มันแทบจะเรียกว่าจูบไม่ได้เลย มันเป็นเพียงการทำร้ายร่างกาย

 การยอมจำนนต่อความปรารถนาและละเมิดริมฝีปากของเธอ

ฮานา คาเร็น พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิตเพื่อหนีการถูกทำร้าย

 แต่เธอไม่มีทางเทียบชั้นกับความแข็งแกร่งของเด็กผู้ชายในชมรมกีฬาได้

ฉันฉวยโอกาสนี้ ลิ้มรสริมฝีปากของเพื่อนสมัยเด็กต่อไปเกือบสิบนาที

ไม่ใช่แค่ริมฝีปากของเธอ ฉันเลียแก้มเธอ เลียลิ้นไปตามลำคอ กัดติ่งหูของเธอ ฉันทำทุกอย่างเท่าที่คิดออก

 จนกระทั่งใกล้จะถึงจุดจบ ฮานา คาเร็น ดูเหมือนจะยอมแพ้แล้ว

 ปล่อยให้แขนของเธอห้อยลงมาอย่างอ่อนปวกเปียกตามสบาย

ริมฝีปากของเราเหนียวเหนอะหนะและสกปรกด้วยน้ำลาย

 น้ำลายที่ไหลหยดลงมาทิ้งคราบสกปรกไว้บนชุดยูนิฟอร์มของกันและกัน

เมื่อเห็นเช่นนี้ ความตื่นเต้นของฉันก็กลับมาอีกครั้ง

 ฉันตัดสินใจว่าพอแล้วและก้าวไปสู่ขั้นต่อไป

ฉันเอามือซ้ายโอบเอวเพื่อนสมัยเด็กแล้วดึงเธอเข้ามาใกล้

 ในขณะเดียวกันก็เอามือขวาโอบรอบหลังศีรษะของเธอ

และจับศีรษะของเธอไว้แน่น

ในท่านั้น ฉันเอาปากแนบหูฮานะ คาเร็น แล้วกระซิบ

"อ้าปากแล้วแลบลิ้นออกมา"

แน่นอนว่าฉันตั้งใจจะจูบแบบผู้ใหญ่

ฮานะ คาเร็น มองฉันด้วยดวงตาที่เอ่อคลอ

ไปด้วยน้ำตาและเม้มริมฝีปากแน่น

 มันเป็นสัญญาณของการปฏิเสธอย่างเงียบๆ

 แต่แน่นอนว่าฉันคงรับความเห็นแก่ตัวแบบนี้ไม่ได้

ฉันจับผมของเธอด้วยมือขวารอบหลังศีรษะแล้วออกแรง

"เจ็บจัง!?"

ฮานะ คาเร็น ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

โดยไม่รู้ตัวเมื่อผมของเธอถูกคว้าไว้อย่างแรง

ฉันจ้องมองฮานะ คาเร็น ที่มองมาที่ฉันด้วยความตกใจ

 เพื่อนสมัยเด็กของฉันที่รู้ตัวว่าหมายถึงอะไร

 ก็แลบลิ้นออกมาอย่างเขินอาย

 ราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ออกมาได้ทุกเมื่อ

เมื่อเห็นลิ้นสีชมพูยื่นออกมาตรงหน้า

 ฉันจึงหายใจแรงและประกบลิ้นเข้ากับลิ้นของเธอ

"อืม! อ๊ะ หยุด... อ๊า!"

ความรู้สึกอุ่นๆ จากปลายลิ้นของเธอ

และเสียงครางของฮานะ คาเร็น ทำให้ติ่งหูของฉันจั๊กจี้

เสียงน้ำที่แหบพร่าและแหบแห้งดังก้องไปทั่วทางเข้า

 และความตื่นเต้นของฉันก็พุ่งสูงขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ฉันมองหาลิ้นของฮานะ คาเร็น ที่หลุดเข้าไปในปากของเธอ

 ฉันจึงสอดลิ้นของตัวเองเข้าไปในปากของเธอ ทันใดนั้น

 ฮานะ คาเร็น ก็ปิดปากเธอลง

 ซึ่งน่าจะเป็นปฏิกิริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติ

แต่ฉันจงใจทำสีหน้าเคร่งขรึมและ

จับผมของฮานะ คาเร็น แน่น เหมือนที่เคยทำมาก่อน

ฮานะ คาเร็น อ้าปากทันที สีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

"ฉันขอโทษจริงๆ..."

