EPISODE : 09 อย่ายุ่งกับน้องหนู

"ไอ้รักวันนี้ไม่มีงานให้ทำนะ กูแจ้งให้มึงรู้แล้วนะว่าวันนี้หยุดได้" เสียงคนตัวโตหน้าดุดังลอยมาจากในร้าน ผมเดินคอตกเข้ามาในร้านแล้วนั่งลงตรงโต๊ะว่าง

"คืนนี้รักไม่ได้มาทำงานสักหน่อย รักมาดื่ม" ผมบอกจุดประสงค์ ให้นั่งดื่มที่ห้องคนเดียวคงได้ร้องไห้ทั้งคืน อย่างน้อยได้มาที่นี่ก็มีพี่เทคแคร์คอยดูแล ที่จริงแล้วผมก็ชวนเพื่อนรักทั้งสองมาดื่มด้วยกันแต่สองคนนั้นหลังเลิกเล่นฟุตบอลก็ต่างมีงานต้องทำ ผมก็เลยเหลือตัวเดียวอย่างที่เห็น

"มึงคออ่อน ไม่ต้องดื่มเลย เดี๋ยวกูให้เด็กเอานมเย็นมาให้แทน" ว่าแล้วก็หันไปสั่งเด็กในร้านให้ช่วยไปซื้อนมเย็นจากร้านตรงข้ามมาหนึ่งแก้ว ผมหันมาเถียงกลับ

"เฮีย รักโตแล้ว แล้วคนจะดื่มจะขัดทำไม" พี่โซดาวางงานบัญชีที่เคาน์เตอร์เดินมานั่งร่วมโต๊ะกับผมด้วยท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์

"มึงอยากเมาเพื่อ..." มือใหญ่อังหน้าผากก็ไม่เห็นว่ารุ่นน้องมีไข้เล็กน้อย มันน้อยครั้งมากที่น้องเทคแคร์จะงอแงใส่เขา

"รักอกหักแล้ว อกหักจริง ๆ" แทบจะตะโกนใส่หน้าแล้ว ไอ้พี่โซดาจับหัวเล็ก ๆ ของผมเขย่าให้ได้มีสติ

"อกหักจากใคร จากน้องกูเหรอ" ผมก็มีแค่ลูกพี่ลูกน้องของพี่โซดาคนเดียวนั่นแหละ และก็ไม่เคยพูดถึงใคร ไม่มีใครอื่น

"แต่ไอ้เบียร์มันโสดแล้วมึงจะอกหักได้ไงหรือว่าไอ้เบียร์มันมีแฟนแล้ว"

"ใช่ พี่เบียร์มีแฟนแล้ว" ผมตอบออกไปให้ไอ้พี่เทคได้รู้ จะได้เลิกให้ความหวังผมเรื่องพี่เบียร์สักที

"มึงแน่ใจ?" เฮียมันย้ำถามเพราะคงไม่เชื่อว่าน้องชายเขาจะไม่โสดแล้ว ผมอยากลบภาพที่เห็นพี่ผู้หญิงคนนั้นลงรูปแล้วแท็กหาพี่เบียร์ในเฟสบุ๊คด้วย แบบนี้ยิ่งแน่ใจแล้วว่าเขาสองคนต้องกำลังคบกันแน่นอน

"แน่ใจสิ เห็นเต็มสองตาเลย" ผมบอกเสียงติดเง้างอด

"ถ้างั้นมึงก็ตัดใจเลย" ผมมุ่นคิ้วจนผูกโบว์ ทำไม่กลับไม่ชอบที่ได้ยินอย่างนั้น

"เฮียทำไมพูดงี้ล่ะ ตัดใจนะไม่ใช่ตัดกระดาษ" อย่างน้อยก็ขอเวลาผมสักเดือนสองเดือนในการทำใจ

"อ้าว กูกำลังให้ข้อชี้แนะกับมึงอยู่ไง ถ้าไอ้เบียร์มันมีแฟนแล้วกูก็จะไม่สนับสนุนมึง แล้วมึงก็ควรเลิกชอบมัน มันก็เป็นเรื่องปกติของความรักไม่ใช่หรือไง"

"..."

