ่า , อ่า , ทำไงได้.. ซีดดดดดดดดด… ยังไงซะมิวท์ก็ชอบให้พี่เอาอยู่ดี"

.

หัวสักหัวคลอนโดนเอาก้น สาบานได้ว่านี่คือคำพูดของลูกคุณหนูลุคสดใสจริงๆ ก๊าซรักษาเชื้อโควิดจากฝ่ามือเปรมจางหายไปหมดแล้ว นี่จึงเป็นจิตใต้สำนึกของเธอโดยแท้ มิวท์กำลังแรด เธอกำลังร่าน แล้วเธอก็มักจะพูดมากเกินปกติตอนที่มีเพศสัมพันธ์ ขนาดเสียวจนร้องเสียงสั่น ฟังแทบไม่เป็นคำก็ยังอุตส่าห์แฉลบสายตาชำเลืองกลับมาคุย

.

ซึ่งเปรมเองก็ใจดีที่จะตอบ เขาดึงร่างบางของเธอขึ้นมาจากโพเดียม มิวท์ยืนหันหน้าส่วนเขาขนาบอยู่ด้านหลัง ดุ้นแข็งยังคงเสียบคาอยู่ตรงนั้น! แต่เป็นฝ่ามือเจ้ากรรมที่กระชับหมับ! บีบลงที่เนินนมคู่เล็ก! เปรมซุกหน้าจูบลงที่ซอกคอเธอ เขาลงลิ้นตวัดเลียไล่ขึ้นไปเรื่อยๆ จนขบลงที่ใบหู พลันกระซิบตอบเธอออกมาว่า

.

“ไม่เกี่ยวหรอกครับ… พี่ไม่เคยรักแพรวเลย พี่รักแค่มิวท์คนเดียว”

.

ตอกย้ำคำพูดดังกล่าวด้วยการออกแรงนวดนมไซต์เล็กซะจนแบนอัดคามือ

.

“ซีดดดดดดดดดดดด”

หญิงชู้เผลอร้องครางเสียงหลง เธอเม้มปากแน่นพลางส่ายหน้าแบบถี่เร็ว

.

“ไม่ค่ะ…!”

“งั้นพี่จะเรียกชื่อเพื่อนหนูทำไมมิทราบ… คนถูกเอาก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ…หึ”

.

“โถ่…ก็จะได้เอามันส์ขึ้นไง! เหมือนเย็ดพร้อมกันสองคนหรือมิวท์ไม่ชอบ? ไม่รู้สึกเหรอว่าพี่กระเด้าแรงกว่าเดิม อย่าลืมสิว่านี่คือกรรมวิธีในการขจัดเชื้อไวรัสนะ รอดตายด้วยแถมยังได้เสียวอีกต่างหาก ไม่ดีเหรอ?”

.

เอวบางผงกถูขึ้นลง สะโพกกลมค่อยๆ บดใส่หัวหน่าวเปรมแบบมีนัยยะ มันเร็วขึ้นเรื่อยๆ และเป็นมิวท์เองที่กระเถิบกลีบเสียวเข้าแยงใส่ดุ้นแข็งด้วยความสุขใจ ที่คือปฏิกิริยาโต้ตอบจากเธอ เธอหายงอนแล้ว และอยากจะนอนต่อกับเขาใจจะขาด เธอใช้มือตัวเองวางทับลงบนหลังมือของเปรมให้บี้ใส่นมเล็กๆ แรงขึ้น หล่อนขยับฝ่ามือส่ายเป็นวงเสริมให้เปรมเค้นมันแรงๆ พร้อมกับเอวที่แอ่นให้เขากระแทกได้ถนัดถนี่!

.

“อ่าาาาา~~~~”

“จัดไปเลยค่ะพี่ เรียกชื่อเพื่อนของเราทั้งคลาสเลยก็ได้ใครที่พี่ชอบเอามาให้หมด มิวท์จะเป็นถังแห่งความเสี้ยนให้พี่ปลดปล่อยเอง…~~”

“มิวท์ชอบมันมากค่ะ… เอามิวท์เลย… เอามิวท์แรงๆ …”

“มิวท์มันแรด! , มิวท์มันร่าน! , มิวท์มันลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่! …”

.

“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!”

“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!”

.

.

