"รู้สึกดีไหม ฮานะ คาเร็น?"

 

"..."

 

ไม่มีเสียงตอบกลับมา แต่ฉันเห็นฮานะ คาเร็น

เอียงศีรษะขึ้นลงเล็กน้อยในสายตา

 

 

ฉันพูดต่อ

 

"บอกฉันหน่อยสิว่าตรงไหนที่รู้สึกดีที่สุด

 มันคือร่างกายของเธอเอง เธอรู้ดีอยู่แล้วใช่มั้ย?"

 

"..."

 

พอฉันถาม ฮานะ คาเร็น ก็หยุดเคลื่อนไหว ราวกับลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

 

การจะตอบแบบนั้นก็เหมือนกับการสารภาพว่า 

"นี่คือจุดเร้าอารมณ์ของฉัน" เธอคงรู้แล้วสินะ

 

แต่ตอนนี้ ฮานะ คาเร็น ไม่มีแรงจะขัดขืนคำพูดของฉันแล้ว

 

ฮานะ คาเร็น เร็นดันสะโพกของเธอไปข้างหน้า

เพื่อให้ฉันมองเห็นเธอได้ชัดขึ้น แล้วชี้ไปที่ปุ่มเล็กๆ

 เหนือร่องระหว่างขาของเธอ

 

"คลิตอริสของเธอไวต่อความรู้สึกใช่มั้ย?"

 

"...ใช่..."

 

"ใช้มือขวาบีบคลิตอริสของเธอ" มือซ้ายของคุณคือหัวนมของคุณ"

 

"ใช่ ใช่..."

 

"จับตาดูเจ้าหนอนของฉันไว้ แล้วลูบมัน"

 

"ใช่...!"

 

"ดีมาก ดีมากเลย โอเค เร็วขึ้น แรงขึ้น... รู้สึกดีไหม ฮานะ คาเร็น?

 

"ใช่ รู้สึกดี!"

 

ฮานะ คาเร็น ซึ่งเชื่อฟังฉันอย่างน่าประหลาดใจ

 ให้ฉันสั่งเธอตามใจชอบก็ได้

 

ตอนนี้ ฮานะคาเร็นก็เอนตัวออกไปนอกหน้าต่าง

 จ้องมองเป้ากางเกงของฉันอย่างตั้งใจ

 ลูบคลำคลิตอริสและหัวนมด้วยมือทั้งสองข้างอย่างบ้าคลั่ง

 

พฤติกรรมลามกและลามกของเธอนั้นไม่เข้ากับ

สิ่งที่คาดหวังจากเด็กสาวมัธยมปลายเลย

 มือของฉันที่ลูบอวัยวะเพศก็เร่งความเร็วขึ้นโดยอัตโนมัติ

 

"ฮ่า ฮ่า...♡ อืม อ่า...♡ ฟู ฟู... อ๊าาห์♡"

 

เสียงที่ดังมาจากโทรศัพท์ไม่ใช่เสียงครางอีกต่อไป

 

 แต่เป็นเสียงร้องโหยหวนเต็มเสียง

 

ฉันไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกต่อไป

 ฮานะ คาเร็น กำลังเร่งฝีเท้าให้ถึงจุดสุดยอดด้วยตัวเอง

 

ฉันสั่งเพื่อนสมัยเด็กเป็นครั้งสุดท้าย

 

"เมื่อถึงจุดสุดยอดแล้ว ให้พูดออกมาดังๆ" บอกฉันหน่อยสิว่ารู้สึกดีแค่ไหน

 

"อ-ใช่... ฉันเข้าใจแล้ว♡"

 

เสียงของเธอที่เปียกชุ่มไปด้วยความสุขทำให้ติ่งหูของฉันสั่น

 คำพูดหายไปจากสมาร์ทโฟนของแต่ละคน

 

 เหลือเพียงเครื่องมือสำหรับส่งเสียงคราง

และเสียงหายใจหอบของแต่ละคน

 

และแล้ว ขณะที่ฮานะ คาเร็น

กำลังจะสูญเสียการควบคุมเสียงทั้งหมด มันก็เกิดขึ้น

 

"โอ้ คาสึกะ คาสึกะ♡ ฉัน โอ้ ฉันจะไป ฉันจะไป♡ ฉันมาได้ไหม♡

 ฉันมาได้ไหม♡ ได้โปรด ได้โปรดบอกว่าไม่เป็นไร!♡"

 

"โอ้ ดีเลย มาเลย ฮานะ คาเร็น!"

