🐑 PROLOGUE : ได้จูบพี่เบียร์แล้ว

ณ ร้านเหล้าหลังมอ.แห่งหนึ่ง มีผู้คนมากมายนั่งดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เสียงดนตรีในร้านดังกลบเสียงพูดคุย ใบหน้านวลระเรื่อพยายามเพ่งมองปากเพื่อนว่าเพื่อนทั้งสองกำลังคุยอะไรกัน

"ไอ้รักมึงไหวไหม" เสียงเพื่อนสนิทที่นั่งฝั่งตรงข้ามหันมาสนใจเขาพร้อมกับตะโกนถามเสียงดัง คนหน้าแดงส่งยิ้มให้เพื่อนรักจนตาหยี เขายังไงไหว ยังนั่งดื่มกับเพื่อนได้ถึงเช้า

"ไหว กูไหวมาก" บอกเพื่อนเสียงยานเมื่อเริ่มจะเห็นหน้าเพื่อนทับซ้อนกันหลายคน มือขาวขยี้ตาตัวเองจนเริ่มแน่ใจว่าหายตาพร่ามัวแล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยว ช้ำใจจนต้องนั่งดื่มเหล้าย้อมใจตัวเอง

เคยไหม...ทั้งที่เจ็บปวด แต่ก็ยังรักอยู่

เคยไหม...ทั้งที่พยายามจะหลบหน้า แต่กลับพบเจอ

เคยไหม...แอบมอง แต่ก็หลบตายามเขาหันมา

เคยไหม...แอบรักแต่ไม่กล้าพอที่จะเอ่ยคำ 'รัก' ออกไป

แล้วไงวะ กูแค่ชอบจะผิดตรงไหนห๊ะ!!

อยากตะโกนก้องดังๆ ให้ร่างสูงหล่อโดดเด่นที่ควงสาวสวยระดับดาวคณะนิติแนบอกนั้นไว้ได้รู้เหลือเกินว่าเขารู้สึกยังไง เป็นอีกคืนแล้วที่ร่างสูงควงยัยนมโตนั่นมาร้านเหล้าแห่งนี้ ผมมองภาพเขาสองคนสวีทหวานกันปานจะกลืนกินอย่างอิจฉา

มันอิจฉามาก เป็นผมแทนยัยนมโตนั่นไม่ได้เหรอที่คน ๆ นั้นจะควงแขน!! เล่าถึงคนอื่นนานละมาทำความรู้จักกันดีกว่า

ผมมีชื่อเล่นว่า เจ้ารัก รสิน อินทรักษ์ เป็นเฟรชชี่ปี1 คณะศิลปกรรรมหน้าใสมาได้หนึ่งเทอมละ เทอมสองก็เหลวแหลกตามรุ่นพี่แนะนำอย่างไอ้พี่โซดามัน พี่โซดาเป็นเจ้าของร้านเหล้าแห่งนี้ ตอนผมรู้ว่าร้านน้ำเมาแห่งนี้เป็นของพี่มันก็ตกใจเหมือนกัน

บังเอิญผมมันเข้ากับคนง่าย

บังเอิญร้องเพลงเก่ง

บังเอิญหน้าตาดี

บังเอิญเป็นหลานเทคฯ ไอ้พี่โซดาผมจึงถูกลากให้มาร้องเพลงและทำงานที่นี่ไปแบบไม่ต้องตั้งใบสมัครเลย

ชีวิตผมดีๆ คุณแม่ชมใหญ่เลยว่าผมขยัน ส่งให้มาเรียนแต่กลับมาทำงานหาเงินเที่ยวเอง

อยากบอกแม่เหลือกินว่ากูโดนไอ้พี่เทคแคร์มันบังคับครับแม่ แม่งงงงงง!!

และเพราะการมาทำงานที่ร้านทุกคืนนี่แหละครับจึงเป็นเหตุให้ผมได้รู้จักกับ พี่เบียร์ ภาคิน เจริญวัฒนกุล ปี 3 วิศวะไฟฟ้านี่เอง แหละนี่คืออีกเหตุผลที่ทำให้ผมไม่อยากจากร้านนี้ไปไหนแม้แต่คืนเดียว เพราะพี่เบียร์กับเพื่อนแก๊งอีกสี่คน ชอบมาสุงสิงที่นี่ทุกคืน บางคืนยัยนมโตนั้นก็มา แต่บางคืนก็ไม่มา ซึ่งคืนนี้ยัยนั้นมาและผมก็นั่งกรอกเหล้าดามใจตัวเองอีกเช่นเคย

กูเกลียดนมโต ๆ นั้น สัส!! เบียดพี่เบียร์จนนมจะทะล้นออกมาละ

ปัก!!

"แดกจนเหล้าร้านกูจะหมดร้านละ" เสียงไอ้พี่เทคผมเองเดินเข้ามาทักทาย พร้อมตบหัวผมดังปาบเพื่อเรียกสติ กูจะกินมันผิดด้วยหราาาา นี่ก็ทำงานเกินเงินเดือนที่ได้อีกล่ะไอ้พี่โซดาคร้าาาบ

"เหมือนเดิมแหละเฮีย โน้นครับโน้น" ไอ้โนเพื่อนผมมันชี้บอกให้พี่โซดารู้ถึงเหตุผลที่ผมซดเหล้าไม่หยุด ส่วนอีกคนที่นั่งข้าง ๆ คือไอ้แพร์ครับรายนี้ขยับลุกมาหยิกแก้มผมด้วยเพื่อเรียกสติไม่ให้ผมปิดตา

