Your Wishlist

ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ (ตอนที่ 41 .. “ วันเวลาที่หายไป ”)

Author: วีณา

เมื่อความรักที่ได้มันไม่ได้มาจากหัวใจ นับประสาอะไรกับความมั่นคงที่จะตามมา ถ้าความรักและความปรารถนามันมาจากเงินตรา สิ่งที่ตามมามันก็คงคือเกมส์ เกมส์ของชีวิต รักแท้อยู่ที่ใด คำตอบอยู่ที่ไหน หามันให้เจอ

จำนวนตอน :

ตอนที่ 41 .. “ วันเวลาที่หายไป ”

  • 12/04/2565

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

ONE MOMENT IN TIME - Whitney Houston

https://www.youtube.com/watch?v=96aAx0kxVSA

ขอขอบคุณ คุณ Whitney Houston จาก ค่าย แอริสตาเรเคิดส์ อาร์ซีเอเรเคิดส์ ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 41 .. “ วันเวลาที่หายไป ”

“ก็ได้ๆ แหม ยกเหตุผลมาอ้างซะเอียดเป็นคนใจร้ายไปเลยนิ นี่เห็นว่ากำลังอยู่ในช่วงปรับปรุงและรอลงอาญานะ อนุญาตให้มารับก็ได้ พอใจรึยัง แล้วคราวหลังอย่ามาว่าหนูใจดำอีกหละ น่าดู หนูเจ็บแล้วจำนะพี่ ไม่ใช่ก้อนหินหรือดินทรายที่ไหน”

     มอญตื้อจนเอียดใจอ่อน ยอมให้มารับ และก่อนที่จะถึงวันนั้น มอญก็ขอเพิ่มด้วยอีกอย่าง ก็คือ ยอมบอกความในใจต่อหน้าเอียดและวัฒน์

“น้องเอียดครับ พี่ชอบน้องเอียดและรักน้องเอียดจริงๆ ขอโอกาสให้พี่ได้พิสูจน์ตัวเองได้ไหมครับ ว่ามีดีพอและเหมาะสมที่จะดูแลน้องเอียดไปตลอดชีวิต จะได้ไหม สำหรับนิสัยและเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหดในอดีตนั้น พี่ขอยอมรับผิดทุกอย่าง น้องเอียดจะลงโทษหรือทำอะไรพี่ก็ได้ ถ้ามันจะทำให้น้องเอียดสบายใจ ได้ไหมครับ ขอโอกาสให้พี่ได้ดูแลน้องด้วย เพราะพี่รักน้องเอียดจริงๆ”

     วัฒน์ชอบความเป็นลูกผู้ชายของมอญ จึงไม่รังเกียจที่จะได้มอญเป็นลูกเขย แต่เรื่องนี้ขึ้นอยู่ที่เอียด ใจจริงตอนนี้ก็รักเขาเข้าไปเต็มเปาแล้วหละ แต่ขอหยั่งเชิงเพื่อรักษาฟอร์มเสียหน่อย อุตส่าห์รักษาฟอร์มมาตั้งนาน จะมายอมกันง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง จึงพูดออกไปแบบบัวไม่ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น

“ก็ได้หนูจะให้พี่พิสูจน์ตัวเอง ว่ารักหนูจริงแค่ไหน ถ้ารอหนูได้” มอญงง ไม่เข้าใจ

“ยังไง” มอญเลยถามออกไป “นั่นนะซิลูก หนูจะพิสูจน์ความรักของมอญ ยังไง พ่อยังไม่เข้าใจกับประโยคที่ว่า ถ้ารอหนูได้”

“ถ้าภายใน 6 เดือนต่อจากนี้ไป พี่สามารถพิสูจน์ให้หนูเห็นว่า สามารถดูแลและปกป้องหนูได้ มั่นคง สม่ำเสมอ หนักแน่น เสมอต้นเสมอปลาย ไม่หูเบา ใจเย็นและที่สำคัญ ทำให้หนูรักให้ได้ หนูก็จะตกลงคบและเป็นแฟนพี่ ว่าไง ทำได้ไหม แต่ถ้านิสัยไม่ดีขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ไม่ต้องมาพูดและเห็นหน้ากันอีกเลย เอาไหม ว่าง่ายๆทำดีมาเท่าไหร่หนูไม่รู้ไม่นับ ถ้าทำผิดเพียงครั้งเดียว ถือว่าที่ตกลงกันมาเป็นอันว่า โมฆะทั้งหมด ว่าไง เปลี่ยนใจได้นะ ดีไหมค่ะคุณพ่อ” วัฒน์ฟังแล้วยังขยาดเลย

“โอพ่อว่าไม่ค่อยแฟร์นะ ถ้าทำดีมาสิบครั้ง แล้วมาผิดเพียง 1 ครั้ง และยกเลิกทั้งหมดเลยเนี่ย พ่อว่ามันเกินไป”

“ได้ครับ พี่จะทำตามคำที่น้องเอียดพูดมาทุกอย่าง” วัฒน์ร้องเสียงหลงเลย

“เฮ้ย ไหวเหรอเจ้ามอญ อาว่า..”

“ไหวครับคุณอา เพราะผมมั่นใจว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่น้องเอียดพูดมา ผมสามารถทำได้หมด 6 เดือนต่อจากนี้ไป ผมจะเป็นคนใหม่ ผมจะไม่เป็นมอญคนเดิมอีกแล้ว เพราะผมมีน้องเอียดเป็นหลักชัยอยู่ข้างหน้า ไม่ว่าระหว่างทางจะเจอขวากหนามมามายสักเพียงใด ผมก็จะไม่ท้อและถอยแม้แต่ก้าวเดียว ขอเพียงอย่างเดียว เมื่อถึงเวลานั้น น้องเอียดอย่ากลับคำที่พูดไว้ในวันนี้ก็แล้วกัน”

“ค่ะ ถ้าพี่ทำได้ หนูก็จะไม่ผิดคำสัญญา คำไหนคำนั้น ถือว่าพ่อเป็นพยานแล้วนะ”

“แล้วตอนนี้หละครับ จะเรียกว่าอะไร” เอียดยิ้มๆและตอบออกไปอย่างนิ่มนวล เพื่อให้มอญสบายใจ

“คนพิเศษค่ะ” วัฒน์ยิ้มออกมา “เข้าใจพูดนะลูกสาว” วัฒน์บ่นในใจ

“เพราะเท่ากับว่า พี่พึ่งเริ่มจีบหนู หนูให้พี่ได้แค่นี้ ว่าไงค่ะรับได้ไหม คนพิเศษ”

“ได้ครับ คนพิเศษ ก็คนพิเศษ แล้ววันที่ 12 พี่จะมารับแต่เช้าเลยนะครับ”

“ตกลงค่ะ แล้วเจอกัน” หลังจากที่มอญได้แสดงความกล้าออกไปแล้วตามคำแนะนำของวันทนีย์ที่กระซิบบอกมา มอญจึงมีความสุขเป็นที่สุด หายอึดอัดและกังวลใจทันที กับความจริงที่ปรากฏในตอนนี้ เพราะเอียดยอมเปิดใจเปิดทางให้เขาพิสูจน์รักแท้เสียที

\\\\\ ----- /////

     หลังจากที่ออยได้เสียกับกุ้งจนเป็นผัวเมียกันแล้ว ออยก็กลับไปขนเสื้อผ้าบางส่วนมาอยู่กับกุ้งเลยเป็นการถาวรในวันต่อมา โดยที่ไม่สนใจเรื่องของโรสทั้งสิ้น ยอมเป็นเมียน้อยทั้งๆที่รู้ แต่ออยถือว่าชัชกีดกันอยู่จึงไม่กลัวในจุดนี้

“ออยอย่าลืมทานยา ตามที่พี่บอกด้วยนะ” กุ้งย้ำเตือนขณะที่นั่งทำงานอยู่ ออยก็บีบก็นวดผัวไปด้วย ฆ่าเวลา

“ดีมากจ๊ะเมียจ๋า ไม่ใช่อะไรหรอก คือตอนนี้พี่ยังไม่พร้อม งานยังยุ่งๆอยู่เลย พี่กลัวไม่มีเวลาที่จะเลี้ยงดูเค้าหากเกิดขึ้นมาตอนนี้”

“หนูก็เหมือนกันพี่ ยังไม่พร้อม ยังไม่อยากท้องโย้ตอนนี้ ยังไม่อยากเป็นแม่คน ขอใช้ชีวิตแบบนี้ หุ่นเพียวๆไปก่อนสัก 5 ปี 10 ปี เนาะดีไหม” กุ้งหันมาหอมแก้มออย

“ดีแล้วพี่เห็นด้วย อายุหนูยังน้อยอยู่ อีก 10 ปี มีลูกก็ยังไม่สาย อันนี้พี่เห็นด้วยเลย” ออยก้มลงมาหอมแก้มกุ้ง

“น่ารักมาก ผัวหนูน่ารักที่สุด รู้ใจเมียจริงๆแบบนี้ต้องให้รางวัล” พูดจบออยไม่สนใจว่ากุ้งกำลังทำอะไร รีบผลักกุ้งลงไปนอนกับพื้นแล้วจัดการให้ความสุขผัวทันที สรุปบ่ายนี้ทั้งบ่ายกุ้งเลยไม่ต้องได้ทำงานกันพอดี แต่กุ้งก็ชอบไม่ว่าอะไร

***** ///// *****

     หลายวันผ่านไปหลังจากที่กลับมาจากทะเล กุ้งก็เงียบไปอีก ไม่รู้ว่าจงใจลืม หรือมัวสนุกกับเมียใหม่อย่างออย หรือมัวแต่เร่งงานให้กับบ้านของนุ่นกันแน่ จนลืมติดต่อโรสกลับไปอีกครั้งโดยผ่านมือถือของแพร ตามที่ได้ตกลงกันไว้

     โรสเดินเข้ามาถามแพรทุกวัน แต่ก็เงียบไร้ร่องรอย พอได้โทรศัพท์ใหม่+เบอร์ใหม่ จึงรีบโทรหากุ้งทันที ในคืนวันอาทิตย์ที่ 6 มิ.ย. ขณะที่กุ้งกำลังเพลินเริงสวาทกับออยเมียใหม่อยู่บนเตียง เสียงโทรศัพท์ของโรสก็ดังขึ้นมา ครั้งแรกยังไม่รับจนดับไป สักพักมาอีก

     กุ้งรับสายและให้ออยเงียบ เพราะไม่อยากให้มีปัญหา เบอร์ใครไม่รู้ ไม่คุ้นด้วย เผื่อเป็นลูกค้า เมื่อรู้ว่าเป็นโรส จึงตกใจในทีแรกเลยลุกออกจากเตียง เปิดประตูห้องออกไปและแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ โดยเฉพาะเอาเรื่องงานของชุมพลและนุ่นมาอ้างไปพร้อมๆกัน

     โรสน้อยใจ “ทุกทีเลย พี่ก็อ้างแบบนี้ตลอด งานๆๆ หนูอุตส่าห์รอพี่ทุกวัน ให้โทรเข้าเครื่องอาแพรเพราะมันปลอดภัย พี่ก็ไม่โทร รู้ไหมว่าพ่อยึดโทรศัพท์เครื่องเก่าหนูไปแล้ว นี่พ่อก็พึ่งถอยเครื่องใหม่เบอร์ใหม่มาให้ หนูก็ต้องหลบพ่อออกมาโทรหาพี่ พี่เข้าใจเมียพี่บ้างไหมเนี่ย เวลานิดๆหน่อยๆจะโทรหากันบ้างสักนิดไม่มีเลยรึไง งานมันมากจนไม่มีเวลาให้เมียสักนิดเลยรึ หนูไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีเวลา อย่าให้รู้เชียวนะว่าพี่นอกใจหนู มัวแต่ไปนอนกกใครอยู่” ออยเดินตามออกมาแล้วมากอดกุ้งทางข้างหลัง หอมด้วย

