ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

Take Me Home, Country Roads ♥ John Denver

https://www.youtube.com/watch?v=wH8Ajv_6Xj4

ขอขอบคุณ คุณ John Denver จาก ค่าย อาร์ซีเอเรเคิดส์ (RCA Records) ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 17 .. “ ชีวิตที่หายไป ”

“เปล่า ไม่มีอะไร” ชัชกำลังเข้าใจว่า กุ้งกับโรสกำลังเริ่มคบกันจึงถามบางอย่างจากโรส แต่หารู้ไม่ว่าทั้งสองได้เลิกกันไปแล้วต่างหาก

<<<<< $$$$$ >>>>>

     และแล้ววันอังคารที่ 5 มกรา มาถึง กุ้งบอกนิดจะไปทำงานให้ลูกค้าเพราะหยุดปีใหม่มาหลายวันแล้ว

“นิดไปด้วยซิ ไม่เคยเห็นกุ้งทำงานกลางแจ้งเลย อยากเห็นจังเวลาที่กุ้งทำงาน Outdoor มันเป็นยังไง” นิดขอตามไปด้วย

     แต่กุ้งไม่ให้ไป โดยมีข้ออ้าง “ไม่ได้ ไปไม่ได้ มันไม่ดี ไปทำงานแล้วจะกระเตงเมียไปด้วยได้ยังไง ลูกค้าจะมองยังไง นิดอยู่บ้านนี่แหละ จัดห้องจัดบ้านของเราไง นี่ไง สิ่งที่นิดต้องการไม่ใช่เหรอ นานๆนิดจะมีวันหยุดยาวๆ เอาเลย ผมยกให้ นิดอยากจัดตรงไหน นิดจะทำยังไงก็ได้ ผมยกสิทธิ์ให้นิดเต็มที่เลย นะเวลาทำงานผมขอไว้อย่างหนึ่งก็แล้วกันอย่าดื้อ เข้าใจไหม พอผมกลับมาหรือไม่ได้ทำงาน นิดอยากไปไหน อยากทำอะไรผมไม่ห้ามเหมือนเมื่อวานไง ไม่ดีเหรอ นิดมีความสุขไหมหละเมื่อวานหนะ ที่ได้ทำแบบนั้น”

     นิดพยักหน้าและยิ้มรับโดยดี “เห็นไหม ถ้านิดน่ารักแบบนี้ นิดก็จะมีความสุขเองแหละ อยู่บ้านนะครับคนดี ผมขอตัวไปทำมาหากินก่อนนะ งานเต็มไปหมดเลย ช่วยหยิบกระเป๋าแบนๆใหญ่ๆใบนั้นให้ผมหน่อย” นิดหันไปหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ข้างกำแพงส่งให้

“ขอบใจมากครับ” กุ้งแต่งตัวเสร็จก็หันไปหอมแก้มนิดที่นั่งอยู่บนเตียงซึ่งยังคงเปลือยอยู่

     เพราะตั้งแต่ตื่นขึ้นมาจนกุ้งอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จ นิดไม่ได้ลุกออกจากเตียงไปไหนเลย เพราะนอนสบาย เดี๋ยวนี้เวลานอน นิดจะไม่ใส่อะไรเลย ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะ ถึงใส่เดี๋ยวเวลามีอะไรกัน มันก็ต้องถอดอยู่ดี นิดก็เลยไม่ใส่ ไม่ใช่เฉพาะนิด กุ้งก็เช่นกัน

“ผมไปก่อนนะ” นิดลุกขึ้นนั่งคุกเข่าบนเตียง แล้วมาขยับไทด์ให้กุ้งและก็หอมแก้มทั้งสองข้าง

“คิดถึงนิดบ้างนะคะเวลาทำงาน แล้วเย็นนี้เจอกัน” กุ้งจูบปากนิดก่อนไป แต่นิดไม่อยากให้กุ้งไปเลย ค่อยๆปล่อยมือกุ้ง

     นิดอยากจะดึงมือกุ้งลงมาบนเตียงเสียจริง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะงานก็คืองาน ถ้าไม่ทำงานแล้วจะเอาอะไรกินกันเข้าไป คิดได้ดังนั้นจึงต้องปล่อยกุ้งไป หลังจากที่ประตูห้องปิดลงกุ้งลับสายตาไป นิดก็ลุกออกจากเตียงทั้งๆที่เปลือยนั่นแหละ ไปยืนแอบดูกุ้งที่หน้าต่าง นิดค่อยๆเลิกผ้าม่านดูอย่างช้าๆ ต้องแปลกใจมากที่เห็นกุ้งถือพานธูปเทียนไปด้วยทำไมตั้ง 2 ชุด มันเป็นเหตุผลที่ไม่เข้าใจสำหรับเธอ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร นิดเดินกลับมาหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำ หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จ เธอก็เริ่มจัดบ้านทันทีแบบมีความสุข

>>>>> ##### <<<<<

     กุ้งมาขอขมาในเวลา 10.00 น. เขาจัดหาของที่สำหรับมาขอขมาอย่างถูกต้อง กุ้งและโรส ทั้งสองคนนั่งพับเพียบ ก้มลงกราบเท้าของแม่นม แม่นมลูบหัวทั้งสองคน กุ้งและโรสยื่นพานธูปเทียนให้แม่นมคนละพาน แม่นมรับไว้ทั้งสองพาน ให้ศีลให้พรและกล่าวคำให้อภัย “ขอบใจนะพ่อหนุ่ม ที่ยอมมารับผิด ที่ได้กระทำล่วงเกินอะไรไปโดยที่ยังไม่ถึงเวลาอันสมควร ป้าเข้าใจ ว่าเพราะรักและพึงพอใจในตอนนั้น แต่ในเมื่อเธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้เกินเลยอะไรไปมากกว่าการถูกเนื้อต้องตัว กอดหอมและจูบ ป้าก็ให้อภัยนะ”

     แม่นมรับรู้และเชื่อใจลูกสาว ว่าพูดจริงทำจริง ส่วนกุ้งหลังจากที่มาขอขมาเรียบร้อย ก็ได้หายตัวไปจากชีวิตของโรสทันที พร้อมลบเบอร์และไลน์ รวมทั้งเฟสของโรสออกจนหมด เพื่อไม่อยากที่จะทำให้ใครบางคนไม่สบายใจ นั่นก็คือนิดนั่นเอง

%%%%% ----- %%%%%

     ออยหลังจากที่ได้รู้จักกุ้งอย่างเป็นทางการ ก็เริ่มคิดวางแผนว่าจะทำยังไงดี ถึงจะสามารถคบหากับกุ้งอย่างเปิดเผยได้โดยที่โรสไม่ระแวงหรือแครงใจ ออยเริ่มคิดจะแทงข้างหลังเพื่อนรักอย่างโรสเสียแล้ว เพราะความรักหรือเพื่อความสะใจ หรือเพราะชีวิตที่หายไปของเธอกันแน่ ออยต้องการกุ้งเข้ามาเติมเต็มให้กับชีวิตเธอเช่นนั้นรึ แล้วทำไมไม่เป็นคนอื่น ต้องเป็นแฟนของเพื่อนด้วยหละ น่าคิด

xxxxx ===== xxxxx

     หลังจากนั้นดาวโทรหากุ้งตลอด เพราะคิดว่ากุ้งกับนิดผิดใจกัน แต่ดาวคิดผิด แต่ถึงกระนั้นดาวก็สามารถเข้ามาแทรกกลางจนได้ ช่างพอเหมาะกับเวลาเลยทีเดียวที่กุ้งพึ่งเลิกลากับโรส และกุ้งก็ใช้เวลานี้ทำงานให้กับนุ่นอย่างเต็มที่พอดี ดาวจึงใช้โอกาสนี้ ขอมาเจอกุ้งบ้างเวลาออกไปดูที่และกุ้งไปทำงาน โดยที่กุ้งไม่ได้เฉลียวใจสักนิดเลยว่าดาวจะมาในรูปแบบใดและไม่รู้ว่าเลิกลากับมอญแล้ว

     ชีวิตที่หายไปของดาวในอดีตกำลังจะกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่สามารถเข้าถึงตัวกุ้งได้ และคราวนี้ดาวจะไม่ยอมเสียกุ้งไปอีกโดยเด็ดขาด แม้ว่าจะต้องลงทุนและใช้ความอดทนสักเท่าใด มันต่างจาก 7 ปีก่อน ตอนกุ้งไปจีบเธอที่หน้าโรงเรียน เพราะสมัยนั้นกุ้งเป็นฝ่ายชอบกว่าเธอจะใจอ่อนยอมเป็นแฟนก็นานอยู่เป็นปี แต่ปัจจุบันเหมือนกลับมาเริ่มต้นใหม่ ต่างกันตรงที่ ดาวต้องเป็นฝ่ายจีบเอง

“พี่กุ้งน้ำค่ะ” ดาวเอาใจกุ้งทุกอย่าง นิดไม่รู้ว่าดาวขอตามมาด้วย เพราะช่วงนี้ นิดกำลังเห่อการจัดบ้านอยู่

     เนื่องจากกุ้งให้นิดย้ายมาอยู่ด้วยเป็นการถาวร เพื่อเอาใจ แลกกับการที่นิดให้อภัยยกโทษให้ และไม่เอาผิดในคดีของโรส นิดจึงวุ่นๆกับการจัดนั่นทำนี่และออกไปซื้อของมาจัดบ้าน เลยไม่ได้เอะใจอะไร เพราะตอนนี้ตกเย็นกุ้งจะกลับถึงบ้านตรงเวลาเสมอ

“ขอบใจครับ ดาวอยู่ตรงนี้นะ พี่ขอไปดูเขาถมที่ก่อน อีกอย่างมันอันตราย จะขอวัดที่อีกทีด้วย”

“จร้า หนูไม่ไปไหนหรอก พี่ไปเถอะ..เดี๋ยวค่ะ” ก่อนไปดาวยังเอากระดาษทิชชู่ซับเหงื่อให้กุ้งอีกต่างหาก

“ขอบใจ ไปหละ” ดาวบ๊ายบาย กุ้งยิ้มให้แล้วก็ไปจัดการวัดที่ และดูหลักหมุดอีกครั้งให้มั่นใจ เพราะจะได้เขียนแบบได้ถูกกับพื้นที่

     พอได้ จังหวะเหมาะประมาณบ่าย 3 จึงบอกว่า เลิกลากับมอญแล้ว เพราะทนไม่ไหวที่มอญรังแกเธอ

“พี่กุ้ง ตอนนี้หนูเลิกกับไอ้มอญมันแล้วนะ” ดาวเดินมากอดคอกุ้งจากด้านหลัง ขณะที่กุ้งนั่งทำงานอยู่

“อ้าวทำไมหละ แล้วแบบนี้มันไม่เสียใจแย่เหรอ” กุ้งกำลังทำงานอยู่ คงได้แต่รับฟังเฉยๆเท่านั้น แค่รับรู้ แต่ไม่ได้คิดอะไร

