"โอ๋ นอนหงายมาบนก้อง..."

เพื่อนสาวทำตาม เธอรู้หน้าที่มาก โอ๋นอนหงายอ้าขาให้ไอ้เอ็ม

  ไอ้เอ็มลุกขึ้นมา และมันรู้ว่าจะต้องทำไง

"เฮ้ยๆๆๆๆ เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้เอ็ม มึงถอดถุงยางก่อน เหี้ย...

 จะเอาขี้ไปใส่ให้ไอ้โอ๋มัน เดี๋ยวมันก็ป่วยหรอก"

ไอ้เอ็มทำตาม ตอนนี้โอ๋หยุดนิ่งสนิท 

เงยหัวขึ้นมาดูการเข้ามาของไอ้เอ็ม ไอ้เอ็มสอดเข้ามาอย่างช้าๆ

  ผมรู้ว่ามันครูดช่องทางของโอ๋เต็มเหนี่ยว

  สาวน้อยของผมขมิบก้น ตอดผมเป็นจังหวะ

  ก็พอบอกได้แล้วว่าโอ๋เสียวมากแค่ไหน  

 ไอ้เอ็มพอเข้าได้มันก็ใส่ไม่ยั้ง

  โอ๋เสียวสุดขั้วหัวใจเพราะท่านี้เม็ดแตดของเธอ

โดนไอ้เอ็มเสียดสีจนทนไม่ได้ ไอ้เอ็มมันประเภทขยันซอยมากๆ

  มันซอยเก่งจนโอ๋เริ่มนอนไม่ติดตัวผม

  ผมเอื้อมมือไปคลึงเค้นเต้านมของโอ๋ช่วยอีกแรง

"โอ๊ย...พวกแก โอ๋จะตายแล้วอ่ะ"

"โหย...โอ๋ แก....ตายไปเลย เดี๋ยวเอ็มจะทำให้โอ๋ตายไปเลย

  แล้วเดี๋ยวจัดงานศพให้"

แล้วไอ้เอ็มก็ซอยโอ๋ยับ มันคงลืมไปว่าผมยังติดกับโอ๋ด้านหลัง

  ก้นโอ๋มีแรงบีบที่รุนแรงมากๆ  

โอ๋พยายามจะเบ่งให้ลำควยผมหลุดออกไป

  แต่มันเหมือนกระตุ้นให้ผมไปด้วย 

 ไอ้เอ็มจัดเต็มโอ๋ไม่ยั้ง จนโอ๋ดึงผ้าห่มไปอุดปากกรี๊ดลั่น

  เพื่อนสาวของผมถึงจุดอีกแล้ว

  ไอ้เอ็มคงรู้สึกได้และมันเสียบเข้ามาจนสุดทางก่อนร้องโอ๊ก

 ปล่อยน้ำเข้าไป จังหวะที่โอ๋ได้....ช่องทางหลังของโอ๋บีบรัดผมแน่น

  อารมณ์ที่ผมเก็บมาเกือบชั่วโมงระเบิดออกอย่างรุนแรง...

สงสัยผมคงต้องไปงานศพโอ๋แน่ๆ ถ้าคืนนี้เรายังจะสู้กันอีก...

   คืนนั้นเราไม่ได้ทำอะไรกันอีก.... 

        คนที่พังพาบตายคาที่คือโอ๋ 

 เธอได้กะพวกเราสองคนไปเป็นสิบครั้ง ส่วนผมได้กะโอ๋น้ำเดียว

 ส่วนไอ้เอ็มล่อโอ๋ไปถึงสามที   

ผมหลับจนเกือบ 8 โมง แต่ไอ้เอ็มและโอ๋ตื่นนานแล้ว

  ผมเปิดเต้นท์ไปก็เห็นสองคนยืนกอดกัน

  ผมพอจะรู้แล้วว่าไอ้โอ๋เองก็น่าจะชอบเอ็มและมีใจให้มันอยู่

   ผมยิ้มและมุดหัวเข้าในเต็นท์ใหม่

  และเตรียมไปแปรงฟัน พอผมออกไปอีกครั้ง

  ไอ้เอ็มกำลังจูงมือโอ๋กลับมาที่เต้นท์

  ผมค่อนข้างมั่นใจว่า สองคนนี่จะเป็นแฟนกัน

  ผมดีใจ...ไอ้เชี่ยเอ็มไปพ้นผมได้ซะที แต่ก็เสียดายโอ๋เหมือนกัน....

