นิยายเรื่องนี้จะเล่าถึงความรักของเทพผู้พิทักษ์กับมนุษย์ เมื่อเทพผู้พิทักษ์เลือดบริสุทธิ์เพียงคนเดียวที่มีพลังแตกต่างจากเทพคนอื่น ๆ พลังนี้แข็งแกร่งช่วยปกป้อง รักษาผู้ที่อ่อนแอได้ เขาเกลียดมนุษย์แต่กลับต้องมาปกป้องมนุษย์ผู้หนึ่งเพราะศิลาเพลิงในตำนานได้ปรากฏขึ้น ความรักได้ก่อกำเนิดพร้อมกับภัยสงครามที่จะกลืนกินโลกมนุษย์ ภัยแห่งปีศาจเงามืดที่กำลังจะถูกปลดปล่อย ความหายนะก่อตัวขึ้นทั่วทุกดินแดน
บทที่ 35
ตอน นายจะทำตรงนี้เหรอ (hb.)
เมื่อเข้าสู้ดินแดนของเหล่าเซียน เวนได้ใช้วิธีเดินเท้า เพราะหลบหลีกได้ง่าย ระหว่างทางพวกเขาได้มีการต่อสู้เป็นระยะ ๆ เวนต้องการทดสอบการต่อสู่ของวิว แม้เขาใช้พลังเวทย์ไม่เก่งแต่ฝีมือการต่อสู้ดีทีเดียว
เวนพูด “ซันฝึกนายมาดีนี่”
“ทำไมนายไม่พาฉันหายตัวไปละ”
“แค่อยากรู้ว่านายต่อสู้ได้มากแค่ไหน”
อันที่จริงแล้วเวนอยากมีเวลาอยู่กับวิวสองคนให้มากกว่านี้ ก่อนที่จะเข้าสู้แดนสงครามที่โหดร้าย
วิวยิ้ม “เจ้าบ้า”
“ถือว่าฝึกมือกับพวกลูกสมุนไปก่อน”
ระหว่างทาง วิวกับเวนได้ต่อสู้ไปเรื่อย ๆ ตัววิวไม่ได้ใช้พลังของดวงตาสีเพลิงแม้แต่ครั้งเดียว เขาใช้ฝีมือของตัวเองที่ถูกฝึกมา เขารู้สึกแปลกที่เขาต่อสู้ได้ไม่ติดขัดเลย เขาคิด นี่อาจเป็นเพราะจิตของพี่สาวเวนพลังสุดท้ายที่อยู่กับเขา
วิวยิ้ม เขาหันมองเวน นายคงคิดว่าตอนนี้นายได้ต่อสู้เคียงข้างพี่สาวซินะ แล้วจู่ ๆ ปีศาจตนหนึ่ง ก็กระโจนเขาหาวิวในขณะที่เขากำลังเสียสมาธิ เวนจับตัวเขาเข้ามากอด ก่อนจะตะหวัดดาบฆ่าอีกฝ่าย
เวนมองมาที่วิวอย่างดุดัน
“นายอย่าเสียสมาธิซิ”
วิวยิ้ม
“ยังจะยิ้มอีก”เวนพูด
เวนใช้เกราะป้องกันเป็นโดมป้องกันพวกเขาไว้ พวกปีศาจพยายามที่จะฝ่าเข้ามาแต่ก็ทำไม่ได้
เวนถาม “เหตุใดนายยิ้มแบบนี้”
“เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่กลัว เพราะมีนาย”
เวนยิ้มด้วยมุมปาก
“นี่นายกำลังยั่วฉันอยู่นะ”
วิวยิ้ม “เปล่าสักหน่อย”
ไม่ทันพูดจบ เวนก็จับคอของวิวดึงเข้าหาตัวเอง ปากทั้งคู่จูบประกบกัน ทำเอาวิวตกใจ เขาตอบสนองจูบนี้เล็กน้อย เหล่าปีศาจถึงกับงุนงงกับภาพที่เห็น
เวนไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลย เขายังคงกอดจูบวิวอย่างดูดดื่ม ดันร่างของวิวพิงกับต้นไม้ ลิ้นที่ชุ่มทั้งสองสลับกันสับเปลี่ยนดูดกันและกันอย่างเร้าร้อนอยากจะหยุดได้