“ก็เรื่องของมัน มันชอบรังแกหนู ซาดิสต์ หนูไม่ชอบ ทนไม่ไหว ก็เลยขอแยกทางกับมัน เมื่อวันปีใหม่ วันที่ 1 นั่นแหละ นี่ก็ 7 วันแล้ว หนูรู้สึกสบายใจยังไงก็ไม่รู้ ตั้งแต่เลิกกับมัน พี่เรากลับมาเริ่มต้นใหม่กันได้ไหม ตอนนี้หนูก็โสดแล้ว ไม่ต้องกลัวใครมาว่า นะพี่นะ หนูขอโอกาสแก้ตัวสักครั้งกับความผิดที่หนูได้ทำไปกับพี่ในอดีต หนูรักพี่นะ หนูไม่เคยที่จะลืมพี่เลย ตลอดเวลา 5 ปีที่ผ่านมา”

“เอ้อ ดาว คงไม่ได้หรอก” ดาวทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ทำไมหละพี่” ดาวทำแกล้งโง่ ทำอินโนเซ็นต์ ทั้งๆที่รู้ว่ากุ้งมีนิดอยู่แล้ว

“พี่มีเมียแล้ว จำไม่ได้เหรอ” กุ้งมองหน้าดาว “ก็นิดไง เด็กโง่ ไม่เอาน่า อย่ามาล้อเล่นกับพี่ พี่ขอทำงานก่อน อย่าดื้อ ถ้าดื้อ รู้ใช่ไหม”

     กุ้งชี้หน้าดาว แบบยิ้มๆ “ก็ได้ ก็ได้ หนูจะไม่ดื้อ ตามที่พี่บอกไว้ ว่าเป็นได้แค่น้องสาว ถ้าอยากอยู่ใกล้ๆพี่ ต้องห้ามดื้อ หนูก็จะปฏิบัติตามที่พี่ต้องการทุกประการเจ้าค่ะ” ดาวเอียงหน้าไปหอมแก้มซ้ายกุ้ง กุ้งหันมาแบบตกใจนิดหน่อย

“ทำอะไรหนะดาว เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นเข้าหรอก” ดาวทำเชิดหน้า ไม่รู้ไม่ชี้ ยังคงเอาแขนทั้งสองข้างพิงหลังกุ้งไว้

“ช่างปะไร เรื่องของพี่น้อง ทำไม น้องสาวจะหอมแก้มพี่ชาย ไม่ได้เหรอ พี่บอกให้หนูเป็นได้แค่น้อง หนูก็ยอมแล้วไง โกรธเหรอ”

“คือ มันไม่ดี ดาวเข้าใจไหม ดาวเป็นผู้หญิง คนอี่นเค้าไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน ดาวจะเสีย พี่เป็นผู้ชาย มันไม่เป็นไร”

“ตอนนี้พี่อาจจะยังโกรธและไม่ให้อภัยหนู แต่หนูก็ยังยืนยันคำเดิมว่า หนูไม่แคร์”

     พูดจบ ก็หันมาหอมที่แก้มขวาอีกข้าง แล้ววิ่งหนีออกไปเลย กุ้งถึงแม้จะดูอึดอัดบ้างในบางครั้ง แต่ลึกๆแล้ว ก็ยังคงรักดาวอยู่ จึงตามใจดาว ไม่ได้ใส่ใจอะไร กุ้งกลับมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่มีดาวอยู่ใกล้อีกครั้ง กุ้งนั่งก้มหน้าทำงานต่อจน ประมาณ 16.30 น.

“ดาว พี่จะกลับแล้ว ขึ้นมาได้แล้ว เด็กอะไรซนชะมัด เดี๋ยวก็ได้รับอันตรายหรอก รถแทรกเตอร์นะ ดูซิเลอะหมดแล้ว”

     กุ้งเอามือปัดเสื้อผ้าให้ดาว ดูแลเหมือนตอนที่เป็นแฟนกันใหม่ๆ จนดาวต้องหลุดปากออกมาเบาๆ

“พี่เป็นห่วงหนูด้วยเหรอ” กุ้งหันมาพูดและเอามือขวาจับหัวดาว ลูบอย่างช้าๆ

“ห่วงซิครับ ก็ดาวเป็นน้องสาวพี่นี่ แถมซนอีกต่างหาก เด็กโง่” กุ้งเอามือเขย่าหัวดาว “ไปกลับได้แล้ว จะให้พี่ไปส่งที่ไหน”

“สะพานควายก็แล้วกันพี่ ตอนนี้หนูย้ายมาอยู่กับพ่อแล้ว พี่กุ้ง หนู..” กุ้งรีบเก็บข้าวของและยัดใส่รถ

“ไป พี่เสร็จแล้ว ขึ้นรถเถอะ ออกสายแล้วเดี๋ยวรถจะติด ดอนเมือง ทุ่งสองห้อง หรือรามอินทรา รถเยอะมาก พี่ไม่อยากจะถึงบ้านมืด”

     ดาวทำหน้ามุ่ย จนกุ้งต้องมาเขกหัวเบาๆ “ดูทำหน้าเข้า ทำยังกะว่า พรุ่งนี้จะไม่เจอกันอีกแล้ว” ดาวยิ้มออกเลย

“จริงนะ ตกลงพรุ่งนี้ พี่ยอมให้ดาวมาหาพี่อีกได้ใช่ไหม” กุ้งยิ้ม และเอามือจับหัว

“หรือว่าจะไม่มา ก็ได้นะ พี่จะได้ไม่แวะมารับ อุตส่าห์ยอมเสียเวลา อ้อมมารับแล้วเชียวนะ”

“ได้ๆ มามา พรุ่งนี้ 9 โมงหนูจะมารอพี่ที่เดิมนะ ตรงที่พี่ไปรับหนูวันนี้แหละ กลับ กลับ ขอบคุณมากเลยค่ะ หนูรักพี่กุ้งที่สุดเลย”

     ดาวกระโดดหอมแก้มกุ้งทั้งสองข้าง มีความสุขมาก กุ้งก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังเปิดประตูให้ขึ้นอีกต่างหาก คือกุ้งไม่ได้คิดอะไร คิดว่าได้น้องสาวเพิ่มมาอีก 1 คน แต่ดาวไม่ได้คิดแบบนั้นหนะซิ คิดว่ากุ้งเริ่มมีใจให้บ้างแล้วหละ ใจเริ่มอ่อนลงแล้ว ไม่งั้นจะตามใจเธอแบบนี้เหรอ เพราะอาการแบบนี้ มันเป็นเหมือนเมื่อ 7 ปีก่อน ตอนที่จีบกันใหม่ๆคือกุ้งจะตามใจดาวทุกอย่าง เพราะรักนั่นเอง

>>>>> ----- <<<<<

     หลังจากที่กลับมาเป็นโสดอีกครั้ง โรสก็ช๊อปกระจายเหมือนเดิมทั้งวัน ชีวิตที่หายไปช่วงหนึ่งประมาณ 5 วัน เธอกลับมาแล้วจร้า อีสาวขาช๊อปจนพิณพี่เลี้ยงต้องปวดหัวอีกแล้ว เพราะอาหารและขนมเยอะมาก 6 โมงนิดๆหลังจากที่วันทนีย์เลิกงาน ก็มาช๊อปเช่นกันตามประสาคนโสด นีได้มาเจอกับโรสโดยบังเอิญที่ห้างแห่งหนึ่ง ย่านประตูน้ำ ก่อนที่นีจะกลับคอนโดแถวๆสุขุมวิท

“อ้าวน้องโรส อุ๊ยนายหญิง ลืมไป สวัสดีค่ะ มาคนเดียวเหรอคะ” นีทำท่ามองหากุ้งว่าอยู่ตรงไหนหรือเปล่า หันหน้าหันหลังก็ไม่มี

“คนเดียวค่ะ อ้อ ดิฉันขอความกรุณาด้วยนะคะ ต่อไปถ้าเจอกันอีก กรุณาอย่าเรียกดิฉันแบบนี้อีก เนื่องจาก ดิฉันกับคุณนรากร ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ ไปพี่พิณ” โรสเดินจากไปทันที

     พิณหันไปยิ้มให้กับวันทนีย์แล้วรีบเข็นรถตามเจ้านายไป ปล่อยให้นียืนงง เกาหัวแกร็กๆอยู่คนเดียว

“อะไรวะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย แค่ไม่กี่วัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้” นีจึงรีบนำเรื่องนี้ โทรรายงานบอกกับเอียดทันที

     เอียดกำลังนั่ง Clear เอกสารกองโตอยู่บนรถตู้ จึงกดรับแล้วเปิด Spearker พ่อก็นั่งอยู่ข้างๆ

“มีอะไรพี่ ถึงโทรมาตอนนี้” นีพยายามหาที่นั่ง พอได้ก็นั่งรายงานทันที

“บอส รู้ไหม เมื่อกี้พี่เจอใคร” เอียด ตะโกนกลับไปแบบโมโห เพราะกำลังยุ่ง

“แล้วหนูจะรู้ไหมพี่ ว่าพี่ไปเจอใคร จะบอกอะไรก็บอกมา ไม่งั้นหนูจะวาง”

“เครๆขอโทษ พี่เจอคุณโรส แฟนนาย” เอียดวางเอกสารที่ดูอยู่ทันที

“ว่าไงนะ เจอโรส แล้วพี่กุ้งหละมาด้วยไหม” วัฒน์ก็ตะแคงหูฟังด้วย

“ไม่มา นางบอกว่า เลิกกันแล้ว และต่อไปถ้าเจอกัน กรุณาอย่าเรียกนางว่านายหญิงอีก นี่มันอะไรกัน แค่ 6 วัน เลิกกันแล้ว แล้วที่ประกาศออกสื่อแบบนั้นมันหมายความว่าไง อย่าบอกนะว่า ยัยนิดอะไรนั่นรู้เรื่องแล้ว จึงเกิดเรื่องตบตีกัน และนายก็เลยขอเลิกกับนาง เลือกนิดแทน เพราะนางมาทีหลัง นายเลือกนิดที่เป็นเมียหลวง แล้วทิ้งเมียน้อยที่เป็นลูกอัครมหาเศรษฐี พระเจ้า นายแน่มาก”

“เพ้อเจ้อน่าพี่ ขอบใจมากที่โทรมาบอก แค่นี้นะ” เอียดรีบวางสายทันที และมองหน้าพ่อ

“สงสัยหุ้นที่ล่วงฝีมือยัยนิดแน่ๆเลยพ่อ มิน่าหละ พี่กุ้งถึงปิดเครื่องหนีพวกเราหนะ เพราะยัยนิดรู้เรื่องแล้วจริงๆ พี่กุ้งนะพี่กุ้ง วุ่นจริงๆเลย แล้วจะทำไงดีต่อหละเนี่ย” เอียดเริ่มอารมณ์ไม่ดี

“เอาน่า เดี๋ยวพ่อจะคุยกับกุ้งมันอีกที” วัฒน์มั่นใจว่า ถ้านิดรู้เรื่องแล้ว และยิ่งโรสเลิกกับกุ้งแล้ว อะไรๆ มันน่าจะดีขึ้น

“แล้วพ่อจะเจอพี่กุ้งได้ยังไง โทรไปก็ไม่รับ เอาแต่กกเมีย หนูหละโคตรเบื่อเลย”