   "โอ๋เดินไปก่อนนะ จะเข้าห้องน้ำ มันจะนาน"

   ไอ้เอ็มพยักหน้า และหันมาชวนผมเตรียมอาหารเช้ากัน

 ซึ่งมันไม่มีอะไรยาก มีขนมปังไส้กรอก ไข่ต้ม และกาแฟกระป๋อง   

   "ไอ้เหี้ยก้อง...เอ่อ... กูขอคุยกะมึงนิดนึงก่อน มึงชอบไอ้เจนใช่มั๊ย...."

   ไอ้เอ็มมามุขไหนเนี่ย แต่ผมก็พยักหน้า มันเป็นความจริง

  แต่ตอนนี้อาจจะไม่จริงมากเหมือนเมื่อก่อนนั้น ผมมีซาย่าแล้ว

  แต่ผมก็ยังชอบเจนและคิดถึงเจนอยู่เสมอ

   "แล้วมึงคิดไงกะไอ้โอ๋..."

   "แล้วมึงอ่ะ คิดไงกะโอ๋" ผมย้อนถามมัน

   "กูชอบไอ้โอ๋..."

   "มึงก็ชอบไอ้เจนด้วยไอ้เหี้ยเอ็ม เชี่ยแม่ง จะแย่งกะกูไปอีกนานมั๊ย..."

   "เฮ้ย เรื่องไอ้เจนกะกูจบไปนานแล้วนะ  

ตั้งกะกูเป็นแฟนไอ้ฟ้าแล้ว กูไม่เหี้ยเหมือนมึงหรอก....คบซ้อน.."

   "กูไม่ซ้อน กูเลิกกะไอ้ปานก่อนแล้วค่อยขอเจนเป็นแฟน..."

   "ช่างมึงเหอะ แต่...กูขอมึงนะ มึงช่วยอย่าจีบไอ้โอ๋ได้มั๊ยวะ

  แล้วครั้งนี้กูขอให้มึงทำไอ้โอ๋เป็นครั้งสุดท้ายด้วย

  กูจะจีบไอ้โอ๋และขอมันเป็นแฟนหละ"

   ผมมองหน้าไอ้เพื่อนเหี้ยของผม 

 สายตามันอ้อนวอนผิดปกติมากๆ ท่าทางมันชอบโอ๋จริงๆ

  ก็ควรน่าจะอย่างนั้น เพราะผมเองก็ถูกใจในอัธยาศัยใจคอของโอ๋ไม่น้อย 

   "ไอ้โอ๋มันเลือกมึงหรือเลือกกู... ถามมันยัง เชี่ย....พูดเองเออเอง.."

   "เหอะน่า กูว่าไอ้โอ๋เองก็มีใจกะกู

  มึงช่วยหลบกูหน่อยนะ...แล้วกูจะช่วยเรื่องเจนให้มึง"

   ผมกะไอ้เอ็มต่างกันอย่างนึงคือ ผมมีสาวๆเต็มไปหมด

  ไอ้เอ็มพอเลิกจากฟ้า..มันก็โสด และไม่มีใคร ตอนนี้มันมีไรกะโอ๋

 มันคงหลงรักไอ้โอ๋ ผมเองก็ไม่ได้อยากจีบไอ้โอ๋...

