ภายใต้ผนังห้องที่ทึบตันอับทึบแสง แดดจะแยงยังยากลำบาก หนำซ้ำยังถูกพอกทับด้วยกระดาษกาวนานาชนิดที่ปิดผนึกทุกอย่างเอาไว้กันเชื้อโรค ให้ตายเถอะ! ถ้าไม่ขาดใจตายก็มีแต่จะร้อนตายกันเท่านั้น! เพื่อนซี้ที่เพิ่งได้กันเลยค่อยๆ เผยอเปลือกตาขึ้นสะลึมสะลือ

.

แพรวลุกขึ้นได้ก่อน เธอเห็นทุกอย่างข่าวพล่าดวงตายังไม่ปรับโฟกัส แต่สติยังอยู่ดี! ไม่ได้ความจำเสื่อม! กลีบผกายังคงแสบเสียว บอกได้คำเดียวว่ากระเจี้ยวทีแยงแหย่มันโอ้ว..ว..ว เย้! ขนาดไหน!

.

“ซีดดดด….มึนหัวจัง”

พูดพลันเอื้อมมือไปคว้าเอาเสื้อยืดตัวบางมาสวมใส่ ใส่มันทั้งๆ ที่โนบลา! ก่อนจะนั่งลงห้อยขาโน้มตัวมาด้านหน้ามือประสานกันบนหน้าตัก ตีสีหน้าเศร้า

.

“มึงเป็นไงบ้างพี…?”

.

ร่างใหญ่ตวัดตัวพลิกด้าน พีดีดตัวขึ้นนั่งขัดสมาธิ ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าเนื้อตัวดำกร้านของเขากลืนกินไปกับบรรยากาศห้องที่มืดหม่น เขาลุกขึ้นมานั่งบนโซฟา เอามือผสานกันวางไว้ที่ตักแบบเดียวกับที่แพรวทำ

.

“อือ…อ…อ…อ…”

“ครือ..อ…อ…อ…อ..อ”

เสียงแอร์ดังกลบทุกสรรพสิ่ง ราวกับว่าต่างคนต่างรอให้อีกคนมีปฏิกิริยาก่อน

.

“เราได้กันแล้ว..”

พีเปิดประเด็น

.

“กูขอโทษ…กูไม่เมาหรอก…กูไม่…แบบ..บ..บ..บ”

“เหี้ยเอ๊ย!!! , แม่งทำอะไรลงไปวะ!”

.

ตีอกชกตัวทำทุกอย่างที่มีความรุนแรง แต่ใบหน้ากร้านคล้ำนั้นกลับไม่มองมาทางแพรวเลย กระเทยควายอยู่ในโหมดสับสน เขาเอาแต่พร่ามบ่นแล้วก็โทษตัวเอง

.

จนแพรวต้องฉุดข้อมือเอาไว้ พลันบอกให้หยุด!

.

“มึงไม่ต้องโทษตัวเองหรอกพี.. กูผิดเองที่ไปยั่วมึง!”

สาวเจ้าจ้องมองเข้าไปในแววตา เธอประกบฝ่ามือนาบกับหลังมือเพื่อนเพื่อให้คลายความกังวล

.

“แพรว..? มึง..? กูแม่ง..ง…ง”

.

“ไม่…ไม่เป็นไรเลย! ..ไม่เป็นไร! …กูก็ไม่ใช่สาวซิงสักหน่อย กูอ่ะมีสามีตั้งแต่เมนส์แรกแล้ว มึงมันคนที่ 300 ชาวสปาตัน! อะฮู้! , อะฮู้!”

.

“อีห่า! แม่งไม่ขำนะเว๊ย!”

.

จริงอย่างที่พีบอก เพราะกระเทยหนุ่มสัมผัสได้ว่าไร้ซึ่งรอยยิ้มใดหลุดออกมาจากมุมปาก ใบหน้าแพรวเรียบเฉยเหม่อลอย จะมีก็แต่ฝ่ามือที่กุมมือเขาเอาไว้ไม่ห่าง มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แพรวทำแบบนี้ทำไม? นี่คือสิ่งที่พีอยากรู้เป็นที่สุด!

.