 

"ใช่ ใช่!♡ ฉันจะมา♡ โอ้ ไม่นะ♡ ฉันจะมา♡ ฉันจะมา♡ ฉันจะมา!♡♡♡"

 

เสียงครางดังจนฉันอดสงสัยไม่ได้ว่าฉันอยู่ในวิดีโอผู้ใหญ่เรื่องอะไร

 

 ร่างกายของฮานะ คาเร็น ก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง ชักกระตุกและเกร็ง

 

จากตำแหน่งของฉัน ฉันบอกไม่ได้ว่าของเหลวที่พุ่งออกมา

จากหว่างขาของเธอคือน้ำพุ่งหรือปัสสาวะ

 

สิ่งเดียวที่ฉันรู้คือเพื่อนสมัยเด็กของฉันถึงจุดสุดยอดแล้ว

 ท่วมท้นไปด้วยความสุขอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

 

 และฉันเองคือคนที่ทำให้เธอถึงจุดสุดยอดนั้น

 

ทันทีที่ฉันรู้ตัว ฉันก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่รุนแรงจนแผดเผาสมอง

 ฉันพุ่งน้ำอสุจิออกมาสุดแรง 

ราวกับจะพุ่งไปหาฮานะ คาเร็น ที่อยู่อีกฝั่งของหน้าต่าง

 

"อืม อืม... พุฮา! ฮ่า ฮ่า... อืม... บีบ... บีบ... อ่า อืม!"

 

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่เราโชว์ให้กันและกันสำเร็จความใคร่ผ่านหน้าต่าง

 ฉันกับฮานะ คาเร็น ก็จูบกันที่ทางเข้าเหมือนเมื่อวาน

 

 

แต่วิธีที่ฉันทำนั้นต่างออกไป แทนที่จะค่อยๆ

 กลืนกินริมฝีปากของเธออย่างเคลิบเคลิ้ม 

 

ฉันกลับค่อยๆ จูบริมฝีปากของฮานะ คาเร็นอย่างแผ่วเบา 

อ่อนโยน แต่เร่าร้อน ดื่มด่ำกับความรู้สึกสดชื่นนั้น

 

ขณะที่ฉันวางมือลงบนหลังเธอ ฉันรู้สึกว่า

ฮานะ คาเร็น สะดุ้งด้วยความกลัว บางทีเธออาจจะคิดว่าเหมือนเมื่อวานนี้

 

 ฉันจะบีบเธอลงและกัดเข้าไปในปากเธออย่างแรง

 

ฉันกอดเพื่อนสมัยเด็กที่หวาดกลัวไว้แน่นและอ่อนโยน

 ราวกับจะทำให้เธอสงบลง

 

มือที่โอบรอบหลังเธอไม่ได้มีไว้เพื่อรั้งเธอไว้ แต่เพื่อโอบกอดเธอ

 บางทีเธออาจจะเข้าใจสิ่งนี้ 

ขณะที่ร่างกายของฮานะ คาเร็น ค่อยๆ ผ่อนคลายลง

 

 

เมื่อรู้สึกว่าความตึงเครียดของเธอคลายลงแล้ว

 ฉันจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้หูของฮานะ คาเร็น แล้วกระซิบ

 

"กอดฉันไว้นะ ฮานะ คาเร็น"

 

"..."