“แกจะโง่ทำไมวะเอียด โทรไม่เจอ ก็ไปหามันที่หน้างานซิ แกลืมไปแล้วเหรอว่า ตอนนี้ มันกำลังทำงานให้กับยัยนุ่นอยู่หนะ ตอนนี้มันต้องอยู่ที่ละแวก ถนนพหลโยธิน เขตสายไหม หลังโรงพยาบาลภูมิพลนั่นแหละ เพราะมันเคยบอกพ่อว่า หลังปีใหม่ มันจะลุยทำงานของยัยนุ่นให้เสร็จเร็วๆ แล้วก็ทำงานของเพื่อนพ่อไปพร้อมๆกันด้วย เพราะมันรับงานเค้ามาแล้ว สร้างและตกแต่งห้องจัดเลี้ยงของเพื่อนพ่อ อาทิตย์สองอาทิตย์นี้ คงอยู่แถวๆ โรงบาลภูมิพลนั่นแหละ แกลองชวนยัยนุ่นไปซิ พ่อว่ายังไงก็เจอเอาไหมหละ

“เอางั้นเหรอพ่อ พ่อมั่นใจแน่นะ หนูไม่อยากจะไปแล้วเสียเวลา เพราะพี่กุ้งหนะ เอาแน่เอานอนไม่ได้เลยไม่ค่อยอยู่กับที่ซะด้วย ยาก”

“ถ้าจะให้ชัวส์แกโทรกลับไปถามยัยนีเลย เพราะมันต้องมีตารางของนายมันอย่างแน่นอน” พอวัฒน์พูดจบเอียดรีบโทรกลับหานีทันที

“ขาบอส มีอะไรอีกเหรอคะ ขอเวลาแป๊บได้ไหม กำลังถอยรถเข้าที่จอด” พอนีจอดรถเรียบร้อย ดับเครื่อง ก็คุยต่อ

“เอ้า เรียบร้อยแล้ว ว่าไป บอสมีอะไรให้พี่ช่วยคะ” นีพูดไปก็หันไปหยิบข้าวของเตรียมลง

“หนูขอตารางทำงาน 3 เดือนของพี่กุ้งปีนี้ด่วนอยากรู้ว่าตอนนี้พี่กุ้งทำอะไรและอยู่ที่ไหนอย่าบอกนะว่าพี่ไม่มี ตารางงานนายตัวเอง”

“มีคะ แต่ถ้าจะเอาละเอียดขนาดนั้น ต้องรอพรุ่งนี้ พี่จะถ่ายทั้งปีให้เลยก็ได้ แต่ถ้าอยากจะรู้ช่วงสองอาทิตย์นี้ พี่ยังพอจำได้ เพราะนายพึ่งให้นีโทรสั่ง รถขนดินให้กับงานคุณเอียดค่ะ ถ้าจำไม่ผิด สองอาทิตย์นี้นายจะไปคุมดูการเทดินและเกดปรับหน้าที่แถวๆโรงบาลภูมิพล วันที่ 12 มกรา จะลงไปเช็คหมุดเพื่อทำกำแพงล้อมเขตของที่และวันที่14 ถึงจะให้รถแทรกเตอร์ปรับหน้าที่อีกครั้งค่ะ”

“ขอบใจมาก หนูอยากรู้แค่นี้แหละ แล้วพรุ่งนี้ ขอที่เหลือด้วย อ้อ แล้วมีตารางของงานคุณชัชวาลย์ไหม หนูอยากได้เหมือนกัน”

“เดี๋ยวนะ เมื่อตอนบ่าย นายพึ่งไลน์มาบอก ขอดูแป๊บ อ้อ เจอแล้ว งานห้องจัดเลี้ยงของคุณชัชวาลย์ นายจะเริ่มไปดูสถานที่วันจันทร์ที่ 11 มกรา ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรก็จะเริ่มปรับหน้าดินวันที่ 18-20 เพราะต้องรอให้งานทางคุณนุ่นเสร็จก่อน จากนั้น อืม..นายยังไม่ไลน์มาบอกค่ะ อ้อ ลืมไป พรุ่งนี้ 10 โมงเช้านายจะมีการประมูลแข่งขันส่งนมสู้กันกับจ้าวอื่นที่ โรงแรมเชอราตั้น นายคงอยู่ที่นั่น พอบ่ายคงจะกลับไปที่ไซด์งาน ถ้าบอสอยากเจอนาย ก็ต้องไปที่นั่นหละค่ะพรุ่งนี้ เพราะพี่ได้ส่งข้อความไปเตือนนายแล้วเมื่อช่วงบ่าย”

“ขอบใจมากพี่ แหม เยี่ยมจริงๆ พี่กุ้งนี่ ที่มีเลขาอย่างพี่นีเนี่ย หนูรบกวนแค่นี้แหละ บาย”

     ถึงนีปวดหัวกับสองพี่น้องนี้ก็จริง แต่เงินเดือนที่กุ้งให้ มันก็คุ้มแหละกับสิ่งที่นีจะปวดหัว ไหนจะสวัสดิการอื่นๆอีกมากมายที่กุ้งให้ นีจึงยอมทนรับใช้กุ้งและเอียดมาจนถึงทุกวันนี้ ที่จริงมันมีอะไรมากกว่านั้น ที่นีไม่สามารถไปจากกุ้งได้ เพราะชีวิตที่หายไปบางส่วนของนี กุ้งก็มีส่วนช่วยอยู่ไม่น้อย ไม่งั้นนีคงไม่สามารถมาถึงจุดนี้ได้ หากย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วสมัยอยู่ปากช่อง ส่วนจะเป็นอะไรนั้นตอนนี้ยังไม่ขอกล่าวถึง เพราะมันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับลูกผู้หญิงคนหนึ่งอย่างวันทนีย์

     อย่างน้อยคอนโดที่วันทนีย์อยู่ในตอนนี้ ก็เป็นชื่อของกุ้ง เหมือนสวัสดิการอย่างหนึ่ง ที่กุ้งให้ แต่ค่าน้ำค่าไฟและค่าสาธารณูปโภคทุกอย่างต้องเสียเอง ว่าง่ายๆมี่ที่ให้ซุกหัวนอนว่างั้น หรูออกขนาดนี้ วันทนีย์ไม่เอาก็บ้าแล้ว เนื่องจากวันทนีย์เป็นเด็กสาวลูกชาวสวนที่ปากช่องเท่านั้นไม่ได้ร่ำรวยอะไร เพราะหลังจากที่กุ้งตัดสินใจย้ายวันทนีย์ออกมาจากป่าเขาลำเนาไพรแล้ว ชีวิตของวันทนีย์ก็ดีขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ นรกความเลวร้ายที่เธอเคยเจอก็หมดไป นี่แหละชีวิตที่หายไปบางส่วนของเธอ จึงทำให้นียอมถวายชีวิตให้กับกุ้ง

***** ^^^^^ *****

     วันนี้หลังจากที่ดาวแยกกับกุ้ง ดาวยังไม่ได้เข้าบ้านพ่อทันที แต่แวะบ้านเพื่อนสนิทอีกคน เพราะขี้เกียจกลับบ้านไปทะเลาะกับพ่อ จึงมาขออาศัยนอนบ้านเพื่อนก่อน 1 คืน เพื่อนก็ไม่อยากให้อยู่เลย เพราะผัวมันเจ้าชู้ชอบพี้ยาและชอบมองดาวแปลกๆ

“บอกตามตรงนะดาว กูไม่อยากให้มึงมาค้างกับกูเลย” เชอรี่เอ่ยขึ้น

“กูรู้ ผัวมึงเนี่ยมองกูแต่ละที กูก็เสียวเหมือนกัน แต่มันจำเป็นหวะ กูขี้เกียจเดินทางไกล กูดันไปหลอกพี่กุ้งว่า บ้านพ่อกูอยู่แถวนี้ พรุ่งนี้ 8 โมง พี่กุ้งจะมารับที่เดิม กูขอคืนนี้คืนเดียวนะอีรี่ เดี๋ยวคราวหน้ากูจะหาทางออกอีกที เอ้า..ทำไมถึงมองกูแบบนั้นหละมึง อีดอก ดูทำหน้าเข้า มีอะไร ก็บอกกูมา” เชอรี่อายๆเขินๆเพื่อน และกระซิบที่หูเพื่อน

“คืนนี้ไอ้เคนมันรีบกลับเร็ว มันบอกว่าคืนนี้จะขอเอากูให้หายอยาก เพราะมันไปทำงานต่างจังหวัดมาสองคืน อยากมาก แล้วมึงดันเสือกมาคืนนี้ซะด้วย แล้วห้องก็แค่เนี่ย กูทำอะไรกะผัวกูมึงก็เห็นนะซิ” ดาวด่าเพื่อนเสียงดังลั่น

“โธ่อีห่า นึกว่าเรื่องอะไร กูไม่ดูก็ได้ นอนหันหลังเอาผ้าปิดเอาทิชชู่ปิดหูมันก็จบแล้ว ทำยังกะลีลามึงเด็ดซะอย่างนั้น นมแม่งก็เท่านี้ ไม่มีเหี้ยอะไรเลย ของผัวมึงทำยังกะใหญ่มากยังงั้นแหละ กูว่าของพี่กุ้งผัวกูยังจะใหญ่กว่าซะอีก เรื่องนั้นมึงไม่ต้องสนใจ กูเข้าใจ”

“แล้วยิ่งถ้ามันรู้ว่ามึงอยู่ด้วยเนี่ย กูไม่ขอรับรองความปลอดภัยมึงนะ ตอนที่กูหลับและมึงหลับหนะ กูขอบอกไว้ล่วงหน้าก่อนเลย ไม่รู้ว่ามันจะน่ามืดแอบย่องมาเอามึงด้วยหรือเปล่า กูถึงบอกไงว่าไม่อยากให้มึงมาค้างกับกูเลย มึงก็ช่างเลือกวันได้ดีจริงๆเลยอีดาว อีห่า จะหลอกผัวทั้งทีเสือกไม่โทรหากูก่อน แล้วคืนนี้มึงจะเอายังไงหละตัวใครตัวมันก็แล้วกันนะ ระวังตัวไว้บ้างหละกูรักมึงนะถึงเตือน”

“เออ ขอบใจที่บอก กูจะได้ระวังตัว ตอนนี้กูขอไปอาบน้ำก่อนหละ เดี๋ยวผัวมึงมาจะซวยเสียก่อน” เชอรี่ยกมือรีบไล่ “ชิ้วๆ”

----- ***** -----

     นิดตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านกุ้งได้ 2-3 วัน ก็อารมณ์ดี เป็นแม่บ้านแม่เรือน นิสัยเปลี่ยนไปใจเย็น พูดเพราะไม่วีนและได้โทรไป Clear กับรุ่นพี่ที่เป็นสื่อมวลชน ช่วยลงข่าวให้ใหม่ว่า ได้กลับมาคืนดีกับสามีแล้ว ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ไม่มีเรื่องเมียน้อย มันเป็นการเข้าใจผิดกันเล็กน้อย นิดหน่อย ไม่น่าเชื่อ แค่ชั่วข้ามคืน ข่าวนี้ก็ได้กระจายไป พอรุ่งเช้าหุ้นของ ไทยวิวัฒน์กรุ๊ปก็กลับคืนเข้าสู่ภาวะปกติ

     และพอถึงเวลาส่วนตัว เวลาทำงานหรือเวลานอน กุ้งได้แบ่งให้อย่างเท่าเทียมกัน หัวค่ำจะนั่งทำงานตามปกติโทรศัพท์จะเปิดสั่น พอประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆ จะยกเวลาให้ทั้งหมดให้กับนิด นิดพยายามทำตามกฏที่กุ้งให้ไว้ ถ้าเวลาทำงานขออย่าเข้ามากวนใจ นั่งอยู่ใกล้ๆได้ แต่จะไม่มีเรื่อง Sex เข้ามายุ่งเกี่ยว เพราะขอเวลาให้กับงานเต็มที่ เนื่องจากเขาต้องเขียนแบบ ต้องการสมาธิเป็นอย่างมาก

