คนที่น่าสงสารที่สุดสำหรับเคสนี้เห็นทีจะเป็นคุณพ่อ แกยังคงนอนฟุบหน้าคาสายน้ำเกลืออยู่บนโต๊ะอาหาร เมาหัวราน้ำ! โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่าความลับที่อุตส่าห์ปกปิดไว้ ได้ถูกเฉลยออกไปหมดแล้วโดยสตรีที่ไหนก็ไม่รู้!? มิหนำซ้ำยังโดนขโมยมอเตอร์ไซต์ออกไปจากโรงจอดอีกต่างหาก! อย่างว่าล่ะ! ระบบรักษาความปลอดภัยขั้นเทพที่ไม่มีคนคอยดูคอยฟัง กี่หมื่นสัญญาณเตือนดังก็คงไม่มีประโยชน์!

.

จอภาพวงจรปิดในแลปสว่างโพลงชัดยิ่งกว่าชัด มันซูมเข้าซูมออกได้ ปรับโฟกัสให้หน้าชัดหลังเบลอก็ได้ แถมยังส่องได้มากกว่าป้ายทะเบียน กดคีย์บอร์ดปุ่มเดียวเลนส์นี่ยื่นซูมเข้าไปจนเห็นกากจุลินทรีย์บนชั้นหนังกำพร้าเลยทีเดียว เสียดายที่ไม่มีใครอยู่ดูมันสักคน… พ่อเมาเกินกว่าจะได้สติ! พลางปล่อยให้พีกับแพรว 2 หัวขโมยคนใกล้ชิดแว๊นซ์รถออกไปสู่โลกภายนอกแบบไม่ยี่หระ!

.

“บรี๊นนนน!!! , บรื้นนนน!!! , บรื้นนนนน!!!”

.

ควันโขมงโฉงเฉง พีขับแพรวซ้อนหมวกกันน็อคไม่ต้อง เพราะลำพังหน้ากากกันเชื้อที่ใส่อยู่ก็รูปร่างเหมือนหมวกนิรภัยอยู่แล้ว อาศัยพื้นที่เล็กๆ บนทางเท้าวางพาดล้อยางลงไป กระเทยหนุ่มทำการบังคับทิศทางหักแฮนด์ซ้ายบ้างขวาบ้างฉวัดเฉวียนเสียวไส้ โดยมีเจตนาจะไปให้ถึงที่หมายให้เร็วที่สุด

.

ซึ่งนั่นเองที่ทำให้แพรวถึงกับต้องรีบป้องปาก

.

“อีพีช้าหน่อยก็ได้มึง… ทางมันไม่ดีอีเหี้ย! … กูจะตก!”

.

“ตกก็ดีสิ…มึงจะได้แท้ง! กูจะได้ไม่ต้องรับผิดชอบ!”

.

“อีเหี้ย!!! , พ่องมึงตายเหอะ!”

.

“มึงสิวางยาพ่อกู! กูยังไม่ได้ลงไปดูแกเลยนะ ต้องมามีมึงเป็นภาระอีกเนี่ยะเห็นไหม?!”

.

“อีสัด!!!”

.

ไปๆ มาๆ มาออกแนวทะเลาะกันได้ไงก็ไม่รู้ จากกอดๆ เอวอยู่แพรวเปลี่ยนมาขยุ้มชายเสื้อ!!! หล่อนแทบจะกระชากมันขาดออกจากกันด้วยความโมโห! ผนวกกับทางเท้าที่ชื่อก็บอกว่าห้ามรถวิ่งก็ดันตะปุ่มตะป่ำขรุขระอีก บรรยากาศแวดล้อมก็เลยมีแต่เรื่องชวนให้หงุดหงิด

.

นมกระเด้งชนหลังก็ไม่ช่วยอะไร หลายสิ่งหื่นที่เคยคิดไว้มลายหายหมดสิ้น ครานั้นยนตกรรมสองล้อนี่ก็ยังวิ่งขึ้นหน้าลัดเลาะไปตามฟุตบาทได้เรื่อยๆ จนกระทั่งผ่านมาได้สักระยะหนึ่ง ป้ายไฟร้านขายยาขนาดใหญ่ก็เด่นหลาอยู่ตรงหน้า ถัดจากมันขึ้นมาราว 50 เมตรเป็นด่านตรวจของทีมสืบสวนโรค ที่พีเพิ่งจะผ่านการทดสอบมาหยกๆ

.

