ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ ล็อกห้องทันที เผื่อว่าพ่อแม่จะมา แล้วเดินไปที่หน้าต่าง

 

"เอาล่ะ ฉันอยากรู้จังว่าฮานะ คาเร็น เป็นยังไงบ้าง"

 

ฉันเปิดม่านเพื่อชมวิวด้านนอก

 

สิ่งที่ปรากฏออกมาคือบ้านข้างๆ

 ซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นบ้านของฮานะ คาเร็น

 

บ้านคาสึกะและฮานะ คาเร็น สร้างใกล้กันมาก

 และโครงสร้างของมันก็ค่อนข้างคล้ายกัน มองออกไปจากห้อง

 

 ฉันเห็นหน้าต่างบานใหญ่ตรงหน้า

 ซึ่งเป็นหน้าต่างห้องของฮานะ คาเร็น

 

ถ้าฉันพูดเสียงดังขึ้นอีกนิด ฉันก็สามารถพูดคุยกันแบบปกติได้ จริงๆ

 

 แล้วตอนเด็กๆ ฉันมักจะคุยกับฮานะ คาเร็น ผ่านหน้าต่าง

 

เงยหน้าขึ้นมอง ไฟในห้องของฮานะคาเร็น ปิดอยู่ 

หน้าต่างกับม่านก็ปิดอยู่

 ภาพที่ดูเหมือนจะสื่อถึงการปฏิเสธของฮานะ คาเร็น

 

 แต่ฉันแน่ใจว่าเพื่อนสมัยเด็กของฉันคงกลั้นหายใจอยู่

ที่อีกฝั่งของม่านที่ปิดอยู่

 

ฉันยิ้มกว้าง หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมา

 แล้วติดต่อฮานะ คาเร็น ทางโทรศัพท์ แทนที่จะแชทส่วนตัว

 

เสียงเรียกเข้าดังขึ้นหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง

 และในตอนที่กำลังจะดังครั้งที่สี่ ผู้โทรก็รับสาย

 

"...ใช่"

 

"อย่างที่เธอบอก สอนฉันช่วยตัวเองผ่านหน้าต่างหน่อยสิ"

 

ฉันทวนบทสนทนาก่อนหน้าของเราอีกครั้ง

 ความเงียบราวกับถูกเก็บกดกลับมาอีกครั้งจากปลายสาย

 

 ฉันหันไปหาฮานะ คาเร็น ที่ยังคงเงียบอยู่

 แล้วพูดด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

 

"สั่งสอนเธอซะทีเถอะ

 เธอแน่ใจนะว่าอยากให้วิดีโอกับคุโจถูกเผยแพร่ออกไป?

 เราทั้งคู่ระวังไม่ให้พ่อแม่รู้นะ"

 

"แต่...ฉันจะทำแบบนั้นผ่านหน้าต่างได้ยังไง...!"

 

 

"งั้นหมายความว่าฉันจะบุกเข้าไปในห้องเธอแล้วดูเธอช่วยตัวเอง

 โดยรู้ว่าพ่อแม่เธออาจจะรู้งั้นเหรอ? 

หรือเธออยากจะมากางขาให้ฉันดู? ฉันก็ไม่สนใจอยู่แล้ว"

 

"เธอ...!"

 

เสียงหงุดหงิดดังมาจากปลายสาย

 

แต่ไม่ว่าเธอจะขัดขืนแค่ไหน ตราบใดที่ฉันมีวิดีโออยู่ในมือ 

ฮานะ คาเร็น ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อฟังฉัน

 

สักพัก ฉันก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ และเสียงคนเดินขวักไขว่

 จากนั้นไฟในห้องก็เปิดขึ้น ม่านและหน้าต่างก็เปิดออก

 

ในที่สุดฮานะ คาเร็น ก็ปรากฏตัวขึ้น สวมชุดนอนเรียบร้อย

 ต่างจากฉันที่ใส่ชุดวอร์ม

 