เขาจึงได้ทอดตัวลงนอนบนตักเพื่อนสาว แล้วหันหน้าพุ่งเข้าชนกับหน้าท้องอันแสนเซ็กซี่

.

“เฮ้อ…อ..อ..อ”

“กูถามจริงๆ แพรว มึงยั่วกูทำไมวะ?”

.

มือเรียวย้ายมาวางบนศีรษะ เธอลูบผมพีไปมาอย่างอ่อนโยนละมุนนุ่ม

.

“ทำไปตามอารมณ์น่ะ”

“ขนาดมึงเป็นกระเทยมึงยังเงี่ยนจนเอากับกูได้! นับประสาอะไรที่มิวท์จะไม่ได้กับพี่เปรม!!”

“ลูกคุณหนูบ้านรวยอันดับหนึ่งของประเทศ ส่วนอีกคนก็ลูกชายเจ้าของบริษัทยายักษ์ใหญ่ พวกเขาเหมาะสมกันจะตาย กูมีสิทธิ์ไปโกรธเขาด้วยเหรอ! หึ.. หึ…หึ..”

“กูมีสิทธิ์อะไร? ฮือออ..อ..อ”

“ฮือ…ฮือ…ฮือ…ฮือ…ฮือ…T T"

.

“โถ่..แพรวเอ๊ยมึงเนี่ยะน้าาา”

.

พีชันกลายขึ้นอีกหน คราวนี้เพราะเห็นกันโต้งๆ ว่าหยาดน้ำตามันไหลลงมาตามล่องอกอูมอิ่ม มันคือกระแสธารแห่งความผิดหวัง! หาใช้ความเสียใจจากแผลฟกช้ำหลังการเสียตัว! พีจึงต้องทำในสิ่งที่ควรจะทำ ไม่ใช่ทำในฐานะผัวคนที่ 300 อย่างที่แพรวอ้าง

.

ตาประสานตา หน้าประสานหน้า สองชายหญิงอยู่ห่างกันเพียงแค่ครึ่งคืบ เขาใช้นิ้วโป้งมือปาดน้ำตาออกจากแก้มที่แดงฉ่ำ พลันคว้าตัวเพื่อนดึงเข้ามากอดไว้

.

“ตุบ!”

.

“โอ๊ย! ..มึงจะเอากูอีกรอบเหรอ?”

แพรวกระแอมถามเสียงอ่อย

.

ดึงตัวออกพรวดดดด! พีรีบตะโกนตอบ

.

“พ่องมึงสิ! ไม่ๆๆ! ไม่ทำแล้ว! กูแค่พยายามจะเข้าใจมึงอีเลว!”

“เสียเวลาชะมัด คนอุตส่าห์จะปลอบ , ฮึ่ย!”

.

สะบัดตัวลงด้านข้าง! กลับคืนสู่ท่านั่งปกติเหมือนตอนต้น สองเพื่อนซี้นั่งข้างกันอีกครั้ง แล้วพีก็พูดต่อ

.

“มีอีกเรื่องที่กูกังวล..”

.

“อะไร”

.

“กูกลัวมึงท้องจัง..”

.

“พูดเป็นเล่นจะท้องได้ไง! มึงเอากับใครไม่เคยเห็นท้อง?!”

.

“เอ้า! ก็นั่นมันผู้ชาย! มึงมันผู้หญิง.. อีโง่!!!”

.

“งั้นก็แปลว่าเมื่อกี้มึงปล่อยในใส่กู??”

.

“เออดิครับ!”

“จะให้กูเก็กเสียงแมนเป็นซาวด์เอฟเฟ็คด้วยไหมแม่คุณ?!”

.

หน้าซีดเป็นไก่ต้มกันทั้งคู่ โดยเฉพาะพีที่ถึงกับเหงื่อแตก! เขาไม่เหลืออารมณ์หื่นกามใดๆ แม้ร่างกายจะล่อนจ้อน ภาพการตกใจของแพรวทำให้เขาช็อค! แพรวไม่ได้ป้องกัน เขาเองก็ไม่! แล้วยิ่งมารู้ว่าเชื้อโควิดสายพันธ์ุใหม่ (New hell) ติดต่อกันทางน้ำกามด้วยแล้ว คราวนี้ก็บันเทิงกันล่ะมึง?!