Your Wishlist

หมาป่าจัญไรกับนางเอลฟ์ใจแตก (NC 20+) (คืนพระจันทร์แดง)

Author: กระแทก

นรกชังสวรรค์แกล้ง ไอ้หมาหนุ่มคิดจะฟันแล้วทิ้ง แต่นางเอลฟ์ก็ดันติดใจ วิ่งตามไอ้หมาเกรียนไปทั่วทวีปเซเนีย! ปฏิบัติการตอก..เอ่อ...ผจญภัยทั่วทวีปเริ่มต้นนะบัดนี้

จำนวนตอน :

คืนพระจันทร์แดง

  • 26/09/2568

NC คืนพระจันทร์แดง

คืนหนึ่งในป่าลึก แสงจันทร์แดงฉานสาดลอดผ่านกิ่งไม้หนาทึบ กลิ่นดินชื้นและไอหมอกยามค่ำคืนโอบล้อมทุกสิ่ง เสียงหมาป่าหอนก้องสะท้อนจากยอดผา ทำให้เอลฟ์สาวนามว่า ลิเรน สะดุ้งวาบ หัวใจเต้นรัวด้วยทั้งความกลัวและความเร้นลับที่ชวนให้ร่างกายสั่นสะท้าน

 

นางเดินหลงเข้ามาในเขตหวงห้ามโดยไม่รู้ตัว ยิ่งลึกก็ยิ่งเงียบ มองไปทางใดก็มีแต่เงาต้นไม้บิดเบี้ยวเหมือนปีศาจซ่อนตัว เสียงก้าวเท้าหนักแน่นดังมาจากด้านหลัง ลิเรนหันกลับก็พบกับร่างสูงใหญ่ ใบหน้าแฝงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาเหลืองวาวคมกริบ เขาคือ คาเอล มนุษย์หมาป่าผู้มีชื่อเสียงกระฉ่อนเรื่องความดิบเถื่อนและหื่นกระหาย

 

"เอลฟ์น้อย" เสียงทุ้มต่ำแผ่วกระซิบใกล้หู "เจ้ามาทำอะไรในรังของข้า"

 

ลิเรนถอยหลัง แต่แผ่นหลังชนเข้ากับต้นไม้ คาเอลโน้มตัวเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อนจัดปะทะผิวแก้ม นางพยายามเอียงหน้าหนีแต่กลับถูกมือหนาประกบตรึงไว้ ริมฝีปากหยาบกร้านบดลงมาทันที ความร้อนแรงแล่นพล่านไปทั่วร่าง เอลฟ์สาวร้องอู้อี้ทั้งที่ปากถูกกลืนกิน

 

"อื้อ อะ อื้มม"

 

ร่างของนางอ่อนยวบ คาเอลตวัดแขนยกขึ้นพาดขาเรียวแนบกับลำตัวตน บดกายร้อนทาบแน่นจนลิเรนสะท้านคราง มือสั่นพยายามผลักแต่ยิ่งถูกกดแน่นยิ่งกว่าเดิม

 

"โอ๊ย อ๊าาา ซี๊ด อ่าห์" เสียงนางสั่นพร่าเมื่อสัมผัสหนักแน่นนั้นเสียดสีกับเนื้อละมุนใต้ชุดบาง

 

คาเอลยิ้มแสยะ เขาใช้ปากลากไล้ไปตามลำคอขาวนวล ดูดเม้มแรงจนเกิดรอยแดง ลิเรนเงยหน้าครางหอบ เสียงแหบพร่าเล็ดลอดไม่ขาด "อร๊าย อูยย ซี๊ดด คาเอล อย่าาา"

 

แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งเชื้อเชิญ นิ้วหนาสอดแทรก ลูบวนผ่านร่องลับที่เปียกชื้น ลิเรนสั่นสะท้านแทบทรุด ขาสวยเกร็งจนสั่น "อ๊าา อูยยย อ๊ะ อะ อื้มม"

 

คาเอลไม่รอช้า เขายกนางขึ้นแนบต้นไม้ กดกายใหญ่แนบชิดแล้วกระแทกหนักหน่วงจนร่างบางสั่นสะท้านตามแรงกระทั้น เสียงครางของลิเรนหลุดออกมาดังชัดเจนทุกครั้งที่เขาโหมแรง

 

"อ๊าา อร๊ายยยยยยยย"

 

แขนเรียวโอบรัดคอของเขา ร่างบางถูกกระแทกโยกส่ายอย่างหมดทางขัดขืน คาเอลกัดฟันคำรามต่ำในลำคอ ความดิบเถื่อนพรั่งพรูเต็มแรงกาย

 

เขาผลักนางลงกับพื้นหญ้า เปลี่ยนท่าให้ลิเรนคว่ำกาย มือใหญ่จับเอวบางแน่นแล้วซัดเข้าใส่จากด้านหลัง ร่างบางสะท้านเฮือก "อ๊าาา อร๊ายยย อู๊ยย อ๊าๆๆๆๆๆ" เสียงครางแตกพร่าผสมกับเสียงกายกระแทกดังก้องไปทั่วผืนป่า

 

จังหวะเร็วแรงสลับกับการกดแน่นยาวลึก ทุกครั้งที่ถอนออกแล้วกระแทกกลับเข้าไป ลิเรนก็ร้องกรีดครางเสียงสั่นไม่หยุด "โอ๊ยย อ๊าาาา ซี๊ดด อู้วว อื้มม อร๊ายยย"