เธอสวมชุดนอนสีน้ำเงินกรมท่าเรียบๆ น่าจะทำจากผ้าไหม

 ดีไซน์เรียบง่ายเผยให้เห็นหน้าอกอันอวบอิ่ม

ของฮานะ คาเร็น อย่างชัดเจน ซึ่งดูเซ็กซี่มาก

 

ผมของเธอก็ไม่ได้เป็นทรงบ็อบปานกลางเหมือนปกติ

 แต่มัดเป็นมวยด้วยยางรัดผม

 

ฉันไม่เคยเห็นฮานะ คาเร็น ใส่ชุดนอนเลยตั้งแต่สมัยเด็กๆ

 

 แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอใส่ชุดนอนตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย

 ฉันยิ้มกว้างแล้วพูดกับฮานะ คาเร็น ผ่านโทรศัพท์

 

"เอาล่ะ เริ่มเร็วเข้า"

 

"เอ่อ..."

 

ฮานะ คาเร็น ครางอย่างรังเกียจ

พลางทำตามคำสั่งของฉันและเริ่มช่วยตัวเอง

 

ฮานะ คาเร็น ก้มหน้าลงแล้วค่อยๆ ลูบไล้ไปตามร่างกาย

 แต่เนื่องจากฮานะ คาเร็น ใช้มือซ้ายแนบหู

 

 เธอจึงใช้มือขวาช่วยตัวเองเท่านั้น ถึงอย่างนั้นเธอก็ค่อยๆ

 ลูบหน้าอกและหว่างขาผ่านชุดนอน

 แบบนี้เธอคงถึงจุดสุดยอดไม่ได้แม้แต่คืนเดียว

 

 

ฉันบอกฮานะ คาเร็น ด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

"เธอไม่เก่งเรื่องนี้เลย ดูเหมือนเธอไม่มีแรงบันดาลใจเลย"

 

"ต่อให้พูดแบบนั้นก็น่าอายเกินไปแล้ว"

 

"เอาล่ะ คงต้องขอเลียนแบบเธอไปก่อนแล้วกัน"

 

"เลียนแบบเธอเหรอ...อ๊าาา!?"

 

เสียงกรีดร้องเบาๆ ดังออกมาจากปากของฮานะ คาเร็น

 และฉันได้ยินเสียงประหลาดใจทั้งทางโทรศัพท์และต่อหน้า

 

"ทำไมเธอถึงเปลือยกาย!?"

 

ฉันตอบในใจว่าเพราะฉันถอดกางเกงวอร์มออก

ตอนที่เธอหลับตาและกำลังเล่นกับตัวเองอยู่

 

เช่นเดียวกับฮานะ คาเร็น ฉันถือโทรศัพท์ไว้ในมือซ้าย

 แล้วใช้มืออีกข้างคว้าอวัยวะเพศที่แข็งและแข็งตัวของฉันไว้

 

 แล้วลูบขึ้นลงราวกับจะโชว์ให้ฮานะ คาเร็น ที่กำลังมองมาทางฉันดู

 

ฮานะ คาเร็น หันหน้าหนีด้วยความตื่นตระหนก 

แล้วเสียงกรีดร้องเบาๆ ว่า "ไม่..." ก็ดังมาจากปลายสาย

 

 

ฉันสั่งอย่างไม่ใส่ใจ

 พลางเพลิดเพลินกับปฏิกิริยาไร้เดียงสาของเพื่อนสมัยเด็ก

 

"เธอก็ต้องถอดเสื้อผ้าเหมือนกันสิ" บอกเลย ถ้าฉันเสร็จก่อนก็จบ

 

 ฉันจะเอาวิดีโอที่เธอโชว์นมให้ฉันในห้องชมรม

 วิดีโอที่เธอคุกเข่าอ้อนวอนขอฉันเป็นเพื่อนซี้

 และวิดีโอที่เราจูบกันเมื่อเช้านี้ไปเผยแพร่แน่

 

"อะไรนะ!?"