     กุ้งหันไปทำมือจุ๊ๆออยก็ยกมือ Ok “น่าพี่ทำงานจริงๆ ก็งานของคุณชุมพลที่หนูฝากคุณแพรมาให้นั่นไง” ออยไม่สนใจกุ้งจะคุยก็คุยไป ออยนั่งคุกเข่าแล้วมุดเข้าไปในผ้าขาวม้า ทานไอติมอย่างเอร็ดอร่อย กุ้งเริ่มพูดไม่เป็นภาษา

“เพ่ กาม ลาง เรง งา”

“พี่พูดอะไรของพี่หนะ หนูฟังไม่เข้าใจ พี่กุ้ง พี่เป็นอะไร” กุ้งไม่ไหวแล้ว ออยเล่นนั่งเป่าปี่อย่างสนุกปากเลย

“พี่ปวดท้อง ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ” โรสงอนจึงวางสายทันที “ไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย เห็นงานดีกว่าเมียก็ไม่ต้องมาคุยกันอีกเลย”

   หลังจากที่ภูเขาไฟระเบิดเรียบร้อย ออยอิ่ม มีความสุขและพอใจกับการกระทำแล้ว กุ้งโทรกลับไปหาโรสอีก โรสก็ไม่รับสาย เพราะปิดเครื่องไปแล้ว กุ้งจึงทำหน้าไม่ค่อยดี ออยลุกขึ้นมากระซิบที่หูเบาๆ

“อย่าไปสนใจเลยพี่ ในเมื่อเขาไม่รับ ก็แสดงว่าเขาไม่อยากที่จะคุยกับเรา ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าเขาอยากคุยเขารับไปนานแล้ว วางๆได้แล้ว มาพี่ เรามาเริงรักกันต่อดีกว่า” กุ้งจึงรีบวางโทรศัพท์ทันทีตามที่ออยบอก และมีเพศสัมพันธ์กับออยต่อทันที จนยันเช้า

<<<< ***** >>>>>

     จากนั้นออยก็ไปช่วยกุ้งทำงานที่บ้านนุ่นจนเสร็จ และบางช่วงกุ้งก็หลบออย เพื่อโทรหาโรสเพื่อง้อ แต่โรสก็ไม่ยอมรับสายสักที พอกลับถึงบ้านก็แอบโทรอีก ออยมาเห็นเข้า จึงรีบคว้าโทรศัพท์มาดูชื่อ

“โรส” เพราะหึงจึงโกรธมาก เลยเหวี่ยงอารมณ์ทันที

“โทรหาเมียเก่าทำไม คิดจะกลับไปง้อขอคืนดีกับมันอีกเหรอพี่ เมียปัจจุบันยืนอยู่นี่ทั้งคน ทำไมพี่ถึงไม่เห็นใจบ้าง จะไปอาลัยอาวรณ์กับคนที่ไม่เคยต่อสู้เพื่อความรักเลยอย่างมันทำไม” ออยพูดเพราะน้อยใจ อะไรทำนองนั้น

     จึงเกิดทะเลาะและมีปากเสียงกันขึ้นทันทีอย่างแรง

“พี่ขอโทษนะออย พี่รับปากว่าจะไม่ทำอีก” คืนนี้จึงสงบศึกลงได้ และคืนนี้เพื่อให้ออยสบายใจจริงๆ กุ้งเลยจัดชุดใหญ่ให้ทันที จนออยพอใจหลับคาอกไปเลย

     รุ่งเช้าออยตื่นขึ้นมานึกว่าจะทำตามสัญญา เพราะตื่นมาแล้วไม่เห็นผัวนอนอยู่ที่เตียงหายไปไหนแต่เช้า จึงลุกออกจากห้องแล้วไปดูว่ากุ้งหายไปไหน เข้าไปที่ห้องทำงาน ก็ไม่มี

“พี่กุ้ง ผัวขา อยู่ไหน เมียตื่นแล้ว มาให้กอดหน่อยเร็ว”

     สักพักออยก็เห็นกุ้งยืนอยู่ที่ระเบียงหลังบ้านเหมือนกำลังโทรศัพท์หาใครอยู่ จึงค่อยๆเดินย่องๆไปแอบฟังอยู่ข้างหลังโดยที่กุ้งไม่รู้

“นะคุณแพรช่วยผมหน่อย ผมโทรไปหาแล้ว เค้าก็ไม่รับสาย ช่วยนัดให้ผมหน่อย ผมอยากจะปรับความเข้าใจและขอโทษจริงๆ”

“ได้ๆ แล้วดิฉันจะช่วยนะ แต่ไม่รับปากขอเวลาสักวันสองวันก็แล้วกัน รอรับโทรศัพท์ ดิฉันก็แล้วกัน จะพูดให้”

     ไม่ทันที่แพรจะพูดจบ ออยรีบดึงโทรศัพท์จากมือกุ้งทันที แล้วพูดเข้าไปในโทรศัพท์ โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นใคร

“อย่ามายุ่งกับผัวฉัน จะไปตายที่ไหนก็ไปอีหน้าด้าน” แล้วก็กดวางสายทันที แพรตกใจงงมาก เสียงใคร ทำไมถึงพูดออกมาอย่างนั้น

     กุ้งหันมาดึงโทรศัพท์ที่มือคืนทันที และไม่พอใจมาก จึงตะคอกใส่หน้าออยทันทีแบบไม่ไว้หน้าและเกรงใจ

“ทำอะไรของเธอหนะ เสียมารยาทที่สุดออย” ออยไม่สนใจตะโกนใส่หน้ากุ้งกลับทันทีเหมือนกัน

“แล้วพี่ทำอะไร พี่โทรหาใครแต่เช้า เมื่อคืนพี่รับปากกับหนูแล้ว ว่าจะไม่โทรหามันอีก แล้วนี่อะไร ทนคิดถึงมันไม่ไหวเลยรึไง ถึงโทรหามันแต่เช้าเลย พี่ หนูก็มีหัวใจนะ หนูเป็นเมียพี่ เมียที่คอยช่วยเหลือและปรนนิบัติผัวอยู่ทุกวัน ไม่ใช่มันอีเมียเก่าที่ไม่เคยมาดูดำดูดีอะไรพี่เลยสักนิด แล้วพี่ทำอย่างนี้กับหนูได้ยังไง ทำได้ยังไง”

     ออยทุบหน้าอกกุ้งและร้องไห้ กุ้งโมโหผลักออยออกไปไปอย่างแรงจนล้มลงและชี้หน้า

“พี่เคยบอกแล้วใช่ไหม ว่าส่วนของออยอยู่ตรงไหน ออยอยากอยู่กับพี่ อยากได้พี่เป็นผัว พี่ก็ให้แล้ว สัญญาที่ออยให้พี่ไว้ยังจำได้ไหม รักได้อยู่ได้ แต่ห้ามหึงห้ามหวง เพราะฉะนั้น ถ้าพี่จะทำอะไร คุยกับใคร ก็อย่ามายุ่ง”

     กุ้งอารมณ์เสียเดินหนีเข้าบ้านทันที ออยรีบดึงขากุ้งไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง

“พี่กุ้งหนูขอโทษ ต่อไปหนูจะไม่ทำแบบนี้อีก หนูขอโทษ” กุ้งขยับขาหนี

“อย่าเลยออย พอมีปัญหา ออยก็พูดแบบนี้ทุกที”

“จริงๆ ต่อไปนี้หนูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว หนูจะตามใจพี่ทุกอย่าง หนูให้สัญญาจริงๆ หนูรักพี่ หนูยอมแล้ว หนูผิดไปแล้ว”

     ออยมองหน้ากุ้งและเอาหัวซบไปที่หน้าแข็ง กุ้งใจอ่อนเพราะเห็นว่าเป็นครั้งแรก จึงอุ้มออยเข้าไปในห้อง และมี Sex กันดับอารมณ์ไป 1 รอบ แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ คือตอนนี้แผลกุ้งหายดีแล้ว สามารถโดนน้ำได้ตามปกติ ออยยังคงเอาใจสามีเพราะกลัวกุ้งจะเบื่อ ก็เลยบริการกุ้งอีกรอบระหว่างอาบน้ำ โดยครั้งนี้ เธอขึ้นคร่อมเอง ทำให้ทุกอย่าง เพื่อให้กุ้งหายโกรธ จนผ่านพ้นไปด้วยดี

     หลังจากเสร็จกิจในห้องน้ำ ก็กอดเอวเฮฮามีความสุขกันออกมา เสียงโทรศัพท์กุ้งดังขึ้น คราวนี้เป็นข้อความ กุ้งกำลังแต่งตัว

“เดี๋ยวหนูไปดูให้เอง พี่แต่งตัวไปเถอะ” ออยเลยมาดูว่าใครส่งข้อความอะไรมาให้ ออยกดเปิดไลน์อ่าน ตาเธอเบิกโพรงขึ้นมาทันที

“รักและคิดถึงกุ้งมากมาย อยากพบอีกจัง ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม รักนะจุ๊บๆ..นิด” เท่านั้นแหละออยวีนแตกเลย

   เหวี่ยงโทรศัพท์กุ้งลงบนที่นอนทันที “มันจะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย อีผู้หญิงพวกนี้ ทำไมถึงชอบมายุ่งกับผัวกูจริง” กุ้งรีบเดินมาหลังจากแต่งตัวเสร็จ “อะไรอีกหละออย” ออยตะโกนใส่หน้ากุ้งแบบขาดสติ เพราะหึง จนลืมคำสัญญาที่พึ่งพูดไปเมื่อตอนเช้า

“ไหนพี่บอกว่าเลิกติดต่อกับอีนิดมันแล้วไง แล้วนี่อะไร” ออยชี้ไปที่โทรศัพท์ กุ้งจึงไปหยิบข้อความมาอ่าน

“นี่ยังติดต่อและแอบไปเอากันอยู่อีกใช่ไหม ถ้าไม่ใช่แล้วมันจะส่งข้อความแบบนี้มาได้ยังไง โอ๊ย เบื่อโว๊ย เบื่อ เบื่อ มีผัวก็ไม่รู้จักพอ อยากทำอะไรก็ทำ อยากจะไปเอาอะไรกับใครที่ไหนก็ไปเลย หนูยอมแพ้แล้ว คนมันไม่สำคัญอย่างหนู พี่ไม่เคยรักและแคร์เลย อยากทำอะไรก็ทำนะ ต่อไปนี้หนูจะไม่อยู่ให้พี่รำคาญใจอีกแล้ว” เมื่อพูดกันดีๆไม่ได้ในความรู้สึกของออย ออยจึงตัดสินใจหนีกลับบ้านตัวเองไปเลยในเช้าวันนี้ หลังจากแต่งตัวเสร็จ ออยก็รีบขับรถออกไปจากบ้านกุ้งทันที และงอนไม่ยอมรับโทรศัพท์กุ้งอีกเช่นกัน

***** \\\\\ *****

       สองวันต่อมา (10 มิ.ย.) ช่วงเช้า แพรส่งข้อความมาบอก

“ดิฉันหลอกยัยโรสให้ออกมากับดิฉันได้แล้ว ช่วงสายๆไม่เกิน 11 โมงถึงจะกลับ ดิฉันจะรออยู่ที่ องค์พระพุทธมณฑล สาย 4 พาตาหนูมาไหว้พระขอพร คงอยู่นานไม่ได้ เดี๋ยวพี่โตจะสงสัย ถ้าคุณอยากจะมาปรับความเข้าใจกัน ก็ให้รีบมา เพราะมีเวลาไม่มาก..แพรไหม” เมื่อกุ้งได้รับข้อความ จึงรีบไปดักรอพบโรสที่นั่นทันที   

