เมื่อได้ยินดังนั้น  ถังอี้ถงก็วางตะเกียบลง  "แต่บาดแผลของคุณ..."

“แผลของฉันหายดีแล้ว  ไม่มีอะไรร้ายแรง  และถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ  ฉันยังมีเธออยู่ไม่ใช่เหรอ?  น้องชายที่แสนดีของฉัน  จะไม่ใจร้ายมากจนไม่สนใจพี่สาวเธอหรือไง?”  ถังว่านมองเขาอย่างน่าสงสาร

เมื่อเห็นสิ่งนี้  ถังอี้ถงก็รีบมองออกไป  ไอเบา ๆ ด้วยแก้มร้อน ๆ  "ผมรู้  แล้วพรุ่งนี้ผมจะโทรหาคุณ"

“ใช่!  ดีจังที่มีน้องชาย!  ฉันเคยคิดว่าฉันจะไม่ชินกับนาย!”  ถังว่านดูเสียใจมาก

เมื่อถังอี้ถงได้ยินเรื่องนี้  เขาก็อดคิดในใจไม่ได้ว่า  ใช่  ใครจะคิดว่าเมื่อสิบวันก่อน  เรายังคงเข้ากันไม่ได้เหมือนไฟและน้ำ  และสิบวันต่อมา  เราจะสามารถทานอาหารร่วมกันได้

อย่างไรก็ตาม  เขาชอบการเปลี่ยนแปลงนี้

แม้ว่าทัศนคติของถังว่านที่มีต่อเขานั้นแย่มาก  แต่ตอนนี้เขารู้ว่าเธอไม่มีเหตุผลที่จะชอบเขา  และตอนนี้เธอปล่อยให้เขากินหรืออะไรซักอย่าง  ถึงแม้ว่าเธอจะจงใจ  "คุณผู้หญิงนี่เป็นรางวัลตอบแทนคุณ" "เป็น" แต่เขารู้ในใจเขาเป็นอย่างดีที่เธอพูดอย่างนั้นโดยจงใจเพราะเขากลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับน้ำใจของเธอ

ถ้าไม่ใช่สำหรับถังว่าน  แม้ว่าอาหารเสริมเช่นรังนก  หอยเป๋าฮื้อ และนมโสมจะเหลืออยู่  เขาก็ไม่สามารถกินมันได้

มิฉะนั้น  ร่างกายของเขาจะไม่มีชั้นเนื้อบางๆ บนผิวหนังและกระดูกเดิมภายในเวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์

ตอนกลางคืนเขาไม่เคยตื่นจากความหิวเลย

...

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว  ถังว่านก็โบกมือให้ถังอี้ถง  "โอเค  เสร็จแล้วนายกลับไปได้  ฉันจะให้ป้าเข้ามาเก็บของ!"

"ตกลง"  ถังอี้ถงพูดน้อยมาก  และหลังจากตอบกลับ เขาก็หันหลังเดินจากไป

แต่ทันทีที่ประตูของถังว่านเปิดออก  จ้าวเซี่ยก็ปรากฏตัวที่ประตูด้วยรอยยิ้มอันน่าพึงพอใจบนใบหน้าของเธอ  "ว่านว่าน  อาการบาดเจ็บของเธอดีขึ้นหรือยัง?  ให้ฉันดูเธอหน่อย!"

เมื่อได้ยินดังนั้น  ถังว่านก็หยิบแก้วที่ถังอี้ถงเพิ่งดื่มนมลงไปแล้วโยนทิ้ง  ไม่นานถ้วยก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย  “ไม่ต้องมีเมตตา!  ฉันไม่ยอมรับเธอ  แค่ส่วนลึกของจิตใจตายไปแล้ว!”

จ้าวเซี่ยตกใจแล้วใบหน้าของเธอก็ดูยากเล็กน้อย

แต่เธอไม่เสียอารมณ์  เธอกลับพูดทันทีว่า  "เอาล่ะ  ฉันจะไปเดี๋ยวนี้  อย่าโกรธเลย!"

ในขณะนั้น  ถังว่านสงก็เข้ามา  "เกิดอะไรขึ้น?  เมื่อกี้อะไรแตก?"

เมื่อเห็นถังว่านสงกำลังมา  ดวงตาของจ้าวเซี่ยก็เป็นประกาย  จากนั้นเธอก็พูดด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ  “สามี  ว่านว่านบังเอิญทำถ้วยแตก  ไม่เป็นไรเรียกโจวเชาขึ้นมาทำความสะอาด  เผื่อว่าว่านว่านไม่ระวัง  มันไม่ดีที่จะเหยียบมัน”

เมื่อเห็นเศษซากบนพื้น  ทำไมถังว่านสงจะไม่เข้าใจ?

สักพัก  เธอามองถังว่านด้วยใบหน้าเขียวคล้ำ  แต่เนื่องจากส่วนแบ่งของถังว่าน  เธอจึงไม่กล้าดุด่า   “ว่านว่าน  ครั้งต่อไประวังด้วย!  ถ้าเธอทำร้ายตัวเอง  พ่อของฉันจะเป็นห่วง"

ถังว่านพูดทันทีหลังจากได้ยินสิ่งนี้  “พ่อ  หนูไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้!  พ่อปล่อยเธอไป ถ้าเธอไม่ไป  หนูจะไม่อยู่ในบ้านหลังนี้  หนูจะไปอยู่ใกล้ๆโรงเรียนคนเดียว! "

จ้าวเซี่ยไม่สามารถเรียกร้องได้!  วิลล่าแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในเมือง  มีมูลค่า 80 ล้านหยวน ถ้าถังว่านเต็มใจที่จะย้ายออก  ครอบครัวที่มีสามคนไม่รู้ว่าอยู่ได้สบายแค่ไหน!

...

ใบหน้าของถังว่านสงจมลงเมื่อได้ยินคำพูดของถังว่าน  "ว่านว่าน  อย่าสร้างปัญหา!"

"หนูไม่สน!  อย่างไรก็ตาม  ในบ้านหลังนี้  มีหล่อนก็ไม่มีหนูและมีหนูก็ต้องไม่มีหล่อน!"  ถังว่าน มองอย่างเอาแต่ใจ