“โครมมม!!!”

.

“อ๊ะเด๊ะ! ไมประตูบานนี้มันพังเข้ามาง่ายจัง! เหมือนแค่วางพิงไว้เฉยๆ”

เจ้าหน้าที่ผู้ถือวิทยุหันมาคุยกับเพื่อน พวกเขาทำแบบนี้กับทุกห้องและล่าตัวบุคคลกลุ่มเสี่ยงสูงที่เป็นชาวสีม่วงผิดเพศ ลงไปกักขังไว้ด้านล่างได้หลายราย

.

“ระวังตัวด้วยล่ะ.. อาจจะเป็นกับดัก คนข้างในอาจจะมีอาวุธ?”

เสียงเพื่อนร้องเตือน

.

“อืม..จริง ทุกคนระวังตัวด้วยนะ!”

เขาตะโกนบอกทุกคน พลางกระชับวิทยุไว้จนมือเปียก ส่วนคนอื่นๆ ก็มีทั้งกระสอบป่าน , ปืนช็อตไฟฟ้า , แล้วก็ลูกดอกอาบยาสลบ ประหนึ่งรู้มาจากโลกอนาคตว่าที่นี่คือห้องของพี กระเทยควายรูปร่างสูงโปร่งแห่งทุ่งบางกะปิ และตอนนี้ก็เพิ่งหมดแรงอ่อนล้า หลังเพิ่งผ่านการถ่างขาร่วมประเวณีมาหยกๆ

.

“สองคนทิศ 12 นาฬิกา อีกคนมากับฉัน! ชิดกำแพงไว้! เราจะโอบจากด้านข้าง”

.

“ตรึม , ตรึม , ตรึม , ตรึม”

.

ฝ่าเท้าโหมกระหน่ำโรมรัน ไม่มีการสเต๊ลย่องเบาแบบภารกิจสายลับใดๆ ทั้งสิ้น! ทุกอย่างเต็มไปด้วยความอึกทึกคึกโครม ส่วนหนึ่งก็เพราะอุปกรณ์เซ็นเซอร์ที่ติดตั้งอยู่บนแขน ที่มีการแจ้งเตือนอย่างแน่ชัดว่าในห้องแห่งนี้มีชาวรักร่วมเพศอาศัยอยู่! เลือดของพวกเขากำลังเป็นที่ต้องการต่อวงการแพทย์ กระเทยหนึ่งคนสามารถหลั่งเลือดได้ถึง 4000 ซีซี / น้ำหนักตัว 50 กก. ซึ่งพีหนักกว่านั้นหลายเท่า! กล้ามเนื้อมัดใหญ่ , กล้ามเนื้อลาย , ไบเซ็บ ฯลฯ ล้วนต้องการฮิโมโกลบินไว้ขนถ่ายออกซิเจนไปหล่อเลี้ยงทั้งสิ้น ด้วยเหตุนี้กระเทยควายสายแดกเหล้าอย่างเขาจึงเป็นที่ต้องการสูงสุด เซ็นเซอร์มันถึงได้ร้องดังกว่าใครๆ!

.

“ตี๊ดดดดดดด!! , ตี๊ดดดดดด!! , ตี๊ดดดดดดด!!”

(ดังเหมือนรู้ว่าเจ้าของสัญญาณชอบเที่ยวผับ EDM)

.

แต่ครานั้นอุปกรณ์ดังกล่าว ก็มิได้ระบุรูปพรรณสันฐานที่ชัดเจนลงไป มันแจ้งได้แค่ว่ามีชาวสีม่วงอยู่! แต่จะหาเจอรึเปล่า? ก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของเจ้าหน้าที่ทีมคัดกรองเชิงรุก?

.

และสิ่งที่ได้ก็คือ..

.

.

“ไม่เจอเลยครับหัวหน้า.. มีแค่ห้องเปล่าๆ?”

.

“บัดซบ! มันจะไม่มีได้ไงก็เซ็นเซอร์มันสั่นจนแขนฉันระบมไปหมดแล้วเนี่ยะ… ไปหาดูใหม่?!”

.

“ครับ..!”

.

ตวาดใส่ลูกทีมราวกับแรมโบ้หลุดออกมาจากจอทีวี วิทยุที่ถือมาโดนกำจนแทบจะปริแตก พลันภาวนาเป็นหนักหนาว่าอย่าให้เบื้องบนติดต่อมาตอนนี้.. เจ้าหน้าที่หนุ่มค่อนข้างแปลกใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ เพราะก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นชั้น 3 หรือชั้น 4 เซ็นเซอร์บนข้อมือมันไม่เคยผิดพลาดเลย มันชี้เป้าแม่นยำเป็นจับวาง จะมีก็แค่หนนี้! ณ ห้องที่อยู่จุดสูงสุดของอพาร์ทเมนต์ ที่ไม่ว่าจะหายังไงก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าของห้องเลย

.

จนกระทั่งเขาเองมาสะดุดตากับบางสิ่งบนโซฟาเข้า!?