       พอแพรเห็นกุ้งว่ามาแล้วจึงอุ้มหลานหลบไปทางอื่น และร้องเพลงให้โรสฟังทันที โรสหันมาเห็นเป็นกุ้งจึงเดินหนี กุ้งก็เดินตาม

< แทนคำนั้น - วสันต์ โชติกุล > https://www.youtube.com/watch?v=GQYd5qHOLkg

“ออกไปนะ ในเมื่อเห็นงานดีกว่าเมียหละก็ ไม่ต้องมาพูดหรือเห็นหน้ากันอีกเลย ไปอยู่กับงานโน่น”

“ไม่เอาน่าโรส พี่อุตส่าห์บากหน้ามาขอโทษแล้วนี่ไง เข้าใจและเห็นใจพี่บ้างถอะ พี่ไม่มีเวลาจริงๆในตอนนั้น ตอนนี้พี่ก็เร่งทำจนงานจนเสร็จหมดแล้ว จึงมีเวลามาหาหนูนี่ไง แล้วจะเอายังไงกับพี่อีก พี่รักหนูนะ รักมากด้วย” แล้วก็แอบหอมแก้มซ้ายจากข้างหลัง

“พี่ทำอะไร นี่มันในเขตวัดนะ” กุ้งทำหน้าบูด “ไม่รู้หละก็หนูไม่ยอมยกโทษและคืนดีให้พี่ทำไม ถึงจะบาปพี่ก็ยอม”

“Ok ได้ๆ ก็ได้ครั้งนี้หนูจะยอมยกโทษและให้อภัย หวังว่าครั้งต่อไปคงจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วนะเจ้าคะ ไอ้เรื่องบ้างานบ้าๆบอๆเนี่ย”

“ครับผม” แล้วกุ้งก็หอมแก้มโรสอีก “พี่ พอแล้ว” แล้วทั้งสองก็จูงมือกันเดินออกไปหาแพร และไปไหว้พระองค์ใหญ่กันทั้งสามคน

       กุ้งมาตามง้อโรส อีกครั้งหลังจากที่ผิดสัญญาเรื่องบ้างาน เนื่องจากกุ้งกำลังเร่งตกแต่งบ้านและออฟฟิตให้กับนุ่น จึงหายไป แล้วไม่บอกตามคำสัญญา กุ้งจึงตอกย้ำความมั่นใจให้กับโรสว่ารักนะ และเพราะรักกุ้งมาก โรสจึงใจอ่อนยอมกลับมาคืนดีด้วยอีกครั้ง

“โรส” กุ้งกระซิบที่หูโรสก่อนที่จะกลับหลังขึ้นรถแล้ว

“วันที่ 12 นี่โรสพอจะหาทางออกไปงานขึ้นบ้านใหม่ของนุ่นกับพี่ได้ไหม”

“ไม่รู้เหมือนกัน เอาเป็นว่าหนูขอสัญญาว่า วันที่ 12 นี้เราสองคนต้องได้เจอกันแน่ หนูคิดว่า หนูมีวิธี พี่เตรียมชุดหล่อๆไว้รอได้เลย”

xxxxx ===== xxxxx

     (11 มิ.ย.) หลังจากที่ชัชเปิดทางให้ เมฆจึงถือโอกาสมาขอพาโรสออกไปทานข้าวนอกบ้าน ชัชก็ให้ไป เมฆพาโรสมานั่งทานมื้อเย็นที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวๆแม่น้ำนครชัยศรี เพื่อดูธรรมชาติด้วย และเริ่มจีบเลยทันที โดยงานแรกที่ขอออกเดท ถ้าไม่นับเดทนี้คือชวนไปงานทำบุญบ้านใหม่ของนุ่นในวันพรุ่งนี้ โรสไม่อยากไป เมื่อนึกๆแล้ว นี่เป็นทางเดียวที่จะได้เจอและอยู่กับกุ้งจึงมีข้อแม้

“ได้ ฉันจะยอมไปกับคุณ และให้คุณมารับฉันที่บ้านต่อหน้าพ่อก็ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไข มีข้อแม้ เอาไหม ถ้าคุณทำตามได้”

“อะไรเหรอครับ ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง ผมก็ยินดีทำตาม” โรสยิ้ม

“ไม่ยากหรอค่ะ ง่ายๆ” เมฆตั้งใจฟัง “ว่าไป”

     โรสยื่นหน้ามาใกล้ๆหูขวาเมฆและพูด “มารับฉันและพาฉันไปหาพี่กุ้ง พรุ่งนี้ฉันจะเข้างานกับผัวฉัน เพราะถ้าคุณไม่รับปากหรือทำไม่ได้ ฉันจะไม่ยอมออกไปไหนกับคุณอีกเลยตลอดชีวิต แค่นี้แหละ ง่ายๆ พอจบงานแล้วฉันก็จะกลับกับคุณเหมือนเดิมตามปกติ”

     แล้วโรสก็ดึงตัวกลับมานั่งตามปกติ เมฆคิดอยู่พักนึงและถามกลับไป 1 คำถาม เพราะอยากมั่นใจอะไรบางอย่าง

“แล้ววันต่อๆไปหละ จะมีแบบนี้อีกไหม” โรสตอบแบบไม่ต้องคิดเลย

“ไม่มีค่ะ ขอแค่พรุ่งนี้วันเดียว แฟร์ดีไหม ฉันรู้ว่าคุณพ่อคิดอะไรอยู่ ในเมื่อคุณพ่อเทใจมาให้คุณ และคิดจะจับฉันใส่ตะกร้าล้างน้ำให้กับคุณ ซึ่งคุณเองก็ยอมเสียด้วย ฉันจึงขอโอกาสสักครั้งที่จะได้เจอและอยู่กับคนที่ฉันรักอีกสักวันก็ยังดี จะได้ไหมหละ ก่อนที่อะไรๆมันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ฉันรู้ว่าคุณชอบฉัน ซึ่งฉันเองก็ขอขอบคุณในน้ำใจที่คุณมีให้ แต่ฉันไม่ได้รักคุณ ฉันรักพี่กุ้ง”

“ผมเข้าใจ ผมรู้ว่าผมมาทีหลังมัน แต่ทำยังไงได้ ก็คนมันรักไปแล้ว เมื่อมีโอกาส ผมก็จะขอใช้โอกาสนี้ทำมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แบบลูกผู้ชาย ถ้าลองแล้ว ทำแล้ว เมื่อถึงที่สุด มันไปต่อไม่ได้ ผมก็ยินดีที่จะไปจากคุณเอง โดยไม่มีข้อโต้แย้ง และคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อไปได้ในอนาคต แต่ขอให้ได้เริ่มก่อนแล้วกัน ถ้ายังไม่ได้เริ่ม แล้วมาถูกปรับแพ้แบบนี้ ผมก็ถือว่ามันไม่แฟร์ สำหรับผมเช่นกัน”

“ดี ตรงดี ฉันชอบ ฉันก็เป็นคนตรงๆเหมือนกัน ในเมื่อคุณพูดออกมาตรงๆแบบนี้แล้ว หลังจากงานวันพรุ่งนี้ คุณก็เริ่มจีบฉันได้เลยตามแบบฉบับของคุณ เพราะพ่อเปิดทางให้คุณแล้วนี่ คุณโทรหาฉันได้ตลอดเวลา ไม่แน่นะ ความดีและความซื่อของคุณอาจจะทำให้ฉันเปลี่ยนใจ เอนไปหาคุณบ้างก็ได้ เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลา ขนาดฉันกับพี่กุ้ง ยังต้องใช้เวลาดูใจกันมานานพอสมควร สำหรับคุณฉันก็จะให้โอกาสเช่นกัน ไม่แน่ สักวันฉันอาจจะรักคุณมากกว่าพี่กุ้งก็เป็นได้ ขอให้มันถึงวันนั้นก่อนแล้วกัน ตกลงไหม”

     โรสยื่นมือมาให้เมฆจับ เมฆงง “ขอคำยืนยันว่าเกมส์นี้ คุณเข้าใจกติกาดีแล้ว ต่อไปจะได้ไม่ทำผิดกติกาหรือผิดกฎ ถ้าไม่จำเป็น”

“คุณเรียกมันว่าเกมส์เลยเหรอ โรส” โรสพยักหน้า

“ค่ะ เกมส์ เพราะพ่อเป็นฝ่ายเริ่มมันขึ้นมา ฉันไม่ได้เต็มใจ แต่เมื่อมันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันจึงต้องยอมทำตามและโดดลงมาเล่นกับมันสักตั้ง เพื่อให้มันจบๆไป ว่าไงค่ะ ดิฉันเมื่อยแล้วนะ ค้างอยู่เนี่ย”

“ได้ครับ” เมฆยื่นมือมาจับ

“ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ ดิฉันมีเรื่องที่จะรบกวนเพียงเท่านี้ ทานข้าวกันต่อได้แล้ว เดี๋ยวจะหมดอร่อยซะก่อน”

     เมฆเริ่มไม่มั่นใจกับเกมส์นี้เสียแล้วว่าจะไปต่อได้แค่ไหน เพราะเจอคู่ต่อสู้ที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางที่จะเอาชนะได้เลย แพ้เห็นๆทั้งๆที่ยังไม่ได้ลงสนามแข่งเลยด้วยซ้ำไป เพราะโรสรักกุ้งมาก คงยากที่จะง้างและดึงใจให้รักเขาได้ แต่ถึงยังไงก็จะสู้ จนกว่าจะรู้ผล

!!!!! &&&&& !!!!!

     วันเสาร์ที่ 12 มิถุนายน ช่วงค่ำ งานวันขึ้นบ้านใหม่ของนุ่นก็มาถึง หลังจากที่ได้ย้ายข้าวของทุกอย่างจากบ้านเก่ามาจนหมดทุกชิ้น และใช้เวลาอีกเกือบ 15 วันในการจัดทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทาง แล้วปิดประกาศขายบ้านเก่าหลังนั้นอย่างเป็นทางการ

“เชิญ เชิญเลยค่ะ” นงนุชดีใจ ยิ้มแก้มปริที่บ้านใหม่เสร็จ สวยสมใจและเสร็จเร็วกว่าที่คิด เพราะเมฆเร่งทำให้ตามคำขอของกุ้ง

“ยินดีด้วยนะครับ” วัฒน์ถือกระเช้ามาแสดงความยินดี “คุณวิวัฒน์ ขอบคุณค่ะ เกรงใจๆ” วัฒน์ส่ายมือไปมา

“ขอบใจนะคะ” นงนุชยิ้มและรับกระเช้าไว้ “เชิญด้านในได้เลยนะค่ะ อ้าว คุณหญิง สวัสดีค่ะ มา มา มาถ่ายรูปกับบ้านใหม่กัน สวยสมใจค่ะ ว่าที่ลูกเขยสร้างและตกแต่งให้ สวยถูกใจมาก” นงนุชยังไม่รู้ว่านุ่นกับกุ้งได้ตกลงแยกทางและเลิกกันนานแล้ว จึงพูดไปตลอดงาน จนเพื่อนอยากเจอตัว ว่าที่ลูกเขยคนนี้ซะแล้ว

“พี่กุ้งมารึยัง” นุ่นถามเอียด “ยัง มีอะไรเหรอ”