"จะแดกแล้วจะทำไมวะ" ผมกวนตีนใส่แม่งเลย เข้าใจฟิวใช่ไหม แม่งอกหักทุกวี่ทุกวัน เพ้อไปสิบชาติคนเดียวไปว่าเป็นแฟนกับเขาทั้งที่เขาไม่เคยแลมองสักครั้ง

"ไอ้นี่หนิ!!" และก็อีกลูกครับผมหันขวับมองด้วยสายตาร้ายใส่ไอ้พี่โซดา หัวกูน่ะไม่ใช่กลอง ตบเอาตบเอา เดี่ยวเถอะพ่อจะเตะก้านคอให้เลยพี่เทคฯ ก็พี่เทคฯ เถอะ

"ไอ้รักมึงเมาแล้วนะเว้ย กลับหอกัน" ไอ้โนมันชวนผม เรื่องอะไรผมจะกลับล่ะ แค่ได้เจอหน้าพี่เบียร์มันก็ดีมากแล้ว แต่ผมไม่ชอบเลยเวลามียัยนมโตนั้นคลอเคลียพี่เบียร์แบบนั้น ทั้งที่ไม่มีสิทธ์อะไร

แต่กูจะทวงสิทธ์

สิทธ์ของหัวใจที่รักมั่น 69 วัน!!

ครับ ผมแอบชอบพี่เบียร์เข้า 69 วันแล้ว และอีกเกือบชั่วโมง ก็จะวันที่ 70 แล้วครับทุกคน เสียงดังสนั่นทั่วร้านยังคงดังเพราะมีกลุ่มคนดูบอลอยู่อีกฝั่ง ไอ้พี่โซดามาตามให้พวกผมลุกมาช่วยงานในร้านก่อน เพื่อนทั้งสองจึงได้หิ้วปีกพาผมมานั่งอยู่บนเคาน์เตอร์เรียงราย โดยมีพี่โซดานั่งข้างไอ้แพร์ที่กำลังคิดยอดรวมของวันนี้เช่นเดิม

"มึง..ตัดใจเหอะ เขารักกันขนาดนั้น เขาไม่สนมึงหรอก" หึ ผมแสยะยิ้มเยาะให้กับตัวเองเมื่อเห็นชายหญิงตรงข้างหน้าร้านจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม

อีนั่นมันเป็นใครฟ้ะ...มายุ่งกะพี่เบียร์ของกูได้ยังไง!!

"อ้าว ๆ มึงจะลุกไปไหน" ผมปัดมือของสองเพื่อนรักออกแล้วเดินโซซัดโซเซตรงไปยังโต๊ะของพี่เบียร์ ผู้คนรอบข้างที่ผมเดินผ่าน ต่างก็หันมามองผม ราวกับกลัวว่าผมจะล้มเอาได้เพราะทรงตัวไม่อยู่

กูไม่ได้เมาเว้ย กู-ไม่-ได้-เมา!!

ผมเดินอย่างมาดมั่นเข้าไปลากยัยป้าที่นั่งแลกลิ้นกับพี่เบียร์ตกลงพื้นอย่างจัง นางยักษ์ร้ายดูจะตกใจและเจ็บตัวก่อนจะหันมาวีนใส่ผม ระหว่างนั้นผมเลือกมานั่งทับบนตักพี่เบียร์แทน

พี่เบียร์ผัวกูครับยัยป้าหน้าวอก

กรี๊ดดดดด

"เด็กบ้า เมาแล้วกลับบ้านไปเลยไป แล้วก็ปล่อยเบียร์นะ ออกไปจากตักเบียร์เดี่ยวนี้" เสียงแปดหลอดที่ดังแข่งดนตรีเรียกสายตาทุกคนในร้านเป็นอย่างดี ร่างอวบอัดลุกขึ้นเองด้วยความยากลำบากเพราะรองเท้าส้นสูงที่สวมใส่ ผมพยายามเพ่งเล็งมองหน้าเพราะสายตาเริ่มพร่ามัวด้วยฤทธิ์เหล้า ผมว่าผมไม่ได้เมานะแต่ทำไมเธอมีหลายคนจัง

"เลิกยุ่งกับพี่เบียร์ของน้องได้แล้ว ไม่เห็นรึไงว่าพี่เบียร์เขาไม่สนใจเธอ แหกตาดูบ้างนะ พี่เบียร์กอดน้องอยู่" ผมชี้มือไปยังยัยป้าหน้าหนาที่เอาแต่เกาะแกะพี่เบียร์ไม่ยอมไปไหน ที่สำคัญผมกอดคอพี่เบียร์ไว้แน่นด้วยเพราะกลัวว่าร่างสูงหายไปไหนแล้วโดนยัยป้าตรงหน้าฉกไปกินอีก

กรี๊ดดดดดดดดดดด

และก็ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องจนแก้วหูจะแตกดังทั่วร้านอีกครั้งพร้อมกับเท้าที่กระทืบอย่างไม่พอใจสุดๆ

"จะบอกอะไรให้หายโง่นะเจ้ พี่เบียร์เป็นของน้อง เรารักกัน แล้วเราก็จูบกัน" ผมสาธยายเรื่องราวมากมายที่คิดเองเออเองคนเดียวข้างเดียวออกมา เหล่าเพื่อน ๆ และพี่เบียร์ดูจะแปลกใจไม่น้อย สองมือผมดึงคอพี่เบียร์มาจูบแลกลิ้นกันต่อหน้าเจ้แกและทุก ๆ คน

อื้ม...ราวกับฝันเป็นจริง ผมได้จูบพี่เบียร์แล้ว