 

ฮานะคาเร็น ก็มองไปทางอื่น แต่พอได้ยินฉันพูด

 พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง

 

พวกเขาอ้าปากค้าง คงเพราะไม่รู้จะเริ่มตรงไหน

 

พอรู้ตัวก็เลยตัดสินใจอธิบายก่อนที่พวกเขาจะถามอะไรฉันอีก

 

"ฉันไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับการไม่ถ่ายวิดีโออื่นเลย"

 

"--! ถ้าเธอเอาไปเผยแพร่ แม้แต่คาสึกะคุงก็หนีไม่พ้น!

 เธอก็ต้องอยู่ในวิดีโอด้วย! ตำรวจอาจจะเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย!"

 

"จริงเหรอ? แล้วไง?"

 

"...เอ๊ะ?"

 

"เธอพูดถูก ฉันก็ไม่หนีเหมือนกัน แต่แล้วไง? ถึงฉันจะโดนจับได้

 แต่มันก็ไม่ได้ลบล้างสิ่งที่เธอกับคุโจทำในห้องชมรมหรอกนะ

 แน่นอนว่าโทษของเธอจะไม่หายไปไหนหรอก

 

 ถ้าฮานะ คาเร็น เอาวิดีโอไปเผยแพร่ตอนนี้

 นั่นหมายความว่าทุกสิ่งที่เธออดทน

เพื่อปกป้องคุโจมาจนถึงตอนนี้จะสูญเปล่า"

 

พอฉันพูดจบ ฉันก็ได้ยินเสียงฮานะ คาเร็น พูดจากปลายสาย

 

ดูเหมือนฮานะ คาเร็น จะคิดว่าการถูกจับจะทำให้ฉันกลัว

 

 แต่ฉันเตรียมใจไว้แล้วสำหรับเรื่องแบบนั้นตั้งแต่

ตอนที่ตัดสินใจให้ฮานะ คาเร็น เป็นเพื่อนเซ็กส์ของฉัน

 

แน่นอนว่าฉันไม่อยากถูกจับโดยสมัครใจ

 

 ดังนั้นฉันจึงระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่ให้ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเรา

 

 แต่บางทีทัศนคติแบบนั้นอาจทำให้ฮานะ คาเร็น เข้าใจผิดก็ได้

 

เอาล่ะ นั่นไม่ใช่ประเด็น ตอนนี้ฉันจะมุ่งเน้นไปที่การต้อนฮานะ คาเร็น

 

"บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่ได้ช่วยตัวเองมาตั้งแต่เช้าแล้ว"

 อีกไม่นานฉันก็จะเสร็จ"

 

ขณะที่ฉันลูบคลำเจ้าโลกของตัวเองต่อไป

 เสียงแห่งความสิ้นหวังก็ดังมาจากโทรศัพท์ บอกให้ฉันหยุด

 

"เดี๋ยวก่อน!"

 

"ฉันจะไม่รอแล้วนะ ถ้าอยากเสร็จก่อนฉัน ก็ถอดออกสิ"

 

ราวกับจะตัดสินใจได้ในที่สุดด้วยคำพูดนั้น

 ฮานะ คาเร็น ก็วางโทรศัพท์ไว้ที่ขอบหน้าต่าง

และเริ่มแกะกระดุมชุดนอนด้วยมือทั้งสองข้าง

 

ถึงอย่างนั้น ความลังเลและความเขินอายของเธอก็ดูเหมือนจะยังคงอยู่

 

 เพราะมือของเธอมักจะแข็งเป็นพักๆ

 

ทุกครั้ง ฉันจะแกล้งฮานะ คาเร็น ผ่านโทรศัพท์ พูดประมาณว่า

 "โอ้ รู้สึกดีจังเลย" และ "โอ้โห ฉันกำลังจะเสร็จแล้ว"

 

 พร้อมกับชื่นชมรูปร่างของเพื่อนสมัยเด็กที่ค่อยๆ

 เผยอขึ้นเรื่อยๆ ราวกับกำลังเลียริมฝีปากเธออยู่

 

"..."