“ก็คุณแม่นะซิ พูดอยู่นั่นแหละ อวยเข้าไปว่าบ้านหลังนี้สร้างและตกแต่งเสร็จด้วยฝีมือว่าที่ลูกเขย ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง”

     เอียดหน้าเสียเหมือนกัน “จริงดิ แม่เธอนี่น้า จนได้ ฉันบอกแกไปแล้วไง ว่าอย่าไปโกหกท่าน แล้วไง สุดท้าย เป็นเรื่องแล้ว”

“ก็ใครจะไปรู้หละว่าแม่เกิดชอบพี่กุ้งขึ้นมา หลังจากรู้ว่าพี่กุ้งเป็นใคร พูดเท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ ว่าฉันกับพี่กุ้งเราตกลงแยกทางไม่ได้คบกันแล้ว แม่ก็ไม่เชื่อ หาว่าฉันโกหก” นุ่นแทนที่จะมีความสุข หน้ามุ่ยเลย

“แล้วแบบนี้จะเอายังไงดีหละ” เอียดถามเพื่อน

“ไม่รู้เหมือนกัน ฉันถึงมาดักรอพี่กุ้งอยู่นี่ไง จะได้หาทางช่วยได้ เพื่อให้รอดไปก่อนในวันนี้”

“นั่นอาชัชมาโน่นแล้ว” เอียดชี้ให้นุ่นดู

“นั่นมันยัยนิดนี่ นี่ตกลงว่า สองคนนี่เขาเปิดตัวกันอย่างเป็นทางการแล้วเหรอ”

“ไม่รู้” กุ้งพึ่งมาถึง พาเมียไปแต่งสวยมา เลยมาถึงช้า

“เสร็จหรือยังจ๊ะเมียจ๋า”

“เสร็จแล้ว แหมเร่งจัง จะรีบไปไหน ถึงแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าจะรีบไปหากิ๊กที่ไหน เมียยืนอยู่ตรงนี้นะ” กุ้งเลยนิ่ง

“ดูพูดเข้า”

“หนูล้อเล่น ผัวหนูดี ไม่มีเกเร หนูล้อเล่ง ไปคะสวยพอรึยังคะคุณสามี”

กุ้งหอมแก้มแทนคำตอบ แล้วก็จูงมือโรสเดินเข้าไปในงาน

“แหม บ้านเขาสวยนะคุณชัช ใครออกแบบเนี่ย น่าอยู่เชียว” นิดถามชัช เพราะสไตล์นี้มันคุ้นๆตาเธออยู่”

“นรากรครับ” นิดนิ่งเงียบไปพักนึง แล้วก็ปั้นสีหน้าใหม่ เพื่อไม่ให้ชัชจับพิรุธได้ “นิดว่าแล้ว เพราะมันคุ้นๆตายังไงก็ไม่รู้”

     ไม่นานสายตาก็ไปเจอเข้ากับนุ่น เพราะเท่าที่เดินผ่านมา นิดได้ยินนงนุชพูดมาตลอดงานเลยข้องใจ อยากรู้เรื่องบ้านหลังนี้ว่าเป็นเรือนหอจริงหรือไม่ ตามที่นงนุชพูดไว้ทั่วงาน เพราะเธอยังหึงและหวงกุ้งอยู่ไม่ยอมปล่อยง่ายๆหรอก งานนี้มีเฮแล้วครับท่าน

“คุณชัชค่ะ นิดขอตัวไปห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ คุณไปสังสรรค์กับเพื่อนๆต่อได้เลย ไม่ต้องห่วงนิด”

“ตกลงครับ ตามสบาย” แล้วนิดก็เดินหลบชัชออกมาอีกทาง พอได้จังหวะจึงตรงเข้าไปถามนุ่นทันที

“คุณ” นิดจับแขนนุ่น นุ่นหันมา “กุ้งไปไหน ไม่อยู่ด้วยเหรอคะ” นิดลอยหน้าลอยตาถาม แบบสายตาดุดัน

“ทำไมถึงถามแบบนั้นหละคะคุณนิด เราไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะตั้งแต่วันสงกรานต์”

“อ้าวก็ได้ยินว่า เป็นแฟนกับกุ้งไม่ใช่เหรอ เห็นแม่เธอประกาศออกปาวๆว่าบ้านนี้ว่าที่ลูกเขยที่ชื่อนรากร สร้างและตกแต่งให้เพื่อเป็นเรือนหอ ไม่นานก็จะแจกการ์ดแล้วนี่ ยินดีด้วยนะ ที่แย่งผัวฉันไปได้สำเร็จหนะ”

“ทำไมคุณพูดแบบนี้หละ” นุ่นตอบกลับแบบไม่พอใจ เพราะสิ่งที่นิดพูดออกมา เข้าใจผิดหมดทุกอย่าง น่าจะถามกันดีๆ ไม่ใช่แบบนี้

“หรือว่ามันไม่จริง ไม่งั้นแล้วแม่เธอจะกล้าพูดออกมา ตลอดงานในวันนี้เหรอ หรือจะเถียง ว่ามันไม่ใช่”

“ใช่ ฉันขอเถียง คุณเข้าใจผิด พี่กุ้งไม่ใช่แฟนฉัน” นุ่นจ้องหน้านิด “ทำไมจะไม่ใช่ แล้วนี่อะไร” นิดชี้ไปรอบบ้าน

“เรือนหอใหญ่โตเนี่ย สร้างมาเพื่อเอาไว้จู๋จี๋กันไม่ใช่เหรอ ฉันจำได้ แปลนนี้ตอนที่กุ้งอยู่กับฉันเขาทำอยู่ ทำไมฉันจะจำมันไม่ได้”

“ใช่ค่ะ ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนฉันรักพี่กุ้งมากและอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน แต่พี่กุ้งไม่ได้รักฉัน เขารักคนอื่น เราเลยไม่ได้เป็นแฟนกัน และตอนนี้ฉันก็ตัดใจได้แล้ว นับถือพี่กุ้งเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น แล้วอีกอย่างที่แม่ฉันเที่ยวพูดไปนั้น เพราะแม่ฉันเขาเข้าใจผิด เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องภายในครอบครัว ฉันจะจัดการเอง ส่วนไอ้เรื่องเรือนหอที่คุณมาโวยวายและคิดไปเองนั้น มันคือบ้านใหม่และเป็นที่ซุกหัวนอนของฉันกับครอบครัวเท่านั้น กรุณาเข้าใจเสียใหม่ด้วยนะคะคุณนิด ขอโทษอย่ามาเป็นหมาบ้าที่นี่และกัดคนอื่นไม่เลือก ไปน้ำลายฟูมปากที่อื่น นี่มันบ้านฉัน ไปเอียด รำคาญพวกหมาหวงก้าง ผู้ชายเขาไม่เอาแล้ว ยังเที่ยวมาโวยวายอีก”

<<<<< $$$$$ >>>>>

     วันเวลาที่หายไปของนุ่นและนิดมันต่างกัน ต่างคนก็เลยต่างมีความคิดที่แปลกแยกกันออกไป ย่อมที่จะไม่เหมือนกันอยู่แล้ว นุ่นมีความทรงจำที่ดีต่อกุ้งเพราะตัดใจได้แล้ว แต่นิดซิไม่ใช่ยังคงมีความคิดและความทรงจำ ที่ต้องการเพียงแต่จะเอากุ้งกลับคืนมาให้ได้

     พูดจบนุ่นก็รีบจูงมือเอียดเดินออกไปจากตรงนั้นทันที ปล่อยให้นิดยืนกำมือแน่นอยู่คนเดียว เอียดสังเกตุเห็นกุ้งเดินควงคู่อยู่กับโรสและกลุ่มเพื่อนๆก๊วนเขารวมถึงยัยน้องด้วย ที่ตอนนี้ยอมคบหากับโกร๋นแบบเปิดเผย แต่ยังไม่ยอมให้เรียกแฟน แค่คนรู้ใจ

“นั่นไงนุ่นพี่กุ้ง อยู่กับเพื่อนๆครบแก๊งค์เลย ไป เราไปทักทายพวกเขากัน” เอียดตาไว เห็นกุ้งแต่ไกล

“สวัสดีค่ะพี่กุ้ง คุณโรส พี่มอญ พี่เมฆ พี่โกร๋น ยัยน้อง อยู่กันครบเลย ขาดอะไรบอกได้เลยนะ”

     แล้วทั้งหมดก็ยืนคุยหัวร่อต่อกระซิกกันทั้งกลุ่ม นิดยืนแอบดูอยู่ห่างๆ แบบไม่พอใจ เหมือนภูเขาไฟกำลังระอุใกล้ระเบิด

“อีโรส ที่แท้เป็นมึงนี่เอง กูหลงโทษคนผิดมาตั้งนาน สุดท้ายมึงก็วกกลับมางาบผัวกูจนได้” นิดกำมือไว้แน่นจนแก้วน้ำส้มเกือบแตกและเก็บความเจ็บแค้นครั้งนี้ไว้ตอบโต้อย่างแน่นอน

“รอให้ถึงจังหวะเวลาของกูก่อน แล้วมึงจะรู้สึกอีโรส อีมารหัวใจ” เมฆเดินมากระซิบที่หูของโรส

“ระวังพ่อคุณด้วยนะ อย่าให้เห็นว่าคุณอยู่กับไอ้กุ้งเชียว ผมช่วยคุณได้ไม่ตลอดงานนะ ตอนนี้เราไปหาพ่อคุณกันก่อน แล้วค่อยกลับมาใหม่อีกที ไป ก่อนที่ท่านจะสงสัย เชื่อผม” เมฆเป็นห่วง เพราะกลัวไม่ได้เจอโรสอีก

     โรสไม่อยากที่จะไปเลย แต่มันก็จริง จึงไปกระซิบที่หูกุ้ง

“พี่กุ้งเดี๋ยวหนูมานะ ไปหาพ่อก่อน ไม่อยากให้เค้าสงสัย ว่าหายไปไหน”

“จ๊ะ แล้วรีบกลับมานะที่รัก พี่คิดถึง” กุ้งหันไปหอมแก้มซ้ายโรส ต่อหน้าเพื่อนๆ โรสเขินจนต้องตีไหล่กุ้งเบาๆและยิ้ม

“พี่ อายเค้า ดูซิหนะ มองกันเต็มเป็นตาเดียวกันหมดเลย หวานเชียวผัวฉัน” กุ้งเอานิ้วชี้ไปที่เพื่อนๆ ทุกคนทำเป็นไม่รู้เรื่อง หันหน้าไปที่อื่น โรสจึงหอมแก้มกลับคืนให้ที่แก้มขวา

“จร้าเดี๋ยวเมียกลับมา ไม่นานหรอก” แล้วโรสก็เดินจากไป

     เมฆรออยู่ แล้วก็เดินไปด้วยกัน พอทั้งสองคนมาถึง ชัชก็รีบแนะนำโรสให้รู้จักกับเพื่อนๆพ่อ และไม่ลืมที่จะแนะนำเมฆด้วยในฐานะแฟนของลูกสาว “ทุกคน นี่เลย ผมจะแนะนำให้รู้จักคนหนุ่มไฟแรง คุณเมฆหรือเมฆิน นายช่างใหญ่ แฟนลูกสาวผม”

“พ่อ” โรสไม่พอใจพ่อ ที่พูดแบบนั้นออกไป จะเดินหนี ชัชรีบดึงแขนโรสไว้ทันที และกระซิบที่หูโรสเบาๆ

“อย่าทำแบบนี้ อยากให้ฉันหน้าแตกรึไง หันกลับไป” แล้วโรสก็หันกลับมายิ้มและสวัสดีทุกคน