"หรือมึงอยากแย่งมันมา ถ้าจะแย่งก็ไปทำให้มันรักมึงแล้วเลิกกับแฟนสิ มานั่งเสียใจคนเดียวทำไม" ผมตวัดมองไอ้พี่เทคตัวดี

"เฮียนี่เลวจริง แนะนำอะไรแต่ละอย่าง รักแค่อกหักเองนะ รักแค่อยากได้คำปลอบใจไหม ไล่ให้เลิกชอบพี่เบียร์ ให้ไปแย่งพี่เบียร์อยู่นั่นแหละ เป็นพี่เทคแคร์ยังไงไม่เคยมีความรักให้กันเลย" ผมโวยวายใส่อารมณ์กับพี่เทคของตัวเอง ตอนน้องอกหักก็ไม่มีคำปลอบโยนสักคำ มันน่านัก

"กูผิดอีก" ผมไม่สนใจไอ้พี่โซดา ก้มหน้าลงซบแขนที่วางบนโต๊ะ คนเสียใจอยู่ไม่ต้องการคนซ้ำเติม

"เดี๋ยวเอานมมาให้ดื่มละกัน" ว่าแล้วไอ้พี่เทคจอมโหดก็ลุกไปเพื่อสั่งเด็กในร้านให้เอานมมาให้ผมดื่ม

"ชิ เห็นเราเป็นเด็กหรือไง!" แม้จะไม่พอใจแต่เมื่อนมเย็น ๆ มาเสิร์ฟผมก็จำใจต้องดื่ม เพราะคนในร้านไม่มีใครยกเหล้ามาให้ดื่มตามคำสั่งของเจ้าของร้านจอมโหด

ใช้อำนาจในทางที่ผิดชัด ๆ

"โอะโอน้องหน้าหวานนี่เอง ไปกับพี่ไหมครับ" ผมมองหน้าคนที่ตั้งใจเดินชนผมจนตัวเซ ผมไม่ได้เมาสักนิดเพียงแต่มานั่งร้องไห้ในห้องน้ำนานเลยรู้สึกปวดหัว

พี่เด็มคนเดิมยังคงตามตื้อไปเลิก ไม่รู้ว่าพี่แกจะขยันจีบผมไปทำไม ในเมื่อผมก็ปฏิเสธพี่แกไปทุกครั้ง

"ไม่ละครับ รักอยากกลับห้องมากกว่า" ผมปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิด

"ให้พี่ไปส่งไหม ไว้ใจพี่ได้น่า" แต่รุ่นพี่จอมตื้อก็ช่างดื้อดึง ชักจะรำคาญแล้ว

'หึ อย่างพี่เขา ใครก็ไม่ไว้ใจ'

ผมปัดมือพี่แกไม่ให้มาจับตัวผม ไอ้รุ่นพี่คนนี้น่ารำคาญที่สุดสำหรับผม

"ขอบคุณครับแต่รักให้เพื่อนมารับแล้ว" ปฏิเสธอีกหนแล้วเลี่ยงไม่ให้อีกคนได้เข้าใกล้ตัวเขา ผมไม่ชอบ

"หว้าเสียดายแย่ แต่ถ้าเพื่อนไม่มาพี่อาสาไปส่งให้ได้นะครับ"

"..." ผมไม่ได้ตอบ เลิกสนใจคนอื่น ่พอเดินมานั่งข้างนอกร้านพี่เด็มก็เดินมานังด้วยอีก น่ารำคาญเกินไปแล้วนะ ผมไม่ได้สนใจเขาแต่เลือกจะมองหารถของเพื่อน หวังว่านายโนจะมารับไว ๆ

"เพื่อนยังไม่มาหรือครับ" ร่างสูงหาเรื่องชวนคุยไม่หยุด ผมหันหลังแล้วถอนหายใจพี่เขาก็ยังจะเดินมามองหน้าผมอีก