ณ ทางเท้าข้างถนนคอนกรีตที่ห่างจากตึกสำนักงานใหญ่ ของบริษัท AP ไปราว 300 เมตร

.

ในทิศตะวันตกเฉียงใต้ แพรวยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่อันเหลือแต่กิ่ง และแน่นิ่งประหนึ่งตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตัวเองไปเมื่อครู่…

.

“ฮัดเช๊ย!!!!!!!”

.

หยาดน้ำลายกระเซ็นเปรอะเต็มหน้ากาก ซวยมากไปกว่านั้นเมื่อการกระชากของมวลอากาศภายในเมื่อครู่ ได้ทำให้ก๊าซบริสุทธิ์ที่เก็บกักไว้ลดลงแบบพรวดพราด! ประกอบกับหน้ากากที่แพรวใส่อยู่ก็เป็นหน้ากากกันแก๊ซเวอร์ชั่นประดิษฐ์เองของพ่อพี มันไม่ได้มีมาตรฐานหรือ มอก. , อย. , Iso 9002 ห่าเหวอะไรเลย! คุณภาพจึงห่วยกว่าของที่บริษัท AP ผลิตออกมาจำหน่ายมาก

.

“เอ๋…มีใครกำลังนินทาเราอยู่รึเปล่านะ?”

แพรวคิดในใจ เธอหยุดเดินลงสักพักสลับกับการเช็ดรอยเปื้อนบนหน้ากาก

.

“ไม่ใช่ว่าติดเชื้อไปแล้วหรอกนะ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเห็นเราจามสักที”

“แต่ก็ช่างเถอะนั่นไม่ใช่ประเด็น… สิ่งที่เราแคร์คืออีพีต่างหาก ดูจาก GPS จากโทรศัพท์แล้ว หมอนั่นคงอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้ เราต้องคุยเรื่องนี้กับมัน มิวท์กับพี่เปรมหักหลังเราเต็มๆ เราเห็นกับตาตัวเองว่าสองคนนั้นคบกันแบบออกหน้าออกตา บางทีเราอาจจะต้องแสดงออกอะไรสักอย่าง เราอยากจะทำให้พวกเขารู้ว่าเราไม่พอใจ และอยากจะเอาคืนให้สาสม!”

.

“แล้วหน้ากากนี่ก็คงจะหมดวาระของมันแล้ว… ใช้ได้อีกแค่ 5 นาทีเอง.. อย่างน้อยๆ ตอนนี้ก็ต้องรีบหาตัวอีพีให้เจอ จะได้ขอเปลี่ยนหน้ากากกับมัน… อย่าเพิ่งแวนซ์หนีฉันไปเร็วนักนะเพื่อน…”

.

แพรวเขย่งปลายเท้าชะเง้อคอกะจะมองหาเพื่อนจากมุมสูง รถราไม่มีสักคัน , เกาะกลางแตกระแหง , ต้นไม้ใบหญ้าที่เคยมีไว้ประดับประดาก็แห้งกรอบด้วยพิษสงของไวรัส ทว่าเดชะบุญที่จุดที่แพรวยืนอยู่เป็นชัยภูมิที่เหมาะสมเหลือเชื่อ! มันมีลักษณะเป็นเนินฟุตบาทที่โก่งตัวขึ้นมาซึ่งทำให้เธอเพ่งมองออกไปได้ไกล จนสังเกตเห็นเงาตะคุ่มของกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่ไม่น่าจะใช่พวกหมอๆ

.

“อะไรกันวะน่ะ?!”

ถึงกับอุทานเสียงหลง

.

“ในสภาพบ้านเมืองแบบนี้ ออกมาออกันแบบนั้นเดี๋ยวก็ติดเชื้อกันหมดหรอก หรือจะเป็นจุดแจกของบริจาค? อืม…ก็เป็นไปได้อยู่นะ?”

จบประโยคดังกล่าวสาวเจ้าก็ได้ละสายตาลงมามองดูพิกัดบนโทรศัพท์อีกครั้ง ปรากฏว่ากระเทยพีเพื่อนรักก็ดันอยู่ในจุดต้องสงสัยดังกล่าวด้วย

.