     ชัชจับมือเมฆมาประกบกับโรสทันที “น่ารักนะครับคู่นี้ ดีใจด้วยนะที่จะได้ว่าที่ลูกเขยแล้ว” เพื่อนคนหนึ่งของพ่อเอ่ยออกมา

“มีข่าวดีเมื่อไหร่อย่าลืมแจกการ์ดนะคะคุณชัช จะมาร่วมแสดงความยินดีด้วย” หญิงกลางคนอีกคนกล่าวตาม

“ก็คงจะเร็วๆนี้หละครับ เห็นทั้งคู่บ่นว่าอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเร็วๆ ที่เห็นไม่ค่อยที่จะพูดอะไรเนี่ย เพราะเขิน ยัยโรสลูกสาวผมก็แบบนี้แหละ ไม่ค่อยชอบความเอิกเริก ขนาดตอนรักกันชอบกัน ก็ยังแอบแบบเงียบๆเลยๆ หัวอกคนเป็นพ่ออย่างผม ก็อดเป็นห่วงลูกไม่ได้ นานๆจะเจอคนดีๆแบบนี้สักที ผมก็เลยสนับสนุน คงไม่เกินปลายปีแน่นอนครับ” เท่านั้นแหละ โรสขอเสียมารยาททันที

“ขอตัวนะคะ พอดีปวดท้อง ขอตัวไปห้องน้ำก่อน สวัสดีค่ะ” แล้วโรสก็แกะมือเมฆออกและเดินหน้ามุ่ยออกไปทันที

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เมฆรีบเดินตามไป โรสเดินแอบไปนั่งร้องไห้อยู่ที่ม้านั่งข้างสวนในมุมสลัวๆ เมฆเห็นจะตามเข้าไปก็ต้องหยุด เพราะเห็นกุ้งเดินตามเข้าไปปลอบประโลมแล้ว จึงได้แต่ยืนทำใจอยู่ตรงนั้น แล้วเดินจากไปทันที ปล่อยให้กุ้งทำหน้าที่ต่อไป

“เป็นอะไร เมื่อกี้ยังยิ้มแกล้งพี่อยู่เลย แล้วแอบมานั่งร้องไห้อยู่ที่นี่คนเดียวทำไม ดีนะที่พี่เห็นเสียก่อน ไหนบอกพี่มาซิ มาแอบนั่งร้องไห้ตรงนี้คนเดียวทำไม ก็เห็นว่าไปหาพ่อมาไม่ใช่เหรอ อ้าว ยิ่งพูดยิ่งเป่าปี่ เมียฉันไปซะแล้ว เอ้าไม่พูดก็ไม่ต้องพูด”

     โรสไม่รู้จะพูดและอธิบายให้กุ้งฟังยังไง ถึงความอัดอั้นตันใจที่เกิดขึ้น ได้แต่หันมากอดกุ้งและร้องไห้อย่างเดียว กุ้งก็ได้แต่กอดและลูบไหล่ลูบแขนเบาๆ หอมแก้มบ้างเพื่อให้โรสคลายเครียด จนเวลาผ่านพ้นไปเกือบ 4 ทุ่ม โรสนั่งหลับซบกุ้งอยู่ตรงนั้น

     เมฆส่งข้อความมาบอก โรสจึงรู้สึกตัวและแอบอ่านข้อความ

“กลับได้แล้วครับ พ่อคุณถามหาแล้ว จะรอตรงทางออกนะ รีบมา” โรสรีบเช็ดน้ำตา วันเวลาที่หายไปของเธอ กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ตั้งแต่วินาทีนี้ ตั้งแต่นี้ไปเธอคงไม่ได้เจอกุ้งอีก เพราะพ่อจับตาดูเธอตลอด ถ้าไม่ใช่เมฆ คงจะไม่ได้ออกไปไหนอย่างแน่นอน โรสจูบกุ้งแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยจนกุ้งงง ดึงเสื้อเกาะอกลง แล้วจับหัวกุ้งลงไปดูดเต้าเธอทั้งสองข้างไปมาแล้วร้องไห้ออกมา กุ้งทำอะไรไม่ถูกเลย คือมันเร็วมาก สักพักกุ้งก็ดันตัวขึ้นมา โรสประกบปากจูบกุ้งอย่างดูดดื่มอีกครั้ง

“หนูรักพี่มากนะพี่กุ้ง” กุ้งพยักหน้ารับรู้

“เหมือนกัน พี่ก็รักหนู แล้วนี่มันเกิอะไรขึ้น” โรสไม่ตอบอะไร

     รีบดึงเกาะอกขึ้นแล้วลุกเดินจากไป กุ้งเดินตามออกมา โรสหันมาห้ามไว้

“อย่าพี่ อย่าตามออกไป เดี๋ยวพ่อเห็น แล้วจะเกิดเรื่อง พ่อยืนรออยู่ ให้หนูออกไปก่อน สักพักพี่ค่อยออกไป จำไว้ หนูรักพี่ หนูมีพี่เป็นผัวคนเดียว อย่าลืมรักและคิดถึงเมียคนนี้ด้วยนะที่รัก”

     แล้วโรสก็รีบเดินออกไปจากเงามืดตรงนั้นด้วยน้ำตาที่นองหน้า โรสค่อยๆปาดน้ำตา เช็ดหน้าให้แห้งเพื่อชัชจะได้ไม่สงสัย โรสเดินออกมาจับมือเมฆแล้วขึ้นรถและขับออกไปทันที ชัชยืนยิ้มแล้วก็พานิดขึ้นรถ ขับออกไปเลยเช่นกัน กุ้งเดินออกมาจากเงามืดหลังจากที่ผู้คนทยอยกลับ วัฒน์เดินมาแตะไหล่เบาๆ ไม่พูดอะไรมาก

“กลับบ้านกันเถอะ” กุ้งพยักหน้าและขับรถกลับบ้านคนเดียว

%%%%% ----- %%%%%

     สิงห์หลังจากที่รู้ความจริงว่าสร้อยและแพรเป็นใคร จึงมาดักรอพบสร้อยที่บ้านของชัชอยู่หลายครั้ง เพื่อที่จะขอโทษ แต่ก็ถูกแพรขัดขวาง เนื่องจากแพรไม่ชอบสิงห์และสั่งสร้อยเอาไว้ ถ้าสิงห์กลับมาขอคืนดี ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม ห้ามกลับไปหาและยุ่งเกี่ยวกับมันอีก เจ็บแล้วต้องรู้จักจำ อีกอย่างชัชก็สั่งเอาไว้เหมือนกัน ถ้ารู้ว่ากลับไปหาสิงห์เมื่อไหร่จะไล่ออกจากบ้านทันที

     แพรเดาถูกว่า ถ้าสิงห์รู้ความจริงว่าสร้อยเป็นหลานใคร ต้องกลับมาขอคืนดีแน่ เพราะชัชมีอำนาจที่สามารถชี้เป็นชี้ตายใครก็ได้ขนาดเรื่องของกุ้งกับโรสยังโดนมาแล้ว ดังนั้นจึงขอให้สร้อยตัดใจซะ ถ้าไม่อยากกลับไปลำบากอีกเพราะผู้ชายที่ไม่น่าจดจำเพียงคนเดียว เริ่มชีวิตใหม่กับโอกาสและสิ่งดีๆที่ชัชมอบให้ดีกว่า สร้อยก็ทำตาม สิงห์จึงไม่สามารถที่เจอสร้อยได้เลยตั้งแต่นั้นมา หลายครั้งเข้าสิงห์ก็ท้อจนไม่กล้ามาดักรออีกเลย เพราะหาทางเข้าไปไม่ได้ทั้งๆที่เห็นตัวแล้ว

   วันเวลาที่หายไปของสร้อย ก็คือความเจ็บปวดรวดร้าวที่เคยได้รับนั่นเอง มันค่อยๆเริ่มจางหายไปจากชีวิต ชัชก็มีความสุขมาก เพราะสิงหราชเป็นความหวังเดียวของเขาในอนาคต ที่จะสืบทอดมรดกเกือบทั้งหมดที่เขามีอยู่ ชัชจึงรักและหวงเด็กคนนี้มากเป็นพิเศษกว่าโรสลูกสาวแท้ๆของเขาเสียอีก จนบางครั้งโรสก็แอบจะอิจฉาสิงหราชไม่ได้ แต่ทำไงได้ในเมื่อสมบัติทุกอย่างพ่อเป็นผู้สร้างมา ชัชอยากจะยกให้ใคร โรสคงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรได้ คงต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรมที่เกิดขึ้นในตอนนี้เท่านั้นเอง

///// +++++ /////

   วันเวลาที่หายไปของโรส กับเจ็บปวดรวดร้าวได้เริ่มขึ้นแล้ว เมื่อไม่สามารถที่จะเจอกุ้งได้อีก เพราะพ่อได้ประกาศไปแล้วว่าเมฆเป็นแฟนทั้งๆที่ไม่ใช่ เพราะฉะนั้นตอนนี้เวลาที่โรสจะออกไปไหน ต้องไปกับเมฆเท่านั้น พ่อถึงจะยอมให้ออกจากบ้าน ไม่งั้นหมดสิทธิ์ เวลาออกไปเที่ยวกัน โรสก็ออกไปตามหน้าที่ ส่วนจะมีความสุขหรือไม่นั้น ไม่รู้ บางครั้งโรสก็ทำเหมือนมีความสุข บางครั้งก็ทุกข์เห็นๆจนเมฆเริ่มจะถอดใจ แต่ก็ยังใจสู้ พยายามเรียนรู้และเข้าใจโรสให้มากขึ้น เท่าที่โอกาสพึงมีและทำได้

***** ฿฿฿฿฿ *****

     หลายวันผ่านไป ออยนอนรอกุ้งอยู่ที่บ้านตัวเอง กุ้งก็ไม่มาง้อสักที วันเวลาที่หายไปทำให้ออยเริ่มคิดได้ ว่ากุ้งไม่ได้เป็นคนผิดสักหน่อยตัวเองนั่นแหละที่ใจร้อน พูดอะไรไปแล้วก็ทำไม่ได้เอง เมื่อคิดได้จึงรีบเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วรีบขับรถกลับไปหากุ้งทันที

----- ^^^^^ -----

     ดาวหลังจากที่หลบกุ้งทั้งๆที่ไม่อยากจะทำแต่ก็ต้องตัดใจให้ได้ เมื่อได้กลับมาทบทวนถึงวันเวลาที่หายไปจนมั่นใจแล้วนั้น ทำให้ดาวคิดอะไรได้เยอะ ดาวคิดย้อนไปตั้งแต่เจอกุ้งครั้งแรก จนได้เป็นแฟน พัฒนามาเป็นผัวเมีย จนพ่อสั่งให้เลิก ไปแต่งงานใหม่กับเจ้าหนี้รุ่นพ่อ รวมถึงได้เจอมอญ จนกลับมาเจอกุ้งอีกครั้งและตัดสินใจเลิกกับมอญ วันเวลาพวกนั้นมันทำให้ดาวเกลียดมาก

     มันเกิดจากพ่อคนเดียว ถ้าวันนั้นเธอใจแข็งสักหน่อย ยอมอกตัญญู ชีวิตของเธอคงจะไม่พังและเละเทะมาจนทุกวันนี้ วันเวลาที่หายไปช่วงนั้น ไม่สามารถที่จะหวนย้อนคืนกลับมาได้อีกแล้ว ดาวมานั่งคิดอะไรคนเดียวอยู่ที่ร้านอาหารแถวๆแฟลตใกล้ที่พักเธอ