 

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ทั้งสิ้น มีแต่คำพูด

 

แต่กลับมีมือของฮานะ คาเร็น โอบรอบเอวฉันอย่างเขินอาย

 

บางทีมันอาจจะมากเกินไปสำหรับฉันที่จะกอดเธอต่อไป

 และมันไม่ใช่การกอดที่เร่าร้อนนัก

 

 แต่การกระทำของฉันกับฮานะ คาเร็นที่โอบกอดกัน

ราวกับคนรักและจูบกันนั้นไม่เพียงแต่ทำให้รู้สึกพึงพอใจทางกายเท่านั้น

 แต่ยังทำให้รู้สึกพึงพอใจทางใจอีกด้วย

 

ฉันอยากจะดื่มด่ำกับความสุขนี้นานกว่านี้อีกหน่อย

 แต่ฉันมีอย่างอื่นที่อยากทำในวันนี้

 ฉันจึงขัดจังหวะการจูบของเราอย่างไม่เต็มใจ

 

ขณะที่เราแยกจากกัน จู่ๆ ก็มีความคิดซุกซนผุดขึ้นมาในหัว

 ฉันจึงลูบหลังของฮานะ คาเร็น แล้ว...

 

"อ๊าาา♡"

 

เสียงครางออกมาจากริมฝีปากของฮานะ คาเร็น

 ชวนให้นึกถึงพฤติกรรมลามกเมื่อคืน ชวนให้ขนลุกซู่ไปตามติ่งหู

 

มันเป็นเสียงที่เย้ายวน ยั่วยวน ผสมผสานกับความสุขอย่างชัดเจน

 

ฉันแปลกใจ แต่ฮานะ คาเร็น เองกลับประหลาดใจยิ่งกว่า

 ใบหน้าแดงก่ำของฮานะ คาเร็น ตอนนี้แดงก่ำไปทั่วคอ

 เธอส่ายหน้าราวกับปฏิเสธอะไรบางอย่าง

 

"โอ้ ไม่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น! เอ่อ ไม่ใช่!"

 

การถามว่า "มีอะไรเหรอ?" ณ จุดนี้คงไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก

 ฉันจึงลูบหัวเธอเบาๆ เพื่อปลอบใจ

 

บางทีเธออาจจะคิดว่าฉันทำกับเธอเหมือนเด็ก

 หรือบางทีเธออาจจะกำลังประท้วงความซุกซนของฉัน

 

 แต่ฮานะ คาเร็น ก็ส่งเสียง "อืม" ออกมาอย่างน่ารักขณะที่ฉันลูบหัวเธอ

 

 จากนั้นเธอก็โอบแขนรอบเอวฉัน ทำปากยื่นด้วยความน้อยใจ

 

หลังจากนั้น ฉันก็เร่งให้ฮานะ คาเร็น ย้ายไปที่ห้องนั่งเล่น

 

ฉันนั่งลงบนโซฟา ยกสมาร์ทโฟนขึ้น

 และให้ฮานะ คาเร็น ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน

 

เป้าหมายของฉันคือ:

 

"ยกกระโปรงขึ้น แล้วให้ฉันดูชุดชั้นในหน่อย"

 

ทันทีที่ฉันเอ่ยความต้องการ ฮานะ คาเร็น ก็ขมวดคิ้ว

 คิ้วที่ได้รูปกำลังขมวดมุ่น และจ้องมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ

 

 เธอกำหมัดแน่นราวกับพยายามระงับความโกรธ

 

ฉันเตรียมใจไว้สำหรับเสียงคร่ำครวญรอบสอง

 

แต่น่าแปลกที่ฮานะ คาเร็น ไม่ได้พยายามทำตัวต่อต้านอีกต่อไป

 

ฮานะคาเร็น สูดหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์

 

 จากนั้นก็คว้าชายกระโปรงด้วยมือทั้งสองข้างอย่างแน่วแน่

 

ฉันเตรียมใจไว้สำหรับความวุ่นวายอีกครั้ง

 ดังนั้นฉันจึงอดประหลาดใจไม่ได้กับท่าทีที่ยอมจำนน

 

อย่างไม่คาดคิดของฮานะ คาเร็น ฉันดีใจมากที่คำพูดเมื่อคืนที่ว่า 

"เรียนรู้บทเรียนของเธอซะ" ในที่สุดก็ไปถึงฮานะ คาเร็น

 