เขาก็เลยไม่เสี่ยง! เขาผ่านด่านตรวจดังกล่าวมาแล้วก็จริงแต่แพรวยัง! ถ้าพลาดถูกจับกักตัวขึ้นมามันจะยุ่งไปกันใหญ่ ด้วยเหตุนี้ลานจอดรถหน้าร้านจึงเป็นดั่งที่พักที่เหมาะสม พีหักแฮนด์นำรถเข้าไปจอดเพื่อตั้งหลักทันที เขาจูงมือแพรวเข้าไปในร้านขายยาด้วยกัน หวังเพิ่มระยะห่างและลดการปะทะกับเจ้าหน้าที่

.

“มึงไม่กลัวทีมแพทย์เขาซุ่มจับในร้านยาแล้วเหรอ???”

แพรวถาม

.

“กูก็เก๊กแมนไว้สิอีโง่! ร้านนี้มันใกล้ด่านคงไม่มีเจ้าหน้าที่โผล่มาหรอก ที่ๆ อันตรายที่สุดคือที่ๆ ปลอดภัยที่สุดไม่เคยได้ยินหรอ? แล้วเราก็จะได้เช็คข้อมูลด้วยว่าที่ว่าไม่ขายยาคุมให้ผู้ชายน่ะ.. เท็จจริงตามข่าวลือรึเปล่า?”

.

“อืม…ก็ฟังดูมีเหตุผลแฮะ… งั้นเชิญมึงนำหน้าไปเลย กูจะดูทางหนีทีไล่ให้เองเผื่อมีอะไรผิดพลาด”

แพรวพยักหน้าให้ ส่วนในใจก็ภาวนาว่าขอให้อย่าเป็นเรื่องจริงเลย เธอไม่อยากบุกไปถึงช็อปหน้าสำนักงาน AP ถ้าซื้อยาคุมได้ที่นี่ก็จะได้รีบกินรีบจบ ไม่ต้องต่อความยาวสาวความยืด

.

ทว่าผลลัพธ์ที่ออกมาดันกลับตาลปัตร! เพราะไม่เพียงแต่เภสัชกรประจำร้านจะปฏิเสธการขายยาคุมให้แก่ผู้ชายตามข่าวแล้ว เจ๊เจ้าของร้านยังบอกอีกว่า ณ ปัจจุบันยาคุมทุกยี่ห้อ ไม่ว่าจะเป็นชนิดเม็ด , ชนิดฉีด , ชนิดฝัง , หรือชนิดแผ่นแปะ ล้วนถูกบริษัท AP ยักษ์ใหญ่แห่งวงการเรียกคืนกลับไปจำหน่ายเองทั้งหมด! ถ้าอยากได้ต้องเข้าไปซื้อในช็อปใหญ่สถานเดียว ซื้อออนไลน์ก็ไม่ได้!

.

เจอแบบนี้เข้าไปพีก็เลยเดือด! เขาเสียงดังกลับไปในลุคที่แมนสัดๆ!

.

“ไหงเป็นงั้นล่ะหมอ!! แฟนผมต้องรีบใช้นะ! ออกกฎแบบนี้ได้ไงไม่เข้าใจวัยรุ่นเอาซะเลย!!! แบรนด์ Porn hub ก็ทีนึงแล้ว แล้วพวกผมจะปลดปล่อยที่ไหน?!!”

ทุบกำปั้นฟาดใส่กระจกเคาท์เตอร์โครมๆ กัดฟันกรอดเกร็งสะบั้นเดือดดานจัด

.