     หลังจากที่เปลี่ยนเบอร์ไปแล้วดาวก็ยังคิดถึงกุ้งอยู่ ที่ทำเช่นนั้นเพราะไม่อยากให้กุ้งติดต่อและตามหาได้ แรกๆกุ้งมาตามหา ดาวก็หลบและหนีหน้าอยู่นานจนกุ้งไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนต้องตัดใจไม่มาอีกเลย ดาวได้แต่นั่งร้องไห้และเสียใจอยู่คนเดียวตั้งแต่นั้นมา

     คืนนี้สิงห์ได้มาเจอดาวโดยบังเอิญ จึงตามตื้อดาวและขอคืนดีเพื่อจะขอคบหาอีกครั้ง แต่ดาวไม่ต้องการ จึงเกิดเรื่องขึ้นทันที

“ดาว” ดาวเงยหน้าขึ้นมา ขณะที่กำลังทานเบียร์อยู่ที่ร้านอาหารข้างทาง

“ไอ้สิงห์ แกมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” ดาวหันไปหันมา ตกใจมาก

สิงห์นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม แล้วเอามือขวามาจับแขนซ้ายดาวและยกขึ้นมาหอม ดาวรีบดึงกลับ

“ยี้..ทำอะไรของแกหนะ ไปเลยนะ ฉันไม่ได้เชิญ” สิงห์ไม่สนใจกลับลุกจากอีกฝั่งลากเก้าอี้มานั่งข้างๆทางซ้าย แล้วเอามือมาโอบที่ไหลขวา หันหน้าไปหอมแก้มซ้าย ดาวหลบทันและผลักสิงห์ออกไป ในเมื่อสิงห์ไม่ยอมไปเธอจึงตัดสินใจไปเอง

“พี่เก็บตังด้วย” ดาววางเงินไว้บนโต๊ะ 100 บาท โดยไม่รอเงินทอน สิงห์รีบลุกและเดินตาม

     ดาวไม่กล้าเดินกลับขึ้นแฟลต จึงเดินหนีไปเรื่อยๆบนฟุตบาท จนถึงที่โล่งค่อนข้างมืดไม่มีคนเดินผ่านสักเท่าใด สิงห์วิ่งมาดึงมือและกระชากดาวมากอดมาหอม ดาวขัดขืนและร้องตะโกนให้คนช่วย

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” ระหว่างนั้นสิงห์ก็พูดไปด้วย

“ดาว นะเรากลับมาคบกันอีกนะ ฉันชอบเธอจริงๆนะ” ดาวไม่สนใจ และอธิบายให้สิงห์เห็นใจ

“แต่ฉันไม่ได้ชอบแก ฉันมีผัวแล้วแกก็รู้” ดาวสะบัดตัวออกมาแล้วพูดจาถ่วงเวลาเพื่อให้สิงห์เปลี่ยนใจ

“ผัวฉันรวยนะ ถ้าเขารู้ว่าแกรังแกฉัน แกเจ็บตัวแน่” แต่สิงห์ไม่สนใจ

“นี่แหละที่ฉันชอบ มีผัวแล้ว โชกโชนดี ไม่ต้องคอยมาสอนกันใหม่ บริการจะได้ถึงใจ”

     แล้วสิงห์ก็กระโจนใส่ดาวอีก ดาววิ่งหนีไปเรื่อยๆ สิงห์ได้จังหวะกระโดดตะครุบดาวที่ด้านหลัง ดาวกระเด็นลงไปในพงหญ้าข้างทาง สิงห์ดึงตัวดาวกลับขึ้นมา แล้วตบหน้าด้วยหลังมือ 1 ทีที่แก้มซ้ายจนหน้าหัน แล้วเอามือทั้งสองฉีกเสื้อกล้ามของดาวออกทันทีจนเห็นเสื้อใน แล้วก็ดันเสื้อในขึ้นจนเห็นเต้าทั้งสองข้าง และก้มหน้าลงไปดูดเต้าทั้งสองอย่างเมามัน ดาวก็ได้แต่ร้องให้คนช่วยและเอามือทุบไปที่หลังสิงห์ สิงห์รำคาญจึงเอามือเขาจับมือทั้งสองของดาวเอาไว้ และก้มลงไปละเลงที่เต้าต่อเป็นครั้งที่สอง

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เนื่องจากตรงนั้นเป็นที่เปลี่ยว จึงไม่ค่อยมีใครผ่านมาประกอบกับเป็นเวลากลางคืนด้วย

     ดาวท่าทางจะแย่เสียแล้วในคืนนี้ สิงห์เอามือขวาต่อยไปที่ท้องดาวอย่างแรง 1 ครั้ง เพราะดาวแหกปากอยู่ตลอดเวลาจนดาวจุกพูดไม่ออก ตัวงอไปมาเลยตอนนี้ในตอนนี้ สิงห์จึงล้วงเข้าไปในกระโปรงของดาวและดึงชั้นในดาวออกมาโยนทิ้งไป ดันกระโปรงดาวขึ้นไปจนเห็นเนินสวาท หมายจะข่มขืนดาวให้ได้ในคืนนี้ เพราะสิงห์อยากได้ดาวมานานแล้วแต่ไม่มีโอกาส

     เมื่อโอกาสมาถึง สิงห์จึงไม่รอช้า รีบถอดเสื้อและกางเกงขายาวของตัวเองออกทันที จนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว แล้วตรงเข้าไปดูที่เนินสวาทก่อนอันดับแรก มือทั้งสองก็โถมขยำไปที่เต้าทั้งสอง ก่อนที่จะเอาท่อนซุงของเขาเข้าไปสำรวจในถ้ำแห่งนั้น ดาวหมดหนทางสู้เพราะไม่มีแรง วินาทีนั้นดาวนึกถึงอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้นในตอนนี้

“พี่กุ้ง พี่กุ้ง ช่วยเมียด้วย พี่กุ้ง” ดาวได้แต่ร้องเรียกหาแต่กุ้ง น้ำตาก็ไหลออกมานองหน้า

     วันเวลาที่หายไปทำให้ดาวรู้ว่าเธอคิดผิดที่หนีกุ้งมา ถ้าไม่หนีมาก็คงจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น อยากจะกลับคืนไป ก็คงหมดหนทางเสียแล้วในตอนนี้ ดาวกำลังเผชิญอยู่กับความเป็นความตาย ร่างกายกำลังถูกสิงห์ย่ำยีทั้งบนและล่าง อย่างทุกข์ระทมเป็นที่สุด

     ขณะที่สิงห์กำลังเพลินอยู่กับการล่วงเกินร่างกายดาวอยู่นั้น ก็มีมือมือนึงมาจิกหัวของสิงห์ขึ้นมาและเตะอัดไปที่ลำตัวอย่างแรงจนสิงห์กระเด็นลงไปหงายท้องที่พงหญ้า

“ใครวะ มาเสือกเรื่องของกู” สิงห์สบถคำออกมา ดาวรีบเอามือดึงกระโปรงของตัวเองลง

     ชายลึกลับกำลังเดินกลับไปหาดาว สิงห์รีบลุกขึ้นมาแล้วกระโดดถีบจากข้างหลังจนชายลึกลับเซลงไปซบที่ร่างของดาวทันที ดาวเห็นหน้าอย่างชัดเจน

“มอญ” ระหว่างนั้นสิงห์รีบใส่กางเกงก่อนเลยทันที แต่ยังไม่ทันได้หยิบเสื้อ มอญก็ตรงเข้าไปซัดหน้าสิงห์อย่างแรง จากนั้นก็เกิดการต่อสู้กันขึ้น ระหว่างนั้นดาวรีบดึงเสื้อในลง แต่เสื้อกล้ามด้านนอกขาดหมดแล้ว มองหากางเกงชั้นใน แต่ไม่เจอไม่รู้ว่าสิงห์เหวี่ยงไปทางไหน จึงลุกขึ้นหาที่หลบแถวนั้น เพราะยังเจ็บท้องอยู่เนื่องจากถูกสิงห์ต่อยลงไปอย่างแรงยังจุกอยู่

     สิงห์ดึงมีดพับจากกางเกงขึ้นมา แล้วพุ่งไปจัดการมอญทันทีขณะที่มอญเผลอ มอญได้แผลที่แขนซ้ายแต่ไม่ลึกมาก มอญโมโหมากจึงรีบจัดการกับสิงห์โดยเร็ว สิงห์ไม่รู้ว่ามอญเป็นนักมวยของมหาวิทยาลัยมาก่อนจึงประมาท สู้กันได้ไม่นาน มอญก็เตะมีดพับของสิงห์หลุดออกจากมือแล้วเข้าประชิดตัว ศอกกลับไปที่หน้าของสิงห์อย่างแรง จนสิงห์กระเด็นลงไปนอนกองหมดสติทันที

“ไปดาว” ดาวลุกไม่ไหวจริงๆ มอญจึงต้องอุ้มดาวไปที่รถ และรีบออกไปจากตรงนั้นเลยทันที

     ส่วนสิงห์ ก็ปล่อยให้นอนสลบอยู่ในพงหญ้าตรงนั้นแหละ สมน้ำหน้าซ่าส์นัก ระหว่างทางดาวขอบคุณมอญที่มาช่วยเธอไว้

“ขอบคุณเธอมากนะมอญที่มาช่วยฉัน” ดาวพูดด้วยน้ำเสียงแหบๆเบาๆ

“ไม่เป็นไร ก็เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ” มอญยังไม่รู้ว่าหนีกุ้งมา จึงถามถึงกุ้งโดยไม่ได้ตั้งใจ

“แล้วทำไมถึงไปอยู่ตรงนั้นได้ ไม่อยู่กับไอ้กุ้งหละ อย่าบอกนะว่าทะเลาะกับมันอีก ไอ้กุ้งนี้ไม่ได้เรื่องเลย”

“อย่าไปว่าพี่กุ้งเลย ฉันหนีพี่กุ้งมาเองได้สักพักแล้ว ฉันไม่อยากที่จะเป็นตัวถ่วงใคร พี่กุ้งกำลังมีอนาคตที่ดี”

“โธ่ ดาวเอ๊ย” มอญเอามือซ้ายมาลูบหัวมอญแบบน่าสงสาร “แล้วนี่จะให้ฉันไปส่งเธอที่ไหนเนี่ย”

“ที่ไหนก็ได้ แต่คงไม่ใช่ที่นั่น ฉันกลัว กลัวว่ามันจะไปดักทำร้ายฉันอีก”

“ได้ ถ้างั้นคืนนี้ไปรักษาตัวที่บ้านฉันก่อนแล้วกัน คงไม่ว่านะ ถ้าจะกลับไปที่นั่น” ดาวพยักหน้า

     มอญจึงรีบบึ่งรถกลับไปยังบ้านเขาทันทีโดยไม่ถามเลยว่าทำไมถึงมาช่วยเธอได้ทันเวลา เมื่อมาถึงบ้านมอญก็อุ้มดาวขึ้นไปข้างบน วางไว้ที่เตียงเดิมที่ดาวเคยนอน ดาวสภาพเนื้อตัวดูไม่ได้ มอญจึงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้จนร่างกายสะอาดดีขึ้น มอญเห็นดาวหลับตานึกว่าหลับ จึงเปลี่ยนเสื้อผ้าออกและนุ่งผ้าขาวม้าเพื่อจะไปอาบน้ำ ดาวหันมาเอามือขวาเธอจับมือขวามอญขณะที่เดินผ่าน มอญหันมา ยังไม่ทันที่จะได้ถามอะไร ดาวก็ดึงมอญลงไปกอดและจูบ จากนั้นก็ตอบแทนความดีให้กับมอญที่ช่วยเธอในวันนี้

     หลังจากที่เสร็จกิจ ดาวจึงกระซิบที่หูมอญ ยังกับลูกแมวที่แสนเชื่อง เปลี่ยนไปเป็นคนละคน อ่อนหวานและไม่พยศเหมือนก่อน

