กำมือถือเอาไว้พอหลวมๆ พียังคงรู้สึกสำนึกบุญคุณต่อพระผู้เป็นเจ้าที่เตือนสติเขาให้ปิดเครื่องได้ทันเวลา! เนื่องจากเสียงข้อความเพียงเล็กน้อย ก็มากพอที่จะเปิดเผยสถานที่ซ่อนลับของเขาให้เป็นที่ประจักษ์ได้

.

“อีแพรว…อีห่ามึง! เกือบทำกูงานงอกแล้วไหมล่ะ?”

กระเทยควายพร่ำบ่นกับตัวเองในใจ ในขณะที่หัวใจก็สั่นรัวราวกับกลองชุด

.

เรียกได้ว่างานนี้ถ้าไม่ได้ทักษะการเป็นนักดื่มตัวยงช่วยไว้เขาคงไม่รอด! เพราะประตูทึบตันที่เจ้าหน้าที่เคยบอก แท้ที่จริงก็คือกล่องลังเบียร์จำนวนมาก ที่พีดื่มแล้วก็โยนขวดทิ้งไว้ตรงระเบียงด้านหลัง! ดูจากตาเปล่าน่าจะมีมากถึงพัน - สองพันขวด เขาจับพวกมันยัดใส่กล่องแล้วก็วางเรียงไว้เป็นชั้นๆ โดยหวังว่าสักวันจะเรียกคุณลุงซาเล้งขึ้นมาขนไปขาย

.

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเป็นพวกมันนี่เองที่พีใช้ลากมาขวางประตู! ปริมาณที่มากบวกกับรูปทรงที่สอดรับกัน ทำให้เกิดสภาวะทึบตันตรงทางเข้าระเบียง จากอีกฝั่งพวกเจ้าหน้าที่จะเห็นเป็นเพียงกำแพงกระดาษสีน้ำตาลเท่านั้น ครั้นพอคิดที่จะผลักหรือดันเข้าไป กลุ่มลังบรรจุขวดก็จะพากันเซ็ตตัวนิ่งตรึงติดแน่น! อันเป็นผลพวงมาจากรูปแบบการเรียงซ้อนที่ชิดกันโคตรๆ ชิดจนไม่เหลือช่องว่างบนพื้นระเบียง แพ็ทเทิร์นการเรียงคือ ประตู , กล่องลังเบียร์ , กล่องลังเบียร์ , กล่องลังเบียร์ , กล่องลังเบียร์ๆๆๆๆ แล้วจึงค่อยเป็นราวระเบียงกันตกที่ค้ำอยู่อีกฝั่ง

.

ลองเป็นอีหรอบนี้ต่อให้ช่วยกันดันด้วยพลังช้างสาร กำแพงลังกระดาษที่ยัดไส้ขวดก็ยังต้านทานไหว ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมตัวพีถึงเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำน้้น คำตอบก็อยู่ในมืออีกข้างของเขานั่นเอง!

.

“บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง!”

.

นับเป็นเสียงเทเหล้าออกจากขวด ที่แสนแผ่วเบาแต่เศร้าโศกหัวใจเป็นที่สุด เสียดายก็เสียดายแต่ทางเลือกของพีก็ไม่ได้มีมากมายอะไรนัก หลังจากได้ยินเต็มหูว่าทีมตรวจเชิงรุกเตรียมจะใส่แว่นจับอุณหภูมิความร้อน

.

มันเป็นเทคโนโลยีของบริษัท AP ที่พัฒนามาเพื่อใช้แทนปืนวัดไข้แท้ๆ แต่ตอนนี้ดันถูกนำมาใช้เพื่อเช็คที่อยู่ของกระเทยควายผ่านการอ่านค่าอุณหภูมิแทน

.

“บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง!”

.

“จำเป็นล่ะวะ… ไม่ตายก็หาใหม่ได้เว่ย! เทลงไป! เทลงไป!”

.

“บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง! , บุ๋ง!”

.

ช่างเป็นความบังเอิญที่เข้าทาง ที่หลังระเบียงห้องไม่ได้มีแต่ขวดเปล่า พียังมีสต็อกเบียร์กับไวน์ชั้นดีอีกเป็นแกลลอน! เขามีแม้กระทั่งโหลยาดอง , สมุนไพรสำหรับดองเหล้า , ยาดองเหล้าตราเก้าเหรียญสูตรเสือสิบเอ็ดตัว , โซดา , ว็อดก้า , เตกีล่า , บาคาร์ดี้ ฯลฯ เรียกได้ว่าขาดแค่เฮโรอีนกับเคนมผงที่เป็นข่าวเท่านั้น ที่ไม่มีอยู่หลังห้องแห่งนี้

.