 แต่ผมอยากจะแกล้งไอ้เอ็มมันมากกว่า

   "เอางี้... มึงให้โอ๋มาบอกกูแล้วกันว่ามันจะเป็นแฟนกะมึง

  เมื่อไหร่ที่ไอ้โอ๋มาบอก 

 กูจะเลิกยุ่งและจะคิดแค่มันเป็นเพื่อนเท่านั้น"

   ไอ้เอ็มพยักหน้า การเที่ยวที่เหลือเป็นเรื่องของไอ้เอ็มและโอ๋

  ผมเหมือนๆจะเป็นส่วนเกินทันที

  ต้องเป็นคนถ่ายรูป คนขับรถ คนเฝ้าเต้นท์  

คนนำทาง คนเฝ้ายาม (หน้าเต้นท์ตอนมันมีไรกะโอ๋) 

แต่เพื่อไอ้เอ็มเพื่อนเหี้ยของผมและโอ๋แล้วหละก็ ผม(จำใจ)โอเค....

หลังจากกลับมาถึงเหลืออีกเพียงอาทิตย์เดียวจะเปิดเทอมแล้ว

  ผมทำตามสัญญากะพี่แอล

  ผมซื้อทัวร์ไปไต้หวันกะพี่แอลสองต่อสองจริงๆ  

เราไปกันห้าวันสี่คืน จะเรียกได้ว่าฮันนีมูนก็ว่าได้ ผมรู้ดีว่า

  ผมคงต้องห่างพี่แอลไปแล้ว  

แม้พี่แอลจะเป็นพี่ปีสองของผมก็ตาม 

 ไอ้เอสมาแรงมาก

  พี่แอลพูดถึงมันทุกวันจนบางทีผมก็ออกน้อยใจเหมือนกัน

  พี่แอลคงชอบมันจริงๆ

"พี่แอลครับ ผมถามจริงเหอะ พี่จะคบไอ้เอสมั๊ย"

"บ้าสิก้อง ถามไรบ้าๆจัง วานนี้เธอยังปล่อยน้ำใส่พี่อยู่เลย  

ก็เล่นๆไป ไม่จริงจัง"

"ผมฟังพี่เล่าทุกวันเหมือนไอ้เอสไม่เล่นนะ

พี่...มันคงอยากมีเมียชื่อแอลจริงๆ"

"บ้า...เมียเมออะไร ช่างมันดิ.. พี่พูดกะเอสมันแล้ว

   มีไรได้แต่ไม่ได้ต้องเป็นแฟนกันนะ"

เรื่องราวพี่แอลกะไอ้เอสยังไม่จบจริงๆ

  แต่กะผม... พี่แอลห่างไปมากๆ พี่แอลปี 2 เปิดติวเด็กเข้ามหาลัย

  และโด่งดังปานพลุแตก

  พี่แอลรับติวเฉพาะนักเรียนชายและแบบตัวต่อตัว

   แต่ไม่มีไรเกินเลยไปกว่านั้น ไอ้เอสยังเป็นคนที่พี่แอลคบหา

  แต่พี่แอลก็ยังไปมาหาสู่ผมบ้าง เว้นแต่ว่า...ไม่มีเรื่องนั้นอีก

ผมเริ่มชีวิตมหาลัยในคณะที่หลายคนใฝ่ฝัน   

ช่วงของปี 1 เฟรชชี่โคตรมหาสนุกมาก อิสระภาพเต็มเปี่ยม

 เรียนก็ได้..ไม่เรียนก็ได้ ไปไหนมาไหนไม่ต้องบอกใครขอใคร

  การเป็นนักศึกษาในรั้วมหาลัยมันดีอย่างนี้เอง

  ผมเรียนไปด้วยและทำทุกอย่างที่เพื่อนขอให้ทำ ขอให้ช่วย

   ยิ่งรุ่นพี่ขอแล้ว ผมยิ่งไม่เคยปฏิเสธ....

"ไปเหอะน่า ก็ลองๆดู คัดตัวเป็นหลีดงานบอล

  มันไม่ยากหรอก อย่าคิดมากดิ"

"เหยยยย...พี่แอล ไอ้พวกหลีดเนี่ย มันอาชีพตุ๊ดป่ะพี่ 

  ผมไปก็....เบี่ยงเบนพอดี พี่ชอบงั้นเหรอ..."