“มอญ เรากลับมาเป็นผัวเมียกันอย่างเดิมนะ ฉันรู้แล้ว ว่าในชีวิตนี้ไม่มีใครดีกับฉันเท่าเธอ ฉันสัญญานะ ว่าจะเป็นเมียที่ดีเป็นแม่บ้านที่ดี นะได้ไหม” มอญไม่ตอบอะไรได้แต่กอดและหอมดาว ตรงเข้าไปดูดเต้าของดาวเป็นคำตอบแทน จากนั้นยกต่อไปก็เริ่มขึ้นทันที

***** +++++ *****

     ประมาณ 5 ทุ่มกว่า ออยมากดออดที่หน้าบ้าน เพราะโทรเข้ามาแล้วกุ้งไม่รับ สงสัยคงจะอาบน้ำ เธอยืนรออยู่นาน <ติ๊งหน่องๆๆ> กุ้งรีบลงมาดูว่าใครทั้งผ้าขาวม้า ตัวยังเปียกๆอยู่เลย เห็นออยยืนยิ้มให้อยู่หน้าประตูรั้ว แต่กุ้งยังเคืองออยอยู่ จึงขับไล่ไสส่งในครั้งแรก

“ออยมาทำไม กลับไปเถอะ พี่มันเป็นคนไม่ดี เป็นผัวที่ไม่ได้เรื่อง ออยอย่ามาจมปลักอยู่กับพี่เลย”

     แล้วกุ้งก็หันหลังกลับ ออยรีบขอโทษกุ้งทันที เพราะรู้ว่าตัวเองผิด

“พี่กุ้งหนูขอโทษ หนูเองหละที่ผิด พี่เป็นผัวที่ดี หนูเองต่างหากที่เป็นเมียไม่ได้เรื่อง เอาแต่ใจตัวเองมากจนเกินไป ยกโทษให้เมียนะคนดี ต่อไปนี้หนูสัญญาว่าจะไม่ทำตัวแบบนั้นให้พี่รำคาญอีก” กุ้งหันกลับมา

“แน่ใจนะที่พูด และถ้าทำงี้เง้าอย่างวันนั้นอีกหละ” ออยรีบพูดเลยเพราะยุงเริ่มกัดแล้ว

“หนูยินดีที่จะให้พี่ทำโทษเลย ยังไงก็ได้ จะขังจะทุบจะตีจะอะไรก็ได้ ขออย่างเดียว ตอนนี้ เวลานี้ ขอให้หนูได้กลับมาอยู่กับพี่เหมือนเดิมนะ หนูรักพี่นะพี่กุ้ง”

     กุ้งไม่ตอบอะไร เพียงแค่เดินมาเปิดประตูบ้าน เท่านี้ออยก็รู้แล้วว่ากุ้งหายโกรธ พอประตูเปิดออกสุด ออยก็กระโดดหอมแก้มกุ้งทันที จากนั้นก็รีบขับรถเข้าไปข้างในบ้าน เอารถจอดเก็บในโรงรถอย่างดี หลังจากที่กุ้งปิดประตูเสร็จ ก็เดินมาอุ้มออยขึ้นห้องเพื่อจัดการทำโทษทันที โทษฐานที่ทำให้อารมณ์เสีย ออยก็ไม่ว่าอะไร จะทำโทษแบบไหนกี่ยกกี่รอบก็ไม่ว่าตามใจสามี เพราะรักนั่นเอง

<<<<< ----- >>>>>

     วันเวลาที่หายไปของออยกลับมาแล้ว ตั้งแต่คืนนั้นจนทุกวันนี้ออยทำตัวเป็นเมียที่ดีไม่เหวี่ยงไม่วีนกุ้งอีกเลย เป็นแม่บ้านที่ดีคอยเก็บกวาดบ้านช่องให้ดูดีเสมอ ซักผ้า รีดผ้า ถูบ้านตอนที่กุ้งออกไปทำงานพอกลับมาก็หาอาหารให้สามีกิน มีความสุขตามประสาที่เป็นอยู่ เพราะปรับตัวได้แล้ว เข้าใจแล้วว่าที่จริงแล้วกุ้งไม่มีอะไรที่ผ่านมาเธอคิดมากไปเอง ถ้าใจเย็นสักนิด ความสุขก็จะเป็นแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ถึงจะมีข้อความของใครดังขึ้นมา เธอก็จะเฉย เพราะรู้และเข้าใจแล้วว่า กุ้งไม่มีอะไร ใครจะส่งข้อความอะไรมา เธอก็ไม่ยุ่งเกี่ยวอีกเลย ส่งได้ส่งไปเพราะกุ้งไม่เคยออกไปไหน อยู่บ้านทำงานของคุณชุมพลอย่างเดียวจริงๆ นี่แหละคือกุ้งชีวิตสมถะ

     ส่วนดาวหลังจากที่ตัดใจหันกลับมาใช้ชีวิตคู่กับมอญอีกครั้ง วันเวลาที่หายไปของเธอก็เริ่มกลับคืนมาเช่นกัน ความสุขเริ่มกลับมา ตามอัตภาพที่เป็นอยู่ เมื่อยอมรับความจริงได้ ดาวจึงเข้าใจว่า ที่จริงแล้ว ความสุขที่เธอตามหาอยู่ไม่ต้องไขว่คว้าหรือตามหาเหมือนที่ผ่านมาเลย มันไม่ได้อยู่ที่ไหน อยู่ที่ใจเรานี่เอง ดาวมีความสุขที่ได้ส่งมอญไปทำงานในตอนเช้าและรอมอญกลับมาทานอาหารมื้อเย็นด้วยกันทุกวัน อยู่บ้านก็หาอะไรทำไปเพลินดีไมว่าจะซักผ้า ตากผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน เท่านี้ดาวก็พอใจแล้ว ถึงเหนื่อยแต่กลับมีความสุขยังไงไม่รู้ ดีกว่าต้องวิ่งคอยจับใครเป็นไหนๆ มอญก็มีความสุขที่ดาวเปลี่ยนไปจริงๆจนลืมเอียดไปเลยพักใหญ่

     วันเวลาที่หายไปของทุกคนเริ่มกลับมา แต่วันเวลาที่หายไปของกุ้งกับโรสหละ จะทำยังไง ตอนนี้ขึ้นอยู่ที่ชัชเพียงคนเดียวเท่านั้น

\\\\\ +++++ \\\\\

     2 วันต่อมา <14 มิ.ย.> นุ่นข้องใจกับเรื่องกุ้งกับนิด เลยมาถามกุ้งถึงที่บ้านว่ายังแอบคบหากันอยู่อีกเหรอ เพราะนิดมาราวีเธอเมื่อคืนวันงานขึ้นบ้านใหม่ โชคดีที่วันนี้ออยไม่อยู่ กุ้งใช้ให้ออยไปเอาลายเซ็นของพ่อตาอีกครั้งเพื่อเอามาใช้ในการทำงานที่ปากช่อง

     กุ้งกำลังออกกำลังกายอยู่หลังบ้าน นุ่นมากดออดอยู่นานเหมือนกัน กว่ากุ้งจะเดินออกมาเพราะเหนื่อยเหงื่อท่วมกายเลย

“อ้าวนุ่น มีอะไรเหรอ ถึงมาหาพี่แต่เช้า ข้ามโลกมาเลยนะเนี่ย โทรมาก็ได้ ไม่เห็นต้องมาเองเลย”

     กุ้งจะเปิดประตูใหญ่ แต่นุ่นบอกไม่เป็นไรมาแค่แป๊บเดียว กุ้งจึงเปิดประตูเล็กให้ และพาไปนั่งที่หลังบ้านเลย กุ้งหยุดออกกำลังทันทีโดยปริยาย แล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ ยังไม่ทันที่กุ้งจะถามอะไรต่อ นุ่นเลยตอบคำถามที่กุ้งถามค้างไว้เมื่อกี้

“นุ่นสงสัย อยากมาดูสีหน้าของคนหน่อย ว่าจะโกหกหนูหรือเปล่า” กุ้งทำหน้างงๆ “หมายความว่าไง”

“คุณนิดเขาคิดยังไงของเขา ว่าพี่กับนุ่นเป็นอะไรกัน ทำไมเขาถึงคิดบ้าๆแบบนั้น หนูไม่เข้าใจเลยจริงๆ เมื่อคืนวันงานที่บ้านนุ่น เขามาวีนใส่หนูหาว่าบ้านที่สร้างเสร็จเป็นเรือนหอของเราสองคน บ้าชมัด” กุ้งยิ้มๆแล้วแกล้งแซวนุ่น เพื่อจะให้หายหน้ายุ่ง

“แล้วนุ่นคิดอย่างนั้นหรือเปล่า” นุ่นนิ่งพูดอะไรไม่ออกเลย “เออ..” แล้วกุ้งก็หัวเราะออกมา ส่งน้ำส้มคั้นให้ทาน

“พี่ล้อเล่น” นุ่นใจไม่ดีเลย “พี่หนะ ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ หนูใจไม่ดีเลย” แล้วก็จิบน้ำส้มไปนิดนึง กุ้งจึงพูดต่อ

“นิดเค้าเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักคนหนึ่ง” นุ่นเลยต่อให้เองเลยคราวนี้

“พี่กุ้งยังรักเธออยู่ใช่ม๊า ถึงพูดออกมาแบบนี้”

“เปล่า พี่หมายถึงเธอน่ารัก แต่ไม่ใช่คนที่พี่รัก บอกตามตรงว่าพี่ไม่เคยรักนิดแบบนั้น”

“อ้าวแล้วเมื่อก่อนหละ ตอนที่เป็นผัวเมียกัน” นุ่นสงสัยเลยขอไขข้อข้องใจสักที เพราะข้องใจมานาน

“หน้าที่” นุ่นงงเลย อึ้งไปเลยกับคำๆนี้

“มันก็เหมือนกับตอนที่พี่ ต้องรับผิดชอบหนูอยู่พักนึงไง จำได้ไหม มันเป็นหน้าที่”

“หน้าที่ แสดงว่า ถ้าตอนนั้นพี่มีอะไรกับหนูจริงๆ พี่ก็ต้องทำตามหน้าที่ แต่พี่ไม่ได้รักหนูว่างั้น”

“ใช่ครับ ตอนนั้นพี่พลาดเผลอมีอะไรกับนิดไปจริงๆ แต่สำหรับนุ่น ตอนนั้นพี่ไม่รู้สับสน พอนุ่นมาทวงสิทธิ์ พี่จึงต้องจำยอม แต่พอมาได้รู้ความจริง พี่ก็สบายใจ อย่างน้อย นุ่นน้องสาวพี่ ก็ยังบริสุทธิ์” กุ้งเอามือมาเขย่าหัวนุ่นเล่น นุ่นจับมือกุ้งมาหอมโดยเจตนา

“พี่กุ้ง” นุ่นซึ้งใจที่กุ้งเป็นสุภาพบุรษจริงๆ จึงโผเข้ากอด

“เป็นอะไรยัยนุ่น ขี้แยเป็นเด็กน้อยไปได้”

“ก็หนูตื้นตันที่หนูรักคนไม่ผิด ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ได้รักหนูแบบนั้น แต่หนูก็ดีใจที่ได้รัก แค่นี้หนูก็มีความสุขแล้ว”

“ไม่เอา อย่ามาดราม่าน่า เรากำลังพูดถึงเรื่องของนิดอยู่นะคนดี” ที่จริงนุ่นไม่เคยลืมกุ้ง แต่เพราะนุ่นไม่อยากให้กุ้งอึดอัดนั่นเอง