ฮานะ คาเรน ขอโทษก่อนที่ฉันจะได้ถาม เมื่อได้ยินดังนั้น

 ฉันจึงปล่อยมือจากผมของเธออย่างรวดเร็ว

 แล้วเปลี่ยนจังหวะอย่างกะทันหัน ลูบมันเบาๆ

 สีหน้าของฮานะ คาเร็น ผ่อนคลายลงด้วยความโล่งใจ

 เธอแลบลิ้นออกมาอย่างลังเล

ดูเหมือนว่าขนมกับแส้จะได้ผลแม้ในสถานการณ์แบบนี้

 หรือบางทีอาจจะโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์แบบนี้

ยังไงก็ตาม ด้วยความยินยอมของฮานะ คาเร็น

 ฉันจึงลิ้มรสลิ้นของเธอโดยไม่ลังเล 

จากนั้นก็เข้าไปในปากของเธออีกครั้ง คราวนี้ไม่มีทีท่าว่าจะจบ

"อืม อืม อืม!? อ่า อ่า... อ่า!? มัน เจ็บ... อืม!?"

ขณะที่ลิ้นของเราประสานกันอย่างรุนแรง

 ฉันเลียฟันเธอ จั๊กจี้แก้มด้านในของเธอ

 และถึงกับบังคับให้เธอกลืนน้ำลายที่ค้างอยู่ในปาก

 ฉันเลียไปทั่วปากของฮานะ คาเร็น

 เพลิดเพลินกับจูบแบบผู้ใหญ่นี้อย่างเต็มที่

ทันใดนั้น ฉันก็รู้ตัวว่านาฬิกาตีเจ็ดโมงแล้ว

การฝึกซ้อมตอนเช้าของสโมสรฟุตบอลเริ่มเวลา 7:30 น.

 และจากบ้านฉันไปโรงเรียนมัธยมใช้เวลาเดินประมาณยี่สิบนาทีเศษ

 เวลาของฉันกำลังจะหมดลง

ฉันเกาะริมฝีปากของฮานะ คาเร็น ไว้แน่นราวกับแมลงวัน

 แต่ก็ปล่อยมืออย่างไม่เต็มใจ

ฮานะ คาเร็น ที่ดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดของตัวเองในหลายๆ ด้าน

 นั่งลงด้วยความอ่อนล้า เธอหายใจหอบ น้ำลายไหลหยดลงมาจากมุมปาก 

ดวงตาของเธอจ้องมองไปในอากาศอย่างว่างเปล่า ราวกับมึนงง

"บางทีฉันอาจจะทำเกินไปหน่อย? เอ่อ มันก็สะดวกดีเหมือนกันนะ"

พูดจบฉันก็ถอดกางเกงในออก

 ตามด้วยชุดชั้นในที่เปียกโชกไปด้วยน้ำหล่อลื่น

ฉันตั้งใจจะจบเช้านี้ด้วยการจูบเพียงครั้งเดียว

 แต่หลังจากสัมผัสความสุขเช่นนี้แล้ว คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่หลั่งออกมา

 ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าการจูบจะทำให้เรารู้สึกอึดอัดได้มากขนาดนี้

คือ ถ้าการจูบรู้สึกดีขนาดนี้ เซ็กส์ที่แท้จริงจะดีได้ขนาดไหนกันนะ?

เอาจริงๆ ฉันอยากจะพาฮานะ คาเร็น ที่มึนงงกลับห้อง

 ข้ามคลาสซ้อมตอนเช้า แล้วไปดื่มด่ำกับเซ็กส์

...แต่ถ้าฉันทำแบบนั้น มันคงเหมือนกับการทำให้คนรอบข้างสงสัย

 ฉันพยายามอย่างหนักที่จะทำให้ฮานะ คาเร็น เป็นเพื่อนเซ็กส์ของฉัน

 ดังนั้นมันคงน่าเสียดายถ้าจะยอมจำนนต่อความปรารถนาชั่ววูบ

และสูญเสียทุกอย่างไป ตอนนี้ฉันคงต้องอดทน

ฉันนั่งลงข้างๆ ฮานะ คาเร็น ที่ยังคงมึนงงอยู่

 จับมือขวาของเพื่อนสมัยเด็กแล้วบังคับให้เธอ

จับอวัยวะเพศที่โผล่ออกมาของฉัน

เอาล่ะ เมื่อฉันพูดว่า "ให้เธอจับมัน" ฮานะ คาเร็น ไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย

 มันเหมือนกับว่าฉันกำลังช่วยตัวเองโดยใช้นิ้วของฮานะ คาเร็น

 แต่มันก็เพียงพอที่จะทำให้อวัยวะเพศของฉัน

ที่กำลังใกล้จะระเบิดถึงจุดสุดยอด

ฉันถือโอกาสเอาริมฝีปากของตัวเองมาปิดริมฝีปากของฮานะ คาเร็น ไว้

 สัมผัสได้ถึงสัมผัสนุ่มละมุนของริมฝีปากเธอที่ปลายปาก

 และสัมผัสของนิ้วมือเย็นๆ ของเธอที่สัมผัสอวัยวะเพศของฉัน

 ขณะที่ฉันหลั่งน้ำอสุจิออกมาอย่างเต็มแรง

"เหนื่อยจัง!"