“มันเป็นนโยบายรัฐน่ะค่ะน้อง ใจเย็นก่อนนะ..เขาคุมแค่เขตกรุงเทพฯ และปริมณฑล… ย้ำว่าแค่เขตใจกลางเมืองหลวง ถ้าน้องรีบมากน้องก็ขับรถไปซื้อที่อยุธยา , ภาชี , สระบุรี , โคราช , หาดใหญ่ , สงขลา , ยะลา , เชียงใหม่ ก็ได้ แล้วน้องก็ไปได้ด้วยหลายยานพาหนะไม่ว่าจะเป็น รถบัส , รถเบ้นท์ , รถเข็น , รถไส , จักรยาน , มอไซต์ , อีซูซุ , โตโยต้า…"

"นอกเขตไม่เป็นไรค่ะ ที่ AP เรียกยาคุมกลับไปก็เพราะทีมแพทย์เชิงรุกเขาต้องการควบคุมปริมาณคน พวกเขาต้องการสาวประเภทสองไปผลิตยาต้านเชื้อ เป็นพี่ๆ ก็ทำเหมือนกันจะได้รวมพวกตุ๊ดพวกแต๋วไว้ ณ จุดๆ เดียว ไม่ต้องเหนื่อยแรงเจ้าหน้าที่มาซุ่มจับตามร้านขายยาต่างๆ ถ้าน้องไม่ใช่กระเทยก็ไม่เห็นต้องกลัวนี่…?”

“หรือว่าน้องเป็น…?”

.

“ปะ..เปล่าครับ! ผมแมนทั้งแท่ง!”

ห่อคอเกร็งเสียงราวกับอาแอ็ดสมบัติ เมทินี แถมยังเอื้อมมือลงไปจับไอ้จ้อนเขย่าโบ๊ะๆ ให้เห็นเป็นลำว่าจริงทั้งดุ้นหนุ่มทั้งแท่ง

.

“ขอบคุณครับหมอ… งั้นผมไปก่อนล่ะ.."

"ต่อให้ต้องจูบปากแฟนต่อหน้าพวก AP ผมก็จะทำ เพื่อให้ได้ยาคุมที่ต้องการมา… เช๊อะ!”

.

กระเทยหนุ่มประชดพลางแกว่งศีรษะเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่เกิด เขาจูงมือแพรวออกมาจากร้านตรงดิ่งไปที่มอเตอร์ไซต์ โดยไม่แยแสต่อคำถามของเพื่อนสาวเลยสักนิด วินาทีที่ก้าวขาขึ้นคร่อมและแพรวกำลังจะนั่งซ้อนลงมา พีก็ได้ลองมองลอดผ่านหน้ากากครอบแก้วที่ใส่อยู่ออกไป ก่อนจะพบว่าท่าทางของเภสัชกรประจำร้านแม่งชักจะแปลกๆ!?

.

เธอลุกลี้ลุกลนผิดธรรมชาติ แถมยังชะเง้อคอมองมาที่เขาเป็นระยะ จบท้ายด้วยการยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาทำปากขมุบขมิบ ราวกับพยายามจะแจ้งรูปพรรณสันฐานของเขาให้แก่เจ้าหน้าที่ทราบ!!!

.

“ชัดเจนเลยแพรวเอ๊ย! … หมอแม่งแจ้งจับกู!”

.

“แช็ก! , แช็ก! , แช็ก!”

เสียงก้านสตาร์ทกระทบกับตัวถังรถ วิกฤตทีไรสตาร์ทติดยากทุกที!

.

“เดี๋ยวมึง…พี่เค้าอาจจะโทรสั่งของอะไรก็ได้ อาจจะ F ของไว้”

แพรวพยายามจะโลกสวย

.

“เชี้ย! เหอะ! สั่งห่าอะไรมึงแหกตาดูซิ! ไฟไซเรนตรงด่านตรวจมันสว่างวาบ! ขึ้นแล้วโน่น! หมุนติ้วๆๆ มึงคิดว่าเขาขายโรตีเหรอ? "

“ลงไป! แล้วดันรถเร๊วววว!!!”

.

สรรพวิธีสุดจะคิดออก รถเก่าๆ ต้องใช้วิธีนี้ถึงจะได้ผล! แพรวกระโดดครูดไปด้านหลัง ตูดงอนๆ ของเธอส่ายดุ๊กดิ๊กน่ารัก พลางก้มจับส่วนท้ายมอไซต์เอาไว้แล้วก็ดันสุดกำลัง ซอยเท้ายิกๆๆๆๆ วิ่งๆๆๆๆ ดันๆๆๆ จนได้ระยะราว 10 กว่าเมตร! พีถึงกระทืบฝ่าตีนถีบแป้นสตาร์ท!!!