เอาล่ะ ถ้าลองคิดดูดีๆ เมื่อคืนฉันมองเห็นได้ชัดเจน

 ไม่ใช่แค่กางเกงในของฮานะ คาเร็นเท่านั้น

 

 แต่รวมถึงอวัยวะเพศของเธอที่อยู่ข้างใต้ด้วย

 ดังนั้นเธอคงไม่ต้องตื่นตระหนกกับอะไรอย่างกางเกงในหรอก

 

ระหว่างที่ฉันกำลังเดาว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

 ฮานะ คาเร็น ก็พูดขึ้นมาทันที

 

"เอ่อ ฉันมีเรื่องจะขอร้อง"

 

"มีอะไรเหรอ?"

 

"ฉันจะฟังที่เธอพูดนะ งั้น... ช่วยหยุดถ่ายหน่อยได้ไหม?"

 

พอได้ยินดังนั้น ฉันก็พ่นลมออกจมูกด้วยความไม่พอใจ

 

ฮานะ คาเร็น สะดุ้งและมองมาที่ฉันอย่างเขินอาย

 

เมื่อเห็นฉันขมวดคิ้ว ฮานะ คาเร็น ดูเหมือนจะรู้ตัวว่า

เธอทำให้ฉันอารมณ์เสีย และพยายามรีบขอโทษ

 

"ขอ-ขอโทษ!"

 

"โอเค ฉันจะหยุดถ่าย"

 

"หืม?"

 

ฉันทำตามคำขอของเธออย่างง่ายดาย และฮานะ คาเร็น ก็ตกตะลึง

 เธอทำตาและปากเป็นเลขศูนย์สามตัว

 

ฉันยิ้มให้เธอ

 

"ใช่ ฉันจะไม่ถ่ายอะไรทั้งนั้น แต่ฉันจะไม่แอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ

 

 อย่างการถ่ายรูป ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเพื่อบันทึกข้อมูล"

 

"อะ-แน่ใจเหรอ?"

 

"ได้สิ แต่เธอต้องปฏิบัติตามเงื่อนไข"

 

เอาล่ะ ฮานะ คาเร็น พูดด้วยปากของเธอเอง

 

ฉันจะฟังที่เธอพูด ดังนั้นอย่าถ่ายฉันเลย"

 

นั่นหมายความว่าถ้าฮานะ คาเร็น

ไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันก็ยินดีที่จะถ่ายเธอ

 

เมื่อฉันบอกเธอแบบนั้น สีหน้าของฮานะ คาเร็น ก็แข็งทื่อ

 ราวกับว่าเธอเพิ่งรู้ตัวว่าเธอประมาทแค่ไหน

 

ฉันหัวเราะคิกคักแล้วถามเพื่อนสมัยเด็กของฉัน

 

"เธอจะทำอะไร? เธอจะเอาคืนสิ่งที่เธอพูดไหม? ถ้าอย่างนั้น

 เราต้องเริ่มถ่ายรูปเดี๋ยวนี้เลย”

 

“...ไม่ ฉันไม่รับคืน”

 

“รู้ไหม พวกเขาอาจจะสั่งฉันว่ายังไงก็ตาม ฉันก็ทำไม่ได้

 แถมยังถ่ายรูปฉันในท่าที่น่าอายอีก”

 

พอฉันถามเธออย่างร้ายกาจ

 ฮานะ คาเร็น ก็เม้มปากแล้วมองฉันอย่างท้าทาย

 

ท่าทางของฮานะ คาเร็น บอกฉันว่าเราคงต้องรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

 

ถ้าฉันทำตามที่พูดไป เธอคงจะเปิดโปงทุกอย่างที่เกิดขึ้น

 เธอคงจะไปร้องเรียนพ่อแม่หรือโรงเรียน โทรแจ้งตำรวจ

 หรืออาจจะชักมีดออกมาแทงฉันจนตายก็ได้