ทันทีที่ฉันเปิดประตูบ้านหลังจากกลับจากโรงเรียน

 ฉันก็ตะโกนพลางโยนกระเป๋าลง จากนั้นก็นั่งลงที่ทางเข้า

เกือบสองทุ่มแล้ว การฝึกซ้อมของชมรมฟุตบอลเสร็จตอนหกโมงเย็น

 แต่วันนี้มีนักศึกษาปีสองบางคนกำลังฝึกซ้อมกันเอง

คนที่เสนอมาคือคุโจ มาโกโตะ และข้ออ้าง

สำหรับการฝึกซ้อมโดยสมัครใจก็คือเพื่อเสริมสร้าง

ความสามัคคีของสมาชิกในทีม

เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการแข่งขัน Inter-High

ฉันพึมพำกับตัวเองว่า "อืม" พร้อมกับยืดหลัง

"หมายความว่ายังไง 'มาทำให้ซัมเมอร์ของรุ่นพี่สนุกสุดเหวี่ยงกันเถอะ!'?

 มันไม่ใช่สิ่งที่คนที่ให้ผู้จัดการทำศัลยกรรมหน้าอกให้ตอนที่พวกเขาวิ่งกัน

อย่างบ้าคลั่งจะพูดแบบนั้น"

คงไม่ใช่ความผิดของฉันหรอกที่

ฉันหัวเราะลั่นออกมาเมื่อได้ยินคำขอของคุโจ

โชคดีที่ฉันอยู่ข้างสนาม

 คุโจเลยไม่ทันสังเกตว่าฉันหัวเราะลั่นออกมา แต่ในทางกลับกัน

 ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข้าร่วมการฝึกซ้อมแบบสมัครใจ

ในบริบทของสโมสรกีฬา การฝึกซ้อมแบบสมัครใจไม่ได้หมายถึง 

"การฝึกซ้อมที่คุณสามารถเลือกได้ว่าจะเข้าร่วมหรือไม่เข้าร่วม"

 มันเป็นวลีที่น่ากลัวและแฝงนัยยะที่น่าเกรงขาม: 

"การเข้าร่วมเป็นทางเลือก แต่ถ้าคุณไม่เข้าร่วม คุณก็รู้ใช่มั้ย?"

"การดูคุโจเตะบอลไปรอบๆ โดยไม่คิดอะไรเลย

 มันก็สนุกในแบบของมันเองอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก"

เขามองไปรอบๆ ทางเข้าแล้วหัวเราะเบาๆ

เช้านี้ฉันจูบกับฮานะ คาเร็น อย่างดูดดื่ม

 ก่อนจะหลั่งออกมาด้วยมือขวาที่มึนงงของเธอ หลังจากนั้น

 ฮานะ คาเร็น ก็รู้สึกตัวและวิ่งเข้ามาในห้องน้ำ

 ร้องไห้ขณะล้างมือขวาที่เปื้อนน้ำอสุจิ

 ภาพที่เห็นนั้นช่างเร้าอารมณ์จริงๆ

ฉันอยากให้คุโจได้เห็นจริงๆ เลย

 อยากรู้จังว่าเพื่อนร่วมชั้นสุดหล่อของเขาจะทำหน้ายังไง

เมื่อเขารู้ว่าแฟนสมัยมัธยมต้นของเขากลายเป็นเพื่อนเซ็กส์กับฉัน

 แค่คิดก็ทำให้เจ้าสิ่งนั้นที่หว่างขาฉันพองโตแล้ว

"ไม่นะ ไม่นะ อีกนิดเดียวก็ถึงตาเธอแล้ว"

ฉันตะโกนเรียกเจ้าหว่างขาอย่างติดตลก

 ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ครัว

ฉันหยิบเครื่องเคียงที่แม่เตรียมไว้เมื่อเช้าออกมาจากตู้เย็น

 อุ่นในไมโครเวฟ แล้วกินกับข้าว

 หลังจากนั้นฉันก็อุ่นน้ำอาบและล้างเหงื่อจากกิจกรรมชมรม

 ฉันพักผ่อนในห้องนั่งเล่นและคุยกับฮานะ คาเร็น

ข้อความนั้นเรียบง่ายมาก คือ ตอนห้าทุ่ม

 ฉันยืนหน้าต่างในห้องตัวเองแล้วช่วยตัวเอง

ฉันเช็คดูว่าข้อความถูกอ่านแล้วหรือยัง

 แล้วก็ปิดแชทไปโดยไม่รอคำตอบจากอีกฝ่าย

ระหว่างนั้น พ่อแม่ฉันกลับบ้านไปแล้ว 

ฉันจึงทักทายพวกท่านด้วยคำว่า "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน"

 จากนั้นก็ขึ้นไปชั้นบนและเริ่มอ่านหนังสือ

ฉันจดจ่ออยู่กับโต๊ะทำงานสักพัก

 ทันใดนั้นนาฬิกาปลุกจากสมาร์ทโฟนก็ดังขึ้น

 บอกให้รู้ว่าตอนนี้ 10:55 น. แล้ว