NC สิ่งที่โหยหา

"เช่นนั้นก็ตามข้ามา" พ่อหมอไกรเดินนำเข้ามาในกระท่อม

แสงตะเกียงในกระท่อมสลัวลงราวกับต้องมนตร์สะกด กลิ่นควันธูปและเครื่องหอมอบอวลในอากาศ พ่อหมอไกรนั่งพนมมือหน้าหิ้งบูชา ท่องคาถาด้วยเสียงหนักแน่นและลึกลับ ดวงตาคมของเขาจ้องคุณหญิงเอิบที่ยืนอยู่กลางห้องในชุดสไบอ่อนบาง นางจับชายผ้าแน่นด้วยความประหม่า แต่ภายในหัวใจกลับเต้นระส่ำ

“คุณหญิง ถ้าจะให้พิธีสำเร็จ เจ้าต้องปล่อยตัวปล่อยใจและทำตามที่ข้าบอก” เสียงของพ่อหมอไกรแหบต่ำและดุดัน

คุณหญิงเอิบพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ปลดสไบออก เผยให้เห็นร่างกายขาวนวลภายใต้แสงตะเกียงที่ส่องกระทบ นางหลับตาแน่นด้วยความเขินอาย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านจากสายตาของพ่อหมอ

ไกรเดินเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นของเขาสัมผัสที่ต้นคอของนาง เขาใช้มือหยาบกร้านแตะที่ไหล่ของคุณหญิงเบาๆ ลูบไล้ช้าๆ ราวกับสำรวจความนุ่มนวลของผิวกายก่อนจะพูดเบาๆ

“เจ้างดงามยิ่งกว่าผู้ใดที่ข้าเคยพบ”

เขาเริ่มร่ายมนตร์อีกครั้งก่อนจะรดน้ำอะไรสักอย่างลงบนไหล่และแผ่นหลังของคุณหญิง น้ำเย็นซึมซาบลงบนผิว แต่ความร้อนในตัวนางกลับเพิ่มพูนขึ้น ไกรใช้นิ้วลากตามหยดน้ำอย่างแผ่วเบา ส่งความรู้สึกวาบหวามไปทั่วร่าง นางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาแตะที่เนินอก ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ลูบไล้

“นี่เป็นส่วนหนึ่งของพิธี… อย่าต่อต้าน” เขากระซิบชิดริมใบหู

คุณหญิงรู้สึกเหมือนร่างกายของนางถูกสะกดให้เคลื่อนไหวตามคำสั่งของเขาโดยไร้การต่อต้าน นางหลับตาแน่นเมื่อริมฝีปากของพ่อหมอแตะที่ลำคอ ไล่ลงมาที่เนินอก สัมผัสนั้นร้อนแรงจนนางเผลอครางออกมาอย่างลืมตัว

“ข้าไม่เคยเห็นใครที่น่าหลงใหลเช่นเจ้า…” เสียงของพ่อหมอไกรแหบพร่า เขาโน้มตัวลงใกล้ ประทับจูบที่ริมฝีปากคุณหญิงอย่างแนบแน่น ความร้อนแรงของจูบนี้ทำให้นางเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ลมหายใจของทั้งสองประสานกันในความเงียบ

มือของเขาเลื่อนต่ำลงไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างนาง ลูบไล้อย่างอ่อนโยนแต่แน่วแน่ คุณหญิงเอิบตัวสั่นสะท้านเมื่อเขาแตะที่สะโพก ก่อนจะใช้ปลายนิ้วลากผ่านผิวอ่อนนุ่มตรงต้นขา นางสูดหายใจลึก เสียงครางแผ่วเบาดังขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

“อย่ากลัวข้า... เจ้าจะได้รับในสิ่งที่เจ้าปรารถนา” ไกรบอกนาง

เขาอุ้มนางขึ้นวางบนแคร่ไม้ไผ่ในกระท่อม มือหยาบกร้านของเขาลูบไปตามต้นคอและไหล่ของนาง ริมฝีปากแตะเบาๆ ที่ซอกคอ ไล่ลงมาจนถึงเนินอก ก่อนจะครอบครองมันอย่างดูดดื่ม เสียงลมหายใจของนางหนักขึ้น สลับกับเสียงครางที่ดังขึ้นทุกครั้งที่เขาสัมผัส

“ข้า… เสียวเหลือเกิน…” เสียงของคุณหญิงเอิบสั่นพร่า นางจับแขนของเขาแน่น ร่างกายของนางสั่นสะท้านไปตามการเคลื่อนไหวของเขา