พี่แอลเดินมาชวนผมในเย็นวันหนึ่ง

   พี่แอลบอกว่าเพื่อนของเธอคณะอักษรชื่อพี่แพร

 กำลังคัดตัวหลีดงานบอล 

 สเปคต้องเป็นชายหล่อหญิงสวย สูงยาวเข่าดีประมาณนั้น

  พี่แอลนึกถึงผมมาทันทีและอยากให้ผมได้ลองเป็นหลีดสักหนนึงในชีวิต

"อย่าเลยว่ะ...พี่ ไม่ใช่ทางผมอ่ะ

  ผมว่ามันตุ๊ดมากๆ บิดมือไปมา ไม่ไหวอ่ะ งานอื่นดีกว่า"

"ไปก่อนดิ...อย่างน้อยเจอหน้าอีแพรมันหน่อย

  มันจะได้ไม่ว่าพี่ว่ารับปากแล้วไม่หาคนมา"

"ไปแล้วพี่จะให้ไรผม..."

"เออ น่า ไปก่อนแล้วกัน..."

เย็นวันศุกร์ พี่แอลลากผมมาจนได้

  อักษรก็ไม่ได้ห่างคณะผมเท่าไรนัก ผมเดินมาลานโล่งๆ ลานนึง

   ผมว่ามีปี 1 หลายคนเลย สังเกตจากไทค์ สาวๆ โคตรน่ารักมาก

  ผมลงชื่อได้รับป้ายห้อยคอมาอันนึง

  รอสักพักแล้วก็มีสาวน่ารักมาคนหนึ่งเดินมากลางลาน

"สวัสดีค่ะ พี่แพร ปี 2 อักษรนะคะ พี่ชวนมาคัดตัวลีดเดอร์มหาลัยค่า"

แล้วพี่แพรก็เล่ากติกา เริ่มจากวัดส่วนสูง ดูทรวดทรงองค์เอว

  ผมมันมีอคติกับการเป็นลีดเดอร์แต่ทีแรก

  หน้าตาเลยไม่เปล่งประกาย ออกจะหน้าบูดบึ้งอีกต่างหาก

  พอพี่แพรเดินมาหน้าผม

  แล้วก็หยุดดูตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอามือมาหยิบป้ายชื่อผม

"ก้องคะ ยิ้มให้พี่หน่อยสิ"ผมยิ้มตามคำขอ

  และเป็นครั้งแรกที่ผมได้พิจารณาพี่แพรอย่างเต็มที่

  โห..หลีดมันสวยหยั่งงี้นี่เอง

พี่แพรยิ้มตอบผม 

"ก็น่ารักนี่นา ทำไมหน้าบึ้งอย่างนี้ล่ะ ก้องเล่นกีฬาอะไรมั่งคะ"

"หลายอย่างครับพี่ ส่วนใหญ่เล่นบอลครับ ว่ายน้ำด้วย

  บาสเล่นนิดหน่อยครับ"

"ทำไมอยากเป็นหลีดล่ะคะ..."

"พี่แอลให้ผมมาครับ ผมไม่อยากเป็น...."

แล้วผมก็มองหาพี่แอล อ้าว..เฮ้ย ไอ้พี่แอลหายตัวไปแล้ว

  เอาผมมาทิ้งว่ะ ทำงี้ได้ไง

"ก้องอ่ะ.... ดีแล้ว เป็นนักกีฬาตั้งหลายอย่าง ล่ำๆบึกๆแบบเนี้ย

  ท่าทางจะดึงดูดคนดูนะ" 

นั่นคือเหตุผลที่พี่แพรให้ผม  

 พี่แพรขอเบอร์โทรติดต่อแล้วก็จดๆอะไรลงไปในกระดาษ

 แล้วเดินจากไปสัมภาษณ์คนต่อไป 

"เอาล่ะคะ วันนี้เราเจอกันแค่นี้นะคะ

  พี่ๆชมรมเชียร์จะกลับไปรวมคะแนนกัน

  แล้วพี่จะโทรไปหาน้องๆเย็นนี้นะคะ 

 ถ้าใครที่พวกพี่โทรไปหา พรุ่งนี้มาเจอกันที่นี่นะคะ เราจะเริ่มกันเลย

  ตอนนี้แยกย้ายกันได้เลยค่า โชคดีนะคะ"