     เวลาที่กุ้งทำงาน นิดก็จะหาขนมนมเนย กาแฟมาวางให้ และนั่งดูกุ้งทำงานแบบมีความสุข เพราะเวลาที่กุ้งทำงาน กุ้งจะทุ่มเทมาก นิดพึ่งเห็นและรู้ว่าเวลาที่กุ้งทำงาน เป็นเช่นไร นี่แหละคือสิ่งที่นิดต้องการอย่างแท้จริง ความสุขเพียงสองคนที่ไม่ต้องมีคนอื่นมาวุ่นวาย ชีวิตที่หายไปของนิด เริ่มเป็นจริงขึ้นมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าชีวิตแบบนี้ นิดจะรักษามันไว้ได้นานสักเท่าใด เพราะมันขึ้นอยู่กับตัวของนิดเองเท่านั้นจริงๆ นิดหอมแก้มกุ้ง “นิดไปอาบน้ำก่อนนะคะที่รัก อย่าหักโหมมากนักหละ ถึงเวลาก็พักผ่อนด้วย 4 ทุ่ม”

     ก่อนที่จะขอตัวไปนอนแก้ผ้ารอกุ้งบนเตียงนอนตามเวลาที่กุ้งจัดสรรไว้ให้ พูดจบ นิดก็เดินขึ้นห้องไปอาบน้ำเพื่อให้ตัวหอมๆ ไม่นานหลังจากที่ทำงานเสร็จ กุ้งก็กลับเข้ามายังห้องนอนตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับนิด จากนั้นก็เริ่มทำงานกับเมียต่อทันทีโดยไม่รอช้า

xxxxx ===== xxxxx

     3 ทุ่ม เคนผัวของเชอรี่กลับมา ก็เป็นจริงอย่างที่เชอรี่บอก พอมาถึง ยังไม่ทันที่จะได้เปลี่ยนชุดอะไรก็ขออย่างว่ากับเมียทันที ดาวได้เอาผ้าห่มคลุมหัวและตัวไว้อย่างดี แล้วหันนอนชิดกำแพงอย่างเงียบๆ เสียงเอากันของสองผัวเมียดังมาก เล้าใจจนดาวต้องแอบช่วยตัวเอง เพราะเสียงมันเล้าใจจนดาวเองก็ทนไม่ไหวจริงๆเสร็จไปหนึ่งรอบดาวสบายตัวแล้ว ถึงห้องจะมืดเพราะเชอรี่ปิดไฟใหญ่เปิดไฟห้องน้ำเอาไว้ เคนหลังจากเสร็จกิจกับเมีย ก็ลุกไปอาบน้ำ จากนั้นก็กลับมานอนกอดเมียและขอเมียอีกรอบเพราะอยากมาก

     หลังจากเสร็จรอบที่สอง เชอรี่หมดแรง เพลียจึงหลับสนิททันที เคนพึ่งสังเกตุว่า ที่มุมห้องไม่ไกลกันนักเหมือนมีคนนอนอยู่ เพราะผ้าห่มมันแปลกๆ จึงค่อยๆลุกเดินไปเปิดไฟใหญ่ทั้งๆที่เปลือยนั่นแหละ แล้วไปกระชากผ้าห่มที่ดาวนอนคลุมโปงอยู่ออกทันที เคนเห็นหน้าดาวชัดในชุดนอนขาสั้นเสื้อแขนกุดของเชอรี่ที่ดาวเอามาใส่ เคนค่อยๆก้มลงไปเอามือลูบไล้แขนและขาของดาวทันที

     ดาวรู้สึกตัวตกใจมากที่เห็น เคนจู่โจมโถมเข้ามาหาเธอ เอามือซ้ายมาปิดปากเธอเอาไว้ มือขวากำแขนดาวอยู่

“อีดาว คืนนี้กูขอเถอะ หุ่นมึงน่าล่อมาก นมใหญ่ๆแบบนี้ กูอยากลองกับมึงมานานแล้ว อีรี่ไม่รู้หรอก มันหลับไปแล้ว กูอยากดูดนมใหญ่ๆ ดูดจิ๋มมึงมานานแล้วนะ” พูดจบเคนรีบก้มหน้าลงมา เอาหน้ามาหอมและเลื่อนมือซ้ายที่ปิดปากลงมา ล้วงเข้าไปในเสื้อจับนมของดาวทันที ดาวรีบผลักเคนออกไปจากตัว “ถอยออกไปนะไอ้เคน กูไม่ใช่กะหรี่ริมทางที่มึงจะล่อกูได้ง่ายๆนะมึง อย่าเข้ามานะ”

“โธ่อีดาว มึงอย่ามาแอปว่าไม่อยากหน่อยเลย กูเห็นรอยเปียกที่กางเกงมึง กูก็รู้แล้วว่า มึงเงี่ยนแค่ไหน จนต้องช่วยตัวเองหนะ”

     เคนไม่ได้อายดาวเลย ทั้งๆที่ตัวเองก็เปลือยอยู่ “เรื่องของกู กูยอมรับว่ากูเงี่ยน ถึงกูจะเงี่ยน จะอยากยังไง กูก็ยังมีสติดีเสมอ ไม่เคยมีความคิดชั่วๆที่จะเอาผัวเพื่อนมาแก้ขัดหรอกโว๊ย ไม่เหมือนมึงหรอก ไอ้ห่าลากไส้ ที่คิดจะเอาเพื่อนเมียทำเมียอีกคนหนะ ไปนะรีบไสหัวไปห่างๆจากร่างกายกูเลย อีรี่ก็เพื่อนกู มึงนี่เหี้ยมากๆเลยนะที่จะล่อเพื่อนเมียเนี่ย ไอ้เลว” ดาวเอามือปิดคอเสื้อตัวเองเอาไว้

     เคนไม่สนใจกับสิ่งที่ดาวพูด วิ่งโถมเข้าหาดาวทันที ดาวล้มลงกับพื้นนอนหงาย เคนใช้สองมือฉีกเสื้อนอนของดาวออกทันทีจนขาดออกเห็นนมทั้งสองข้าง เอามือซ้ายบีบไปที่ข้างขวาส่วนปากก็พยายามจะดูดไปที่ข้างซ้าย ดาวใช้สองมือพยายามแกะมือและดันปากของเคนออกจากตัวเธอ เคนจึงใช้จังหวะนี้เอามือขวาที่เหลือของเขาถอดกางเกงขาสั้นของดาวออกทันที เพราะมือของดาวไม่ว่าง เพื่อจะยัดน้องชายของเขาเข้าไป เคนทำสำเร็จกางขาสั้นที่ดาวใส่หลุดออกไปแล้ว ตอนนี้ดาวเท่ากับว่าเปลือย เคนใช้มือขวาดันขาซ้ายของดาวตั้งขึ้นและใช้ขาขวาของเขาดันไว้อีกที แล้วเอามือขวาจับน้องชายที่กำลังแข็งตัวของเขาจ่อไปที่ปากถ้ำของดาวทันที เตรียมตัวดันเข้าไป ดาวตัดใจปล่อยมือขวาหยิบมีดที่ซ่อนเอาไว้ได้ทัน แล้วรีบเอามีดนั้นจ่อไปที่ท้องของเคนในวินาทีนั้น

“เอาซิไอ้เหี้ย ถ้ามึงแทงกูเมื่อไหร่ ไส้มึงทะลักแน่ เอาซิ หรือมึงจะเสี่ยงกับกู ถอยไปและรีบไปไกลๆจากตัวกูเลย ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตอยู่เพื่อเอาอีรี่อีก กรุณาอย่ามายุ่งกับกู ไป ไสหัวไป จะไปไหนก็ไป ออกไปจากห้องนี้เลย เร็ว ยังอีก ยืนเป็นบรื้ออยู่ทำเหี้ยอะไรอีก”

     ดาวหยิบกางเกงขาสั้นของเธอมาใส่ และหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่มไว้ โยนชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ที่เคนใส่มานั่นแหละให้ไป เคนก้มหยิบแล้วรีบแต่งตัว หันหลังเปิดประตูเดินออกไปเลย ดาวรีบวิ่งไปล๊อกประตูห้องทันที กลัวเคนย้อนกลับมาอีก ดูเวลา 4 ทุ่มครึ่ง

“รอดตายแล้วกู เกือบไม่มีชีวิตรอดไปหาพี่กุ้งแล้วพรุ่งนี้ ถุย ไอ้สัส เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกะกู อีรี่เอ๊ย เกือบจะได้ผัวใหม่แล้วมึง”

     ดาวถือมีดขึ้นมาแล้วก็ยิ้ม “โชคดีนะที่อีรี่มันเตือนเราไว้ก่อน ถึงได้เตรียมอาวุธไว้ล่วงหน้าได้ ก็เกือบไม่ทันเหมือนกัน ดาวเอ๊ย” พูดจบก็เอามีดปอกผลไม้ไปวางไว้ที่เดิมและล้มตัวลงนอนทั้งผ้าเช็ดตัวนั่นแหละ ที่ดาวนอนโดยไม่ใส่ชั้นในนั้นก็เพราะซักตากเอาไว้ พรุ่งนี้ต้องใช้งานอีก จะมายืมเชอรี่คงไม่ได้ จึงทำให้ดาวต้องโป๊และเปลือยตอนที่เคนปลุกปล้ำ

+++++ ***** +++++

     4 ทุ่มครึ่ง กุ้งเก็บงานทั้งหมดลงกระเป๋าอย่างเรียบร้อย เพราะได้เวลาที่ต้องให้กับนิดแล้ว หลังจากนั้นเขาก็เดินกลับขึ้นไปยังห้องนอน เปิดประตูห้องเข้าไปห้องมืดสนิท มีเพียงไฟหัวเตียงที่เปิดเอาไว้ให้ความสว่างเล็กน้อยพอประมาณ เห็นนิดนอนหลับรอเขาอยู่ แบบเปลือย มีผ้าห่มปิดร่างกายอยู่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น กุ้งจึงถอดเสื้อกล้ามและกางเกงออกเพื่อจะไปอาบน้ำ

     เสียงดังก๊อกแก๊กจนนิดรู้สึกตัว ลืมตามาเห็นกุ้งกำลังจะนุ่งผ้าขาวม้าเพื่อไปอาบน้ำ จึงรีบดึงแขนกุ้งเข้ามาหาตัวเธอ นิดไม่พูดพร่ำทำเพลงนั่งคุกเข่าลงและรีบใช้ปากทำงานทันที นิดมีความสุขอยู่พักใหญ่ ก็ลุกขึ้นมา เอามือคล้องคอกุ้งแล้วค่อยๆเอนตัวเองลงไปยังที่นอนอย่างช้าๆ จากนั้นก็เอามือขวาจับน้องชายกุ้งให้ทำงาน นิดมีความสุขมากกับการร่วมรักกับสามีแบบนี้ เพราะมันต่างกับที่ผ่านๆมา เมื่อก่อนที่ร่วมรักกันแต่ละครั้ง มันเหมือนกับการบังคับ แต่ปัจจุบันมันนุ่มนวลละมุนละมัย นี่ซินะที่เขาบอกว่า ความสุขที่แท้จริง

     หลังจากที่เสร็จกิจในรอบแรก กุ้งขอตัวไปอาบน้ำ นิดขอไปอาบด้วย เพราะจะได้ขอเบิ้ลอีกรอบในห้องน้ำ เพราะอยากจะขอเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง กุ้งก็ไม่ได้ว่าอะไร และนิดก็ได้สมตามความปรารถนาที่เธอต้องการ นิดจึงรักกุ้งมากขึ้นกว่าเดิมมาก

     หลังจากนั้น เมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้ว ก็คงไม่ต้องพูดถึงว่าจะเป็นยังไงต่อไป เพราะเวลาที่นิดขอไว้ ตั้งแต่ 4 ทุ่มครึ่งเป็นต้นไปจนถึงเช้านั้นเป็นของเธอ เธอจะทำอย่างไรต่อไปนั้น มันสิทธิ์ของเธอ เป็นอย่างนี้ทุกวันตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับกุ้งที่นี่ นิดจึงมีความสุขมาก

..... +++++ .....