แล้วเวนค่อย ๆ คลายเกราะป้องกันแล้วหายตัวไปทันที ทำเอาพวกเหล่าปีศาจยืน งง มองหาทั้งสองอย่างกระวนกระวาย พวกเขาปรากฏร่างอีกครั้งด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ร่างของวิวถูกพิงกับต้นไม้ใหญ่อีกครั้ง
เวนยังคงจูบวิวอย่างมีความสุข มือลูบไล้ไปทั่วร่างของเขาอย่างร้อนแรง ปากของเขาไซ้ลงตามซอกคอของวิวอย่างเสียวสะท้าน วิวพยายามผลักตัวเวนออก
“นายจะทำตรงนี้เหรอ”
“ไม่ได้เหรอ”
เสียงเขากับปลายจมูกชนกับริมฝีปากของวิวแบบแผ่วเบา มันชั่งเย้ายวนให้วิวห้ามใจปฏิเสธไม่ได้เลย
“เวนนายหยุดนะ” เขาพยายามจะดิ้นแต่ด้วยแรงของอีกฝ่ายที่เล้าโลมเขาอยู่มันยากจะห้ามใจได้จริง ๆ
วิวคิด เจ้าบ้ามุมมืดของนายชั่งหน้ากลัวจริง ๆ
ระหว่างนั้นเวนเองก็ก็ถ่ายพลังให้เขาด้วย วิวรู้ทันทีว่าเวนแค่ต้องการมอบพลังเพื่อปกป้องเขา เขาพลักตัวของเวนออก
“ถ่ายพลังให้ฉันอีกแล้ว ทำไมไม่ปิดกกั้นมัน”
เวนพูด “ก็จะให้ นายจะทำไม การถ่ายพลังให้นายแบบนี้ฉันชอบ”
เมื่อพูดจบเขาก็กดร่างนั้นอีกครั้ง เขาไซ้ตามซอกคอของวิว ลมหายใจที่มีแต่ไออุ่น กลิ่นกายที่หอมของเขามันชั่งมีความสุขเสียจริง วิวตอบสนองอารมณ์ของเวนทันที มือทั้งสองข้างของเขาจับใบหน้าที่ร้อนของเวน
“ฉันห้ามตัวเองไม่ได้เลย เมื่ออยู่ใกล้นาย”
วิวพูด “นายพูดเหมือนมนุษย์มากขึ้นนะ”
“ก็รักมนุษย์ไปแล้วนี่”
วิวหน้าแดงกล่ำ เขาคิด นับวันวาจาเจ้าบ้านี้แปลกขึ้นทุกวัน
เวนถาม “คิดอะไรอยู่”
วิวตอบ “ ออ.ฉันกำลังสงสัยว่าเราอยู่ที่ไหน”
วิวจับหน้าของเวนออกจากคอของเขา
เวนมองไปรอบ ๆ
“ชายป่าเขตวังจันทรา ด้านหน้าจะเป็นเขตสงครามแล้ว ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืด เป็นช่วงเวลาเหมาะที่พวกมันจะเข่นฆ่า”
วิวตกใจ “หน้าสิ่วหน้าขวานนายยังจะเล่นอีก”
เวนยิ้ม “นายไม่ชอบเหรอ”
“นายกำลังยั่วฉันอยู่นะเวน”
“วิว ฉันชอบเวลาแบบนี้ ที่นายเป็นแบบนี้ หน้านายแดง แววตาเป็นประกาย เสียงนุ่มที่หวาน การกระทำของนายแบบนี้ มันดึงดูดฉัน”
“นายนี่มัน ต่างจากที่นายเป็นมากเลย”
“จริงเหรอ...”
“นายชอบแบบไหน”
“ฉันชอบทุกอย่างที่เป็นนาย ไม่ว่าแบบไหน ขอแค่เป็นนาย”
เวนยิ้ม แล้วจูบเขาอีกครั้ง ก่อนจะลุกออกจาตัววิว