"ครับ" พี่เด็มขยับตัวลงไปนั่งบนเก้าอี้ไม้ ดูท่าทีสบายเหมือนกับไม่รู้ว่าผมไม่อยากสนทนาด้วย ผมหันมองไปในร้านก็เห็นพี่โซดากำลังคุยกับเพื่อน อยากให้พี่โซดามาลากเพื่อนคนนี้ไปเหลือเกิน

"น้องหน้าหวานดูเหมือนไม่ชอบพี่นะครับ" เขาว่าทั้งที่ยังยิ้ม ผมหันมาสบตากับรุ่นพี่ตรงหน้าแล้วถอนหายใจอีก ยุงกัดขาหมดแล้วพี่เขาจะอยากคุยกันตรงนี้จริงนะเหรอ

"ไม่เชิงไม่ชอบหรอกครับ รักแค่ไม่ชอบนิสัยของพี่" บอกไปตามความจริงออกไปเพราะอยากให้พี่เด็มได้รู้ว่าผมไม่ชอบนิสัยของพี่เขามากกว่า พี่เด็มหัวเราะออกมา ผมขมวดคิ้วไม่เข้าใจพี่เขาเท่าไหร่

"ตรงประเด็นดี พี่ชอบนะ"

"..." ผมเงียบกริบ ไม่ได้พูดอะไร ไอ้คนที่อยากให้ชอบก็ไม่ชอบ คนที่ไม่อยากรู้สึกอะไรกันกลับมาบอกว่าชอบกัน พี่เด็มจ้องมองผมไม่วางตาจนผมจนหลบสายตา

"แล้วร้องไห้เรื่องอะไรครับพี่ได้ยินเสียงน้องร้องไห้หนักมาก อกหักหรือครับ" คำถามของพี่เขาเล่นเอาผมพูดไม่ออก ถามซะจี้จุดด้วย "เงียบแบบนี้อกหักชัวร์ จากไอ้เบียร์สินะ" มองชัดขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมทุกคนถึงได้มองออก

"ไม่ครับ" ผมปฏิเสธทันควัน ใครจะไปยอมรับว่าอกหักจากพี่เบียร์ เรื่องความรักของผมมีกี่คนที่รู้กันเนี่ย ผมนึกมาตลอดว่ามันเป็นความลับ

"แต่สาว ๆ อกหักจากหมอนั่นเป็นว่าเล่นเลยนะครับ ปีที่แล้วพี่เบียร์ของน้องก็หักอกอดีตแฟนสาวที่ควงเล่นด้วย" ผมฟังพี่เด็มเล่าเรื่องแล้วอดคิดไม่ได้ว่ากำลังฟังเรื่องคนอื่นอยู่

"นั่นเรื่องพี่หรือเปล่าครับ" เพราะพี่เบียร์ที่ผมรู้จัก ไม่เคยมีประวัติหักอกผู้หญิงมาก่อน พี่เด็มแสดงท่าทีตกใจที่ผมจับไต๋เขาได้

"ฮ่า ๆ โดนจับได้ว่าโกหกซะแล้ว"

"..." ผมเบือนหน้าหนีพี่เด็ม เรื่องแค่นี้คิดว่าผมจะหลงเชื่อง่าย มันไม่มีวันซะหรอก พี่เบียร์ของผมนิสัยดีกว่าคนตรงหน้า พี่เด็มยังขำไม่หยุด พี่คนนี้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่ามานั่งแกล้งผมเถอะ

"ก็แบบอยากให้น้องได้ผ่อนคลายไง" พี่เขาบอกอย่างนั้น ผมสะดุ้งเมื่อถูกโอบคอเข้า ตกใจนึกว่าไอ้พี่เด็มมาโอบคอตอนผมหันหลังเข้าแต่กลับเป็นพี่เทคแคร์ของผมที่เดินมาหา

"ไอ้เด็มมึงมายุ่งวุ่นวายอะไรกับน้องกู" ผมเงยหน้าแล้วยิ้มให้พี่โซดา พี่เทคแคร์คนโปรดของผมมาช่วยผมแล้ว รู้สึกโล่งใจ มือกอดอกเหมือนเหนือกว่าเพราะมีพี่โซดาอยูด้วย