     เช้าวันศุกร์ที่ 8 มกรา มอญไปทำงานตามปกติอีกวัน หลังจากที่ได้นอนไม่สบายมา 3 วันเต็มๆ ด้วยชีวิตใหม่ หลังจากที่ได้ชีวิตโสดกลับมาเรียบร้อย ชีวิตที่หายไปบางส่วนประมาณ 2 ปีนั้น มอญทำใจกับมันได้แล้ว กลับมาร่าเริงดีกว่า ทุ่มเทใจให้กับงานดีกว่า

     มอญคิดใหม่ทำใหม่ คงจะเข้าใจชีวิตกุ้งมากขึ้นแล้ว ว่าตอนที่ดาวไปจากกุ้งนั้นเป็นเช่นไร ก็คงจะเป็นเหมือนกับตอนที่ดาวได้ก้าวเท้าออกไปจากชีวิตเขาในวันนั้นนั่นแหละ มอญยิ้มสู้กับปัญหาทิ้งสิ่งที่ไม่ดีและจดจำแต่สิ่งที่ดีเอาไว้ นี่แหละรสชาติของชีวิตลูกผู้ชาย

***** ..... *****

     ดาวมายืนรอกุ้งที่เดิมด้วยชุดใหม่ที่ยืมเพื่อนมา 8 โมงตรง กุ้งมารับดาวตามนัด และตรงไปยังโรงแรมทันที เพราะช่วงเช้ากุ้งมีการแข่งขันยื่นซองประมูลการส่งนมให้กับโรงแรม เอียดว่าจะไปหากุ้งที่โรงแรมแต่เช้าเรื่องหุ้นตก แต่พอตอนเช้าตลาดเปิด อยู่ดีๆหุ้นก็กลับมาดีดังเดิม จนเอียดและพ่อเองก็ไม่เข้าใจ จึงเปลี่ยนใจไม่ไปหากุ้งแล้ว ปล่อยให้กุ้งทำงานของตัวเองต่อไปตามปกติ

“พ่อนี่หนูตาฝาดไปหรือเปล่า พ่อดูซิ อเมซิ่งมาก แค่ 3 วัน หุ้นของเรากลับดีขึ้นมาเหมือนเดิมแล้ว แค่ชั่วข้ามคืน พี่กุ้งขอบคุณมากๆเลย พ่อ หนู..” วัฒน์เดินเข้ามาโอบกอดลูกสาว และใช้มือลูบหัวเอียดเบาๆ

“เชื่อพ่อรึยังหละว่า ทุกอย่างมันต้องมีทางออกและเหตุผลที่ดี ที่กุ้งหายไป เพราะเขาหาทางออกให้กับพวกเราไง พ่อว่ากุ้งก็รู้นะว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่ บางครั้งความรักกับเงินตรา มันก็ต้องอาจจะสวนทางกันบ้าง และในบางครั้งความรักกับเงินตราก็สามารถที่จะไปในเส้นทางเดียวกันได้เช่นกัน ถ้าผู้คนเหล่านั้น เขาเข้าใจ ว่าต้องการอะไร ไม่ว่ากุ้งจะทำอะไร พ่อเชื่อ ว่ากุ้งคงต้องการทำให้พวกเรามีความสุข เอาหละในเมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นอย่างเดิมแล้ว พ่อว่าเอียดอย่าคิดมากกับเรื่องนี้อีกเลยนะ กลับมายิ้มได้แล้ว”

“ค่ะพ่อ หนูสัญญาว่าหนูจะไม่เหวี่ยงไม่วีนอีก หนูขอโทษคุณพ่อด้วยนะคะที่ทำตัวไม่ดีกับ 2-3 วันที่ผ่านมา พ่อยกโทษให้หนูนะ”

“พ่อรักหนูนะเอียด ราชาวดี คนเก่งของพ่อ” วัฒน์หอมลงไปที่หัวของลูกสาว “ถ้าแม่อยู่ แม่ก็คงจะเข้าใจ กุ้งเขาทำเพื่อพวกเราจริงๆ”

     เอียดยืนกอดพ่ออยู่ด้วยน้ำตานองหน้า ที่เข้าใจกุ้งผิดมาตลอด เพราะความรักและความห่วงใยของน้องสาวอย่างเอียด ที่อยากให้พี่ชายพ้นจากทุกข์จากเรื่องในอดีต จึงทำให้เอียดฟุ้งซ่านไปชั่วขณะ เมื่อทุกอย่างเริ่มดีขึ้น เอียด จึงกลับมายิ้มได้ดังเดิม

!!!!! &&&&& !!!!!

     เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมงครึ่ง ดาวนั่งลุ้นยืนลุ้นอยู่คนเดียวข้างนอก เดินไปมาที่ข้างหน้าต่างใกล้เก้าอี้รับแขก และยกมือพนมขอให้กุ้งชนะ สุดท้ายกุ้งประมูลชนะได้ต่อสัญญาอีก เพราะปีนี้กุ้งกดราคาต่ำลงมาอีกประมาณ 1 บาท ปีที่แล้วว่าต่ำแล้วนะ ปีนี้ขอต่ำอีกหน่อย จึงได้ต่อสัญญาการส่งนมให้กับโรงแรมนี้และในเครืออีกเช่นเคย พอประตูห้องเปิดออก คนเดินอออกมา

     ดาวยืนรอหวานใจคนที่เธอรักชะโงกดูว่าเมื่อไหร่ กุ้งจะเดินออกมาสักที กุ้งเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย เพราะต้องเสียเวลานั่งเซ็นต์สัญญา พอเดินออกมาก็แกล้งทำหน้าเศร้าให้กับดาว ดาวค่อยๆเดินเข้าไปหาและโอบกอดเพื่อปลอบใจกุ้ง ทั้งๆที่ใจก็อยากจะให้กุ้งได้

“ไม่เป็นไรนะพี่ อย่าเสียใจไปเลย ปีหน้าว่ากันใหม่ ดาวเข้าใจว่าพี่หวังกับมันมาก นะใจเย็นๆ” ดาวหอมแก้มขวากุ้งเพื่อปลอบใจ 1 ที

     กุ้งเห็นสีหน้าดาวเศร้ายิ่งกว่าเขาอีก จึงไม่อยากแกล้งอีกต่อไป เลยจับมือดาวขึ้นมาแล้วพูดออกมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงกวนๆ

“ใช่ พี่เสียใจมาก เพราะ..พี่ไม่รู้ว่า จะผลิตให้เขาทันไหมนะซิ” ดาวเงยหน้ามาจ้องตากุ้งแล้วก็ทุบไปที่ไหล่

“พี่กุ้ง หนะอีกแล้วนะ แกล้งหนูอีกแล้วนะ คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง” ดาวงอนหันหลังให้ทันที

     กุ้งเลยรีบเข้ามาสวมกอดทางด้านหลังและเผลอตัวก้มลงไปหอมแก้มซ้ายของดาว เพื่อให้ดาวหายโกรธ

“พี่ขอโทษ โกรธพี่เหรอ” ดาวตอบโดยที่ไม่หันไป หน้ามุ่ย “โกรธซิ คนเค้าอุตส่าห์เอาใจช่วย แล้วอยู่ดีๆก็มาตีหน้าเศร้า”

     กุ้งหันตัวดาวกลับมา แล้วเอาสองมือดันแก้มและเชยคางเพื่อให้ดาวเงยหน้ามามองเขา กุ้งดีใจมาก เลยบอกดาว

“ดาวเป็นตัวนำโชคของพี่นะ เพราะถ้าวันนี้ดาวไม่มา พี่คงจะไม่ชนะการประมูลในครั้งนี้แน่”

“จริงดิ พี่ไม่ได้โกหกหนูนะ” กุ้งพยักหน้าและยิ้มให้ ดาวดีใจมากที่กุ้งคิดแบบนั้น จึงโผเข้ากอดกุ้ง

     กุ้งก็ลืมตัวเผลอกอดและหอมแก้มดาวอีกครั้ง เหมือนเมื่อก่อนตอนที่รักกันใหม่ๆเลย ดาวมีความสุขมากที่วันเก่าๆเริ่มกลับมาแล้ว

%%%%% ----- %%%%%

     โรสไม่ได้ทำเหมือนกุ้ง เพราะลึกๆแล้วโรสยังรักกุ้งอยู่ จึงเก็บเบอร์ ไลน์และเฟสของกุ้งเอาไว้ วันนี้โรสกล้าๆกลัวๆจะโทรหากุ้งดีไหม เพราะว่าพ่อโยนงานที่จะทำเอามาให้แล้ว และให้เป็นคนกลางเพื่อติดต่อประสานงานกับกุ้ง โรสยังไม่ได้บอกพ่อว่าได้ตัดความสัมพันธ์กับกุ้งไปแล้ว แล้วงานหละ จะทำยังไงดี โรสเดินไปเดินมาคิดอะไรไม่ออก ไม่น่าที่จะใจร้อนและวู่วามแบบนั้นเลย

“คุณหนู เป็นอะไรคะ พี่เห็นคุณหนูเดินไปเดินมาจาพี่เวียนหัวไปหมดแล้ว”

“มันกลุ้มหนะพี่ หนูโง่เอง ผิดเองที่ใจร้อนไปบอกขอเลิกและตัดความสัมพันธ์กับพี่กุ้งแบบนั้น แล้วเนี่ย พ่อโยนงานมาให้ พี่จะให้หนูทำไง งานก่องสร้างห้องจัดเลี้ยงรับรอง ต้องรีบแล้ว จะให้หนูโทรไปหาพี่เค้า หนูก็ไม่กล้า พี่พิณช่วยหนูคิดหน่อยซิ หนูๆ คิดไม่ออก”

“โถคนดีของพี่” พิณเดินเข้ามาจับมือโรส ขณะที่โรสเดินไปมาหน้าเศร้า “รักเค้าก็ดันไป ขอเลิกกับเขา แล้วสุดท้ายก็มาเสียใจ”

“พี่ หนูให้พี่ช่วยคิดนะไม่ใช่มาซ้ำเติม โอ๊ยจะทำไงดี” พิณนึกออกอยู่วิธีนึง

“พี่ว่าพี่มีวิธีนะคุณหนู” พิณยิ้มให้โรส “วิธีไหนพี่ รีบบอกมาเลย”

“คุณออยไงคะ” โรสงง ไม่เข้าใจ “แล้วยัยออยมาเกี่ยวอะไรด้วย”