เธอก็เลยเร่งฝีเท้าเข้าไปหาโดยด่วน โดยไม่คิดว่าจะเป็นกับดักอะไร เพราะทีมแพทย์ส่วนใหญ่ก็น่าจะเฝ้าที่ร้านขายยาเป็นหลัก แล้วตอนนี้เธอก็ได้เดินออกจากจุดเสี่ยงที่ว่ามาไกลมากแล้ว

.

“ตุบ , ตุบ , ตุบ , ตุบ , ตุบ”

เสียงฝ่าเท้ากระทบพื้นถี่รัว ซึ่งไม่เหมือนกับเสียง ตับ , ตับ , ตับ , ตับ , จากการเอากันของคนคู่บน แพรวเร่งเดินตามฟุตบาทเข้ามาเรื่อยๆ แล้วภาพตรงหน้าก็ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น

.

มันเป็นภาพรถจักรยานยนต์ของพีที่จอดค้ำขาตั้งอยู่ชิดขอบทาง มีร่างใหญ่ของเขานั่งคร่อมอยู่ด้านบน เขาหันหลังให้พลางใช้สองมือกุมลงที่หมวกครอบแก้วที่ซื้อมาจากตู้อัตโนมัติของบริษัท AP! กระเทยหนุ่มมีท่าทางที่แปลกประหลาด! เหมือนเจ้าตัวจะพยายามดิ้น! และกระเสือกกระสนหาทางถอดหมวกครอบแก้วอันนี้ออกไปให้ได้! โดยบรรดาชาวเมืองที่พากันมามุงก็ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายแต่อย่างใด พวกเขามีเป้าหมายจะเข้ามาช่วยซะมากกว่า!

.

หนึ่ง , สอง , สาม , สี่ , ห้า รวมพีด้วยเป็นหกคน เสี่ยงมากกับการติดเชื้อโดยไม่เว้นระยะห่าง แต่คงเป็นเพราะเสียงร้องขอความช่วยเหลือนั่นแหละ ภาพจึงออกมาเป็นการมะรุมมะตุ้มช่วยกันอย่างที่เห็น ชายคนหนึ่งถึงกับไปยกกระถางดอกไม้แถวนั้นมาทุ่มใส่หัวพี! โครม!!!! แต่ก็ไม่ได้ผล! กระถางแตกเป็นเสี่ยงมวลดินร่วงกราวลงกับพื้นเปรอะเปื้อน

.

หลังจากนั้นก็มีทั้งไม้แล้วก็แผงกั้นเหล็ก สารพัดอุปกรณ์ที่ฟาดใส่หมวกครอบแก้วเพื่อเอาคนที่สวมมันอยู่ออกมา หนักสุดก็เห็นจะเป็นตัวของพีเอง ที่ถึงกับโขกหัวตัวเองเข้ากับแฮนด์มอเตอร์ไซต์!!! เขายืนขึ้นแล้วก็กระโดดเอาหัวเหวี่ยงลงไปฟาด! … ฟาด! … ฟาด! … ฟาด! … ฟาด!!!

.

“เปรี๊ยง! , เปรี๊ยง! , เปรี๊ยง! , เปรี๊ยง!”

.

รถขย่มโครมๆ! แต่ก็เหมือนเดิมคือไม่ได้ผลเลย! กระทั่งเริ่มได้ยินเสียงชาวเมืองคนหนึ่งที่ผายมือออกกว้าง พลางบอกให้ทุกคนถอยออกห่างๆ แล้วรีบไปตามหมอ

.

แน่นอนว่ากระเทยอย่างพีห้ามสุดชีวิต!

.

“ไม่ได้ครับ! เรียกหมอไม่ได้เป็นอันขาด!!!”

.

“คุณจะบ้าเหรอ! แต่คุณจะตายคาหน้ากากออกซิเจนนั่นเอานะ! พวกเราช่วยคุณไม่ไหวหรอก!”

เสียงลุงพลเมืองดีตะโกนกลับไป

.

.

แพรวได้ยินทุกอย่างชัดเจน! เธอไม่มีเวลาพอที่จะช็อคหรือตกใจอีกต่อไปแล้ว รู้ตัวอีกทีหญิงสาวเพียงคนเดียวก็ปรี่ฝ่าวงล้อมไทยมุงทั้งหลาย เข้ามาประชิดตัวกระเทยเพื่อนสนิทได้สำเร็จ!