พ่อหมอไกรยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะดึงสะโพกของนางเข้ามาใกล้ เขาใช้มือหนาแยกขานางออกช้าๆ ก่อนจะโน้มตัวลงมาประทับจูบที่หน้าท้องนุ่มนวล เสียงท่องคาถาของเขาแผ่วเบาคลอไปกับการกระทำที่ดึงดูดทุกอณูความรู้สึกของนาง

พ่อหมอไกรลากปลายนิ้วไปตามต้นขาของนางช้าๆ ราวกับกำลังลิ้มรสความนุ่มนวลของผิวเนื้อทุกส่วน ริมฝีปากของเขาประทับรอยจูบลงบนหน้าท้องไล่ต่ำลงเรื่อยๆ เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกจากริมฝีปากของคุณหญิงเอิบอย่างไม่อาจห้ามได้

"อืม... พ่อหมอ..." เธอเปล่งเสียงอย่างกระท่อนกระแท่น ความร้อนรุ่มแล่นพล่านไปทั่วร่าง

มือหนาของเขาเคลื่อนขึ้นมาโอบรอบสะโพกของนาง พลันเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตานาง ดวงตาคมกริบของเขาฉายแววปรารถนาและอำนาจที่ยากจะต้านทาน "ข้าไม่เคยเจอใครที่ทำให้ข้ารู้สึกแบบนี้" เขากระซิบเสียงต่ำ ก่อนจะโน้มตัวลงไปอีกครั้ง

เสียงคาถาดังขึ้นเรื่อยๆ สอดประสานกับสัมผัสของเขาที่หนักแน่นและมั่นคง พ่อหมอไกรดึงผ้าของเขาออก เผยให้เห็นเรือนร่างที่เต็มไปด้วยรอยสักอาคม ทุกลายเส้นดูทรงพลังและน่าเกรงขาม

เมื่อไม่มีสิ่งใดกั้นขวางอีกต่อไป เขาค่อยๆ ดึงสะโพกของนางเข้ามาใกล้จนร่างกายทั้งสองแทบจะรวมเป็นหนึ่งเดียว ความรู้สึกที่เกิดขึ้นราวกับไฟลุกโชนในห้วงลึกของนาง ทุกสัมผัสของเขาทำให้นางสั่นสะท้านอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

พ่อหมอไกรเคลื่อนไหวอย่างเชี่ยวชาญและดุดัน เสียงครวญครางของคุณหญิงเอิบดังสะท้อนก้องไปทั่วกระท่อม นางจิกเล็บลงบนไหล่ของเขาอย่างลืมตัว ขณะที่เขากระซิบคำพูดแผ่วเบาข้างหูเธอ "เจ้าคือคนที่ข้ารอคอย..."

ความดิบเถื่อนและอารมณ์ที่ปะทุออกมาทำให้ทั้งสองเหมือนหลุดเข้าไปในโลกที่มีเพียงพวกเขา

ร่างกายของนางบิดเร่าไปตามจังหวะที่พ่อหมอไกรนำพา เขาโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่าที่แฝงด้วยความปรารถนา "เจ้าคือของข้า... ของข้าเพียงผู้เดียว" ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะประทับลงบนซอกคอของนาง ลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วอย่างไร้ความปรานี

เสียงครางของคุณหญิงเอิบดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับสะท้อนความรู้สึกที่เกินจะควบคุม นางหลับตาพริ้ม ปล่อยให้เขาเป็นผู้ควบคุมทุกสิ่ง ร่างกายของนางตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างเต็มที่

พ่อหมอไกรดันสะโพกของนางให้โค้งรับร่างของเขา ขณะที่มือของเขาเลื่อนไปสำรวจทุกส่วนของเรือนร่างนาง ลิ้นร้อนของเขาเลื่อนไปยังยอดอกอันเต่งตึง ก่อนจะครอบครองมันด้วยความร้อนแรง เสียงดูดเบาๆ ผสานกับเสียงลมหายใจหนักหน่วงของทั้งสอง

"ข้าไม่เคยเจอใครที่ทำให้ข้าคลั่งได้เช่นนี้" เขากระซิบก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของนางอีกครั้ง ความลึกซึ้งและรุนแรงในจูบนั้นทำให้นางสะท้านจนแทบลืมหายใจ

เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นต่อเนื่อง ขณะที่พ่อหมอไกรดึงสะโพกนางเข้าหาตัว ร่างกายของทั้งสองเชื่อมโยงกันจนแยกไม่ออก ความรู้สึกที่ปะทุอยู่ภายในทำให้ทุกสัมผัสเข้มข้นและเร่าร้อนยิ่งขึ้น