“เกี่ยวซิคะ ตอนนี้คุณออยเพื่อนคุณหนูเค้ายังไม่รู้ว่าคุณหนูเลิกกับคุณกุ้งใช่ไหม” โรสพยักหน้า

“ใช่ แล้วยังไง หนูก็ยังไม่เข้าใจ” พิณมองซ้ายแลขวา ดูว่าแม่นมอยู่แถวนี้ไหม เมื่อไม่แน่ใจ จึงรีบดึงมือโรสออกไปยังสวนข้างบ้าน

“เบาๆพี่ เดี๋ยวแม่นมได้ยิน พี่จะโดนด่าหาว่าสนับสนุนให้คุณหนูทำผิดอีก”

“เออ ว่าไป” โรส เริ่มร้อนแล้ว เพราะ นี่ก็เที่ยงตะวันตรงหัว

“คุณหนูก็ให้คุณออยช่วยซิคะ ทำทีบอกไปว่า คุณหนูกับคุณกุ้งทะเลาะกัน เรื่องแบบเรื่องแปลนอะไรนี่แหละ แล้วให้คุณออยออกหน้า โทรไปหาไป Clear ให้หน่อยและนัดวันให้คุณกุ้งออกมาเจอกัน มันก็เท่านี้ พี่ว่าน่าจะได้นะ เพราะดูๆแล้ว คุณออยเพื่อนคุณหนูก็ท่าทางจะชอบคุณกุ้งอยู่นะ อย่าเชียวนะ อย่าชะล่าใจไป ถ้าคุณออยรู้ว่าคุณหนูกับคุณกุ้งไม่ได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว มันจะยุ่งนา อย่างน้อยเราก็เล่นละครสวมรอยเป็นแฟนไปก่อน ไม่มีใครรู้หรอก เชื่อพี่ซิ แล้วก็กำชับคุณออยว่า อย่าบอกว่าคุณหนูให้มาง้อ บอกว่าแค่อยากจะมีส่วนร่วมกับงานนี้ด้วย อะไรก็ได้ เอาน่า เชื่อพี่ ดีกว่าคุณหนูมานั่งเครียดนอนเครียดอยู่คนเดียวนะ เอาคุณกุ้งมาไว้อยู่ใกล้ตัวเรา ดีกว่าให้คนอื่นอยู่ใกล้นะ ถามจริง เอาไหม ให้คุณออยคาบไปรับประทาน แทนที่ จะเป็นของเราเสียเอง เชื่อพี่อยู่ใกล้กัน เดี๋ยวคุณกุ้งก็หายโกรธเองแหละ โทรเลย โทรเลย” โรสกล้าๆกลัวๆอีก ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นกับเพื่อนยังไง จึงตัดใจเอาไว้ก่อน ยังไม่กล้า

“ไม่หละพี่ ขอเตรียมตัวเตรียมใจก่อน ไปหละ ขอบใจมากที่ช่วยคิด ร้อนแล้วหนูขอตัว” โรสรีบเดินเข้าไปตากแอร์ในบ้าน

     เนื่องจากโรสเป็นคนขี้ร้อน พิณได้แต่ส่ายหัว “ตามใจ เสียของรักไปจริงๆแล้วจะเสียใจ” บังเอิญโรสดันหูไว ได้ยินสิ่งที่พิณบ่นออกมา จึงตอกกลับไป “พี่พิณ พูดให้ดีนะ ของล้งของรักอะไรที่ไหน หนูกับเขาเราเลิกกันไปแล้วนะพี่ก็รู้” พิณรีบหนีเข้าครัวไปเลย

>>>>> @@@@@ <<<<<

     กุ้งโทรหาเมฆ เพราะช่วงต่อไป เป็นช่วงของการเริ่มก่อสร้าง ซึ่งเมฆต้องมารับหน้าที่หรือช่วงต่อไปในการลงเสาเข็ม หมดหน้าที่ของเขาแล้วจะกลับมาอีกทีก็ตอนที่ตกแต่งภายใน โน่นอีกเกือบ 4-5 เดือน ข้างหน้า จึงจะนัดเวลากันอีกที กุ้งไม่รู้ว่าเมฆจะเอาปั้นจั่นหรือตัวขุดรุ่นใหม่มา เพราะงานนี้รีบถม รีบสร้าง กุ้งกลัวดินจะยุบตัว เพราะส่วนใหญ่ถมแล้วกว่าจะลงมือสร้างได้ ต้องให้ดินอยู่ตัวเกือบปี นี่ถมปุ๊บสร้างปั๊บ จึงต้องวางแผนดีๆ หลังจากที่ได้ทานมื้อเที่ยงกันจนอิ่มเป็นที่เรียบร้อย กุ้งจึงรีบไปยังหน้างานของนุ่นทันที

     ขณะที่กุ้งขับรถไปที่ของนุ่น กุ้งจึงโทรหาเมฆทันที ดาวมีความสุขมากที่ได้กลับมาอยู่กับกุ้งอีกเหมือนเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ก่อนที่จะไปเมืองนอก “เอ๊ยไอ้เมฆ ตกลงมึง Clear คิว Clear เวลาให้กูได้รึยัง กูให้เขาถมดินเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ คราวนี้ก็เป็นหน้าที่มึงแล้ว เงียบเลยนะมึง ถ้ากูไม่โทรหา มึงก็ไม่คิดจะบอกอะไรกูเลยใช่ไหม” กุ้งขับไปคุยไป โดยใช้บูลทูส

     เมฆกำลังคุมงานอยู่ที่ไซด์แถวๆอยุธยา จึงรีบบอกกุ้งทันที “กูรู้แล้ว กำลังจะโทรหาเลยว่าอาทิตย์หน้าได้ไหม งานที่นี้เสร็จแล้ว กำลังตรวจงานอยู่ อีกอย่าง กูต้องแบ่งเวลาเพื่อไปจัดงานนิทรรศการภาพถ่ายของกูอีก มึงก็รู้ มึงเล่นโยนงานมาให้แบบนี้ กูกลัวจะจัดสรรเวลาไม่ทัน ไหนจะงานของอามึงอีกหละ กูบอกตามตรงนะ กูหละเซ็ง เล่นมัดมือชกกันนี่หว่า เอางานเข้าไปให้เจ้านายกูแบบนี้ เป็นใครจะไม่เอาบ้างวะ แล้วมีการเจาะจงว่าสองงานนี้ต้องเป็นกูอีก ความซวยเลยตกมาที่กูเลยคนเดียว คอยดูนะ ถ้านิทรรศการภาพถ่ายของกูล่มขึ้นมา มึงต้องรับผิดชอบด้วย” เมฆใส่เพื่อนเป็นชุด จนกุ้งต้องรีบขอโทษเพื่อนเป็นการใหญ่

“กูขอโทษ กูลืมไปว่าว่ามึงมีงานนิทรรศการภาพถ่าย สิ่งที่มึงรักมึงชอบมากอีกงานหนึ่ง ที่จัดขึ้นทุกต้นปี เดี๋ยวจบสองงานนี้ กูจะมีโบนัสพิเศษให้มึงเอง ว่าไง หายโกรธกูรึยัง” ยังไงก็เพื่อน เมฆไม่สามารถโกรธกุ้งได้จริงๆหรอก จึงได้แต่ตอบเพื่อนแบบห่วงๆ

“เออ กูขอตัวไปทำงานแล้ว แล้วอาทิตย์หน้าเจอกัน ถ้าว่างกูจะเข้าไปดูหน้างานเอง แล้วอย่าลืมส่งโลเกชั่นมาให้กูด้วยอีกทีหละ”

     ระหว่างที่กุ้งคุยกับเมฆ ดาวก็บริการเอาใจตลอดทาง ถือแก้วกาแฟให้ พอกุ้งจะเอามือซ้ายเอื้อมไปหยิบมาทาน ดาวก็ขยับตัวและหันไปบริการเอาใจ เอาหลอดใส่ปากให้ พร้อมกับแถมจุ๊บไปอีก 1 ฟอด “ขอบใจจ๊ะ..” เมฆงง ว่าทำไมถึงพูดกับเพื่อนเพราะนัก

“เอ๊ย นี่หูกูฟาดไปหรือเปล่าวะไอ้กุ้ง มึงพูดขอบใจจ๊ะกับกูเนี่ย” กุ้งรีบตอบกลับทันที

“เปล่าๆกูไม่ได้พูดกับมึงแค่นี้นะ เดี๋ยวกูจะส่งโลเกชั่นให้ บาย” กุ้งรีบวางสาย ไม่อยากให้เมฆเข้าใจผิดเรื่องดาว หากรู้ว่าดาวอยู่กับเขา

“ไอ้นี่แปลกโว๊ย หมู่นี้ชอบมีความลับกับเพื่อนกับฝูง สักวันไอ้กุ้ง กูจะต้องรู้ให้ได้ว่าความลับของมึงหนะคืออะไร”

     แล้วเมฆก็รีบลุยงานต่อ จะได้เสร็จๆ และส่งมอบงานเสียที จะได้รีบกลับ กทม.ด้วย เพราะเริ่มร้อนแล้ว เมฆหยิบผ้าเช็ดหน้าของโรสขึ้นมาใช้และติดตัวมาเสมอตลอด “รอผมนิดนึงนะ สาวน้อย ผมจะต้องตามหาตัวคุณให้เจอให้พบอีกครั้งให้ได้ และครั้งนี้ผมต้องได้รู้จักคุณอย่างเป็นทางการให้ได้ ผมมีลางสังหรณ์ ว่าเราต้องได้เจอกันอีกแน่ เร็วๆนี้ ผมมั่นใจ โรส”

     เมฆยิ้มให้กับผ้าเช็ดหน้า สักพักก็เก็บใส่ในกระเป๋ากางเกง และเดินตรวจงาน ในช่วงสุดท้ายก่อนที่มันจะมืดค่ำ

$$$$$ ----- $$$$$

     โกร๋นไม่ละความพยายามที่จะจีบน้องให้ติดให้ได้ วันนี้จึงลองหาเวลามาหาถึงคณะในมหาวิทยาลัยเลย ชวนมุกมาด้วย เพราะวันนี้ทางเขตของล้างฟุตบาท 1 วัน จึงไม่มีการขายของในช่วงบ่าย โกร๋นลงทุนเอาขนมหม้อแกงจากเมืองเพชรมาให้น้องแทนดอกกุหลาบ

     เขาตรงมายังซุ้มที่น้องกำลังนั่งคุย นั่งทำการบ้านและนั่งพักผ่อนก่อนที่จะกลับหอพัก แต่ต้องมาเจอภาพบาดตากับหนุ่มนักศึกษาด้วยกันที่กำลังมาจีบน้องอยู่ คนนี้รวย เพราะขับรถเบ็นซ์มาเรียนมารับมาตื้อน้องแทบทุกวัน โกร๋นวางถุงขนมหม้อแกงลงตรงหน้า อย่างแรงทำงอนใส่และร้องเพลงให้ฟังทันที น้องก้มหน้าหัวเราะที่แกล้งโกร๋นได้ เพราะอยากเห็นอาการของโกร๋นที่แปลกประหลาด