     กุ้งเอามือลูบหัวนุ่นและก้มลงไปจูบที่หัว นุ่นน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว แค่นี้นุ่นก็มีความสุขแล้ว เพราะอย่างน้อยก็ได้อยู่ใกล้ๆ

“จำไว้ พี่ไม่เคยรักนิดแบบชู้สาว พี่มีแต่ความเป็นเพื่อนและความหวังดีให้เท่านั้น” กุ้งยังคงยืนยันเพื่อให้นุ่นสบายใจ

“ถ้าคนที่พี่รักไม่ใช่คุณนิด ถ้างั้นก็คงจะเป็นคุณโรสใช่ไหมคะ” มาถึงจุดนี้ ทำให้กุ้งตอบอะไรไม่ถูกเลยในตอนนี้

     กุ้งลุกขึ้นยืนและเดินไปเรื่อยถึงต้นไม้ใหญ่ต้นนึงในบ้านของเขา “สำหรับโรส พี่ก็ยังไม่แน่ใจ โรสชอบเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไป และตอนนี้พ่อของเธอก็ไม่ชอบพี่เอามากๆอีก กีดกันจนตอนนี้เราไม่ได้เจอกันอีกเลย จะร่วมเดือนแล้ว เลยทำให้พี่คิดอะไรได้มากขึ้น ขอบอกตามตรงเลยนะ เวลานี้และตอนนี้ในหัวใจของพี่ ไม่คิดจะรักใครอีกแล้ว ยังไม่มีหญิงใดอยู่ในหัวใจเลย แม้แต่โรส”

“อ้าว อย่าพูดแบบนี้ให้เธอได้ยินเชียวนะพี่ หนูเข้าใจว่าความรักของพี่มีอุปสรรค ถึงคุณอาชัชจะไม่ชอบพี่ แต่เท่าที่หนูสังเกตุดู คุณโรสเธอรักพี่มากเลยนะ ไม่เคยยอมให้ใคร นอกจากพี่คนเดียว” นุ่นพยายามให้กำลังใจกุ้ง เพื่อทำให้คนที่เธอรักมีความสุข

“นี่แหละเป็นเรื่องที่พี่กำลังสับสนและกำลังตัดสินใจอยู่” กุ้งสรุปห้วนๆ

“แล้วถ้างั้นใครกันคะ ที่เป็นคนที่พี่รักจริงๆ”

“เธอ เธอ เธอคนนั้น ไม่ใช่ ไม่ใช่ ต้องไม่ใช่” นุ่นยิงคำถามที่กุ้งตอบยากมาก

     แต่กุ้งก็ไม่สามารถบอกใครได้ จึงเก็บความอัดอั้นทั้งหมดไปลงที่ต้นไม้ กุ้งเอามือต่อยไปที่ต้นไม้ที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างแรงหลายครั้งทีเดียว ก้มหน้าเศร้า เงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปทางแม่น้ำ คนที่กุ้งพูดถึงนั้น ก็หมายถึงดาว คนรักคนแรกของเขานั่นเอง

     นุ่นรีบวิ่งมาดูมือกุ้ง เพราะเลือดไหลออกมาเป็นทาง “พี่ มาคะ ทำแผลก่อน ไม่พูดถึงแล้ว นุ่นขอโทษค่ะพี่” นุ่นกอดกุ้งเอาไว้และหอมแก้มกุ้งเพื่อให้กุ้งหายจากอาการเศร้า

“หนูขอโทษ ไม่เอา ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ พี่ก็รู้ว่าหนูเป็นห่วงพี่แค่ไหน ไม่เอานะคะ อย่าทำแบบนี้ให้หนูเห็นอีกนะ หนูโกรธจริงๆด้วย”

       นุ่นเอามือเช็ดหน้าให้กุ้ง กุ้งพยักหน้า แล้วนุ่นก็หอมแก้มกุ้งอีกเพื่อปลอบใจ หลังจากทำแผลเสร็จ นุ่นก็ขอตัวกลับบ้าน ก่อนหลับนุ่นยังคงห่วงกุ้ง จึงหันไปสั่งลาอีกครั้ง ก่อนที่จะออกจากประตูเล็ก

“ดูแลตัวเองนะคะพี่ แล้วอย่าทำแบบนี้อีก พี่ก็รู้ว่าหนูเป็นห่วงพี่แค่ไหน ถึงจะเป็นน้องสาว แต่หนูก็มีสิทธิ์ห่วงพี่ได้นะ รู้ไว้ด้วย”

“จร้า น้องสาวที่แสนดี พี่รับปากว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก พี่ขอโทษ” แล้วกุ้งก็ก้มลงไปหอมที่หน้าผากของนุ่น

“ดีมาก งั้นหนูกลับหละนะ ดูแลตัวเองด้วย บาย” ก่อนไปนุ่นก็หอมแก้มกุ้งทั้งสองข้าง กุ้งบ๊ายบายและเดินกลับเข้าบ้าน

       นุ่นขับรถกลับบ้านไปด้วยความเป็นห่วงชายคนรัก ถึงแม้จะยอมรับปากไปส่งๆแบบนั้น ก็เพราะรักนั่นเอง วันเวลาที่หายไปของนุ่นกำลังจะกลับมา ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เมื่อชัชวาลย์ได้เป็นคนสร้างเงื่อนไขนี้ขึ้นมาเอง นุ่นจึงมีความหวัง คิดได้ดังนั้นจึงยิ้มสู้และขับรถกลับทันที พักใหญ่ ออยก็ขับรถกลับเข้ามาเปิดประตูบ้านเข้ามาเอง เพราะกุ้งให้กุญแจไว้แล้วเหมือนโรส

       พอกลับเข้ามาเห็นมือขวาของกุ้งมีแผลจึงตกใจมาก

“พี่กุ้งเกิดอะไรขึ้น ก่อนออกไปยังดีๆอยู่เลย แล้วนี่อะไร ไปทำอะไรมา”

“ไม่มีอะไรหรอกออย เมื่อกี้พี่ออกกำลังกาย ชกลมกับต้นไม้ ชกไปชกมากระดาษแข็งที่บังอยู่มันขาด มือก็เลยโดนต้นไม้อย่างจัง ไม่มีอะไร เป็นแผลไม่มากหรอก” ออยทำหน้าไม่ดีเลย เพราะเป็นห่วงสามี กุ้งดึงออยมานั่งที่ตัก แล้วเอามือบีบจมูกเล่นเบาๆ

“ถึงมือจะเจ็บแต่พี่ก็ยังให้ความสุขเมียได้นะ ซิบอกหั้ย” ออยอายม้วนเลย

“บ้า ลามก ไอ้ผัวชีกอ” กุ้งแกล้งแหย่เอวออยเล่น

“พี่ อย่า หนูบ้าจี้” ออยดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของกุ้ง สักพักก็ยื่นซองเอกสารลายเซ็นต์พ่อให้

“เอานี่ พ่อตาเซ็นต์ให้แล้ว ดีใจไหม”

“ขอบคุณมากเลยครับ เมียพี่น่ารักมาก แบบนี้ต้องให้รางวัล” พูดจบกุ้งรีบอุ้มออยเข้าบ้านทันที แต่ไม่ได้ขึ้นข้างบนนะ

       อุ้มเข้าห้องล่างห้องของดาวเก่า แล้วจัดการให้รางวัลออยเลย ก่อนอาหารเที่ยงจนออยสำลักความสุขเลยทีเดียว แทบไม่อยากจะทานมื้อเที่ยงเลยเพราะหมดแรง ส่วนกุ้งหลังจากที่ได้ลายเซ็นของพ่อตาแล้วก็โทรไปบอกเด่นที่ปากช่องทันที ว่าทางสะดวกแล้ว

>>>>> ----- <<<<<

     วันพุธที่ 16 มิ.ย.โรสดีใจมากที่พ่อไม่อยู่ เพราะต้องบินไปญี่ปุ่นด่วนตั้งแต่คืนวันอังคาร โรสจึงรีบขับรถออกจากบ้านมาหากุ้งแต่เช้า เพราะโรสไว้ใจเพื่อนรักอย่างออย ประกอบกับที่คิดถึงกุ้งเพราะไม่ได้เจอกันหลายวัน เนื่องจากโดนพ่อกีดกันมายาวนาน จึงอยากมาเซอร์ไพร์สสามี กลับต้องพบว่า กุ้งกำลังเริงรักอยู่กับออยบนเตียง ทับรอยรักเก่าของเธอ หลังจากที่เธอได้ยกความสาวให้กุ้งไปแล้วจนหมดเป็นเมียผัวอย่าง 100% โรสเสียใจมากที่ได้เห็นภาพนั้นและคนที่ทำให้เสียใจไม่ใช่ใคร ก็คือคนที่เธอรักมากทั้งสองคนนั่นเอง

     ประมาณ 7 โมงครึ่ง โรสมาจอดรถหน้าบ้านของกุ้งหลบข้างกำแพง ไม่เอาเข้าไปเพราะเสียงประตูรั้วมันดัง กลัวกุ้งจะรู้ว่ามีคนมาจึงไขประตูเล็กเข้าไป และค่อยๆย่องขึ้นไปบนห้องอย่างช้าๆ ค่อยๆแง้มประตูเข้าไป ภาพที่เธอเห็นคาตาจะๆในตอนนั้นก็คือ กุ้งกำลังทำรักให้ออยอย่างเมามัน ออยกำลังส่งเสียงแห่งความเสียวซ่านออกมาแบบไม่เกรงใจใคร เพราะบ้านนี้มีกันแค่เพียงสองคนเท่านั้น

“อูยผัวขา แรงอีกผัวขา แรงอีกทูนหัวของเมีย” ทั้งสองคนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าประตูห้องถูกเปิดออกอย่างเบาๆ เพราะกำลังมีความสุขกัน

“อร๊าย ผัวขา ช่วยเมียด้วย” ออยถึงจุดสุดยอดจนต้องตะโกนออกมา มือเกร็งกอดคอกุ้งเอาไว้ กุ้งก็ภูเขาไฟระเบิดพอดี จนลาวาพุ่งทะลักไหลออกมา กุ้งหมดแรงล้มทับนอนกอดออยทันที แต่ปากยังคงดูดเต้าของออยอยู่ขณะที่นอนเอาแรงอยู่บนตัวออย

     โรสทนไม่ไหวกับภาพและเสียงที่ได้ยินจึงรีบถีบประตูเข้าไปทันที

“อีออย อีเพื่อนชั่ว ไอ้กุ้งไอ้ผัวเลว กูไม่น่าไว้ใจให้มึงทั้งสองคนรู้จักกันเลย” กุ้งปล่อยปากจากเต้าของออย แล้วหันมา ตกใจมากที่เห็นโรสยืนอยู่ตรงนั้น ด้วยสีหน้าที่เครียดแค้นเป็นที่สุด

     โรสชี้หน้าทั้งสองคนขณะที่ยังนอนเปลือยกันอยู่

“มึงกล้ามากนะอีออยที่กล้ามายุ่งกับผัวกู ทั้งๆที่มึงก็รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร” แล้วโรสก็ร้องเพลงให้กุ้งกับออยฟัง ตอนที่จับได้ว่าสองคนนี้มีอะไรกันบนเตียงทับรอยรักรอยสวาทของเธอ แบบไม่เกรงใจกันเลย

< เพื่อนเราเผาเรือน - ปาน ธนพร แวกประยูร > https://www.youtube.com/watch?v=6FK8lztJGU4

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 42 .. “ ทั้งชีวิต มีไว้เพียงเธอ ”

ตอนที่ 41 .. “ วันเวลาที่หายไป ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า