"อ้าวทำไมพูดแบบนั้น กูคนดีนะแค่มานั่งพูดคุยกับน้องหน้าหวานเอง" ผมแบะปากใส่ ไม่ชอบคำพูดหยอดของพี่เด็ม

"อย่างมึงเนี่ยนะ ไอ้รักมึงก็กลับห้องได้แล้ว" พี่โซดาสั่ง ผมก็อยากกลับคอนโดแล้วเหมือนกัน

"รักรอโนมารับ"

"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง" พี่เด็มพูดแทรกอาสาจะไปส่ง ผมกับพี่โซดาหันไปมองคนนอกสายตาทันที พี่โซดาชี้หน้าเพื่อนตัวเองอย่างหงุดหงิด

"เก็บความหวังดีของมึงไปเลยไอ้เด็ม ไม่ต้องมาใช้กับน้องกู น้องมันรอเพื่อนอยู่มึงก็ไปที่อื่นไป กูไม่ไว้ใจมึง" ผมโคตรจะชอบพี่เทคแคร์ตัวเองก็ตรงนี้แหละ

"นี่เพื่อนเองคุณภาวิค" ผมมองสองคนพูดกัน สีหน้าพี่โซดาพร้อมเอาเรื่องมาก โคตรเท่เลยพี่เทคแคร์ของผม

"อยากโดนหมัดกูสัดหน้ามึงก่อนไหมถึงจะลุก" พี่เด็มไม่ได้มีท่าทีจะโกรธเคืองอะไร ออกจะชอบที่ได้แกล้งพี่โซดาให้โมโห สุดท้ายพี่เด็มลุกขึ้นยืน คงเพราะไม่อยากจะมีเรื่องกับเจ้าของร้าน

"โหดร้าย ไปก็ได้ น้องหน้าหวานครับพี่นั่งตรงนู้นนะถ้าเพื่อนไม่มา มาหาพี่ได้"

"ไอ้นี่!" ผมมองพี่โซดาจะสัดหน้าพี่เด็ม คนก่อกวนเดินเข้าไปในร้านด้วยสีหน้าอารมณ์ดี ผมมองพี่เด็มแล้วยกมือจะซัดตัวพี่เขาด้วย มีพี่โซดาอยู่ด้วยผมไม่ต้องกลัวอะไร

"มึงก็ด้วย อย่าไปยุ่งกับมัน ไอ้เด็มมันก็หวังล่าแต้มไปงั้น ไม่ได้คิดจริงจังกับใคร" อ้าว มาดุผมซะงั้น

"รักไม่เอาพี่เขาอยู่แล้วน่า" ผมบอกชัดคำ ก็ความรักสำหรับผมคือการรักเดียวใจเดียว คนแบบพี่เด็มไม่ได้อยู่ในสายตาอยู่แล้ว

พี่โซดากลับเข้าไปในร้าน ผมยังยืนรอเพื่อนแต่ไม่คิดว่าจะเจอกับพี่เบียร์กำลังเดินมาหา หัวใจผมเริ่มเต้นแรง จะหนีก็เหมือนจะมีพิรุธ ผมหันหลังก็เจอพี่เด็มคนเดิมเดินมาหาผมด้วย

ฟุบ

ผมมองมือที่โอบเอวผมอย่างแปลกใจ มือหนาของพี่เบียร์โอบเอวผมราวกับไม่พอใจเมื่อเห็นพี่เด็มจะมาเต๊าะผมอีก ผมเคยได้ยินมาจากพี่โซดาว่าพี่เด็มกับพวกพี่เบียร์ไม่ถูกชะตากันมาก ๆ เวลาเจอหน้ากันก็ชอบมีเรื่องกันทุกที

"ไอ้เด็ม มึงอย่ามายุ่งกับน้องหนู!" พี่เบียร์ชี้หน้าใส่พี่เด็ม ผมเองก็เต็มใจให้พี่เบียร์กอด ให้ตายเถอะมาทำดีกันอย่างนี้แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ผมจะเลิกรักพี่เบียร์ได้ล่ะเนี่ย