< รักจริง - MAYBE 6 > https://www.youtube.com/watch?v=ZMBLMUF6fj0

     น้องแกล้งลองใจโกร๋นว่าชอบเธอจริงไหมและก็ได้ผล โกร๋นออกอาการหึงหวงทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน พอเพลงจบน้องก็ลุกขึ้นเพื่อจะกลับหอ และไม่ลืมที่จะหยิบถุงขนมหม้อแกงนั้นติดมือกลับไปทานด้วยเหมือนเดิม เพราะเป็นของชอบ ชายหนุ่มก็รีบช่วยน้องถือหนังสือ สำหรับถุงขนมน้องขอถือเอง ชายหนุ่มรีบเปิดประตูรถให้ น้องไม่ได้พูดอะไรหรือมองไปยังโกร๋นเลย แต่แอบมองนิดๆ

     นุ่นโทรเข้ามาหาน้องพอดี “พี่นุ่น สวัสดีค่ะ กำลังคิดถึงอยู่พอดี กะว่าถึงหอ หนูจะโทรหา พอดี พึ่งเรียนเสร็จ พี่นุ่นมีอะไรด่วนกะหนูเหรอคะ ถึงได้โทรมาตอนนี้” โกร๋นกับมุก เดินเข้ามาฟังอยู่ไม่ไกลมาก แต่น้องไม่รู้ เพราะยืนหันหลังอยู่

“พรุ่งนี้ 10 โมงอย่าลืมนะ พี่โทรมาคอนเฟิร์มอีกครั้ง กลัวน้องจะลืม”

“ไม่ลืมหรอกค่ะพี่ หนูตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว ตกลงพรุ่งนี้ 10 โมงเจอกันที่สตูดิโอค่ะพี่”

“ไปถูกแน่นะ รามอินทรา จะให้พี่มารับไหม”

“ไม่ต้องหรอกพี่ หนูมีสารถี คนขับรถของหนู คงไปถูก พี่นุ่นส่งโลมาให้หนูอีกทีแล้วกัน กันเหนียว”

     น้องหันไปยิ้มให้กับเพื่อนนักศึกษาชายด้วยกันที่เป็นเจ้าของรถ โกร๋นนี่แทบอยากจะเดินเข้าไปทำร้ายร่างกายซะเดี๋ยวนั่นเลย แต่มุกห้ามไว้ “ไม่เอาไอ้โกร๋น ถ้าแกไปทำอะไรเค้า ยัยน้องเค้าพาลไม่คุยกับแกเลยนะ ใจเย็นเชื่อพี่ ดูท่าทีไปก่อน”

“พี่หนะไม่น่าห้าม ไม่งั้นผมตั้นหน้ามันไปแล้ว” โกร๋นหึงหวงออกนอกหน้าไปไหม มุกพยายามจับตัวเอาไว้ไม่ให้ออกไป

“ได้แล้วค่ะพี่ เคร แล้วพรุ่งนี้เจอกัน” อยู่ดีๆโกร๋นก็ตะโกนออกมาเฉยเลยเหมือน ไม่ไว้ใจแฟน จนน้องต้องหันไปดู

“พี่ไปด้วย เพราะพี่ไม่ไว้ใจมัน” น้องงงมาก ที่อยู่ดีๆโกร๋นพูดออกมาอย่างนั้น

“มีอะไรหรือเปล่าน้อง น้อง” นุ่นตกใจที่ได้ยินเสียงไรแว่วๆเข้ามา แต่ไม่ชัด

“ไม่มีอะไรหรอกพี่ เรื่องไร้สาระหนะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ บาย” แล้วน้องก็รีบวางสายและพูดกับโกร๋นทันที

“พี่หมายความว่าอะไร พี่ไม่ไว้ใจใคร ถ้าหมายถึงทอม นั่นเพื่อนหนู มันก็เรื่องของหนูไหมที่หนูจะให้ใครไปหรือไม่ไปส่งหนะ แล้วพี่เกี่ยวอะไรด้วย คนอะไรไม่มีมารยาท พูดออกมาได้ยังไงแบบนั้น คนฟังเค้าจะคิดยังไง แล้วอีกอย่างพี่ไม่ได้เป็นอะไรกับหนู แฟนก็ไม่ใช่ แค่คนรู้จัก หนูไม่สามารถที่จะห้ามอะไรพี่ได้หรอกกับความคิดเลวๆชั่วๆแบบนั้น คิดเหรอว่า แค่เอาขนมหม้อแกงถุงนี้มาให้แล้วจะพูดอะไรก็ได้ ถ้าคิดแบบนั้น ก็เอาคืนไป” น้องเอาถุงขนมหม้อแกงยัดใส่มือคืนโกร๋นไปเลยทันที

     แต่โกร๋นไม่รับ ดันมือกลับ “พี่ขอโทษ” โกร๋นพูดสั้นๆแล้วก็หันหลังกลับดันหลังมุกเพื่อนกลับออกไปจากตรงนั้นทันที น้องได้แต่ยืนโมโหและโกรธโกร๋นมากที่วันนี้โกร๋นทำเกินไปจริงๆ กะว่าจะให้ไปรับและไปด้วยกันอยู่แล้ว แต่โกร๋นกลับเข้าใจเธอผิด

“ไปทอม พรุ่งนี้ 9 โมงอย่าลืมมารับเราด้วยนะ นี่โลเกชั่น ดูซะจะได้ไปไม่หลง” ทอมดูแล้วก็พยักหน้าและรีบไปส่งน้องที่หอทันที

     โกร๋นมองตามขณะที่น้องนั่งหน้ามุ่ย ทอมขับรถผ่านเขาออกไป น้องหันมามองโกร๋นแป๊บนึงแล้วก็หันหน้ากลับไป จนรถพ้นประตูของราม มุกเอามือมาแตะหลังโกร๋น “เอาน่า คนเราทำบุญมาไม่เท่ากัน คนเราถ้ามันจะเป็นเนื้อคู่กัน ยังไงๆมันก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน เชื่อพี่ ไป เรากลับไปพักผ่อนดีกว่า นานๆจะได้พักผ่อนแบบนี้ ไป” มุกผลักโกร๋นให้เดินต่อ หลังจากที่รถลับสายตาไปแล้ว 

##### ^^^^^ #####

     เอียดโทรหานุ่นเรื่องบ้านที่จะปลูก จึงชวนไปดูในวันเสาร์และไม่ลืมจะถามถึงเรื่องกางเกงในที่คาอยู่ที่ขาตั้งแต่วันปีใหม่ ถึงมันจะล่วงเลยมาหลายวันแล้วก็ตามเอียดไม่เคยลืม แต่นุ่นปฏิเสธ เพราะติดงานถ่ายแบบเครื่องสำอางค์และเสื้อผ้าแฟชั่นของเธอ

“ไอ้นุ่นพรุ่งนี้ไปดูที่ปลูกบ้านแกกันไหม” เรื่องของเรื่องคือเอียดอยากไปดูอะไรบางอย่างให้เห็นกับตาว่ากุ้งกำลังทำอะไรอยู่

“ไม่ได้เหวะแก แกลืมไปแล้วเหรอว่าฉันมีงานถ่ายแบบเครื่องสำอางค์และเสื้อผ้าแฟชั่นของฉันที่สตูดิโอที่รามอินทรา”

“อ้าวเหรอ ฉันจำไม่ได้ ว๊า” เอียด ลืมตัวบ่นออกมา “เซ็งเลย” นุ่นเลยถือโอกาสชวนเพื่อนไปเปิดหูเปิดตาด้วย

“เอางี้ ถ้าแกไม่รู้ว่าวันหยุดสองวันนี้จะไปไหน งั้นแกก็ไปอยู่กับฉันที่สตูดิโอไหมหละ สนุกนะ นะนะฉันจะได้มีเพื่อนเวลาพักทำงานด้วย เครนะ แล้วฉันจะส่งโลไปให้ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน 10 โมง แกจะมากี่โมงก็เรื่องของแก แค่นี้นะ พอดีมีสายเข้า บาย”

“เออๆ เจอกัน” นุ่นวางสายกับเอียดและรับสายที่โทรเข้ามา “ว่าไงพี่ลอร์ด โทรมาทำไม พรุ่งนี้ก็เจออยู่แล้วที่สตูฯ”

“นี่พี่พราว แฟนพี่ลอร์ดนะ” นุ่นไม่รู้เพราะไม่ทันฟังเสียง

“ขอโทษค่ะพี่ มีอะไรเหรอคะ เห็นเป็นชื่อพี่ลอร์ด ก็นึกว่าพี่เค้าจะโทรมาป่วนหนู เพราะแกชอบอำหนูประจำ ตอนที่อยู่ที่สเตรท”

“พี่ลอร์ดไม่สบายมาก ท้องเสีย ไม่รู้ว่าไปทานอะไรมา ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล พี่จำได้ว่าพรุ่งนี้กับวันอาทิตย์น้องนุ่นมีนัดถ่ายแบบกัน พี่เลยโทรมาบอกก่อน” นุ่นทำหน้าเหวอเลยคราวนี้แล้วจะเอาใครถ่ายแทนหละ กะทันหันแบบนี้

“ตายหละ แล้วยังงี้พรุ่งนี้หนูจะทำไงหละพี่” แพรวเลยรีบบอกเรื่องคนแทนทันที

“ไม่ต้องกังวลนะคะน้อง พี่แค่จะโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้คนถ่ายคงไม่ใช่พี่ลอร์ด แต่จะเป็นเพื่อนของพี่แกอีกคน ก่อนที่พี่จะโทรหาน้อง พี่ได้โทรไปถามเขาแล้วว่าว่างพอที่ไปแทนพี่ลอร์ดได้ไหม เขาบอกว่าว่าง แต่เขายังไม่ยืนยันและรับปาก”

“อ้าว แล้วจะมาบอกหนูทำไมว่าไม่ต้องกังวล พี่พราวนี่พูดแปลกๆ ยังไง” นุ่นเริ่มทำหน้าไม่พอใจแล้ว

“เขาบอกว่า ขอ Clear เวลาแป๊บเพราะตอนนี้เขาติดธุระติดงานอยู่ที่อยุธยา กลัวกลับมาไม่ทัน แต่ไม่เป็นไร ยังไงพรุ่งนี้น้องทำงานได้แน่ เพราะพี่มั่นใจว่าเขาต้องไป พี่กำลังรอเค้าโทรกลับมาคอนเฟิร์มเรื่องเวลาื จำชื่อเขาไว้นะ เขาชื่อ เมฆิน ศักดิ์มณีกุล”

     จากนั้นพราวก็วางสาย “เมฆิน ศักดิ์มณีกุล” นุ่นบ่นในใจ “นายต้องมานะ ถ้านายไม่มาฉันซวยแน่หละคราวนี้”

<<<<< $$$$$ >>>>>

     โรสกลับมาเป็นอาการเดิม คนเดิมที่ซึมเศร้าอีกครั้ง จนแม่นมและพิณเริ่มเป็นห่วงอีกแล้วกลัวจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า ครั้งนี้เป็นหนักกว่าเก่า ครั้งแรกยังไม่เท่าไหร่ เพราะยังไม่รู้จักกุ้งเท่าใด แต่นี่ถึงขึ้นมีอะไรกันบ้างแล้ว มันจะไม่หนักกว่าเดิมกว่าเก่าก็ให้มันรู้ไป