และนี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไม ในแว่นตาจับความร้อนของพวกเจ้าหน้าที่ ถึงอ่านค่าพลังงานด้านหลังได้เป็นสีแดงเถือก! อุณหภูมิสูงสุดเข้มข้นที่มากเกิน 37 องศาแห่งความเป็นคน! ล้วนมาจากปฏิกิริยาความร้อนของแอลกอฮอล์ในเหล้าที่ทำกับแสงแดดภายนอก ผนวกรวมเข้ากับความรัดกุมอันสุดบ้าคลั่งของพี ที่ราดรดทุกอย่างลงหัวตัวเองไปพร้อมกันด้วย ทำให้ร่างกายของเขากลืนไปกับอุณหภูมิ แว่นตรวจจับก็เลยไม่สามารถสร้างคลื่นความร้อนเป็นออร่ารูปร่างคนขึ้นมาได้ มันแสดงค่าว่า Error ขึ้นมาบนหน้าจอของเจ้าพนักงานทุกคนเลยด้วยซ้ำ!

.

รอฟังแค่คำสั่งการ! กระเทยหนุ่มทรุดตัวลงนั่งด้วยความตื่นเต้น เขาพยายามจะไม่ใจเย็นเพราะไม่ต้องการให้ร่างกายเย็นขึ้นกว่านี้

.

“แค่สั่งการออกมา… โถ่เอ๊ย! .. แค่พูดออกมาว่ากลับกันได้แล้วเท่านี้ก็หมดเรื่อง! ฉันอุตส่าห์ลงทุนทำขนาดนี้แล้วนะ!

กัดกรามกรอดเกร็งกำปั้น ลุ้นกดดันราวกับฟังผลสลากกินแบ่งรัฐบาล

.

แต่โชคก็ไม่เป็นใจ! ไม่ต่างอะไรจากการซื้อ 92 แล้วออก 66 คือไม่เฉียดเลยสักนิด! เปล่าหรอก! กำแพงลังกระดาษไม่ได้พังทลายลงมา แว่นตาก็ไม่ได้ทะลึ่งกลับมาใช้ได้ หากแต่เป็นที่ตัวหัวหน้าชุดที่ไม่ยอมลดราวาศอกเลยต่างหาก! แกยังคงดันทุรังให้ลูกทีมออกค้นหาต่อไป ค้นทุกซอกทุกมุมรื้อกระจุยกระจาย จนอพาร์ทเมนต์ของพีแทบจะมีสภาพเหมือนถูกยกเค้า! หมอเหมือนโจรนอกเครื่องแบบ! พวกเขาเหมือนองคุลิมาลที่สวมชุดปลอดเชื้อ และพร้อมจะเชือดเหยื่อทุกคนที่ประสบพบเห็น

.

“พยายามต่อไป มันต้องอยู่ที่นี่แหละ! ถ้าต้องทุบกำแพงข้ามไปฝั่งโน้นฉันก็จะทำ มันต้องมีอะไรอยู่หลังกำแพงเป็นแน่!”

.

“แต่หัวหน้าครับ… เราไม่มีอำนาจ?”

.

“มีดิ! ทำไมจะไม่มี! เรามีพรก.ฉุกเฉินภายใต้สถานการณ์อันไม่ปกติไง! ไปเอาค้อนปอนด์มา! ขวานหรืออะไรก็ได้! ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าคลื่นความร้อนด้านหลังมันคืออะไร? "

"ทีมเราจะแพ้ทีมอื่นไม่ได้เป็นอันขาด! รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่นจะเอาหน้าไปไว้ไหนถ้าจับได้แค่แมวตุ๊ดๆ ตัวหนึ่ง ฉันรับไม่ได้หรอกนะ!!!”

.

“ครับ! รับทราบครับ!”

.

“ตุบๆ , ตุบๆ , ตุบๆ , ตุบๆ , ตุบๆ”

.

ทุกสำเนียงเสียงสนทนาพีได้ยินหมด เขาได้ยินแม้กระทั่งเสียงฝีเท้ากระทบพื้นที่คล้ายกับการออกวิ่ง คราวนี้จึงเป็นอะไรที่หน้าสิ่วหน้าขวานยิ่งกว่าเก่ามาก ภายในใจรุ่มร้อนดั่งขุมนรก แดดส่องแรงขึ้นกลิ่นแอลกอฮอล์เหม็นหึ่งฉุนโพรงจมูก หากจะกล่าวว่าถึงทางตันแล้วก็คงไม่ผิดอะไร!

.

“เอาไงดีวะกู?”

ปากขยับแต่ไม่มีเสียง

.