.

“รอยบุ๋ม..?”

“คราบน้ำที่ยังไม่แห้งเกรอะนี่ก็ด้วย..? "

“เฮ้! นายน่ะ ใช้แบล็คไลท์ส่องดูซิว่ามีปฏิกิริยาอะลูมินอลรึเปล่า? ประตูที่พังบวกกับตำแหน่งเฟอร์นิเจอร์ที่เกะกะทำไมมันคล้ายจะมีการต่อสู้กันเลย?! บางทีเจ้าของห้องอาจจะเจอเหตุมิดีมิร้ายก่อนเรามาถึงก็ได้ ช่วยเช็คที!”

.

พูดไม่พูดเปล่า! ด้วยความที่สวมถุงมือกับชุด PPE ปลอดเชื้อเวอร์ชั่นหนาพิเศษจากบริษัท AP ทำให้หัวหน้าหน่วยกล้าที่จะใช้นิ้วแตะสัมผัสดู แล้วก็ขยี้ๆ!

.

“ฉึบๆ , ฉึบๆ”

.

“มีเส้นผมด้วยแฮะ.. แบบนี้ชักไม่เข้าท่าล่ะ! ถ้าเป็นเหตุฆาตกรรมขึ้นมาทีมเราจะซวยไปด้วย… (ชิบหายแล้วกู) "

.

สะดุ้งโหยงออกอาการเลิ่กลักในทันใด! ภาพที่เคยน่าเกรงขามกราวรูดหายไปหมดสิ้น เหลือไว้เพียงทีมแพทย์วัยละอ่อนสี่ถึงห้านาย ที่ทยอยนั่งทับลงบนโซฟารอฟังผลตรวจ

.

“ได้แล้วครับ”

.

“ว่าไง..ใช่เลือดไหม?”

.

ทีมงานพลิกข้อมืออ่านข้อมมูลจากจอแอปเปิ้ลวอร์ชประจำตัว

.

“ไม่ใช่ครับ.. แต่เป็น “อสุจิ” ”

.

“ห๊าาาา!!”

.

“พรวดดดดดดดดด!!!”

.

โซฟาเด้งๆ ยังไม่สู้แก้มก้นที่เหมือนติดสปริงเอาไว้ 3 ขด สกปรกบัดสีบัดเถลิง! เพราะนอกเหนือจากคำพูดนั้น ลูกทีมยังรายงานเพิ่มเติมอีกว่า.. โซฟาตัวนี้มีร่องรอยการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรง มีการใช้ปากกลั่วคว่ำรวมไปถึงการสอดใส่อวัยวะเข้าทางรูทวารหนัก มุมจากการหยดกระเซ็นของอสุจิและลักษณะของวงคราบ บ่งบอกถึงการมีเพศสัมพันธ์ที่เสร็จกิจกันถึง 3 ครั้ง และแต่ละครั้งฝ่ายหญิงจะเป็นผู้ถึงจุดสุดยอดก่อนทั้งหมด

.

“ทุกการกระแทกเกิดขึ้นบนโซฟาตัวนี้ครับ ส่วนการเล้าโลมมีที่…”

.

“พอๆๆ .. ฉันไม่อยากฟังแล้ว มันละเอียดเกินไป”

.

“ไม่ได้ครับหัวหน้าอันนี้สำคัญมาก!”

.

ทำเอาบรรดาเจ้าหน้าที่ทีมงานราว 4 - 5 คนหยุดชะงักงัน พวกเขาเลิกตกใจหน้าหลา พลันหันมาฟังรายงานด้วยความตั้งอกตั้งใจ

.

“ต่อสิ..ฉันฟังอยู่?”

.

“เอิ่ม…ครับคือ… จากกราฟระบุว่าพวกเขาเพิ่งจะมีเพศสัมพันธ์กันเสร็จไปเมื่อ 5 นาทีก่อนนี่เอง! นั่นหมายความว่าถ้าจะออกไปก็ต้องผ่านพวกเราก่อน.. แต่ทำไมเราถึงไม่เห็นใครเลย?”

.

“ก็แปลว่าพวกเขายังอยู่ในห้องนี้น่ะสิ”

.

“ครับ! ..ผมก็ว่างั้น”

.

สะบัดมือดีดเอาถุงมือเปื้อนๆ ออกไปพ้นๆ ไฟในตัวรุกโชนขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการค้นหาครั้งใหม่ ถุงมือพร้อม , อุปกรณ์พร้อม , คนก็พร้อม เมื่อทุกอย่างเป็นใจพีจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนได้เล่า ต่อให้ที่นี่จะเป็นห้องที่เขาใช้เชือดผู้ชายมาเป็นร้อยๆ คนแล้วก็ตาม อย่าลืมสิว่าหมอๆ ในชุดหุ้มยางพวกเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ศึกระหว่างกลุ่มหมอหนุ่มกับนักศึกษาเภสัชจะจบลงอย่างไร? ใครจะชนะ?