.

“บรื๊นนนนนนน!!!! , บรื้นนนน!!! , แว๊นนนนน!!!! ๆๆๆๆ”

.

ชายหนุ่มหันหลังมาผายมือยื่นออกรับ ด้วยกลัวว่าเครื่องจะดับอีกเขาเลยไปเพลาความเร็วลง ก็เลยกลายเป็นแพรวที่ต้องกระโดดยืดแขนสุดเหยียดเพื่อคว้าโอกาสเดียวนี้เอาไว้ ก่อนจะเบี่ยงตัวเองขึ้นไปนั่งบนเบาะได้สำเร็จในท้ายที่สุด!

.

“ฟุบ!!!”

.

“วู้ววววว!!! เร้าใจชิบ! บิดเลยพีกูโอเคแล้ว!”

.

“เยี่ยม!!! จับแน่นๆ นะ!”

.

“บรื๊นนนนนนน!!!! , บรื้นนนน!!! , แว๊นนนนน!!!! ๆๆๆๆ”

.

เดี๋ยวก็โกรธกันเดี๋ยวก็ดีกัน ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่แปลกประหลาดผิดมนุษย์ แพรวนั่งประกบชิดกับพีมากกว่าเดิมซะด้วยซ้ำ ซอกนมของเธอแทบจะบี้ใส่หลังเขา ส่วนซอกขาและหัวหน่าวก็แทบจะเสียดสีกับหลังก้น กอดกันรัดแน่นประหนึ่งงูเหลือม เกิดเป็นสายสัมพันธ์ที่เริ่มก่อตัวขึ้นบนหลังเบาะมอเตอร์ไซต์ จนแว๊บหนึ่งในหัวแพรวก็ถึงกับเผลอคิดขึ้นมาว่า.. “ปล่อยท้องก็ดีเหมือนกันนะ ถ้ามันจะลำบากขนาดนั้นอีพี…”

.

ระยะทางไกลอีกกว่า 1 กิโลเมตร ไหนจะถูกล้อมและออกตามล่าตัวอีก อีหรอบนี้จะกลายเป็นแพรวเองที่สร้างความเดือดร้อนให้แก่คนอื่น ตกลงเธอเป็นใครกัน? ทำไมใครต่อใครถึงต้องมาทำอะไรเพื่อเธอขนาดนี้ด้วย? คิดไปคิดมาคิดมากคิดมายตามประสาผู้หญิง แล้วจู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง แพรวซุกหน้ากากกันแก็สลงที่หลังซอกคอเพื่อน เธอกอดรัดเขาจนมือเรียวสัมผัสได้ถึงลอนซิกแพ็คที่แข็งเป็นลูกๆ พลางกระแอมเสียงแหบๆ แบบเซ็กซี่ออกมาเบาๆ

.

“พี…”

.

“อะไร! กูต้องใช้สมาธินะเว๊ย! ขับช้าไม่ได้! ต้องเร็วกว่าเดิม!”

.

“กูมีไรจะขอร้อง…”

.

“ว่ามาสิ…ถ้ากูพามึงรอดไปได้กูจะทำให้!”

.

“เอิ่ม..ม..”

“คือ…”

“เราไปโรงแรมกันไหม… มึงมาเอากับกูซ้ำอีกน้ำ ให้มันท้องๆ ไปเรื่องจะได้จบๆ!”

.

.

“เอี๊ยดดดดดดดดด!!!!”

เบรคลากล้อประหนึ่งหมาขี้เรื้อนวิ่งตัดหน้ารถ!

.

.

“อีกระหรี่! ร่านผิดที่นะมึง! ก่อนจะพูดอะไรมึงช่วยแหกตาดูสักนิดซิ!? ก็ในเมื่อกูพามึงมาถึงตึก AP แล้วเนี่ยะ ยังจะให้กูปี้มึงอีกเหรออีห่ารากกก!!!”

.

“อ้าว?! ถึงแล้วเหรอฮ่ะๆ โทษทีนะ…”