จินตนาการถึงสาวประเถทสองผู้โดดเดี่ยวท่ามกลางดงขวดเหล้า พีกลับมาเพ่งเล็งที่โทรศัพท์อีกครั้งแต่ก็ไม่กล้าเปิดเครื่องเพราะกลัวเสียงจะทำให้คนข้างในรู้ตัว ด้วยความสัตย์จริงว่าเขากำลังจะตายด้วยน้ำมือตัวเอง ลองคิดดูสิว่าระเบียงที่ไหนในโลกจะมีทางออกสองทางบ้าง?! ทุกที่ล้วนเข้าออกได้ทางเดียวกันหมด ลังขวดเบียร์นับพันที่ขวางประตูอยู่จึงเหมือนกรรมที่ตามสนอง มันขวางคนไม่ให้เข้ามาได้ก็จริง แต่มันก็ขวางพีไม่ให้หนีออกไปด้วย!

.

ทุกอย่างตีกันอีรุงตุงนังไปหมด! แล้วทันใดนั้นเอง! ใบหูก็ได้ยินเสียงอีกฝั่งเริ่มกระบวนการทุบ!

.

“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม!”

.

“แม่งเอ๊ย!?”

พีรีบชะเง้อตัวลงไปมองห้องด้านล่างที่ชั้น 4! มันสูงชิบเป๋ง! และเขาก็บอกกับตัวเองโดยพลันว่าต่อให้เป็นเฉินหลง ที่ได้กันกับจา พนม ก็ไม่มีใครกล้ากระโดดออกไปจากชั้น 5 ตรงนี้แน่

.

“สูงมากอ่ะ…ถ้าพลาดตกลงไปได้ตายศพไม่สวยชัวร์!”

.

“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม!”

“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม!”

ผนังเริ่มสั่นกล่องลังเริ่มเขยื้อน ยิ่งทำให้สติกระเจิดกระเจิงขึ้นไปอีก

.

“ไม่! .. ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้จับเด็ดขาด! แพรวเพิ่งแชทมาบอกว่าพวกเขาจะล่ากระเทยไปทำอะไรก็ไม่รู้! กระเทยไทยมีศักดิ์ศรีเว๊ย! การเก็กแมนตบตาขายผ้าเอาหน้ารอดก็ไม่ใช่ทางออก เพราะงั้นยอมตายซะยังดีกว่า!!! , ฮึ่ยยย!!!”

.

สิ้นสุดการตัดสินใจเฮือกสุดท้าย สาวประเภทสองก็ได้ชะโงกหน้าลงไปมองระเบียงห้องด้านล่างใหม่อีกที คราวนี้พีลงรายละเอียดมากขึ้น เขาเห็นราวตากผ้าที่เต็มไปด้วยผ้าอ้อมเด็ก มีกาละมังซักผ้าที่มีขวดนมแช่เอาไว้ และที่สำคัญมีพื้นที่มากพอให้เขาเหวี่ยงตัวลงไปแลนด์ดิ้ง

.

“ข้างล่างน่าจะเป็นห้องของเด็ก ถ้าเราเหวี่ยงตัวเข้าไปในนั้นได้ประตูมุ้งลวดบางๆ ตรงระเบียงคงไม่คณามือ พอลงไปถึงก็ค่อยรีบเผ่นออกไปทางบันไดหนีไฟ… ใช่! เป็นไปได้อยู่!!”

.

“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม!”

“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม!”

.

“หัวหน้าครับ! ข้างนอกมีแสงสว่าง! มีกลิ่นเหล้าด้วยครับ!!!”

.

“เยี่ยม! เรามาถูกทางแล้วทุบต่อไปอย่าหยุดนะ!!”

.

“ครับ!”

.

ฝั่งข้างในก็ช่างเร่งเร้า ประเมินจากสถานการร์คาดว่าอีกไม่เกิน 5 นาที สิ่งที่พีใช้กีดขวางไว้คงจะสิ้นสภาพ จุดซ่อนเร้นที่ไม่ใช่จิ๋มของเขาคงจะถูกเปิดเผย เพราะงั้นจะทำอะไรก็ควรรีบทำ! ถ้าไม่รีบล่ะก็เขาได้หมดอนาคตแน่!

.

“เชี้ย! .. เอาวะตายเป็นตาย! เราแค่ต้องหาอะไรยาวๆ ที่คล้ายเชือกมาใช้โรยตัวสักหน่อย!? "

.

หันซ้ายแลขวาแม่งมีแต่ขวดเหล้า ยาวสุดเห็นมีแต่เชือกรองเท้าแต่มันจะพอเหรอ?

.

“พอสิ! ถ้าเอาทุกอย่างมามัดรวมกัน!”

.

พีทำเหมือนหันมาพูดกับไรท์ แต่ก็ช่างมันเถอะ! เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นน่าสนใจกว่ามาก เขาถอดรองเท้าออกแกะเชือกออกมา , ถอดถุงเท้าออก , ถอดกางเกงออก , ถอดเสื้อออก , ถอดสร้อยคอ , ถอดแม้กระทั่งสิ่งที่ไม่ควรถอดอย่างกางเกงในชาย เปลี่ยนกระเทยไทยร่างควาย ให้คล้ายกับกอลิล่าเปลือยตามป่าธรรมชาติ!