 

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ฉันได้ยินเสียงเสื้อนอนของเธอเสียดสีกัน

 

ขณะที่ชุดชั้นในสีชมพูอ่อนของเธอถูกเปิดเผยออกมา

 ฉันได้ยินเสียงฮานะ คาเร็น กัดริมฝีปาก

 

ฉันคว้าโอกาสนี้ไว้ แล้วกดต่อ

 

"อย่าลังเล ต่อไปก็ชุดชั้นในของเธอ" แล้วก็กางเกงในของเธอ"

 

"เอ่อ... ใช่..."

 

ถึงแม้น้ำตาจะไหลรินออกมาจากดวงตา

 แต่ฮานะ คาเร็น ก็ยังคงทำตามคำสั่งของฉัน

 

เงื่อนไขที่ฉันบอกฮานะ คาเร็น ก่อนหน้านี้คือ เธอต้อง 

"ถึงจุดสุดยอดด้วยการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองก่อนที่ฉันจะหลั่ง"

 ซึ่งไม่ได้หมายความว่าเธอต้องเปลือยกายทั้งหมด

 

อย่างไรก็ตาม ฮานะ คาเร็น ดูเหมือนจะไม่ได้คิดอะไรต่อ

 

ทันทีที่ชุดชั้นในของเธอหลุดออก

 หน้าอกของฮานะ คาเร็น

ที่ดูเหมือนผลไม้ขนาดยักษ์ก็กระเด้งกระดอนไปมาอยู่ตรงหน้าฉัน

 

ฉันอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง

 อวัยวะเพศของฉันที่ร้อนอยู่แล้วก็ยิ่งร้อนขึ้นไปอีก

 และการเคลื่อนไหวของมือก็เร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว

 

"โอ้โห ฉันจะเสร็จ...!"

 

เสียงกระซิบนั้นไม่ได้ยั่วยุฮานะ คาเร็น เหมือนเมื่อก่อน แต่มันมาจากใจฉัน

 

บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไม

มันถึงทำให้ฮานะ คาเร็น ตื่นตระหนกมากขึ้น

 

"เดี๋ยวก่อน ได้โปรด!"

 

บางทีฮานะ คาเร็น อาจจะรู้ตัวว่าไม่มีเวลาเหลือแล้ว

 เธอจึงวางมือลงบนสะโพกและถอดกางเกงนอนและกางเกงชั้นในออก

 

จากนั้น เธอใช้มือขวาจับที่อวัยวะเพศ

 ส่วนมือซ้ายจับที่หน้าอก แล้วเริ่มกระตุ้นมันโดยตรง

 

"อืม...อืม...อ่า...!"

 

เสียงครางแผ่วเบาดังมาจากสมาร์ทโฟนของฉัน 

จากที่ฉันได้ยิน เธอดูเหมือนจะรู้สึกดีขึ้นกว่าแต่ก่อน

 

 

 แต่ก็ยังต้องไปอีกไกลกว่าจะถึงจุดสุดยอด

 

ฉันกำลังสั่งฮานะ คาเร็น - ไม่สิ คำสั่ง - ผ่านสมาร์ทโฟน

 

"ฮานะ คาเร็น หันมาทางนี้แล้วมองมาที่ฉัน"

 

"...ค่ะ"

 

ฮานะ คาเร็น มองมาที่ฉันด้วยสีหน้าร้อนผ่าว

 

เหมือนเมื่อก่อน ฉันลูบอวัยวะเพศที่แข็งตัวอย่างโอ้อวด

 คราวนี้ฮานะ คาเร็น ไม่ได้ละสายตา

 แต่กลับจ้องมองเป้าของฉันอย่างตั้งใจ

 

การเคลื่อนไหวของมือฉันไม่หยุด อันที่จริงมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ

 เสียงครางจากสมาร์ทโฟนดังขึ้นเรื่อยๆ