คุณหญิงเอิบครางเสียงกระเส่า พลางจิกเล็บลงบนไหล่ของเขา "พอหมอ… ข้า… ข้าเสียวเหลือเกิน" นางร้องออกมาอย่างลืมตัว น้ำเสียงของนางสั่นคลอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่พุ่งทะลัก

เขายิ้มอย่างพอใจก่อนจะกระชับตัวนางแน่นขึ้น สะโพกของเขาขยับเป็นจังหวะที่เร็วและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายของนางเหมือนถูกผลักดันไปถึงขอบแห่งความสุขสม นางร้องเสียงหลงเมื่อถึงจุดสูงสุด

พ่อหมอไกรดึงตัวคุณหญิงเอิบเข้ามาแนบชิด สะโพกของเขายังคงขยับไปมาอย่างหนักหน่วง เสียงลมหายใจของเขากระเส่าและแผ่วเบาอยู่ใกล้ใบหูของนาง ร่างกายของคุณหญิงบิดเร่าในอ้อมกอดนั้น ความร้อนแรงระอุในทุกสัมผัสที่เขามอบให้ เสียงครวญครางของนางก้องสะท้อนภายในกระท่อมเล็กๆ ราวกับปลดปล่อยทุกความอัดอั้นที่สะสมไว้

เขาโน้มตัวลงกระชับกอดนางไว้แน่น ความรุนแรงแปรเปลี่ยนเป็นความลึกซึ้ง เขากดริมฝีปากลงบนซอกคอของนาง ปล่อยให้ร่างกายของเขาเคลื่อนไปด้วยแรงปรารถนาที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ จังหวะที่หนักแน่นนั้นพานางไปถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง "อ๊าาา พ่อหมอข้าเสียวววว" นางร้องออกมาด้วยเสียงที่สั่นไหว ร่างของนางเกร็งกระตุกก่อนจะปล่อยทุกอย่างออกมาราวกับคลื่นที่ซัดสาด

พ่อหมอไกรหยุดลงเพียงครู่เดียวก่อนปลดปล่อยทุกสิ่งที่เก็บกดไว้ในตัวเขา ความร้อนที่เขามอบให้นางถาโถมเข้าสู่ร่างกายของคุณหญิงเอิบจนนางสะท้านเฮือก น้ำตาแห่งความสุขสมไหลอาบแก้มอย่างไม่อาจกลั้นได้

หลังจากความเร่าร้อนผ่านพ้นไป ทั้งสองร่างแนบชิดกันในความเงียบสงบ พ่อหมอไกรค่อยๆ ดึงคุณหญิงเอิบเข้ามาในอ้อมกอด ร่างกายของนางยังคงสะท้านเล็กน้อยจากแรงอารมณ์ที่พึ่งผ่านพ้น ดวงตาของนางฉ่ำเยิ้ม เขายกมือขึ้นลูบศีรษะนางเบาๆ ราวกับปลอบประโลม

"เจ้าคือสิ่งที่งดงามที่สุดในค่ำคืนนี้" เขาพูดเสียงแผ่วเบา ใกล้ใบหูของนาง รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคาย

คุณหญิงเอิบเงยหน้าขึ้นมองเขา แม้เหนื่อยล้าจนแทบหมดแรง แต่หัวใจของนางกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน นางค่อยๆ ซบลงบนแผ่นอกของเขา ความอบอุ่นของอ้อมแขนที่โอบรัดทำให้นางรู้สึกปลอดภัย

"ข้าคิดไม่ถึงเลยว่า..." นางพูดเบาๆ แต่หยุดกลางคัน ราวกับลังเลที่จะพูดต่อ

"เจ้าไม่ต้องพูดอะไร หากไม่อยากจะพูด ข้าไม่บังคับเจ้าดอก" เขาตอบกลับพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

แสงจันทร์ลอดผ่านหน้าต่างกระท่อมส่องลงมายังร่างของทั้งสองที่นอนกอดกันอยู่ พ่อหมอไกรดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างของพวกเขาทั้งคู่ ก่อนจะหลับตาลงอย่างสงบ

ในค่ำคืนที่เปี่ยมไปด้วยความเร่าร้อน คุณหญิงเอิบผู้เปลี่ยวกายเปลี่ยวใจได้พบกับสัมผัสที่เธอโหยหามานาน และในอ้อมกอดนี้ นางรู้ว่าความอ้างว้างในใจของเธอได้มลายหายไปชั่วครู่หนึ่ง