 

คาเอลจับนางพลิกขึ้นอีกครั้ง คร่อมทับแล้วบดกายโหมแรงต่อเนื่อง ริมฝีปากดูดกลืนปากนางจนเสียงครางอู้อี้อยู่ในโพรงปาก "อื้มม อ่าห์ อ๊าาาา"

 

คาเอลบดกายเข้าลึกจนสุด ลิเรนสะท้านเฮือก ปากสวยเผยอร้องเสียงหลง "อ๊าาาา อร๊ายยย อื้อออ ซี๊ดดดด" ร่างบางสั่นระริกใต้แรงกระแทกที่โหมไม่ยั้ง หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจถี่

 

คาเอลก้มลงขบเม้มยอดอกนูนสลับซ้ายขวา มือหนากอบกุมขยำบีบแน่น ลิเรนแอ่นกายตามแรงดูดจนร้องกรีด "โอ๊ยย อ๊าาา อูยยย อ่าห์ อะๆๆๆๆๆ" ร่างน้อยดิ้นพล่านน้ำตาคลอ ดวงตาหวานพร่ามัวด้วยไฟเสน่หาที่รุกเร้า

 

เสียงกายกระแทกดังก้องสะท้อนกับพื้นดินชื้น "ปัก ปัก ปัก" ทุกครั้งที่เขาโหมแรงเข้าใส่ ร่องสวาทที่ตอดรัดแน่นทำให้คาเอลคำรามต่ำในลำคอ "ซี๊ดด อื้มมม ลิเรน เจ้าทำข้าแทบคลั่ง"

 

นางกรีดร้องตอบรับด้วยเสียงแหลมสั่น "อ๊าาา อร๊ายยยย อู๊ยยย ซี๊ดดดด คาเอล ลึกเกินไปแล้ว อ๊าาาาา"

 

คาเอลไม่ปรานี เขากระแทกซ้ำเน้นหนักยาวลึกสลับกับการเร่งถี่ยิบ ลิเรนกรีดร้องแทบขาดใจ "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาา ซี๊ดด อร๊ายยยย" มือบางจิกแผ่นหลังแกร่งจนเล็บฝัง

 

เขาเปลี่ยนท่า ดึงร่างนางขึ้นนั่งบนตัก เอวหนากระแทกสวนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ลิเรนโอบรัดคอ กรีดเสียงสั่นหวิว "อ๊าาา อู๊ยยย อ๊ะๆๆๆ อ๊าๆๆๆๆๆ" หน้าอกสวยกระเพื่อมสะท้านตามแรงโยก ร่างบางถูกเด้งขึ้นลงจนเสียงน้ำดังแฉะๆ คลอไปกับเสียงคราง

 

คาเอลกัดฟันกระแทกสวนถี่ยิบ แผ่นอกกำยำสั่นระรัว "ซี๊ดดด อึ๊ก อาาาาา ลิเรน ข้าจะไม่ไหวแล้ว"

 

เอลฟ์สาวเองก็ใกล้สุดทาง ร่างน้อยสะท้านสั่น เอวส่ายตามแรงโยกพร้อมน้ำตาคลอ "โอ๊ยยย อร๊ายยย อู๊ยยย อ๊าาาาาา แตกแล้ววว อ๊าาาาาาา" เสียงกรีดแหลมสูงดังก้องไปทั่วป่า

 

คาเอลคำรามต่ำ กอดรัดร่างนางแนบแน่น แล้วกระแทกสุดแรงอีกหลายครั้งก่อนจะกดชิดลึกสุดทาง ร่างกำยำเกร็งสะท้าน ปล่อยความร้อนพุ่งทะลักแตกในจนลิเรนผวาสะท้าน "อ๊าาา อร๊ายยยยย ซี๊ดดดดดดดด"

 

ทั้งสองกอดรัดแน่น หอบหายใจถี่ ร่างยังคงกระตุกเกร็งสั่นตามแรงสุขสมที่แล่นพล่าน คาเอลขบใบหูนาง ลมหายใจร้อนกระซิบ "ข้าไม่คิดจะปล่อยเจ้าไปไหนแล้ว เอลฟ์น้อย" เขาแสร้งพูด ทั้งที่ไม่ได้คิดจริงจังอันใด

 

ลิเรนหอบหายใจแรง แก้มแดงชื้นเหงื่อ ส่ายหน้าช้าๆ ดวงตาเลื่อนลอยพร่ามัว แต่ริมฝีปากกลับยิ้มบาง เผยเสียงครางหวานพร่า "อื้มม อ่าห์ อะ คาเอล เอาอีก ข้าอยากได้อีก"

 

คาเอลยิ้มเจ้าเล่ห์ แก่นกายยังคงแข็งแน่นสอดแทรกคาร่องสวาท ร่างเขาเริ่มมีขนหมาป่าปรากฏขึ้นมา ก่อนจะโน้มกายกระแทกซ้ำแรงๆอีกครั้ง เสียงกรีดครางระงมป่าสะท้อนรับการเริ่มยกใหม่ของคืนพระจันทร์แดงอันแสนหวาน...

 

ป.ล. มาเจอกันกับเรื่องใหม่จ้า ยังเน้นอีโรติกเหมือนเดิม ตามนามปากกา กระแทก มาจึกๆและผจญภัยไปด้วยกันจ้า อ๊า อ๊า อ๊าาาาาา

กลับหน้าหลัก ตอนถัดไป