“นม เอาไงดีหละคราวนี้ หนูไม่สบายใจเลย คุณกุ้งนะคุณกุ้งไม่น่าเป็นคนแบบนี้ไปได้ เห็นเงียบๆแต่ฟาดเรียบเลย มีเมียแล้วทำไมต้องมาหลอกคุณหนูของพิณด้วย ไม่น่ารักเลย” พิณโกรธกุ้งที่มาทำให้เจ้านายเธอเสียใจ

“ไม่ได้แบบนี้หนูไม่ยอม” พิณหยิบโทรศัพท์จะโทรไปต่อว่ากุ้ง

“นั่นแกจะทำอะไรหนะพิณ” แม่นมห้ามไว้

“จะโทรไปเล่นงานคุณกุ้ง มีอย่างที่ไหน มาทำแบบนี้กับคุณหนูของพิณได้ยังไง หนูไม่ยอม”

“แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา ก็คนของเราเองก็ผิด ที่ใจร้อนเป็นฝ่ายไปขอเลิกเขาเองไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ได้เข้าข้างใครนะ ถ้ายัยโรสไม่ขอบอกเลิก มันก็ยังคงแก้ไขได้บ้าง นี่เล่นไปพูดแบบนั้น เป็นใคร ใครก็โกรธ จริงไหม”

“นมหนะ” พิณไม่สบอารมณ์ที่นมพูดแบบนั้น “ถึงยังไงคุณกุ้งก็ผิด ผิดที่มีเมียอยู่แล้ว และยังกล้ามาเจาะไข่แดงคุณหนู หนูจะโทร”

“ตกลงจะโทรให้ได้ใช่ไหม” พิณพยักหน้า “ได้ ถ้างั้น พรุ่งนี้แกกลับสุพรรณบ้านแกได้เลย ฉันไล่แกออก โทษฐานขัดคำสั่ง”

“นม ไม่นะ ไม่ไม่ไม่โทรแล้วก็ได้ แหม เรื่องแค่นี้ ถึงกะไล่หนูออกเลยเหรอ มันไม่โหดไปหน่อยหรานม”

     แม่นมไม่สนใจ ลุกขึ้น สะบัดแขนและเดินออกไปทันที ปล่อยให้พิณนั่งมองโรสอยู่คนเดียว สักพักเสียงแม่นมตะโกนเข้ามา

“ยังอีก ยังไม่มาอีก เอาขนมของว่างไปให้คุณหนูและมาจัดโต๊ะอาหารเตรียมมือค่ำได้แล้ว ถ้าไม่อยากทำก็ไปเก็บเสื้อผ้าได้เลย”

“ค่า แม่นม หนูไปแล้ว อะไรวันนี้เป็นอะไรดุจัง ไปก็ได้ คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ เชอะ คิดเหรอว่าอีพิณจะออก ไม่มีทางซะหรอก งานดีๆสบายๆแบบนี้หาง่ายซะที่ไหน ใครออกก็โง่แล้ว” พิณมัวแต่รำพึงรำพันจนแม่นมต้องตะโกนอีกรอบ”

“เอ้า ว่าไง ตกลงจะทำไหม” พิณรีบตะโกนออกไปและลุกไปเลยในทันที “ไปแล้วจร้า”

>>>>> ##### <<<<<

     ดาวมีความสุขมากที่วันนี้ได้อยู่กับกุ้งทั้งวันอีกครั้ง แถมกุ้งไม่ได้รำคาญเธอเหมือนกับหลายวันที่ผ่านมา จึงคิดว่าจะหาโอกาสพูดเรื่องขอไปอยู่ด้วยที่บ้านจะได้ไหม ไม่รู้ว่าจะใช่จังหวะไหม เพราะไม่อยากเทียวไปเทียวมาและโกหกกุ้งอีก กลัวแผนแตก แต่โชคก็ไม่เข้าข้างเธอเอาซะเลย เพราะนุ่นโทรเข้ามาพอดีในจังหวะนั้น <ตื๊ดๆๆๆ> ดาวเสียจังหวะพอดีกำลังจะอ้อนเลย ทำหน้าอารมณ์เสีย

“ใครวะ แม่งช่างโทรมาจังหวะเหมาะเลยนะมึง อย่าให้กูรู้นะว่าใคร แม่งจะด่าซะ..” ดาวมองดูว่าเป็นชื่อใครและรูปใครเด้งขึ้นมา

“พี่กุ้ง นุ่นเอง” ดาวจำนุ่นได้ เจอกันตอนที่ไปเคาน์ดาวน์ที่ฟาร์มของกุ้ง

“อีนี่นี่เอง ไหนปากบอกว่าไม่สนผัวกูไง แหมลับหลังโทรหากันด้วย เดี๋ยวเถอะมึง เห็นดีกัน” แล้วดาวก็แอบฟังกุ้งคุยกับนุ่น

“อ้าว เห็นหายเงียบไปเลยตั้งแต่ปีใหม่ แล้ววันนี้มีอะไรเหรอ พี่กำลังคุมเขาถมที่ให้นุ่นอยู่พอดีใกล้เสร็จแล้ว กะว่าจะโทรหาพอดีเรื่องที่จะลงเสาเข็มและเสาเอก ว่าจะเอาเสาต้นไหนเป็นเสาเอก เพื่อจะลงเป็นเข็มแรก”

“หนูไม่มีความรู้หรอกพี่ พี่จัดการไปได้เลย หนูอนุญาตยกสิทธิ์ให้พี่ไปเลย บ้านหนูก็เหมือนบ้านพี่นั่นแหละ” นุ่นเริ่มหยอดหละ

“มันจะเหมือนได้ยังไงนุ่น พูดแปลกๆพี่ไม่ได้มาอยู่กับนุ่นด้วยนี่ครับ นุ่นนี่ก็ตลกเหมือนกันนะ” กุ้งตอบกลับแบบซื่อๆ

“แล้วพี่อยากมาอยู่กับนุ่นไหมหละ” เจอประโยคนี้เข้าไป เล่นเอากุ้งถึงกับอึ้งและเงียบไปเลยพักนึง ไม่คิดว่านุ่นจะกล้าพูดออกมา

“นุ่น” ดาวได้ฟังแล้วก็จี๊ดขึ้นมาเลยเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะได้ยินไม่ประติดประต่อ แต่ประโยคที่กุ้งตอบกลับไป ดาวพอจะเดาออกได้ว่าอีกฝั่งพูดอะไรออกมา เลยทำให้ดาวไม่พอใจนุ่นมาก นุ่นเลยรีบเปลี่ยนประเด็นเลยทันที

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ค่อยมาพูดกันทีหลังเอาเรื่องนี้ก่อน” กุ้งเริ่มดึงสติกลับมา

“ว่าไปเรื่องอะไรครับ” ดาวขยับเข้าไปอยู่ข้างหลังให้ใกล้ตัวกุ้งที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยไม่ให้กุ้งรู้

“พี่ยังจำคำพูดของพี่ก่อนปีใหม่ได้ไหม” นุ่นท้าวความไปไกลเลย จนกุ้งเองก็งงสับสน

“โอย จำไม่ได้หรอกมันเยอะ ว่ามาเลย งานพี่ยุ่ง” นุ่นเลยรีบบอกทันที

“พี่บอกหนูว่า จะเป็นสารถีให้หนู ถ้าหนูต้องการจะไปไหนก็ตาม ตอนที่รถของหนูเสียและยังซ่อมไม่เสร็จ จำได้ยัง”

“ครับๆ จำได้แล้ว แล้วไง” นุ่นเริ่มยิ้ม ความหวังกำลังจะมา โอกาสเป็นของเธอแล้ว

“พรุ่งนี้และวันอาทิตย์ หนูมีงานถ่ายแบบแฟชั่น เครื่องสำอางค์ในสตูดิโอที่รามอินทรา 2 วัน พี่ต้องมาขับรถให้หนู ห้ามเบี้ยว”

“เออ..พี่” นุ่นเห็นกุ้งอึ้งและเงียบไปอีกรอบจึงรีบงัดไม้ตายไม้เด็ดออกมา เอาไงเอากันวัดดวงกันดู ดีกว่าไม่ลองไม่รู้

“ถ้าพี่กุ้งปฏิเสธไม่มารับหนูก็ได้ หนูจะบอกเอียดและคุณพ่อวัฒน์กับเรื่องของเรา หนูขอทวงสิทธิ์ในคืนวันนั้นเรื่องที่พี่กุ้งล่วงเกินหนูจน..” กุ้งรีบตอบ ตกปากรับคำทันที “ได้ได้ พี่ตกลง จะให้พี่ไปรับกี่โมงที่ไหนก็บอกมา อย่าพึ่งบอกเรื่องนี้ให้เอียดกับคุณอารู้นะ”

“ดีมาก คุณสา..ที่น่ารัก” นุ่นได้เปรียบลองวัดใจดู ได้ผล ทั้งๆที่ความจริงในคืนนั้นมันไม่มีอะไร นุ่นไม่ได้เสียตัวให้กับกุ้งซะหน่อย

     กุ้งนึกว่าได้นุ่นเป็นเมียแล้วจริงๆแต่เห็นนุ่นเงียบไม่พูดอะไรออกมาก็เท่านั้น พอวันนี้เห็นนุ่นทวงสิทธิ์ความเป็นเมียขึ้นมา จึงกลัวว่า ความลับจะแตกจึงต้องยอมๆไปก่อน แล้วค่อยมาตกลงกันภายหลังสองคน ก็ไม่แปลกอะไร นุ่นยิ้มและหัวเราะอยู่คนเดียว

“สามีที่ดี ต้องเชื่อฟังภรรยาใช่ไหมคะ” นุ่นลองแหย่ดูอีกสักครั้งเผื่อฟังผิด กลัวกุ้งไม่มารับ

“ครับๆ” นุ่นอยากจะตะโกนออกมาดังๆอยากกรี๊ด แต่ก็กลัวคนในบ้านตกใจ จึงได้แต่อมยิ้มและเก็บอาการไว้คนเดียว

“พรุ่งนี้ 8 โมงเช้า มารับหนูที่บ้าน ส่วนเส้นทางเดี๋ยวหนูจะบอกอีกที อย่าเลทนะคะคุณสา..แล้วเจอกัน จุ๊บๆ อ้อ ลืมไป แต่งตัวให้สมกับที่เป็นคุณสา..หนูด้วยนะ อย่าให้หนูขายหน้า ไอ้ชุดที่ไปส่งหนูวันก่อนหนะไม่เอานะ เอาเท่ห์ๆเหมือนตอนจัดงานที่ฟาร์มก็ได้”

“ได้ครับ องค์หญิง มีอะไรจะบัญชาอีกไหม เกล้ากระหม่อมจะรีบเก็บงานให้องค์หญิงพะยะค่ะ”

“ดีมาก หมดธุระของหนูแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน” กุ้งจะวางสาย นุ่นขอแหย่กุ้งอีกติ๊ดนึง

“เดี๋ยวอย่าพึ่งวางสาย ลืมอะไรไปป่าวคะคุณสา..” กุ้งงง “ไม่นะ ไม่ลืม ไม่มีอะไรแล้วนี่”

“ลืม” นุ่นย้ำ “อะไร” กุ้งถามกลับ เพราะไม่รู้จริงๆ นุ่นอยากจะทะลุโทรศัพท์เข้าไปบีบคอเสียจริงๆที่กุ้งไม่โรแมนติคกับเขาเอาซะเลย

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 18 .. “ ปัญหาคาใจ ”

ตอนที่ 17 .. “ ชีวิตที่หายไป ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก