ตอนที่ 1.1 การกลับมาของทหารรับจ้าง

ในโกดังร้างแห่งหนึ่ง เด็กผู้หญิงอายุประมาณสิบเจ็ดสิบแปดปีนอนหมดสติอยู่บรพื้น

แม้ว่าเธอจะนอนคว่ำหน้าอยู่ แต่ก็ยังสามารถมองเห็นเสี้ยวหน้าที่สวยงามนั้นได้อย่างชัดเจน

เบื้องหน้าของหญิงสาวมีชายสามคนที่หน้าตาธรรมดา ยืนมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าที่หื่นกระหาย

“ไปเอาถังน้ำมาสาดเธอ ฉันไม่ชอบเล่นกับคนที่นอนอย่างกับปลาตาย” ชายที่อยู่ตรงกลางสั่งชายที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างม่สบอารมณ์กับหญิงสาวที่นอนหมดสติอยู่

“ได้” ชายคนนั้นตอบรับและเดินออกไปทันที เพียงไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับถังน้ำที่ถืออยู่ในมือ

เมื่อชายคนนั้นเดินมาที่หญิงสาวก็สาดน้ำที่อยู่ในถังใส่หญิงสาวที่อยู่บนพื้น

ความเย็นแผ่ซ่านไปทั้งร่าง กระตุ้นให้หญิงสาวรู้สึกตัวทันที

【ติ๊ง! ระบบทำการสแกนหาสิ่งมีชีวิตที่เข้ากันได้และเหมาะสมโดยอัตโนมัติ·······】

เสียงกลไกดังขึ้นในจิตสำนึกของเธอ ทำให้หญิงสาวขมวดคิ้วทันที เธอพยายามลืมตา แต่เปลือกตาของเธอมันหนักมากจนไม่สามารถเปิดได้

ไม่เพียงแค่นั้น แแต่ร่างกายยังดูคล้ายกับถูกมัดจนไม่สามารถขยับได้

【ติ๊ง! ความพอดีทางชีววิทยาประสบความสำเร็จโฮสต์สามารถเกิดใหม่ได้โดยโฮสต์มีอายุเพียง 3 วัน โฮสต์เต็มใจที่จะทำงานของระบบให้เสร็จเพื่อรับคะแนนและยืดอายุหรือไม่?】

ระบบ? เกิดใหม่? นี่มันอะไรกัน?

เยี่ยฟ่านซิงรู้สึกมึนงงเล็กน้อย จิตใจของเธอยังคงรู้สึกสับสนอลหม่าน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจ

【ติ๊ง! อีกครั้ง ผสานร่างกายสำเร็จ โฮสต์จะเกิดใหม่ และโฮสต์มีอายุเพียง 3 วัน โฮสต์ยินดีทำงานระบบให้เสร็จสมบูรณ์เพื่อรับคะแนนและยืดอายุหรือไม่ กรุณาตอบภายในสามวินาที ถ้าคุณไม่ตอบ คุณจะถูกกำจัดและหายไป 】

หายไป?

เมื่อได้ยินถึงภัยคุกคามของชีวิต ทำให้เยี่ยฟ่านซิงรู้สึกกระวนกระวายใจ จิตสำนึกของเธอจึงเลือกตกลงใช่โดยไม่รู้ตัว

【ติ๊ง! โฮสต์ยอมรับระบบเพื่อรับคะแนน ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ในการเกิดใหม่อย่างเป็นทางการ เริ่ม! 】

ทันทีที่เสียงของระบบเงียบลง เยี่ยฟ่างซิงก็ลืมตาขึ้นมาทันที ปรากฏความเย็นยะเยือกขึ้นในดวงตาของเธอ

ไม่มีเวลาที่จะไปสำรวจว่าเกิดอะไรขึ้นกับความเป็นมาของเสียงระบบ เมื่อเห็นรอยยิ้มอันน่าขยะแขยงของทั้งสามคนตรงหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนาที่น่ารังเกียจ ทำให้เยี่ยฟ่านซิงมึนงงสับสนเล็กน้อย

เรื่องนี้เป็นมาอย่างไร? เธอไม่ได้ถูกฆ่าตายโดยระเบิดหรอกเหรอ? ทำไมเธอถึงกลับมามีชีวิตได้อีกครั้ง?

เยี่ยฟ่านซิงสับสนและงุนงงมาก แต่สถานการณ์ปัจจุบันไม่อนุญาตให้เธอคิดมากเกินไป เพราะชายสามคนที่เห็นเธอตื่นขึ้นกลับแสดงความตื่นเต้นขึ้นมาในทันใด “อ่า! รู้สึกตัวแล้ว ตื่นมาแล้วก็มาทำกิจกันเถอะ!”

ทันใดนั้นชายที่อยู่ตรงกลางก็ปลดกระดุมกางเกงและเดินย่างกายเข้ามาหาเธอ

ดวงตาของเยี่ยฟ่านซิง เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและเจตนาฆ่า เธอลุกขึ้นยืนและเตะไปที่เป้าของอีกฝ่ายทันที

“อ๊าก!”

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็หน้าซีดพร้อมกับส่งเสียงคร่ำครวญ เขาคุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับเอามือกุมร่างกายส่วนล่างของเขา

เมื่ออีกสองคนเห็นสิ่งนี้ ทั้งคู่ก็ถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ มองดูเยี่ยฟ่านซิงด้วยความหวาดกลัว

พวกเขาต้องการวิ่ง แต่ใบหน้าของพวกเขาไม่อนุญาตให้พวกเขาทำอย่างนั้น พวกเขามองหน้ากันแล้วรีบวิ่งเข้าหาหญิงสาวพร้อมกัน

เยี่ยฟ่านซิงรู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเธอลดลงอย่างมาก การเตะนั้นทำให้เธอแทบจะทำให้เธอทรงตัวแทบไม่อยู่

สภาพของเธอในตอนนี้ไม่สามารถจัดการคนจำจวนมากขนาดนี้ได้ ดังนั้นเธอต้องกำจัดคนที่สองก่อน ไม่เช่นนั้นเธอจะต้องเป็นคนที่ลำบากแน่

เยี่ยฟ่านซิงคว้าเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ เธอมาทุบที่หัวของชายอีกคนหนึ่ง จากนั้นชายคนนั้นก็หมดสติไปอย่างงดงามก่อนที่เขาจะได้เอ่ยเสียงเสียด้วยซ้ำ

จากนั้นเธอก็เตะเข้าไปที่ท้องของชายอีกคน